Classic

16 Apr, 2018 Ώρα 23:46

Πενήντα χρόνια Opel GT

Thumbnail

“Nur Fliegen ist schöner…” – μόνο το να πετάς είναι καλύτερο... Αυτές οι τέσσερις λέξεις είναι αρκετές για να γεννήσουν πάθος και όνειρα. Όπως το διαφημιστικό σλόγκαν, έτσι και το ίδιο το αυτοκίνητο έχει γίνει classic:. Ο λόγος για το σπορ Opel GT που πέρασε για πρώτη φορά από τη γραμμή παραγωγής πριν από  50 χρόνια.

Close

Τότε, όπως και τώρα, ένα αληθινό dream-car και ένα ορόσημο στην ιστορία της αυτοκίνησης. Οι εορτασμοί για τα γενέθλια του Opel GT ξεκινούν τον Μάιο στην έκθεση κλασικών αυτοκινήτων “Bodensee-Klassik”.

Close

Το Opel GT πέρασε τη γραμμή παραγωγής πριν απο 50 χρόνια

 

Close

Μοναδικό

Για την ακρίβεια η ιστορία του Opel GT ξεκίνησε πριν από  53 χρόνια – κάνοντας πάταγο στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης 1965 (IAA), όπου η εταιρία παρουσίασε ένα διθέσιο σπορ μοντέλο. Με αεροδυναμικό αμάξωμα, χαμηλό εμπρός τμήμα με αναδιπλούμενους προβολείς, φουσκωμένους θόλους τροχών και αιχμηρό πίσω τμήμα, το αυτοκίνητο δεν είχε καμία σχέση με οτιδήποτε είχε παρουσιάσει μέχρι τότε Ευρωπαίος κατασκευαστής. Χάρη στις πλούσιες καμπύλες του, πολύ σύντομα άρχισαν να το αποκαλούν “Coke Bottle Shape”, που υποδήλωνε το σχήμα μπουκαλιού της Coca Cola. Αρχικά, η Opel περιέγραφε το “Experimental GT” – το πρώτο πρωτότυπο αυτοκίνητο από Γερμανό κατασκευαστή – ως μία μελέτη υψηλών επιδόσεων. Είχε σχεδιαστεί από τον Erhard Schnell και την ομάδα του στο ολοκαίνουργιο “Styling Studio” στο Rüsselsheim – το πρώτο κέντρο σχεδίασης Ευρωπαίου κατασκευαστή αυτοκινήτων.

Το πρώτο Opel GT πέρασε από τη γραμμή συναρμολόγησης το 1968, και ήταν ένα πρώτο δείγμα Γαλλο-Γερμανικής συνεργασίας. Χάρη σε προηγούμενα κοινά projects, ο κατασκευαστής αμαξωμάτων Chausson and Brissoneau & Lotz ήταν δοκιμασμένος εταίρος για την Opel και η γαλλική εταιρία ανέλαβε τη δημιουργία των πρεσαριστών πάνελ, τη συγκόλληση, τη βαφή και την εγκατάσταση εσωτερικού του GT, πριν σταλεί στη Γερμανία για την τελική συναρμολόγηση του πλαισίου και του συστήματος κίνησης.

Ακόμα και σήμερα είναι sexy...

 

Οι κινητήρες

Οι αγοραστές του GT μπορούσαν να επιλέξουν από δύο τετρακύλινδρους κινητήρες – έναν 1.1L με 60 ίππους από το Kadett και έναν 1.9L με 90 ίππους από το Rekord. Το GT 1900 έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές από την πρώτη στιγμή. Η τελική ταχύτητα των 185 χλμ./ώρα και η επιτάχυνση 0 -100 χλμ./ώρα σε 11,5 δευτερόλεπτα ήταν αυτό που ζητούσαν οι αγοραστές. Οι πίσω τροχοί κινούνταν μέσω ενός τετρατάχυτου μηχανικού κιβωτίου. Οι Ευρωπαίοι πελάτες ελάχιστα παρήγγειλαν το προαιρετικό, τριτάχυτο αυτόματο κιβώτιο, αλλά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού το συγκεκριμένο ήταν άκρως δημοφιλές.

Το GT παραγωγής όμως, εξακολουθούσε να συναρπάζει τους πελάτες μέχρι το τέλος της παραγωγής του, το 1973. Χάρη στις επιδόσεις, τη μοναδική σχεδίαση και την ελκυστική τιμή, η δημοτικότητα του GT ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Η συνολική παραγωγή έφτασε τις 103.463 μέσα σε πέντε μόλις χρόνια.

