Μια έντονη βροχόπτωση λίγο πριν την έναρξη του αγώνα καθυστέρησε τις διαδικασίες στο Le Mans, με τους διοργανωτές να δίνουν εκκίνηση στους αναβάτες σε βρόχινο αγώνα αργότερα. Κάτι που έγινε πρώτα φορά από το GP της Βαλένθια του 2018.
Ο Cal Crutchlow της LCR κράτησε για λίγο το προβάδισμα μέχρι τον λόφο προς το Dunlop chicane, αλλά ο Jack Miller τον προσπέρασε στην τρίτη στροφή για να περάσει αυτός πρώτος. Πιο πίσω ένα ατύχημα του Valentino Rossi ανάγκασε τον άλλο αναβάτη της Yamaha, Maverick Vinales, τον Mir της Suzuki και τον Aleix Espargaro της Aprilia να τον αποφύγουν, ρίχνοντας τους εκτός της βαθμολογούμενης δεκάδας.
Μέσα στο χάος, οι αναβάτες της εργοστασιακής Ducati, Andrea Dovizioso και Danilo Petrucci, τοποθετήθηκαν πίσω από τον Miller, με τον poleman Quartararo τέταρτο. Ο Petrucci βρήκε τον τρόπο για να προσπεράσει τον Miller στο Blue Esses προς το τέλος του πρώτου γύρου, με τον Dovizioso να τον ακολουθεί γρήγορα.
Το κορυφαίο τρίο της Ducati δημιούργησε γρήγορα απόσταση ασφαλείας από τους υπόλοιπους, με τον Alex Rins να ήταν μπροστά από την «αγέλη» που κυνηγούσε τους πρώτους έχοντας εκκινήσει 16ος. Στη συνέχεια, ο Rins ξεκίνησε να ασκεί πίεση, φτάνοντας σε απόσταση ενός δευτερολέπτου από τον Miller, τον οποίο προσπέρασε στον γύρο 15, αν και έχασε την θέση λίγα λεπτά αργότερα. Στον γύρο 18, ο Dovi έκανε μια επιτυχημένη κίνηση πάνω στον Petrucci, ωστόσο η μάχη τους συνεχίστηκε και μετά από μικρή επαφή. Εκεί όπου ο Dovi είδε τον Rins να τον προσπερνάει και να πατάει στην δεύτερη θέση. Εκεί όμως δεν έμεινε καθώς ο καταπληκτικός του αγώνας έφτασε σε ένα άδοξο τέλος μετά από ατύχημα στον επόμενο γύρο, ενώ πριν εγκατέλειψε και ο Miller.
Αυτό έδωσε στον Petrucci μια διαφορά 2,7 δευτερολέπτων έναντι του Dovizioso, ο οποίος όμως έκλεισε γρήγορα την διαφορά αλλά άρχισε να υποφέρει από έλλειψη πίσω πρόσφυσης και ήταν ανίσχυρος για να εμποδίσει τον Marquez να του πάρει τη θέση. Το προβάδισμα του Petrucci παρέμεινε άθικτο στον τελευταίο γύρο και ο αναβάτης της Ducati κατάφερε να πετύχει τη δεύτερη νίκη του στο MotoGP, καθιστώντας τον ως τον έβδομο διαφορετικό νικητή αυτή τη σεζόν. Ο rookie Marquez έδωσε στη Honda το πρώτο της βάθρο στο 2020 τερματίζοντας δεύτερος έχοντας ξεκινήσει από την 18η, ενώ ο Pol Espargaro ολοκλήρωσε το βάθρο για την KTM μετά που προσπέρασε τον Dovizioso, ο οποίος τερμάτισε τέταρτος. Ο Johann Zarco ήταν πέμπτος, με τους Oliveira, Nakagami, Bradl, Quartararo και Vinales, να κλείνουν την βαθμολογούμενη δεκάδα.
Η επόμενη συνάντηση του θεσμού θα πραγματοποιηθεί την επόμενη εβδομάδα στο Aragon της Ισπανίας, όπου θα μείνουν εκεί και για ακόμα έναν αγώνα στη συνέχεια.
Πρωτάθλημα αναβατών MotoGP
1 Fabio Quartararo Yamaha 115
2 Joan Mir Suzuki 105
3 Andrea Dovizioso Ducati 97
4 Maverick Viñales Yamaha 96
5 Takaaki Nakagami Honda 81
6 Franco Morbidelli Yamaha 77
7 Jack Miller Ducati 75
8 Pol Espargaró KTM 73
9 Miguel Oliveira KTM 69
10 Danilo Petrucci Ducati 64
Ξεκινάει η Ευρωπαϊκή κυριαρχία στο MotoGP;
Το τελευταίο τεστ πριν το ξεκίνημα του MotoGP 2023, που θα γίνει σε δέκα ημέρες στην πίστα του Πορτιμάο στην Πορτογαλία, έδειξε ότι η περσινή κυριαρχία της Ιταλικής Ducati θα συνεχιστεί και η επόμενη πιο δυνατή μάρκα ήταν η Aprilia, τη στιγμή που οι Ιαπωνικές εταιρίες είχαν μόνο την Yamaha του Fabio Quartararo να σώζεται στα φύλλα χρόνου, στον ένα καλό γύρο που κατάφερε να κάνει ο Γάλλος. Η άλλοτε κραταιά Honda είδε τους οδηγούς της στις θέσεις 13 και 14, πίσω ακόμη και από την Αυστριακή ΚΤΜ, που είναι σχετικά νέα στο παιχνίδι.
