Μετά την νίκη του Σαββάτου στον Sprint αγώνα, ο George Russell κατάφερε να δει πρώτος την καρό σημαία στο Grand Prix της Βραζιλίας, όντας κυρίαρχος στην πίστα του Interlagos. Αυτή ήταν η πρώτη νίκη στην καριέρα του νεαρού Βρετανού στη F1, καταφέρνοντας να κρατήσει πίσω του με εξαιρετικό τρόπο τον Lewis Hamilton.
Ο τελευταίος ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου, αποδεικνύοντας ότι η Mercedes είχε το καλύτερο πακέτο στον αγώνα της Λατινικής Αμερικής. Τρίτος τερμάτισε ο Carlos Sainz, με τον έτερο οδηγό της Ferrari, Charles Leclerc, να ακολουθεί στην τέταρτη θέση, παρότι στην αρχή του αγώνα βρέθηκε μια ανάσα από την εγκατάλειψη.
Χάρη στο αποτέλεσμα του Sprint και την ποινή πέντε θέσεων του Carlos Sainz, με το σβήσιμο των κόκκινων φώτων ο Russell κατάφερε να κρατηθεί μπροστά από τον Hamilton, με το Safety Car να κάνει γρήγορα την εμφάνιση του εξαιτίας της σύγκρουσης μεταξύ του Daniel Ricciardo και του Kevin Magnussen στη στροφή 8, που είχε σαν αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν και οι δύο, με τον Αυστραλό να τιμωρείται με ποινή 3 θέσεων στο επόμενο GP.
Η επανέναρξη ήρθε στον 7ο γύρο και αμέσως μετά ο Max Verstappen και ο Lewis Hamilton συγκρούστηκαν στη 2η στροφή, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα ο Charles Leclerc είχε επαφή με τον Lando Norris στη στροφή 7, με τον Μονεγάσκο να ακουμπά στις προστατευτικές μπαριέρες. Ωστόσο, κανένας από τους τέσσερις οδηγούς δεν εγκατέλειψε, αλλά ο Verstappen και ο Norris πήραν και οι δύο ποινές πέντε δευτερολέπτων για τα περιστατικά τους, επειδή προκάλεσαν τις συγκρούσεις.
Ο Hamilton ανέκαμψε σύντομα μετά την επαφή του με τον Verstappen και ο επτά φορές πρωταθλητής έφτασε μέχρι τη δεύτερη θέση πίσω από τον Russell, όταν μια ακόμα διακοπή εξαιτίας του μηχανικού προβλήματος στα ηλεκτρικά της McLaren του Norris, στον 52ο γύρο, έφερε αρχικά το εικονικό αυτοκίνητο ασφαλείας, που γρήγορα έγινε κανονικό αυτοκίνητο ασφαλείας. Αυτό σημαίνει ότι κανένα από τα δύο μονοθέσια της McLaren δεν βαθμολογήθηκε.
Με την επανέναρξη του αγώνα στον 60ο γύρο και ενώ απέμεναν 12 γύροι για την καρό σημαία, ο Russell κατάφερε να διατήρησε την πρωτοπορία του αγώνα υπό την τεράστια πίεση του Hamilton, και έτσι πέτυχε την πρώτη του νίκη στην Formula 1, με διαφορά 1,5 δευτερολέπτου έναντι του επτά φορές πρωταθλητή.
Ο Carlos Sainz είχε ένα δύσκολο αλλά πολύ καλό αγώνα, με την τρίτη θέση να είναι ένα αρκετά ικανοποιητικό αποτέλεσμα γι’αυτόν. Ο Charles Leclerc ζήτησε από την ομάδα του αρκετές φορές να ανταλλάξει θέσεις με τον Ισπανό, έχοντας στο μυαλό του τη μάχη για τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα οδηγών. Αυτό το αίτημα δεν εισακούστηκε από τη Ferrari και ο Leclerc έπρεπε να συμβιβαστεί με την τέταρτη θέση.
Το τελευταίο stint του Perez με τη μεσαία γόμα των ελαστικών όχι μόνο του κόστισε το βάθρο, αλλά τον έριξε στην έβδομη θέση καθώς η ομάδα επέτρεψε στον Verstappen, ο οποίος φορούσε τη μαλακή γόμα, να τον προσπεράσει και να τερματίσει στην 6η θέση.
