Cyprus Rally 2018: Πήγε κάτι λάθος;

Σοβαρά τώρα πήγε κάτι λάθος; Είχαμε τους αγαπημένους μας Κύπριους οδηγούς να σπάζουν τα χρονόμετρα και τους έμπειρους οδηγούς τους ERC να τρέμουν με κάθε πέρασμα Κυπριακού πληρώματος. Έτρεμαν γιατί η ετοιμότητα των κυπρίων οδηγών για καλύτερους χρόνους σήμαινε ότι έπρεπε να πιέσουν περισσότερο σε δύσκολες διαδρομές που έκρυβαν παγίδες.

Παγίδες όχι μόνο προβλεπόμενες, όπως χώμα, νερό, πέτρες, σκασμένη άσφαλτο και άλλα. Παγίδες όπως βοσκούς που έπαιρναν περίπατο τα «χτηνά» για μεσημεριανό. Παγίδες όπως τον «μαυρή» που έβγαλε περίπατο το διπλοκάμπινο μες τον χωματόδρομο. Ακόμα και οικογένειες που πήγαν για ψάρεμα στον φράκτη.

Κάποιοι θα φταίξουν την διοργάνωση, κάποιοι θα φταίξουν την αφέλεια του Κύπριου πολίτη ενώ άλλοι θα φταίξουν τον Ρουμάνο αλλοδαπό που ψάρευε πίνοντας μπύρες και άλλοι απλά θα σωπάσουν στην γωνιά του καναπέ/γραφείου τους και θα πουν «επεράσαμεν τζαι φέτος».

Ευτυχώς ξέρουμε από διοργανώσεις εδώ στο Car.com.cy αλλιώς θα μας έλεγαν ότι δεν πρέπει να μιλάμε.

Αν είναι να κρατήσουμε ένα πράγμα από τον αγώνα του Σαββατοκύριακου είναι ότι 100δες άνδρες, γυναίκες και παιδιά στάθηκαν σε όλες τις διαδρομές για να απολαύσουν το θέαμα αψηφώντας την ζέστη αλλά και το χώμα. Θεατές όχι μόνο από Κύπρο αλλά και εξωτερικό. Πάμε σε νέα παράγραφο γιατί πρέπει να δώσουμε περισσότερη σημασία.

To ERC Cyprus Rally οποιασδήποτε χρονιάς δεν είναι τοπικός αγώνας. Είναι αγώνας Παγκόσμιου βεληνεκούς. ΝΑΙ είναι ένας από αυτούς τους αγώνες που κάνουν την χώρα μας περήφανη για τα κατορθώματα μας ως αθλητές. Δεν το ξέρατε έ; Εμ πως; Αφού εδώ μας απασχολεί μόνο το Κυπριακό ποδόσφαιρο. Και άμα περάσει καμιά ομάδα στο Ευρωπαϊκό τότε κάνουμε πανηγύρια. Και μετά τα πανηγύρια, έχουμε και τους Χούλιγκαν μας που μας στιγματίζουν όταν χάσει η ομάδα τους.

Άρα όπως βλέπετε ξεκινάμε με την διοργάνωση η οποία με ένα Α προϋπολογισμό προσπαθεί να φτιάξει κάτι μεγάλο. Δεν ξέρουμε πόσο είναι αυτό το ποσό αλλά αν είχαν την καλοσύνη να αφήσουν σωστούς ανθρώπους να ασχοληθούν το Budget ΣΙΓΟΥΡΑ θα μεγάλωνε έτσι ώστε να καλυφτούν όλοι οι τομείς που έχουν προβλήματα. Άσε που η κυβέρνηση κοιμάται. Εμφανίστηκε για λίγο ο προσωπικός σύμβουλος του προέδρου σε θέματα αθλητικών. Παρακάτω. Τίποτα.

Μόλις βέβαια συμβεί κάτι, φυσικό είναι η διοργάνωση να μην αναλάβει ευθύνες. Κάπου θα το ρίξει. Στον ανεκπαίδευτο marshall (ναι μια ώρα εκπαίδευση δεν είναι εκπαίδευση) που στέκεται χωρίς ασύρματο στον ήλιο για μερικές ώρες ή στην αστυνομία που καλοσύνη της ότι έκανε και ούτω καθεξής.

