Του Στέλιου Κυθρεώτη
Κάθε φορά που φθάνω σε έκθεση κλασικών αυτοκινήτων στο εξωτερικό, νιώθω μια απέραντη χαρά που βρίσκομαι μαζί με χιλιάδες άλλα άτομα τα οποία, όπως κι εγώ, λατρεύουν το αυτοκίνητο. Πόσο μάλλον όταν πηγαίνω στην έκθεση Automotoretro στο Τορίνο η οποία τα τελευταία χρόνια δημιούργησε και το κομμάτι Automotoracing το οποίο μοιάζει με το δικό μας, Boyz Stuff.
Δυστυχώς, στην Κύπρο το κλασικό αυτοκίνητο και γενικότερα το χόμπι του αυτοκινήτου και του motorsport, είναι παρεξηγημένο. Είμαστε γενικά σαν λαός πολύ απληροφόρητοι στην πλειοψηφία μας σε ότι αφορά στο κλασικό αυτοκίνητο και εντελώς άσχετοι με τον τρόπο που σκέφτεται το κοινό που έχει πάθος με τα γρήγορα ή όμορφα ή κλασικά αυτοκίνητα. Σαν κύπριοι, με την εξαίρεση κάποιων χιλιάδων φίλων που άλλοι ασχολούνται με τα κλασικά και άλλοι με το tuning ή την ταχύτητα, ή κάτι σχετικό, είμαστε λαός της μάππας.
Έχω περάσει από πολλές εκφάνσεις της αυτοκινητιστικής κουλτούρας, ξεκινώντας βέβαια από τον δρόμο, τις κόντρες (ναι, το παραδέχομαι) σε Κύπρο και κυρίως στην Ελλάδα. Φυσικά, την εποχή μας δεν υπήρχαν πίστες, και όσοι τρέχαμε, το κάναμε – λανθασμένα - στους δρόμους, δυστυχώς.
Όντας στην Ιταλία στην Έκθεση Automotoretro και βλέποντας δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες να απολαμβάνουν τα αυτοκίνητα, να ψάχνουν ανταλλακτικά για το αγαπημένο τους κλασικό, το θέαμα στην "αρένα" ακόμη και μέσα στα χιόνια αλλά και τα «μοτιφαρισμένα» αυτοκίνητα παρέα με την Αστυνομία, τους carabinieri και το στρατό που λαμβάνουν μέρος στην έκθεση δίπλα από τους νεαρούς με τις μοτίφες, αναρωτιέμαι τι πάει λάθος σε αυτό τον τόπο. Στην Κύπρο του μέσου, των δήθεν, του ξερόλα και του επιδειξία, το αυτοκίνητο έχει παρεξηγημένο ρόλο. Πόσο μάλλον το κλασικό..."πετάσσεις τα λεφτά σου στα παλιαυτοκίνητα", "εγώ χωρίς αιρ-κοντίσιον εν αντέχω" και τέτοια... Και η Πολιτεία, να το "παλεύει" τα τελευταία χρόνια, μπας και αναγνωρίσει αυτό που στο εξωτερικό είναι αντικείμενο θαυμασμού, ιστορία, πολιτισμός.
Βλέποντας εδώ στην έκθεση χιλιάδες βιβλία για κλασικά, λάτρεις να συζητάνε για ένα μοντέλο με τις ώρες, αλλά και τις παρέες των νεαρών δίπλα από τα μοτιφαρισμένα τους, στεναχωριέμαι γιατί μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης στο χώρο, περιοδικά, εκδηλώσεις, άρθρα, εκπομπές στην τηλεόραση, το Boyz Stuff, Cento Miglia, συμμετοχές σε αγώνες, την πίστα κλπ, δεν έχει αλλάξει σημαντικά το τοπίο στην Κύπρο. Ενώ η μάππα είναι παντού αποδεκτή, παρά τις πρόσφατες συλλήψεις για στημένα παιγνίδια και την κομματικοποίηση του χώρου, το πάθος για το αυτοκίνητο εξακολουθεί να είναι παρεξηγημένο. Αποδεχόμαστε από μερικούς νεαρούς να κλείνουν κεντρικούς δρόμους όποτε κερδίσει η ποδοσφαιρική τους ομάδα, αλλά θυμώνουμε αν μια εξάτμιση κατά την κρίση μας κάνει περισσότερο θόρυβο από ότι ενοχλεί την γαλήνη μας έστω κι αν βάσει νόμου δεν είναι μέχρι ενός ορίου παράνομο...
