Editorial

05 Sep, 2018 Ώρα 15:38

Ένας Petrolhead στο Μιλάνο

Thumbnail

Κάποιοι το θεωρούν ένα καθαρά εμπορικό προορισμό. Κάποιοι άλλοι λένε κιόλας ότι δεν υπάρχει και κάποιος ιδιαίτερος λόγος να πας… Εγώ όμως έχω δημιουργήσει για τον εαυτό μου μια πολύ διαφορετική άποψη μετά από την τελευταία μου επίσκεψη. Το καλύτερο δώρο που θα μπορούσα να έχω για τα γενέθλια μου.

 

Close

του Χρίστου Πολυκάρπου

 

 

Close

 

Το ταξίδι ήταν ένα δώρο γενεθλίων από την γυναίκα μου και έμελλε να είναι ένα τριήμερο ταξίδι ξεκούρασης και αναψυχής χωρίς πολλά. Λόγο επίσης των ημερομηνιών που είχαμε επιλέξει, οι επιλογές για αεροδρόμιο ήταν λίγες. Έτσι λοιπόν κλείσαμε πτήση η οποία έφτανε στο Μπέργκαμο (Bergamo) περίπου μια ώρα έξω από το Μιλάνο…

Close

Σαν ιδιόρρυθμος ταξιδιώτης ο οποίος θέλει να πηγαίνει όπου θέλει χωρίς πολλή ταλαιπωρία και χωρίς να είναι εξαρτόμενος από τα μέσα μαζικής κυκλοφορίας,  ενοικίασα ένα αυτοκίνητο για να μπορώ να είμαι άνετος (όσο άνετος μπορείς να είσαι μέσα σε ένα VW UP). Ξεκινώντας το ταξίδι , βλέπω μια ταμπέλλα στην εθνική οδό που έγραφε Μιλάνο. Βγαίνοντας από την έξοδο και μετά την πάροδο μερικών χιλιομέτρων συνειδητοποίησα ότι είχαμε πιάσει τον “παλιό” δρόμο. Yπέροχα καταπράσινα τοπία με γραφικά χωριουδάκια. Πραγματικά δεν το μετανιώσαμε καθόλου. 

Πριν φθάσουμε στο Μιλάνο (κάπου 20 χιλιόμετρα μακριά) βλέπω μια ταμπέλα που έγραφε Monza… 

Εκεί με έπιασε το Petrolhead Instinct και ξεκίνησα να σκέφτομαι διαφορετικά. Συνειδητοποίησα βασικά ότι είμαι στην «Motosportμάνα» Ιταλία… 

Από εκείνη την στιγμή το καμένο από βενζίνη μεγάλο μυαλό που κουβαλάω μετέτρεψε όλες τις σκέψεις μου σε φωτογραφίες από πίστες, μουσεία αυτοκινήτων και άλλαξε τη γνώμη μου για το ταξίδι το οποίο θεωρείτο ως απλά 3 ήσυχες μέρες ξεκούρασης ακολουθώντας το πολύ οργανωμένο πρόγραμμα της γυναίκας μου. Τι να κάνω και γώ όμως. Αφού πραγματικά ήταν μεγάλη ευκαιρία για έναν petrolhead να βρίσκεται σε αυτό το τόπο. Αίμα είναι και κυλάει στις φλέβες μας.

Τελικά κατόπιν σύντομης συζήτησης αποφασίσαμε ότι ναι είναι μια μεγάλη ευκαιρία να δούμε και κάτι που αφορά αυτό που αγαπώ. Λόγο απόστασης και λόγο περιορισμένου χρόνου δεν θέλαμε να αφήσουμε τίποτα πίσω από αυτά που επιλέξαμε να δούμε και να κάνουμε. Έπρεπε να επιλέξω και οι επιλογές ήταν 2. Ή να πάμε στην πίστα της MONZA ή να πάμε στο μουσείο της Alfa Romeo… 

Αν και το να πάω στην πίστα της MONZA είναι όνειρο ζωής, εν τούτης κατέληξα στο συμπέρασμα ότι εάν ο λόγος της επίσκεψης σου σε μια πίστα, δεν είναι ούτε για να την οδηγήσεις αλλά ούτε και για να δεις ένα αγώνα, τότε δεν υπάρχει σημαντικός λόγος να το κάνεις. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να πάμε στο μουσείο της θρυλικής Alfa Romeo και νομίζω ότι ήταν η καλύτερη επιλογή.