Παρόλα αυτά, ο Verstappen δεν μπόρεσε να πιάσει τον Fernando Alonso, ο οποίος βρισκόταν στην 5η θέση, ενώ ο Ολλανδός αρνήθηκε να επιστρέψει τη θέση στον teammate του, παρότι του το ζήτησε η Red Bull, έτσι ώστε ο Perez να πάρει τους 2 επιπλέον βαθμούς της 6ης θέσης.
Ο Esteban Ocon, είχε εντολή από την ομάδα να μην πολεμήσει με τον Alonso στην δεύτερη επανεκκίνηση μετά το αυτοκίνητο ασφαλείας του Norris και τερμάτισε όγδοος, προσπερνώντας στο τέλος του αγώνα τον Valtteri Bottas, ο οποίος τερμάτισε 9ος. O Lance Stroll ολοκλήρωσε την πρώτη δεκάδα μπροστά από τον Sebastian Vettel.
Οδηγός του αγώνα
Ένας καταπληκτικός αγώνας στο Σάο Πάολο και ένα καταπληκτικό απόγευμα για τη Mercedes και τον Lewis Hamilton. Μπορεί ο teammate του να πήρε τη νίκη, αλλά ο επτά φορές πρωταθλητής έδωσε μάχη για να επιστρέψει στην 2η θέση, αφού έπεσε στην όγδοη θέση μετά από την επαφή του με τον Max Verstappen στην αρχή του αγώνα.
Αυτό τον ανέδειξε ως τον οδηγό του αγώνα αφού συγκέντρωσε το 17,1% των ψήφων, για να τον ακολουθήσει ο Fernando Alonso με 16%, ο George Russell με 12,5%, ο Charles Leclerc με 11,3% και ο Carlos Sainz με 6,4%.
Ταχύτερος γύρος
Ο George Russell πήρε και τον 1 επιπλέον βαθμό, αφού κατάφερε να κάνει τον ταχύτερο γύρο του αγώνα. Ο Βρετανός έκανε 1:13.785 στον 61ο γύρο, με τον Lewis Hamilton να κάνει τον 2ο ταχύτερο χρόνο με 1:13.942.
Ακολούθησε ο Carlos Sainz (1:13.953), ο Fernando Alonso (1:14.164), ο Max Verstappen (1:14.195) και ο Charles Leclerc (1:14.253).
Επόμενος αγώνας
Μετά τη Βραζιλία και χωρίς καμία διακοπή, η Formula 1 μεταφέρεται στο Abu Dhabi για την αυλαία της φετινής σεζόν στην πίστα της Yas Marina Circuit, με το Grand Prix να έχει προγραμματιστεί για τις 18 με 20 Νοεμβρίου.
Πηγή: Autoblog
43 χρόνια ιστορίας στη F1 για τη Renault
Στις 16 Ιουλίου του 1977, η Renault έλαβε μέρος στον πρώτο της αγώνα στον θεσμό της Formula 1, βάζοντας πλώρη για μεγάλες. Μέσα από τις δεκαετίες που ακολούθησαν, η Renault συμμετείχε σε διάφορους θεσμούς του μηχανοκίνητου αθλητισμού, από πίστες μέχρι ειδικές διαδρομές και αγώνες αντοχής. Οπόταν ήταν θέμα χρόνου να βρει τον δρόμο της για την κορυφή στη Formula 1. Μέσα από τις τέσσερεις δεκαετίες που ακολούθησαν, οι προσδοκίες και η δέσμευση της Renault στον θεσμό αυτό υπογραμμίστηκαν από την έξυπνη προσέγγιση της στα τεχνολογικά δρώμενα του πρωταθλήματος, με πρωτοποριακές κινήσεις. Η εταιρεία δεν μάζεψε μονάχα πολλές νίκες και τίτλους αλλά και με πρωτιές στον χώρο της αεροδυναμικής, στην εξέλιξη πλαισίων και φυσικά στον τομέα των κινητήρων με τους παντοδύναμους συμπιεστές της που άλλαξαν τον άθλημα. Η Renault σήμερα είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του θεσμού, και έχει τον σεβασμό όλων των αντιπάλων της στις πίστες του κόσμου.