Ξεφεύγοντας από τα ατυχήματα θυμίζω και τους χορηγούς. Τους ξεχάσανε. Πουθενά τα λογότυπα. Δεν ξέρουμε ποιος φταίει. Χρηματικά έπαθλα έδωσε ο ένας από τους μεγάλους χορηγούς. Το λογότυπο του έπαιξε λίγο σε κάποια πανό στη Λάρνακα. ΠΡΟΒΟΛΗ ΜΗΔΕΝ κύριοι. Όση προβολή έγινε ήταν από τους δημοσιογράφους του χώρου. Όσοι μείναμε δηλαδή. 2-3 με το ζόρι στα ψηφιακά μέσα. Μην σας πω ότι η επίσημη σελίδα του ERC στο εξωτερικό ανάφερε περισσότερες φορές το όνομα του χορηγού από ότι έκανε η ίδια η διοργάνωση στην Κύπρο.

Εδώ θα πρέπει να πούμε ένα μπράβο στο Press Office του Cyprus Rally γιατί μας ενημέρωνε άμεσα για να βγάζουμε τα αναγκαία θέματα! Πιθανό να είναι το μόνο κομμάτι της διοργάνωσης που δούλεψε σωστά. Τίποτα άλλο. Απλά επειδή είχε ανθρώπους του χώρου και όχι άσχετους.

Συνεχίζοντας και αφήνοντας τη διοργάνωση στην ησυχία της θα ήταν καλό να αναφέρουμε την Κυπριακή νοοτροπία. Δεν μπορείς καλέ μου Κύπριε να ενημερώνεσαι αναλυτικά εβδομάδες πριν για το ποιοι δρόμοι θα είναι κλειστοί στην πόλη για το Super Special Stage αλλά και πάλι εσύ να βρίσκεσαι στη λάθος διαδρομή για να πας στο σπίτι σου. Δόξα το θεό η Λευκωσία έχει αμέτρητες διαδρομές για να ξεφύγεις είτε από την κίνηση είτε από τους κεντρικούς δρόμους που έπασχαν από πολυκοσμία. Την ίδια στιγμή να κατηγοράς την κυβέρνηση (που όπως προαναφέραμε ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ) ότι σου έκλεισε τον δρόμο. Ή και ακόμα την αστυνομία που πραγματικά διάθεσε μεγάλο κομμάτι του στόλου της για την ομαλή και οργανωμένη λειτουργία της κυκλοφορίας. Σε ενημερώσαμε Κύπριε πολίτη. Απλά επέλεξες να το παίξεις προβληματικός. Δεν είναι η πρώτη φορά. Σίγουρα όχι και η τελευταία. Δεν γίνεται όσοι αγαπούν το αυτοκίνητο να κατανόησαν που και πότε ήταν οι διαδρομές και εσύ όχι. Εκτός και αν ο δείκτης νοημοσύνης του αυτοκινητάκια είναι υψηλότερος του υπόλοιπου πληθυσμού. Λέτε;

Αγαπητέ ή Αγαπητοί marshals. Καταλαβαίνουμε την κατάσταση με τη ζέστη, χωρίς ασυρμάτους (εκτός αν είχατε και δεν το ξέραμε), σημαίες και όλα τα σχετικά. Καταλαβαίνουμε ότι το κάνετε από αγάπη προς το άθλημα και αμίσθως. Δεν σταματά όμως να είναι ένα από τα πιο σοβαρά θέματα σε ένα αγώνα. Πρώτα η προστασία του θεατή και μετά η προστασία των πληρωμάτων που τρέχουν. Αν ο θεατής είναι ανυπάκουος έχεις τη δύναμη να καθυστερήσεις ολόκληρο τον αγώνα με μια απλή ενημέρωση στην εκκίνηση. ΚΑΝΕ ΤΟ.

Είδες αυτοκίνητο στην ειδική διαδρομή; Κλείσε του το δρόμο, ενημέρωσε εκκίνηση, ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ. Ευτυχώς δεν θρηνήσαμε νεκρούς. Κάποια πληρώματα όμως έχασαν σοβαρούς πόντους που ίσως να τους στοιχίσουν και το πρωτάθλημα. Ίσως τους στοιχήσουν ακόμα και το ίδιο το αυτοκίνητο και χορηγούς. Είναι η ζωή τους και οι κόποι τους. Μην τους το στερήσεις. Είναι μεγαλύτερη επένδυση από όσο νομίζεις.

Ο μηχανοκίνητος αθλητισμός όπως τα Ράλι, το Drift και οι Αναβάσεις, τον τελευταίο καιρό πήραν τα πάνω τους. Φοβεροί οδηγοί. Σωστά αυτοκίνητα. Φοβερές διοργανώσεις. Είναι ώρα να γίνει το ίδιο και με τις διοργανώσεις του διεθνούς αγώνα ράλι της Κύπρου, του Cyprus Rally.

