Δύο λόγια για την πίστα

Η πίστα άνοιξε για πρώτη φορά το 1948, όταν σε όλη την Ευρώπη, μεταπολεμικά, υπήρξε ιδιαίτερος ενθουσιασμός για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Αρχικά, ήταν μια εγκατάσταση που χρησιμοποιούσε και τμήμα των δρόμων οι οποίοι διέσχιζαν τους αμμόλοφους στην παραλία. Το πρώτο Grand Prix πραγματοποιήθηκε εκεί το 1952, με νικητή τον Αλμπέρτο Ασκάρι. Οι Ferrari είχαν κάνει το 1-2-3 σε εκείνον τον αγώνα. Μετά το 1985 δεν διεξαγόταν αγώνας εκεί, έως ότου το Ολλανδικό Grand Prix επανήλθε το 2021, έπειτα από 36 χρόνια απουσίας.

Η πίστα του Ζάντφορτ έχει μήκος 4.259 μέτρα και διασχίζει τους αμμόλοφους στις ακτές της Βόρειας Θάλασσας, μόλις 40 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της Ολλανδίας.

Έχει 14 στροφές χαμηλής έως μέσης ταχύτητας – τέσσερις αριστερές και δέκα δεξιές – από τις οποίες η τρίτη και η τελευταία είναι υπερυψωμένες με κλίσεις 19 και 18 μοιρών αντίστοιχα, πολύ πιο απότομες από τις στροφές στην Ινδιανάπολη.

Αυτές οι στροφές δημιουργούν πολύ υψηλά κατακόρυφα και πλευρικά φορτία στα ελαστικά, κάτι που απαιτεί από τις ομάδες να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στο σετάρισμα του μονοθεσίου και τη διαχείριση των ελαστικών. Το επίπεδο κάθετης δύναμης που απαιτείται είναι πολύ υψηλό, παρόμοιο με αυτό στη Βουδαπέστη.

Η πίστα συνήθως προσφέρει χαμηλά επίπεδα πρόσφυσης και αυτό μπορεί να επιδεινωθεί σημαντικά από την άμμο που μεταφέρεται στην επιφάνεια από τους παράκτιους ανέμους. Καθώς βρίσκεται μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα από τη Βόρεια Θάλασσα, ο καιρός μπορεί να είναι άστατος και στα τέλη του καλοκαιριού, οι θερμοκρασίες είναι συνήθως κάτω από τους 20 °C.

Για να διευκολύνουν τις προσπάθειες των πιλότων για προσπέρασμα υπάρχουν δύο ζώνες Drag Reduction System (DRS) .