 

Το μουσείο της ALFA ROMEO

Πρόσφατα είχα διαβάσει από κάποιο άλλο διαδικτυακό περιοδικό ότι είναι ίσως το καλύτερο μουσείο στο κόσμο… Δεν έχω άποψη για να είμαι ειλικρινής για το αν είναι το καλύτερο ή όχι. Δεν είχα την τύχη να πάω σε άλλα μέχρι σήμερα. Πάντως ότι με έκανε να νιώσω ένα περίεργο δέος προς την Alfa η επίσκεψη μου στο μουσείο, αυτό δεν μπορώ να το αρνηθώ.

Με το που μπαίνεις στο μουσείο διαπιστώνεις ότι δουλεύει και σαν Show Room. Μπροστά-μπροστά σε επιβλητική θέση και στήσιμο, τα 2 Giulia Quatrofolio και το Stelvio Quatrofolio που έκαναν τα ρεκόρ στο Nurburgring με τους χρόνους τους τυπωμένους στο μπροστινό γυαλί και υπογεγραμμένα από τους οδηγούς και την ομάδα που συνέβαλε στη κατασκευή τους. 

 

 

Μόλις τα είδα σκέφτηκα ότι τα έβαλαν εκεί για κάτι τύπους σαν εμένα (φανατικός Porschακιας και Μ-Powerακιας) για να μας θυμίζουν ότι στο ring το αφεντικό πλέον μιλάει ιταλικά… 

Αφού αγοράσαμε τα εισιτήρια μας, προχωρήσαμε στο πρώτο κομμάτι του μουσείου. Ένας χώρος όπου έδειχνε την Ιστορία της Alfa Romeo με 6 διαφορετικά μοντέλα τα οποία παρουσίαζαν το πως αλλάζαν οι σχεδιαστικές τάσεις κατά καιρούς. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ένα μοναδικό μοντέλο με ένα εντυπωσιακό αεροδυναμικό χαρακτήρα το οποίο έφερε την επιγραφή Bertone…

Προχωρώντας στους διαδρόμους πέσαμε πάνω στην ALFA ROMEO F1 η οποία πραγματικά είναι πανέμορφη! Απέναντι της ένα δωμάτιο με μηχανές παλαιών μαχητικών αεροσκαφών (1ου και 2ου παγκοσμίου πολέμου) με την υπογραφή της ALFA ROMEO. Δεν είχα ιδέα ότι η ALFA είχε φτιάξει τέτοια πράγματα. Πραγματικά εντυπωσιακό.

 

 

Ακολούθως προχωρήσαμε στο μεγάλο χολ. Εκεί πραγματικά ξεκίνησε να μιλάει η ALFA ROMEO στη καρδιά μου. H ALFA ROMEO δεν έχει μια απλή Ιστορία… Είναι μια από τις γενέτειρες της Ιστορίας. Έχει προσφέρει στο χώρο του σπορ αυτοκινήτου περισσότερα από όσα νομίζουμε ότι ξέρουμε.

Μια Ιστορία που ξεκινά από την πρώτη ALFA 24HP του 1910 η οποία περιβάλλετε από μια καλαισθησία και κομψότητα που σε αφήνει άφωνο. Μερικά από το μοντέλα που με έκαναν να σταθώ λίγο περισσότερο για να τα θαυμάσω είναι το C2300 Corto Mille Miglia του 1932, το 6C 2500 Sport “Freccia d’Oro” του 1947 και η πανέμορφη 1900 Super Sprint του 1954. Παρεμπίπτοντος,  η γυναίκα μου είχε ενθουσιαστεί σε αυτή την αίθουσα με το Giulietta του 1955 το οποίο είχε ένα πολύ ιδιαίτερο πορτοκαλί χρώμα. Μοντέλο που σε έκανε να καταλάβεις ότι ακόμη και σε αυτό το τομέα οι Ιταλοί καινοτομούσαν.

 

 

Στο πιο κάτω κομμάτι συναντούσες τις κυρίες της δεκαετίας του 70 με την τότε coupe ναυαρχίδα Montreal να σε βλέπει με ένα ύφος αφ΄υψηλού, θέλοντας να σου πει ότι ξέρει ότι είναι όμορφη… δεν χρειάζεται να της το πει κανένας.

Στην συνέχεια του χολ και συγκεκριμένα στην απέναντι μεριά συναντάς τα 2 μοντέλα της 10ετιας του 80 τα οποία άφησαν τη δική τους Ιστορία, το 75 και το 164 3,0 V6, ενώ η σειρά καταλήγει στην ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ και πολύ εντυπωσιακή 8C του 2007 σε ένα υπέροχο κόκκινο χρώμα που σε προκαλεί να την οδηγήσεις σαν τρελός!  

