Ποια εταιρεία κάνει σκληρές δοκιμές σε τροχούς, καθίσματα, πόρτες κ.ά.;

Σε ακραίες δοκιμές υποβάλει η SEAT όλα τα εξαρτήματα των αυτοκινήτων της πριν την κυκλοφορία τους στην αγορά. Συγκεκριμένα ανοιγοκλείνει τις πόρτες 30.000 φορές, τα προσκέφαλα και οι πλάτες των καθισμάτων βουρτσίζονται 20.000 φορές και κάθε κουμπί πιέζεται 5.000 φορές. Αυτά είναι μερικά μόνο παραδείγματα των πιο σοβαρών δοκιμών που ένα αυτοκίνητο πρέπει να περάσει πριν το αποκτήσει ο μελλοντικός ιδιοκτήτης του. Οι περισσότερες από αυτές τις δοκιμές πραγματοποιούνται σε πρωτότυπα μοντέλα ενώ άλλες εκτελούνται σε όλα τα αυτοκίνητα παραγωγής, αμέσως πριν την έξοδο τους από το εργοστάσιο.

Διαβάστε παρακάτων μερικές από τις δοκιμές...

Τροχοί που κάνουν τον γύρο του κόσμου τέσσερις φορές:

Περίπου 50 μηχανικοί δοκιμάζουν τα πρωτότυπα οδηγώντας πάνω από 1.200.000 χιλιόμετρα το χρόνο σε ακραίες συνθήκες εδάφους, οδήγηση που ισοδυναμεί σε τέσσερις φορές το γύρο του κόσμου. Όλα τα τμήματα των τροχών πρέπει να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες παγετού των ρώσικων δρόμων και στη καυτή ζέστη των 50 βαθμών της μαροκινής ερήμου.

3.000 χλμ. με χτυπήματα χαλικιών:

Εκατοντάδες χιλιάδες θραύσματα βράχου χτυπάνε το αμάξωμα του αυτοκινήτου, τους θόλους των τροχών ή τους προφυλακτήρες κατά τη φάση δημιουργίας ενός μοντέλου. Στόχος είναι να εξεταστεί η αντοχή τους σε 3.000 χιλιόμετρα οδήγησης σε ανώμαλο έδαφος.

20.000 κινήσεις τριβής ανά κάθισμα:

Είσοδος και έξοδος από τη καμπίνα του αυτοκινήτου 20.000 φορές στη σειρά. Οι ενέργειες αυτές αναπαράγονται από ένα μηχάνημα που προσομοιώνει τον οδηγό και τους επιβάτες που κάθονται στο ύφασμα των καθισμάτων. Επιπλέον, οι πλάτες των καθισμάτων διπλώνουν έως και 20.000 φορές σε κάθε μοντέλο για έλεγχο αντοχής.

Μέχρι και 5.000 πιέσεις ανά κουμπί:

Κάθε κουμπί και μηχανισμός ελέγχου και επιλογής, πρέπει να μεταδίδει μία αίσθηση ποιότητας και ακρίβειας στην υφή. Για το λόγο αυτό, τα κουμπιά στην οθόνη πλοήγησης, το ραδιόφωνο και ο επιλογέας κλιματισμού πιέζονται έως και 5.000 φορές. Το αρμόδιο Τμήμα Haptics, εκτελεί αυτές τις δοκιμές τρία χρόνια πριν το λανσάρισμα των μοντέλων.

Κλείσιμο θυρών 30.000 φορές το χρόνο:

Εκτελούνται 30.000 ενέργειες κλεισίματος θυρών για να διασφαλιστεί πως ο ήχος του κλεισίματος είναι απαλός, μεταφέροντας όμως παράλληλα την αίσθηση ότι η καμπίνα είναι πλήρως σφραγισμένη.

2 εκατομμύρια χιλιόμετρα δοκιμής δρόμου:

Στόχος αυτής της δοκιμής είναι να ελέγξει τη σωστή λειτουργία του συστήματος πέδησης και να επαληθεύσει ότι δεν προκαλεί ενοχλητικούς θορύβους. Αυτή είναι η τελική δοκιμή πριν τα αυτοκίνητα παραδοθούν στις αντιπροσωπείες. Οι οδηγοί που εκτελούν την τελευταία αυτή πρόκληση για τα αυτοκίνητα καλύπτουν συνολικά 2 εκατομμύρια χιλιόμετρα ετησίως σε ανώμαλες επιφάνειες και σε άλλες με κλίση, λιθόστρωτα και σε έξι συνολικά διαφορετικούς τύπους οδοστρώματος.

