Συμβουλές από τον κορυφαίο μάνατζερ στην γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία

Οι χρήστες της ηλεκτρονικής πλατφόρμας αναζήτησης εργασίας Glassdoor ανέδειξαν με την ψήφο τους τον Harald Krüger ως τον πιο δημοφιλή manager στη Γερμανία. Με ποσοστό αποδοχής 99%, ο Πρόεδρος Δ.Σ. του BMW Group ανέβηκε οκτώ θέσεις ψηλότερα από πέρσι στην κατάταξη, κερδίζοντας την πρώτη θέση και το βραβείο Glassdoor για την ικανοποίηση των εργαζομένων (Glassdoor Award for Employee Satisfaction).

Η Glassdoor βασίζεται σε αξιολογήσεις εν ενεργεία και παλαιότερων εργαζομένων, οι οποίοι καταθέτουν τα σχόλιά τους για τους εργοδότες και διευθυντές τους, ανώνυμα. Η μέθοδος αυτή έχει σχεδιαστεί για να επιτυγχάνονται πιο αντικειμενικές αξιολογήσεις και οι ενδιαφερόμενοι να έχουν πιο σαφή εικόνα για την εταιρία όπου επιθυμούν να εργαστούν.

Με την ευκαιρία της βράβευσής του, ο Harald Krüger μίλησε στην Glassdoor για τις ηγετικές ικανότητες, τις καριέρες και τις συμβουλές του για όσους ξεκινούν την καριέρα τους:

Κύριε Krüger , ποια πιστεύετε ότι είναι τα προσόντα ενός καλού manager ;

Η σωστή διοίκηση δεν είναι απλά θέμα ικανότητας, απαιτεί σκληρή καθημερινή δουλειά. Ένας καλός ηγέτης μοιάζει με προπονητή ποδοσφαιρικής ομάδας: πρέπει να αναγνωρίζει το ταλέντο του κάθε παίκτη, να κατευθύνει την ομάδα προς ένα κοινό στόχο, να δημιουργεί κίνητρα σε όλους ώστε να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και, το σημαντικότερο, να πετυχαίνει απτά αποτελέσματα. Επομένως, σαν manager, αφενός πρέπει να δίνω στην ομάδα μου το ‘χώρο’ που χρειάζεται, αφετέρου πρέπει να είμαι προετοιμασμένος, να ρίχνομαι στη μάχη και να αναλαμβάνω προσωπική ευθύνη. Και σε ευμετάβλητους καιρούς, αυτό είναι σημαντικότερο από ποτέ.

Τι έχετε να πείτε για όσους ενδιαφέρονται να εργαστούν στην εταιρία σας; Τι είδους προσόντα χρειάζονται για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της δουλειάς;

Εκείνο που μετρά περισσότερο κατά την άποψή μου είναι να έχουν την ικανότητα και το πάθος για όσα κάνουμε και για το πώς μπορούν να συμβάλλουν ο καθένας ξεχωριστά. Η τεράστια τεχνολογική μεταμόρφωση που συμβαίνει στη βιομηχανία αυτοκινήτου δείχνει πόσο γρήγορα κινείται ο τομέας μας. Επομένως, η εξειδίκευση που απέκτησαν ορισμένοι πριν από πολλά χρόνια, ενδέχεται να έχει ξεπεραστεί πλέον. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, άτομα με καλό μορφωτικό επίπεδο πρέπει να είναι προετοιμασμένα να συνεχίσουν να μαθαίνουν νέα πράγματα και να παραμένουν ευέλικτα – σε όλη τη διάρκεια της εργασιακής ζωής τους.

Όταν παίρνετε συνέντευξη από υποψηφίους για μία θέση εργασίας, ποιες είναι οι αγαπημένες σας ερωτήσεις; Ποια θέματα σας αρέσει να διερευνάτε σχολαστικά;

Δεν παίρνω πολλές συνεντεύξεις για προσλήψεις αλλά σκόπιμα αποφεύγω τις ερωτήσεις κλισέ. Εκτός από τα εξειδικευμένα θέματα, σίγουρα επιδιώκω να μαθαίνω για την προσωπικότητα και την εμπειρία τους. Θέλουμε ανθρώπους που τους αρέσει να αναλαμβάνουν και να ξεπερνούν την όποια πρόκληση, οι οποίοι ταυτίζονται με την κουλτούρα και τις αξίες μας.