 

31 Jan, 2025 Ώρα 09:44

Αυτή η Ferrari 166 του 1948 είναι φουλ εργοστασιακή!

Thumbnail

Ήταν 1929 όταν ο Έντζο Φεράρι ίδρυσε την ομώνυμη εταιρεία, αρχικά ως ομάδα αγώνων και έπειτα ως αυτοκινητοβιομηχανία.

Close

Όλοι γνωρίζουν για το πρώτο μοντέλο, την 125 S που ο Έντζο κατασκεύασε μαζί με τον Τζιοατσίνο Κολόμπο ο οποίος ανέλαβε την κατασκευή του V12 των 1.500 κ. εκ.

 

Close

 

Από την 125 S, η Ferrari πέρασε στην 159 S την ίδια χρονιά, μέχρι το 1948 να δημιουργήσει την 166. Η συγκεκριμένη που έχουμε τώρα μπροστά μας βρέθηκε στα χέρια του Σοάβε Μπεσάνα που την αγόρασε με σκοπό να τρέξει σε αγώνες, αν και το αυτοκίνητο ήταν 100% νόμιμο και για το δημόσιο οδικό δίκτυο.

Close

Το πλαίσιο της 166 είναι ατσάλινο σωληνωτό, με το αμάξωμα να έχει σχεδιαστεί από την Carrozzeria Ansaloni. Η 166 που δημοπρατείται τώρα έχει αριθμό πλαισίου 004 C και ο κινητήρας της είναι δίλιτρος, μεγαλύτερος από τα υπόλοιπα της τότε γκάμας, με μέγιστη ισχύ 140 ίππους.

 

 

Η 166 του Σοάβε Μπεσάνα συμμετείχε σε μία σειρά από αγώνες, χωρίς όμως να κερδίσει ποτέ κάτι σημαντικό. Ωστόσο, έχει πάρει εκκίνηση στον αγώνα Targa Florio του 1948, στο Mille Miglia την ίδια χρονιά, στο Gran Premio di Bari, το GP di Mantova και σε πολλούς ακόμα.

Το 1949, ο Μπεσάνα συνέχισε να αγωνίζεται με τη Ferrari 166 σε αναβάσεις, αγώνες Formula 2, μέχρι που τελικά τη βαρέθηκε και την πούλησε σε μία μιλανέζικη εταιρεία. Τον περισσότερο καιρό της εκείνη την περίοδο, η 166 τον πέρασε στη Γαλλία.

 

 

Το 1957, πουλήθηκε στον ιδιοκτήτη της παριζιάνικης Sport Auto Garage, Γκαστόν Γκαρινό ο οποίος την αποθήκευσε και τη διατήρησε στην εργοστασιακή της κατάσταση. Το 1965 παραδόθηκε στον Χένρι Κλαρκ Τζούνιορ, ιδιοκτήτη του μουσείου Long Island Automotive.

Στην οικογένεια Κλαρκ, η Ferrari 166 έμεινε έως το 2015, αλλά δεν αγωνίστηκε και γενικότερα δεν ταλαιπωρήθηκε. Μάλιστα, πέρασε διαδικασία αποκατάστασης και για αυτό είναι εν έτει 2025 σε κατάσταση… βιτρίνας, αλλά ταυτόχρονα και εργοστασιακή.

 

 

Το τελευταίο αποδεικνύεται από το πλαίσιο, το αμάξωμα, τον κινητήρα και το 5τάχυτο κιβώτιο, αφού όλα είναι ακριβώς όπως όταν η 166 κατασκευάστηκε το 1948.

Από το 2015 και μετά, η 166 του Μπεσάνα βρισκόταν σε μία ανώνυμη κολεξιόν με Ferrari στις ΗΠΑ και πρωταγωνίστησε σε μία σειρά από σπέσιαλ event, όπου και κέρδισε πολλούς επαίνους.

Η επίσημη ονομασία της είναι Ferrari 166 Spyder Corsa και αυτή την περίοδο έχει μπει σε δημοπρασία από τον οίκο Broad Arrow. Η τιμή της υπολογίζεται μεταξύ 5,5 και 7,5 εκατομμυρίων ευρώ, απολύτως λογική, καθώς είναι φουλ εργοστασιακή και σαν καινούργια, ακόμα και 77 χρόνια (!) μετά τη δημιουργία της από τον Έντζο Φεράρι.