Στις 16 Ιουλίου του 1977, η Renault έλαβε μέρος στον πρώτο της αγώνα στον θεσμό της Formula 1, βάζοντας πλώρη για μεγάλες. Μέσα από τις δεκαετίες που ακολούθησαν, η Renault συμμετείχε σε διάφορους θεσμούς του μηχανοκίνητου αθλητισμού, από πίστες μέχρι ειδικές διαδρομές και αγώνες αντοχής. Οπόταν ήταν θέμα χρόνου να βρει τον δρόμο της για την κορυφή στη Formula 1. Μέσα από τις τέσσερεις δεκαετίες που ακολούθησαν, οι προσδοκίες και η δέσμευση της Renault στον θεσμό αυτό υπογραμμίστηκαν από την έξυπνη προσέγγιση της στα τεχνολογικά δρώμενα του πρωταθλήματος, με πρωτοποριακές κινήσεις. Η εταιρεία δεν μάζεψε μονάχα πολλές νίκες και τίτλους αλλά και με πρωτιές στον χώρο της αεροδυναμικής, στην εξέλιξη πλαισίων και φυσικά στον τομέα των κινητήρων με τους παντοδύναμους συμπιεστές της που άλλαξαν τον άθλημα. Η Renault σήμερα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του θεσμού, και έχει τον σεβασμό όλων των αντιπάλων της στις πίστες του κόσμου.
Τα πρώτα βήματα έγιναν το 1977, με συμμετοχή σε πέντε αγώνες για τα μονοθέσια της Renault. Η πρώτη, RS01, έκανε το ντεμπούτο της τις 16 Ιουλίου, στο Βρετανικό Grand Prix. To 78 η ομάδα έτρεξε στους 14 από τους 16 αγώνες, με τον Jean-Pierre Jabouille να πετυχαίνει μια τέταρτη θέση στις ΗΠΑ. Αυτοί ήταν και οι πρώτοι βαθμοί της Renault στην F1, ωστόσο το μεγάλο βήμα έγινε το 1979, όταν ο Jabouille κατάφερε να δώσει στην Renault την πρώτη της νίκης (σηματοδοτώντας και την πρώτη νίκη turbo αυτοκινήτου στον θεσμό) και μάλιστα επί Γαλλικού εδάφους. Με την εποχή του turbo να ξεκινά για τα καλά, η επόμενη πελώρια επιτυχία των Γάλλων ήρθε το 1992, όταν πλέον καθιερώθηκαν οι ατμοσφαιρικοί κινητήρες V10. Η Williams, με τον φοβερό RS4, 750 ίππων στις 13.000 σ.α.λ, ήταν ανίκητη στα χέρια των Patrese και Mansell, με τον Βρετανό να κατακτά τον τίτλο. Την επιτυχία αυτή την επανέλαβε και την επόμενη χρονιά ενώ το 1994 ο Damon Hill βρέθηκε κυριολεκτικά ένα βαθμό μακριά από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, με τον αείμνηστο Ayrton Senna να πετυχαίνει της τρεις τελευταίες pole position στον θεσμό πριν χάσει την ζωή του στην Imola. O Michael Schumacher, που κατέκτησε τον τίτλο του 1994 με την Benetton, κατέκτησε και τον τίτλο του 95, ωστόσο αυτή την φορά με κινητήρα Renault (τον RS7), ενώ το 96 συνεχίστηκε η Γαλλική επιτυχία έναν κινητήρα Renault να φέρνει τον Damon Hill στον παγκόσμιο τίτλο, ενώ το 97 πήρε σειρά ο Jacques Villeneuve. Μετά από κάποιες δύσκολες χρονιές, η Renault αποφάσισε να πάρει και πάλι την μοίρα της στα χέρια της, αγοράζοντας την ομάδα της Benetton το 2001, ξεκινώντας να χτίζει το μέλλον για την εργοστασιακή, και πάλι, ομάδα της. Η προειδοποιητική βολή ήρθε το 2003, όταν ο Fernando Alonso κέρδισε στην Ουγγαρία, και τον αγώνα στο Μονακό το 2004 ο Jarno Trulli. Το 2005, την R25, η Renault κέρδισε 8 από τους 19 αγώνες τις σεζόν, κατακτώντας και τους δυο τίτλους του 2005. Επιτυχία που επανέλαβε και το 2006, και πάλι με 8 νίκες. Το επόμενο τεράστιο βήμα της γαλλικής μάρκας ήταν, φυσικά, η απόσυρση της εργοστασιακής συμμετοχής της από το 2011, ωστόσο οι κινητήρες της ήταν κυρίαρχοι με την Red Bull από το 2010 μέχρι το 2013. Το 2016 η Renault επέστρεψε στο θεσμό όπου αγωνίζεται μέχρι σήμερα.
Για την ιστορία, η εργοστασιακή ομάδα της Renault μετράει δυο τίτλους οδηγών και δυο τίτλους κατασκευαστών μέσα από 35 νίκες, 103 βάθρα, 51 pole positions και 31 ταχύτερους γύρους. Οι κινητήρες της Renault ωστόσο, έχουν τους δικούς τους αριθμούς: 12 πρωταθλήματα κατασκευαστών, 11 πρωταθλήματα οδηγών, 168 νίκες, 459 βάθρα, 213 pole positions και 175 ταχύτερους γύρους.
GP Μονακό 2023: Θριαμβευτής ο Verstappen σε χαοτικό αγώνα στη βροχή
Ο Max Verstappen κατάφερε να δει πρώτος την καρό σημαία στο GP του Μονακό, με το αγώνα να “χωρίζεται” σε δύο μέρη, πριν και μετά τη βροχή. Στη δεύτερη θέση του βάθρου ανέβηκε ο Fernando Alonso, ενώ τρίτος τερμάτισε ο Esteban Ocon.