Μία συνέντευξη εργασίας με το διευθυντή μιας εταιρίας μπορεί να προκαλεί δέος. Προσπαθείτε να κάνετε τον υποψήφιο να νιώσει άνετα για να είναι πιο χαλαρός και να διαχειριστεί την κατάσταση καλύτερα;

Μία συνέντευξη δεν είναι ανάκριση. Πρώτο και κύριο, είναι μία ευκαιρία για τις δύο πλευρές να γνωριστούν μεταξύ τους. Μερικές ερωτήσεις θα είναι κρίσιμες, βεβαίως, και επίσης κρίνω εάν το άτομο είναι κατάλληλο έχοντας γνώσεις και προσωπικότητα. Ιδανικά, μία συνέντευξη εργασίας είναι ένας διάλογος. Άλλωστε, στόχος είναι να διαπιστωθεί κατά πόσον η εταιρία και ο υποψήφιος ταιριάζουν μεταξύ τους και να τεθούν οι βάσεις για τη σωστή απόφαση. Είναι φυσικό, οι υποψήφιοι να έχουν ένταση και νευρικότητα σε μία συνέντευξη εργασίας, επειδή η προσαρμογή σε νέα πρόσωπα και καταστάσεις είναι τμήμα της εργασιακής ζωής. Συχνά, η ποιότητα της συνέντευξης καθορίζεται τα πρώτα λεπτά επομένως ενδείκνυται πάντα ένα θετικό ξεκίνημα.

Στην εποχή μας το να εξασφαλίζεις κορυφαία ταλέντα δίπλα σου είναι εξαιρετικά σημαντικό. Πώς διαχειρίζεστε τις ομάδες σας ώστε να μπορούν να διατηρούν τους κατάλληλους;

Η κατάλληλη, βάσει στόχου αμοιβή και το να μοιραζόμαστε με όλους την επιτυχία της εταιρίας μας είναι σίγουρα δύο πολύ σημαντικοί παράγοντες για τους εργαζομένους. Αλλά όταν μιλάμε για μακροχρόνια αφοσίωση και ενθουσιασμό, πιστεύω ότι το εργασιακό περιβάλλον και η ανάληψη ενός υπεύθυνου πόστου που αποτελεί πηγή έμπνευσης είναι ακόμα πιο σημαντική. Μπορώ, για παράδειγμα, σαν εργαζόμενος, να διαμορφώσω τις εξελίξεις, να αναπτύξω και να υλοποιήσω τις ιδέες μου και να αναλάβω ευθύνη; Ο επικεφαλής και η ομάδα μου με εκτιμούν; Ένα τέτοιο περιβάλλον δεν είναι κάτι που μπορείς να στήνεις κατά βούληση, πρέπει να το προσφέρεις σε όλα τα επίπεδα.

Ποιο είναι το καλύτερο τρικ για να κάνετε τον εαυτό σας ακόμα πιο παραγωγικό;

Το να κατεβάζεις διακόπτες πότε-πότε και να βρίσκεις την ισορροπία σου, ώστε να μπορείς να φορτίσεις τις μπαταρίες σου. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με την οικογένεια, τους φίλους σου, μέσα από σπορ δραστηριότητες – ή απλά να προσφέρεις στον εαυτό σου λίγη ηρεμία και ησυχία. Τέτοιες επιλογές, σε κάνουν ακόμα πιο παραγωγικό στη δουλειά και σου παρέχουν το χώρο που χρειάζεσαι για να είσαι δημιουργικός.

Τι συμβουλές θα δίνατε σε κάποιον που ψάχνει την κατάλληλη θέση εργασίας;

Μην ακούτε τους άλλους τόσο πολύ, ακούστε τον εαυτό σας. Και ακούστε τον προσεκτικά. Ποια είναι τα δυνατά μου σημεία; Ίσως είναι κατάλληλα για μία δουλειά που δεν την έχω καν σκεφθεί. Τι μου ξυπνά τον ενθουσιασμό; Για ποιο πράγμα έχω πάθος; Εάν υπάρχει κάτι που σε ξεσηκώνει συναισθηματικά, τότε γιατί να μην του δώσεις μία ευκαιρία; Να βλέπετε πιο μακριά, μην φοβάστε να δοκιμάσετε ακόμα και κάτι πολύ διαφορετικό. Αλλά θα ήθελα να δώσω και μία πολύ πρακτική συμβουλή: μην αρχίσετε να το σκέφτεστε την τελευταία στιγμή, όταν έχετε αποφοιτήσει από το σχολείο ή το πανεπιστήμιο. Σκεφθείτε διαφορετικές θέσεις εργασίας εκ των προτέρων και δοκιμάστε μερικές από αυτές για παράδειγμα, μέσω πρακτικής άσκησης. Με αυτό τον τρόπο, σίγουρα, θα πάρετε καλύτερη απόφαση για την καριέρα σας.