Τα πρώτα βήματα έγιναν το 1977, με συμμετοχή σε πέντε αγώνες για τα μονοθέσια της Renault. Η πρώτη, RS01, έκανε το ντεμπούτο της τις 16 Ιουλίου, στο Βρετανικό Grand Prix. To 78 η ομάδα έτρεξε στους 14 από τους 16 αγώνες, με τον Jean-Pierre Jabouille να πετυχαίνει μια τέταρτη θέση στις ΗΠΑ. Αυτοί ήταν και οι πρώτοι βαθμοί της Renault στην F1, ωστόσο το μεγάλο βήμα έγινε το 1979, όταν ο Jabouille κατάφερε να δώσει στην Renault την πρώτη της νίκης (σηματοδοτώντας και την πρώτη νίκη turbo αυτοκινήτου στον θεσμό) και μάλιστα επί Γαλλικού εδάφους. Με την εποχή του turbo να ξεκινά για τα καλά, η επόμενη πελώρια επιτυχία των Γάλλων ήρθε το 1992, όταν πλέον καθιερώθηκαν οι ατμοσφαιρικοί κινητήρες V10. Η Williams, με τον φοβερό RS4, 750 ίππων στις 13.000 σ.α.λ, ήταν ανίκητη στα χέρια των Patrese και Mansell, με τον Βρετανό να κατακτά τον τίτλο. Την επιτυχία αυτή την επανέλαβε και την επόμενη χρονιά ενώ το 1994 ο Damon Hill βρέθηκε κυριολεκτικά ένα βαθμό μακριά από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, με τον αείμνηστο Ayrton Senna να πετυχαίνει της τρεις τελευταίες pole position στον θεσμό πριν χάσει την ζωή του στην Imola. O Michael Schumacher, που κατέκτησε τον τίτλο του 1994 με την Benetton, κατέκτησε και τον τίτλο του 95, ωστόσο αυτή την φορά με κινητήρα Renault (τον RS7), ενώ το 96 συνεχίστηκε η Γαλλική επιτυχία έναν κινητήρα Renault να φέρνει τον Damon Hill στον παγκόσμιο τίτλο, ενώ το 97 πήρε σειρά ο Jacques Villeneuve. Μετά από κάποιες δύσκολες χρονιές, η Renault αποφάσισε να πάρει και πάλι την μοίρα της στα χέρια της, αγοράζοντας την ομάδα της Benetton το 2001, ξεκινώντας να χτίζει το μέλλον για την εργοστασιακή, και πάλι, ομάδα της. Η προειδοποιητική βολή ήρθε το 2003, όταν ο Fernando Alonso κέρδισε στην Ουγγαρία, και τον αγώνα στο Μονακό το 2004 ο Jarno Trulli. Το 2005, την R25, η Renault κέρδισε 8 από τους 19 αγώνες τις σεζόν, κατακτώντας και τους δυο τίτλους του 2005. Επιτυχία που επανέλαβε και το 2006, και πάλι με 8 νίκες. Το επόμενο τεράστιο βήμα της γαλλικής μάρκας ήταν, φυσικά, η απόσυρση της εργοστασιακής συμμετοχής της από το 2011, ωστόσο οι κινητήρες της ήταν κυρίαρχοι με την Red Bull από το 2010 μέχρι το 2013. Το 2016 η Renault επέστρεψε στο θεσμό όπου αγωνίζεται μέχρι σήμερα.
Για την ιστορία, η εργοστασιακή ομάδα της Renault μετράει δυο τίτλους οδηγών και δυο τίτλους κατασκευαστών μέσα από 35 νίκες, 103 βάθρα, 51 pole positions και 31 ταχύτερους γύρους. Οι κινητήρες της Renault ωστόσο, έχουν τους δικούς τους αριθμούς: 12 πρωταθλήματα κατασκευαστών, 11 πρωταθλήματα οδηγών, 168 νίκες, 459 βάθρα, 213 pole positions και 175 ταχύτερους γύρους.