Διαβάστε επίσης:

Το πάθος για τα αυτοκίνητα – Τι δεν βλέπει ο μέσος κυπραίος και τα “παλιοσίδερα”

Του Στέλιου Κυθρεώτη

Κάθε φορά που φθάνω σε έκθεση κλασικών αυτοκινήτων στο εξωτερικό, νιώθω μια απέραντη χαρά που βρίσκομαι μαζί με χιλιάδες άλλα άτομα τα οποία, όπως κι εγώ, λατρεύουν το αυτοκίνητο. Πόσο μάλλον όταν πηγαίνω στην έκθεση Automotoretro στο Τορίνο η οποία τα τελευταία χρόνια δημιούργησε και το κομμάτι Automotoracing το οποίο μοιάζει με το δικό μας, Boyz Stuff.

Δυστυχώς, στην Κύπρο το κλασικό αυτοκίνητο και γενικότερα το χόμπι του αυτοκινήτου και του motorsport, είναι παρεξηγημένο. Είμαστε γενικά σαν λαός πολύ απληροφόρητοι στην πλειοψηφία μας σε ότι αφορά στο κλασικό αυτοκίνητο και εντελώς άσχετοι με τον τρόπο που σκέφτεται το κοινό που έχει πάθος με τα γρήγορα ή όμορφα ή κλασικά αυτοκίνητα. Σαν κύπριοι, με την εξαίρεση κάποιων χιλιάδων φίλων που άλλοι ασχολούνται με τα κλασικά και άλλοι με το tuning ή την ταχύτητα, ή κάτι σχετικό, είμαστε λαός της μάππας.

Έχω περάσει από πολλές εκφάνσεις της αυτοκινητιστικής κουλτούρας, ξεκινώντας βέβαια από τον δρόμο, τις κόντρες (ναι, το παραδέχομαι) σε Κύπρο και κυρίως στην Ελλάδα. Φυσικά, την εποχή μας δεν υπήρχαν πίστες, και όσοι τρέχαμε, το κάναμε – λανθασμένα - στους δρόμους, δυστυχώς.

Όντας στην Ιταλία στην Έκθεση Automotoretro και βλέποντας δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες να απολαμβάνουν τα αυτοκίνητα, να ψάχνουν ανταλλακτικά για το αγαπημένο τους κλασικό, το θέαμα στην "αρένα" ακόμη και μέσα στα χιόνια αλλά και τα «μοτιφαρισμένα» αυτοκίνητα παρέα με την Αστυνομία, τους carabinieri και το στρατό που λαμβάνουν μέρος στην έκθεση δίπλα από τους νεαρούς με τις μοτίφες, αναρωτιέμαι τι πάει λάθος σε αυτό τον τόπο. Στην Κύπρο του μέσου, των δήθεν, του ξερόλα και του επιδειξία, το αυτοκίνητο έχει παρεξηγημένο ρόλο. Πόσο μάλλον το κλασικό..."πετάσσεις τα λεφτά σου στα παλιαυτοκίνητα", "εγώ χωρίς αιρ-κοντίσιον εν αντέχω" και τέτοια... Και η Πολιτεία, να το "παλεύει" τα τελευταία χρόνια, μπας και αναγνωρίσει αυτό που στο εξωτερικό είναι αντικείμενο θαυμασμού, ιστορία, πολιτισμός.

Βλέποντας εδώ στην έκθεση χιλιάδες βιβλία για κλασικά, λάτρεις να συζητάνε για ένα μοντέλο με τις ώρες, αλλά και τις παρέες των νεαρών δίπλα από τα μοτιφαρισμένα τους, στεναχωριέμαι γιατί μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης στο χώρο, περιοδικά, εκδηλώσεις, άρθρα, εκπομπές στην τηλεόραση, το Boyz Stuff, Cento Miglia, συμμετοχές σε αγώνες, την πίστα κλπ, δεν έχει αλλάξει σημαντικά το τοπίο στην Κύπρο. Ενώ η μάππα είναι παντού αποδεκτή, παρά τις πρόσφατες συλλήψεις για στημένα παιγνίδια και την κομματικοποίηση του χώρου, το πάθος για το αυτοκίνητο εξακολουθεί να είναι παρεξηγημένο. Αποδεχόμαστε από μερικούς νεαρούς να κλείνουν κεντρικούς δρόμους όποτε κερδίσει η ποδοσφαιρική τους ομάδα, αλλά θυμώνουμε αν μια εξάτμιση κατά την κρίση μας κάνει περισσότερο θόρυβο από ότι ενοχλεί την γαλήνη μας έστω κι αν βάσει νόμου δεν είναι μέχρι ενός ορίου παράνομο...