Του Στέλιου Κυθρεώτη

Κάθε φορά που φθάνω σε έκθεση κλασικών αυτοκινήτων στο εξωτερικό, νιώθω μια απέραντη χαρά που βρίσκομαι μαζί με χιλιάδες άλλα άτομα τα οποία, όπως κι εγώ, λατρεύουν το αυτοκίνητο. Πόσο μάλλον όταν πηγαίνω στην έκθεση Automotoretro στο Τορίνο η οποία τα τελευταία χρόνια δημιούργησε και το κομμάτι Automotoracing το οποίο μοιάζει με το δικό μας, Boyz Stuff.

Δυστυχώς, στην Κύπρο το κλασικό αυτοκίνητο και γενικότερα το χόμπι του αυτοκινήτου και του motorsport, είναι παρεξηγημένο. Είμαστε γενικά σαν λαός πολύ απληροφόρητοι στην πλειοψηφία μας σε ότι αφορά στο κλασικό αυτοκίνητο και εντελώς άσχετοι με τον τρόπο που σκέφτεται το κοινό που έχει πάθος με τα γρήγορα ή όμορφα ή κλασικά αυτοκίνητα. Σαν κύπριοι, με την εξαίρεση κάποιων χιλιάδων φίλων που άλλοι ασχολούνται με τα κλασικά και άλλοι με το tuning ή την ταχύτητα, ή κάτι σχετικό, είμαστε λαός της μάππας.

Έχω περάσει από πολλές εκφάνσεις της αυτοκινητιστικής κουλτούρας, ξεκινώντας βέβαια από τον δρόμο, τις κόντρες (ναι, το παραδέχομαι) σε Κύπρο και κυρίως στην Ελλάδα. Φυσικά, την εποχή μας δεν υπήρχαν πίστες, και όσοι τρέχαμε, το κάναμε – λανθασμένα - στους δρόμους, δυστυχώς.

Όντας στην Ιταλία στην Έκθεση Automotoretro και βλέποντας δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες να απολαμβάνουν τα αυτοκίνητα, να ψάχνουν ανταλλακτικά για το αγαπημένο τους κλασικό, το θέαμα στην "αρένα" ακόμη και μέσα στα χιόνια αλλά και τα «μοτιφαρισμένα» αυτοκίνητα παρέα με την Αστυνομία, τους carabinieri και το στρατό που λαμβάνουν μέρος στην έκθεση δίπλα από τους νεαρούς με τις μοτίφες, αναρωτιέμαι τι πάει λάθος σε αυτό τον τόπο. Στην Κύπρο του μέσου, των δήθεν, του ξερόλα και του επιδειξία, το αυτοκίνητο έχει παρεξηγημένο ρόλο. Πόσο μάλλον το κλασικό..."πετάσσεις τα λεφτά σου στα παλιαυτοκίνητα", "εγώ χωρίς αιρ-κοντίσιον εν αντέχω" και τέτοια... Και η Πολιτεία, να το "παλεύει" τα τελευταία χρόνια, μπας και αναγνωρίσει αυτό που στο εξωτερικό είναι αντικείμενο θαυμασμού, ιστορία, πολιτισμός.

Βλέποντας εδώ στην έκθεση χιλιάδες βιβλία για κλασικά, λάτρεις να συζητάνε για ένα μοντέλο με τις ώρες, αλλά και τις παρέες των νεαρών δίπλα από τα μοτιφαρισμένα τους, στεναχωριέμαι γιατί μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης στο χώρο, περιοδικά, εκδηλώσεις, άρθρα, εκπομπές στην τηλεόραση, το Boyz Stuff, Cento Miglia, συμμετοχές σε αγώνες, την πίστα κλπ, δεν έχει αλλάξει σημαντικά το τοπίο στην Κύπρο. Ενώ η μάππα είναι παντού αποδεκτή, παρά τις πρόσφατες συλλήψεις για στημένα παιγνίδια και την κομματικοποίηση του χώρου, το πάθος για το αυτοκίνητο εξακολουθεί να είναι παρεξηγημένο. Αποδεχόμαστε από μερικούς νεαρούς να κλείνουν κεντρικούς δρόμους όποτε κερδίσει η ποδοσφαιρική τους ομάδα, αλλά θυμώνουμε αν μια εξάτμιση κατά την κρίση μας κάνει περισσότερο θόρυβο από ότι ενοχλεί την γαλήνη μας έστω κι αν βάσει νόμου δεν είναι μέχρι ενός ορίου παράνομο...