Ακολούθως κατεβαίνεις στο πιο κάτω όροφο όπου βλέπεις το χάρισμα του Ιταλού σχεδιαστή ως προς το να δώσει μια ξεχωριστή ιδιαιτερότητα με ένα ευφάνταστο και πανέμορφο σχεδιασμό σε ένα σπορ αυτοκίνητο. Αυτοκίνητα που έκαναν την εμφάνιση τους μόνο σε σαλόνια. Αεροδυναμικός σχεδιασμός, καθαρόαιμος σπορ χαρακτήρας, εντυπωσιακές γραμμές που ακόμα και σήμερα σε κάνουν να παραμιλάς! Σε αυτό το χώρο συναντάς και ένα ιδιαίτερο λεωφορείο σε σχήμα σφαίρας του 1913 το οποίο ονομάζετε 40/60 HP Aerodinamica… Δηλαδή στην ALFA, το 1913 εφάρμοζαν μελέτες αεροδυναμικής… Απίστευτο και συνάμα πολύ εντυπωσιακό πραγματικά!!! 

 

 

Κατεβαίνοντας ακόμα 2 σκαλάκια και προχωρώντας στην απέναντι μεριά βρίσκεις τις υπέροχες – ιδιαίτερες σπορ ναυαρχίδες των δεκαετιών 30-40-50 που βλέποντας τες αντιλαμβάνεσαι ότι στόχο είχαν μόνο τα μεγάλα πορτοφόλια της εποχής… Σε αυτό το σαλόνι με εντυπωσίασε πολύ το γαλάζιο 8C 2900 B Lungo του 1938! Ήταν ένα τεράστιο σε μάκρος 2θεσιο κουπέ αυτοκίνητο με ένα μοναδικό σχεδιασμό που σε έκανε να σκέφτεσαι από πιο πλανήτη να ήταν αυτός που το σχεδίασε… 

Προχωρώντας μπήκαμε σε μια αίθουσα με τα ξεσκέπαστα μοντέλα της ALFA που άφησαν μοναδική ιστορία σε ταινίες! Την 1600 Spider “Duetto” του 1966 και την Giulietta Spider Prototipo του 1955. Οι ταινίες προβάλλονταν  στο χώρο αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν είχα δει ποτέ καμία από αυτές . 

Βγαίνοντας από την αίθουσα των ταινιών μπαίνεις σε ένα δωμάτιο με τα Giulia και τα Gulietta που αγαπήθηκαν από τους πατεράδες μας όπως το Gulietta Sprint του 1954 , το Gulietta Sprint Speciale του 1957 , το Giulia TI Super του 1963 κτλ. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε το Giulia TZ του 1963 το οποίο σχεδιαστικά για την εποχή του ήταν σε άλλα επίπεδα όπως επίσης και το 1600 Junio Z του 1972!

 

 

Και εκεί που τελειώνει το χολ και λες οκ… καλή είναι τελικά και η ALFA, μπαίνεις σε ένα χολ από άλλο πλανήτη! Μια αίθουσα γεμάτη κόκκινες βολίδες, με ιδιαίτερα εφέ ειδικά σχεδιασμένα για να σε  μεταφέρουν στην ένδοξη εποχή όπου η ALFA ROMEO ήταν το Νο1 στην F1 ή μάλλον καλύτερα, όταν η ALFA ROMEO δημιούργησε την F1… Αφού κάνεις τη γύρα αργά αργά και με πολύ προσοχή πέφτεις σε 2 βολίδες όπου στα μπροστινά καπό έχουν το σήμα της Scuderia Ferrari! Εκεί ουσιαστικά αντιλαμβάνεσαι όλη την αλήθεια γύρο από τα γραφόμενα της Ιστορίας σχετικά με την σχέση του Enzo με την ALFA ROMEO.

Και αφού έχεις φτιαχτεί με την ενότητα Motorsport συνεχίζουμε στον πιο κάτω όροφο όπου πέφτεις σε αυτοκίνητα θρύλους που τα είδες σε αφίσες, σε φυτογραφίες και δεν ήσουν ποτέ σίγουρος αν θα τα έβλεπες ποτέ. Αυτοκίνητα που άφησαν μοναδική Ιστορία σε αγώνες τουρισμού, σε 24ωρους αγώνες αντοχής και F1 της δεκαετίας του 80. Εκεί που φοράς το ηλίθιο χαμόγελο του Petrolhead που δεν πιστεύει στα μάτια του, ξαφνικά πέφτω σε ένα από τα πιο αγαπημένα μου αυτοκίνητα από την σύγχρονη Ιστορία του Motorsport και παραλύω! 