Ο Ολλανδός διατήρησε ανέπαφο το ρεκόρ νικών της Red Bull για το 2023, παρά το χάος που έφερε η βροχή λίγο μετά τη μέση του αγώνα. Με το σβήσιμο των κόκκινων φώτων, ο Verstappen έκανε μια καθαρή εκκίνηση, διατηρώντας το πλεονέκτημά του από την pole position έναντι του Alonso στην πρώτη στροφή, με τη Red Bull να επιλέγει τη μεσαία γόμα των ελαστικών, όταν η Aston Martin τοποθέτησε τη σκληρή στον Alonso.
Μέχρι τα μέσα του αγώνα το θέαμα ήταν περιορισμένο, κλασικά για το Μονακό, αλλά η βροχή τα άλλαξε όλα. Αρχικά, οι σταγόνες περιορίζονταν σε ένα μόνο σημείο της πίστας, ενώ η υπόλοιπη διαδρομή ήταν στεγνή, κάτι που περιέπλεξε τις στρατηγικές και τις επιλογές, καθώς κάποιοι έμειναν στην πίστα με τα σλικ ελαστικά και κάποιοι τοποθέτησαν τα ενδιάμεσα.
Ο Alonso μπήκε στα pits όταν μόνο ένα τμήμα της πίστας ήταν βρεγμένο, τοποθετώντας την μεσαία γόμα, αλλά η εντατικοποίηση της βροχόπτωσης σήμαινε ότι αναγκάστηκε να επιστρέψει στο box της βρετανικής ομάδας για τα ενδιάμεσα ελαστικά μόλις 2 γύρους αργότερα, χάνοντας πολύτιμο χρόνο και -ίσως- τη μοναδική του ευκαιρία για τη νίκη.
Αντιθέτως, ο Verstappen είχε καταφέρει να διατηρήσει σε καλή κατάσταση τη μεσαία γόμα των ελαστικών, και έτσι άλλαξε κατευθείαν από τα αρχικά του ελαστικά στα ενδιάμεσα, “επιζώντας” από την επαφή με τον τοίχο πριν κάνει μπει στα pits. Όταν επανήλθε στην πίστα και στις μικτές συνθήκες, βρήκε γρήγορα ρυθμό και τον διατήρησε μέχρι την καρό σημαία.
Παρά την επιπλέον στάση του, ο Alonso είχε αρκετή απόσταση από τον τρίτο Ocon και κατάφερε να διατηρήσει τη δεύτερη θέση, σημειώνοντας το καλύτερο αποτέλεσμα της Aston Martin της σεζόν μέχρι στιγμής. Ο Ocon εκμεταλλεύτηκε την αλλαγή του καιρού και την επακόλουθη βιασύνη στο pit lane, και με έναν “καθαρό” αγώνα ανέβηκε στην τελευταία θέση του βάθρο, συγκεντρώνοντας πολύτιμους βαθμούς.
Η ανανεωμένη W14 της Mercedes και η σωστή στρατηγική έφερε πολλούς βαθμούς, καθώς ο Lewis Hamilton και ο George Russell πήραν την τέταρτη και πέμπτη θέση αντίστοιχα, με την ποινή πέντε δευτερολέπτων του τελευταίου για σύγκρουση με τον Sergio Perez να μην του επηρεάζει τη θέση τερματισμού του.
Ο Charles Leclerc τερμάτισε από τη θέση που εκκίνησε, ακολουθούμενος από την δεύτερη Alpine του Pierre Gasly, και τον teammate του Carlos Sainz. Ο Lando Norris και ο Oscar Piastri έδωσαν στη McLaren τους βαθμούς της ένατης και τη 10η θέση, αφού προηγουμένως είχαν προσπεράσει την AlphaTauri του Yuki Tsunoda, ο οποίος στη συνέχεια έπεσε στη 15η θέση εν μέσω παραπόνων για μπλοκάρισμα των φρένων του.
Οδηγός της ημέρας
Μπορεί να ξεκίνησε τρίτος, αλλά λίγοι περίμεναν να τερματίσει τρίτος ακόμα και αν στο Μονακό οι προσπεράσεις είναι δύσκολες. Αλλά αυτό ακριβώς έκανε ο Esteban Ocon, με τον οδηγό της Alpine να διατηρεί την ψυχραιμία του κατά τη διάρκεια της βροχής και να οδηγεί αλάνθαστα στους 78 γύρους του αγώνα. Η ανταμοιβή του ήταν το τρίτο του βάθρο στη F1, και η ψήφος του κοινού ως ο οδηγός του αγώνα.
Πιο συγκεκριμένα, ο Ocon συγκέντρωσε το 23,5% των ψήφων, για να τον ακολουθήσει ο Fernando Alonso με το 22,6%, ο Max Verstappen με 16,5%, ο Lewis Hamilton με 7,5%, και ο Charles Leclerc με 6,2%.
Ο Lewis Hamilton σημείωσε τον ταχύτερο γύρο κατά την διάρκεια του αγώνα, πετυχαίνοντας χρόνο 1:15.650, κάτι που του έδωσε τον έναν επιπλέον βαθμό. Τον ακολούθησαν οι Sergio Perez (1:16.269) και Esteban Ocon (1:16.528)
Επόμενος αγώνας
Μετά το Μονακό, η Formula 1 μεταφέρεται λίγο πιο δυτικά, και πιο συγκεκριμένα στην Ισπανία για το GP της Βαρκελώνης, το οποίο θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη εβδομάδα, από τις 2 έως τις με 4 Ιουνίου.
Πηγή: Autoblog