Το πάθος για τα αυτοκίνητα – Τι δεν βλέπει ο μέσος κυπραίος και τα “παλιοσίδερα”

Του Στέλιου Κυθρεώτη

Κάθε φορά που φθάνω σε έκθεση κλασικών αυτοκινήτων στο εξωτερικό, νιώθω μια απέραντη χαρά που βρίσκομαι μαζί με χιλιάδες άλλα άτομα τα οποία, όπως κι εγώ, λατρεύουν το αυτοκίνητο. Πόσο μάλλον όταν πηγαίνω στην έκθεση Automotoretro στο Τορίνο η οποία τα τελευταία χρόνια δημιούργησε και το κομμάτι Automotoracing το οποίο μοιάζει με το δικό μας, Boyz Stuff.

Δυστυχώς, στην Κύπρο το κλασικό αυτοκίνητο και γενικότερα το χόμπι του αυτοκινήτου και του motorsport, είναι παρεξηγημένο. Είμαστε γενικά σαν λαός πολύ απληροφόρητοι στην πλειοψηφία μας σε ότι αφορά στο κλασικό αυτοκίνητο και εντελώς άσχετοι με τον τρόπο που σκέφτεται το κοινό που έχει πάθος με τα γρήγορα ή όμορφα ή κλασικά αυτοκίνητα. Σαν κύπριοι, με την εξαίρεση κάποιων χιλιάδων φίλων που άλλοι ασχολούνται με τα κλασικά και άλλοι με το tuning ή την ταχύτητα, ή κάτι σχετικό, είμαστε λαός της μάππας.

Έχω περάσει από πολλές εκφάνσεις της αυτοκινητιστικής κουλτούρας, ξεκινώντας βέβαια από τον δρόμο, τις κόντρες (ναι, το παραδέχομαι) σε Κύπρο και κυρίως στην Ελλάδα. Φυσικά, την εποχή μας δεν υπήρχαν πίστες, και όσοι τρέχαμε, το κάναμε – λανθασμένα - στους δρόμους, δυστυχώς.

Όντας στην Ιταλία στην Έκθεση Automotoretro και βλέποντας δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες να απολαμβάνουν τα αυτοκίνητα, να ψάχνουν ανταλλακτικά για το αγαπημένο τους κλασικό, το θέαμα στην "αρένα" ακόμη και μέσα στα χιόνια αλλά και τα «μοτιφαρισμένα» αυτοκίνητα παρέα με την Αστυνομία, τους carabinieri και το στρατό που λαμβάνουν μέρος στην έκθεση δίπλα από τους νεαρούς με τις μοτίφες, αναρωτιέμαι τι πάει λάθος σε αυτό τον τόπο. Στην Κύπρο του μέσου, των δήθεν, του ξερόλα και του επιδειξία, το αυτοκίνητο έχει παρεξηγημένο ρόλο. Πόσο μάλλον το κλασικό..."πετάσσεις τα λεφτά σου στα παλιαυτοκίνητα", "εγώ χωρίς αιρ-κοντίσιον εν αντέχω" και τέτοια... Και η Πολιτεία, να το "παλεύει" τα τελευταία χρόνια, μπας και αναγνωρίσει αυτό που στο εξωτερικό είναι αντικείμενο θαυμασμού, ιστορία, πολιτισμός.

Βλέποντας εδώ στην έκθεση χιλιάδες βιβλία για κλασικά, λάτρεις να συζητάνε για ένα μοντέλο με τις ώρες, αλλά και τις παρέες των νεαρών δίπλα από τα μοτιφαρισμένα τους, στεναχωριέμαι γιατί μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης στο χώρο, περιοδικά, εκδηλώσεις, άρθρα, εκπομπές στην τηλεόραση, το Boyz Stuff, Cento Miglia, συμμετοχές σε αγώνες, την πίστα κλπ, δεν έχει αλλάξει σημαντικά το τοπίο στην Κύπρο. Ενώ η μάππα είναι παντού αποδεκτή, παρά τις πρόσφατες συλλήψεις για στημένα παιγνίδια και την κομματικοποίηση του χώρου, το πάθος για το αυτοκίνητο εξακολουθεί να είναι παρεξηγημένο. Αποδεχόμαστε από μερικούς νεαρούς να κλείνουν κεντρικούς δρόμους όποτε κερδίσει η ποδοσφαιρική τους ομάδα, αλλά θυμώνουμε αν μια εξάτμιση κατά την κρίση μας κάνει περισσότερο θόρυβο από ότι ενοχλεί την γαλήνη μας έστω κι αν βάσει νόμου δεν είναι μέχρι ενός ορίου παράνομο...