Η έκθεση

Εδώ στην Ιταλία, τριγυρνώντας σε μια τέτοια μεγάλη έκθεση, νιώθεις σίγουρα πως οι κόποι σου να σώσεις ένα αυτοκίνητο από βέβαιη καταστροφή, τα λεφτά που ξοδεύεις σε αυτό και η προσωρινή απώλεια των ανέσεων σου όταν οδηγείς κλασικό, αξίζουν τον κόπο. Εδώ βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον αυτοκινητιστικό με άλλες 70,000 ομοϊδεάτες, κόσμος ο οποίος περπατώντας ήσυχα απολαμβάνει το πάθος του. Και στην έκθεση, με φωτογραφίες να προσπαθείς να συνεννοηθείς με τους Ιταλούς για το εξάρτημα που αναζητάς, και δίπλα τα αυτοκίνητα που ονειρευόσουνα μικρός ή παρακολουθούσες στους αγώνες να εκτίθενται εκεί το ένα μετά το άλλο...

Άσε που αν δει κάποιος την ενασχόληση με τα κλασικά από οικονομικής άποψης, στην ουσία πρόκειται για επένδυση γιατί τα κλασικά αυτοκίνητα είναι βάσει μελέτης η Νο.1 επένδυση στην κόσμο τα τελευταία χρόνια. Δες σχετικό άρθρο στην Telegraph εδώ.

Το πως σκέφτεται ένας παθιασμένος του αυτοκινήτου, δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Το τι σημαίνει να γυρνάς το κεφάλι σου πίσω κάθε φορά που απομακρύνεσαι από το αγαπημένο σου αυτοκίνητο, το ότι το σταθμεύεις σε σημείο για να μπορείς το βλέπεις από το μπαλκόνι, η ανοχή της ταλαιπωρίας όταν χαλάει η κλειδαριά, το τιμόνι που είναι τόσο σφιχτό και ιδανικό για να δυναμώνεις τους δικέφαλους... Αλλά και γενικότερα, το πως νιώθει ο οδηγός μιας BMW Μ2 όταν αλλάζει ταχύτητα ή ανεβάζει στροφές, πόσο ενθουσιάζει τον οδηγό το "γουσς" της τουρμπίνας, το γουργουρητό των διπλών weber σε παλαιότερα μοντέλα, το "πιντωμένο" ανέβασμα ταχυτήτων, το late braking και η στροφή με τα όσα στο καρτ... δεν περιμένω να το κατανοήσουν όλοι, αλλά τουλάχιστον να το σεβαστούν.

Παλεύω καθημερινά ούτως ώστε και στην Κύπρο να υπάρξουν όλο και περισσότεροι που θα καταλάβουν τον τρόπο σκέψης του «κοντράκια», του μοτίφα, του γρήγορου, του ραλλίστα, του λάτρη του κλασικού. Δεν υποστηρίζω το να τρέχει κάποιος στο δρόμο. Κατανοώ όμως γιατί κάποιοι το κάνουν – το έκανα κι εγώ νεαρότερος. Τώρα, υπάρχουν πίστες, motorsport.

Το αυτοκίνητο δεν είναι μόνο «πελλάρα» ή κόντρα. Είναι τρόπος ζωής για κάποιους που μπορεί να μην είμαστε ούτε κυνηγοί, ούτε της μάππας, ούτε καν του ποτού, χωρίς να μειώνω κάτι από αυτά. Απλά εξηγώ ότι, ιδιαίτερα τα κλασικά αυτοκίνητα, είναι μια κουλτούρα ζωής, ένα χόμπι που προϋποθέτει ώρες, υπομονή, κάποια λεφτά όπως οτιδήποτε άλλο, αλλά και πάρα πολύ σεβασμό. Όπως ένα διατηρητέο κτίριο, ένα μουσείο, μια θεατρική παράσταση, ένα παππού που διηγείται ιστορίες...

Στέλιος Κυθρεώτης

Editorial

Ποια εταιρεία κάνει σκληρές δοκιμές σε τροχούς, καθίσματα, πόρτες κ.ά.;

Το πάθος για τα αυτοκίνητα – Τι δεν βλέπει ο μέσος κυπραίος και τα “παλιοσίδερα”