Ειδικά η “κόκκινοι” της Ducati είχαν και τις 7 μοτοσυκλέτες που συμμετείχαν στις δοκιμές της Κυριακής, στις 8 πρώτες θέσεις, με τον Γάλλο Quartararo στην τρίτη θέση, να τους χαλάει το πάρτυ της απόλυτης νίκης! Στην ένατη θέση η ΚΤΜ και πίσω της τρεις Aprilia!
Είμαστε λοιπόν μπροστά στο ξεκίνημα μιας Ευρωπαϊκής κυριαρχίας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, μετά και την αποχώρηση της Suzuki φέτος;
Αν ανατρέξουμε στην ιστορία των Αγώνων που ξεκίνησε το 1949 θα δούμε μια Ευρωπαϊκή επικράτηση για τα πρώτα 26 χρόνια, κυρίως με τις Gilera & MV Agusta, αλλά και τον Giacomo Agostini, που μετά τα 7 συνεχόμενα Πρωταθλήματα με την Ιταλική MV, έδωσε το 1975 τον πρώτο Τίτλο στους Ιάπωνες της Yamaha, που έκτοτε ξεκίνησαν μια κυριαρχία 31 συνεχόμενων Πρωταθλημάτων, που με τη διακοπή του 2007, συνέχισαν για ακόμη 14 χρόνια, μέχρι και το 2021, με Suzuki & Honda να μπαίνουν στο παιχνίδι των Τίτλων. Μάλιστα η Honda πήρε τα 21 από τα 45 Ιαπωνικά Πρωταθλήματα, για να φτάσει το 2022 να είναι η πρώτη της χρονιά χωρίς νίκη και η πρώτη της χρονιά στην τελευταία θέση του Πρωταθλήματος Κατασκευαστών.
Η Honda παραμένει στο παιχνίδι με τέσσερις οδηγούς και μάλιστα δύο Παγκόσμιους Πρωταθλητές της μεγάλης κατηγορίας στην ίδια ομάδα, η Yamaha έμεινε με δύο οδηγούς, από τέσσερις που είχε μέχρι πέρυσι και η Suzuki, όπως είπαμε αποχώρησε. Είναι αυτό ένα δείγμα υποχώρησης των Ιαπώνων στους Αγώνες, που όπως δηλώνουν είναι αναπόσπαστο κομμάτι της τεχνολογικής τους εξέλιξης ή απλά είναι ένα διάλειμμα στο οποίο θα ανασυνταχθούν και θα επιχειρήσουν να ξαναπάρουν τα ηνία;
Η ιστορική και στατιστική κυριαρχία τους δεν απειλείται μόνο από το γεγονός ότι με αιχμή του δόρατος την Ducati, οι Ευρωπαίοι θέλουν να αυξήσουν το νούμερο των 28 Πρωταθλημάτων τους. Απειλείται από αυτό που έκτισε τον Τίτλο του Pecco Bagnaia το 2022 και είναι η συνεχής εξέλιξη και η σχεδόν τελειοποίηση της Ducati Desmocedici GP, ενώ και η Ιταλική Aprilia έχει φτιάξει μια εξαιρετική μοτοσυκλέτα και έχει τέσσερις οδηγούς έτοιμους για όλα, μπροστά στους οκτώ συνολικά της Ducati. Η Αυστριακή ΚΤΜ επίσης δείχνει με τους τέσσερις οδηγούς της να βρίσκεται κοντά.
Όλοι στο Paddock του MotoGP μιλούν για την κόκκινη εποχή και η τεχνολογική πρωτοπορία φάνηκε στις δοκιμές και στα αεροδυναμικά βοηθήματα των μοτοσυκλετών, που προσπαθούν οι Ιάπωνες να αντιγράψουν, τη στιγμή μάλιστα που η Aprilia προχώρησε ένα ακόμη βήμα πιο μπροστά σε αυτόν τον τομέα και από την Ducati.
Η διαφαινόμενη κυριαρχία της Ευρώπης μπορεί να φέρει και ένα κακό, που θα είναι η αποχώρηση και των δύο εναπομείναντων Ιαπώνων, αφού μάλλον η Kawasaki δεν μπορεί ή δεν θέλει να επιστρέψει και για την Suzuki θα μπορούμε να συζητήσουμε μια ενδεχόμενη επιστροφή μετά το 2026, όταν θα αλλάξουν οι τεχνικοί κανονισμοί και ίσως επιτραπούν υβριδικοί κινητήρες.
Μέχρι τότε ας απολαύσουμε τη μάχη των Δαυίδ της βιομηχανίας μοτοσυκλέτας, (Ducati & Aprilia), απέναντι στους Γολιάθ (Honda & Yamaha), με την ΚΤΜ να είναι κάτι ανάμεσα σε αυτούς.
Όπως και νάχει το 2023 αναμένεται να βιώσουμε ένα ιδιαίτερα συναρπαστικό Πρωτάθλημα, με το θέαμα να είναι ακόμη μεγαλύτερο, καθώς κάθε Σάββατο (στο Αγωνιστικό Σαββατοκύριακο) θα βλέπουμε τους Αγώνες Σπριντ. Μαζί με τους κανονικούς Αγώνες της Κυριακής, ο Πρωταθλητής θα βγει μετά από 42 βαθμολογίες στα τέλη Νοεμβρίου.
Πηγή: Zougla.gr