Η έκθεση

Εδώ στην Ιταλία, τριγυρνώντας σε μια τέτοια μεγάλη έκθεση, νιώθεις σίγουρα πως οι κόποι σου να σώσεις ένα αυτοκίνητο από βέβαιη καταστροφή, τα λεφτά που ξοδεύεις σε αυτό και η προσωρινή απώλεια των ανέσεων σου όταν οδηγείς κλασικό, αξίζουν τον κόπο. Εδώ βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον αυτοκινητιστικό με άλλες 70,000 ομοϊδεάτες, κόσμος ο οποίος περπατώντας ήσυχα απολαμβάνει το πάθος του. Και στην έκθεση, με φωτογραφίες να προσπαθείς να συνεννοηθείς με τους Ιταλούς για το εξάρτημα που αναζητάς, και δίπλα τα αυτοκίνητα που ονειρευόσουνα μικρός ή παρακολουθούσες στους αγώνες να εκτίθενται εκεί το ένα μετά το άλλο...

Άσε που αν δει κάποιος την ενασχόληση με τα κλασικά από οικονομικής άποψης, στην ουσία πρόκειται για επένδυση γιατί τα κλασικά αυτοκίνητα είναι βάσει μελέτης η Νο.1 επένδυση στην κόσμο τα τελευταία χρόνια. Δες σχετικό άρθρο στην Telegraph εδώ.

Το πως σκέφτεται ένας παθιασμένος του αυτοκινήτου, δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Το τι σημαίνει να γυρνάς το κεφάλι σου πίσω κάθε φορά που απομακρύνεσαι από το αγαπημένο σου αυτοκίνητο, το ότι το σταθμεύεις σε σημείο για να μπορείς το βλέπεις από το μπαλκόνι, η ανοχή της ταλαιπωρίας όταν χαλάει η κλειδαριά, το τιμόνι που είναι τόσο σφιχτό και ιδανικό για να δυναμώνεις τους δικέφαλους... Αλλά και γενικότερα, το πως νιώθει ο οδηγός μιας BMW Μ2 όταν αλλάζει ταχύτητα ή ανεβάζει στροφές, πόσο ενθουσιάζει τον οδηγό το "γουσς" της τουρμπίνας, το γουργουρητό των διπλών weber σε παλαιότερα μοντέλα, το "πιντωμένο" ανέβασμα ταχυτήτων, το late braking και η στροφή με τα όσα στο καρτ... δεν περιμένω να το κατανοήσουν όλοι, αλλά τουλάχιστον να το σεβαστούν.

Παλεύω καθημερινά ούτως ώστε και στην Κύπρο να υπάρξουν όλο και περισσότεροι που θα καταλάβουν τον τρόπο σκέψης του «κοντράκια», του μοτίφα, του γρήγορου, του ραλλίστα, του λάτρη του κλασικού. Δεν υποστηρίζω το να τρέχει κάποιος στο δρόμο. Κατανοώ όμως γιατί κάποιοι το κάνουν – το έκανα κι εγώ νεαρότερος. Τώρα, υπάρχουν πίστες, motorsport.

Το αυτοκίνητο δεν είναι μόνο «πελλάρα» ή κόντρα. Είναι τρόπος ζωής για κάποιους που μπορεί να μην είμαστε ούτε κυνηγοί, ούτε της μάππας, ούτε καν του ποτού, χωρίς να μειώνω κάτι από αυτά. Απλά εξηγώ ότι, ιδιαίτερα τα κλασικά αυτοκίνητα, είναι μια κουλτούρα ζωής, ένα χόμπι που προϋποθέτει ώρες, υπομονή, κάποια λεφτά όπως οτιδήποτε άλλο, αλλά και πάρα πολύ σεβασμό. Όπως ένα διατηρητέο κτίριο, ένα μουσείο, μια θεατρική παράσταση, ένα παππού που διηγείται ιστορίες...

Στέλιος Κυθρεώτης

Editorial

Συμβουλές από τον κορυφαίο μάνατζερ στην γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία

Το πάθος για τα αυτοκίνητα – Τι δεν βλέπει ο μέσος κυπραίος και τα “παλιοσίδερα”