Η έκθεση

Εδώ στην Ιταλία, τριγυρνώντας σε μια τέτοια μεγάλη έκθεση, νιώθεις σίγουρα πως οι κόποι σου να σώσεις ένα αυτοκίνητο από βέβαιη καταστροφή, τα λεφτά που ξοδεύεις σε αυτό και η προσωρινή απώλεια των ανέσεων σου όταν οδηγείς κλασικό, αξίζουν τον κόπο. Εδώ βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον αυτοκινητιστικό με άλλες 70,000 ομοϊδεάτες, κόσμος ο οποίος περπατώντας ήσυχα απολαμβάνει το πάθος του. Και στην έκθεση, με φωτογραφίες να προσπαθείς να συνεννοηθείς με τους Ιταλούς για το εξάρτημα που αναζητάς, και δίπλα τα αυτοκίνητα που ονειρευόσουνα μικρός ή παρακολουθούσες στους αγώνες να εκτίθενται εκεί το ένα μετά το άλλο...

Άσε που αν δει κάποιος την ενασχόληση με τα κλασικά από οικονομικής άποψης, στην ουσία πρόκειται για επένδυση γιατί τα κλασικά αυτοκίνητα είναι βάσει μελέτης η Νο.1 επένδυση στην κόσμο τα τελευταία χρόνια. Δες σχετικό άρθρο στην Telegraph εδώ.

Το πως σκέφτεται ένας παθιασμένος του αυτοκινήτου, δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Το τι σημαίνει να γυρνάς το κεφάλι σου πίσω κάθε φορά που απομακρύνεσαι από το αγαπημένο σου αυτοκίνητο, το ότι το σταθμεύεις σε σημείο για να μπορείς το βλέπεις από το μπαλκόνι, η ανοχή της ταλαιπωρίας όταν χαλάει η κλειδαριά, το τιμόνι που είναι τόσο σφιχτό και ιδανικό για να δυναμώνεις τους δικέφαλους... Αλλά και γενικότερα, το πως νιώθει ο οδηγός μιας BMW Μ2 όταν αλλάζει ταχύτητα ή ανεβάζει στροφές, πόσο ενθουσιάζει τον οδηγό το "γουσς" της τουρμπίνας, το γουργουρητό των διπλών weber σε παλαιότερα μοντέλα, το "πιντωμένο" ανέβασμα ταχυτήτων, το late braking και η στροφή με τα όσα στο καρτ... δεν περιμένω να το κατανοήσουν όλοι, αλλά τουλάχιστον να το σεβαστούν.

Παλεύω καθημερινά ούτως ώστε και στην Κύπρο να υπάρξουν όλο και περισσότεροι που θα καταλάβουν τον τρόπο σκέψης του «κοντράκια», του μοτίφα, του γρήγορου, του ραλλίστα, του λάτρη του κλασικού. Δεν υποστηρίζω το να τρέχει κάποιος στο δρόμο. Κατανοώ όμως γιατί κάποιοι το κάνουν – το έκανα κι εγώ νεαρότερος. Τώρα, υπάρχουν πίστες, motorsport.

Το αυτοκίνητο δεν είναι μόνο «πελλάρα» ή κόντρα. Είναι τρόπος ζωής για κάποιους που μπορεί να μην είμαστε ούτε κυνηγοί, ούτε της μάππας, ούτε καν του ποτού, χωρίς να μειώνω κάτι από αυτά. Απλά εξηγώ ότι, ιδιαίτερα τα κλασικά αυτοκίνητα, είναι μια κουλτούρα ζωής, ένα χόμπι που προϋποθέτει ώρες, υπομονή, κάποια λεφτά όπως οτιδήποτε άλλο, αλλά και πάρα πολύ σεβασμό. Όπως ένα διατηρητέο κτίριο, ένα μουσείο, μια θεατρική παράσταση, ένα παππού που διηγείται ιστορίες...

Στέλιος Κυθρεώτης

Editorial

Cyprus Rally 2018: Πήγε κάτι λάθος;

Το πάθος για τα αυτοκίνητα – Τι δεν βλέπει ο μέσος κυπραίος και τα “παλιοσίδερα”