Ένα αυτοκίνητο το οποίο ίσως να έχω δει όλα τα βιντεάκια του στο YouTube και το έχω οδηγήσει στο Grand Turismo II όσο κανένας άλλος νομίζω στο κόσμο… Μιλώ φυσικά για το 155 V8 ITC (DTM) του 1996 στα χρώματα της Martini. Εκεί έπαθα μια μικρή παράνοια σε σημείο που δεν χόρταινα να το βλέπω αλήθεια! Πραγματικά ένας θεός ξέρει πως ξεκόλλησα… 

 

 

Βγαίνοντας από την αίθουσα μπήκαμε σε ένα μεγάλο διάδρομο. Εκεί πέσαμε σε 2 κοπελίτσες όπου μας υποδέχτηκαν σε ένα Cinema room (όπου τα καθίσματα ήταν αγωνιστικές μπάκετ καρέκλες) για να δούμε ένα 4D φιλμάκι το οποίο σε έκανε να βιώσεις την εμπειρία ALFA ROMEO… Αλήθεια πρώτη φορά στη ζωή μου βίωσα την εμπειρία 4D και σας το συστήνω ανεπιφύλακτα! Για να καταλάβετε, ένοιωσα προς στιγμής ότι ήμουν μέσα σε αυτοκίνητο…

Βγαίνοντας από το Cinema πλέον ξαναμπαίνεις στο μεγάλο διάδρομο όπου είχε σε διάφορα του σημεία μερικά αυτοκίνητα όπως το 75 Evolusione, το GTV και πριν την έξοδο (ακόμα ένα μεγάλο σοκ) πέφτεις πάνω στο 156 BTCC που άφησε λαμπρή Ιστορία το 2007 όπως και στην 75 Turbo Evolusione IMSA (Racing Car) με τα extreme φουσκώματα και το υπέροχο του τερατώδες χαρακτήρα που επίσης άφησε εποχή!

Αφού τελειώσει ο διάδρομος ανεβαίνεις τη γυριστή σκάλα που σε βγάζει σε μια αυλή όπου μπορείς να δοκιμάσεις όλα τα νέα μοντέλα ALFA ROMEO (έβρεχε αλλιώς μια εμπειρία με το 4C θα ήθελα να την έχω) και συνεχίζοντας η σκάλα σε έβγαζε στην καρδιά της έκθεσης των καινούριων μοντέλων όπου δεν σας κρύβω, είχα αρχίσει να φλερτάρω με μερικά… Επίσης όταν δείτε από κοντά το Stelvio Quatrofolio θα πάθετε πλάκα…

Κατευθυνόμενοι προς την έξοδο κάναμε μια στάση στο κατάστημα με τα αναμνηστικά όπου δεν μπορείς μετά από τέτοια εμπειρία να μην περάσεις για να ψωνίσεις κάτι αναμνηστικό! Τέλος κοντοστάθηκα για ακόμα μια φορά για να θαυμάσω από πιο κοντά τα θηρία που έκαναν το ρεκόρ στο ring και φύγαμε με μια πολύ όμορφη διάθεση!

 

 

 

Τελικά μετά από αυτή την εμπειρία, έχω καταλήξει στο εξής συμπέρασμα:

Όλοι εμείς που ασχολούμαστε με την ενότητα ή οποία λέγετε αυτοκίνητο, πρέπει να περάσουμε κάποια στιγμή από ένα μουσείο αυτοκινήτου με μεγάλη Ιστορία όπως αυτή της ALFA ROMEO. Η εμπειρία που σου δίνει αυτό το ταξίδι από την αρχή μέχρι το τέλος σε κάνει να καταλαβαίνεις το πόσο σημαντικό ρόλο διαδραματίζει στις ζωές όλων ο χώρος του αυτοκινήτου και ότι τελικά δεν είναι τυχαίο που κάποιοι από εμάς εξιτάρονται και το αγαπάνε τόσο πολύ!

Και μια πολύ χρήσιμη συμβουλή: Εάν είστε δεσμευμένοι, αρραβωνιασμένοι ή παντρεμένοι, πάρτε μαζί σας τις γυναίκες σας… Μετά από αυτό θα καταλαβαίνουν και θα δικαιολογούν πολλά…  

 

Απολαύστε τις φωτογραφίες που φέραμε μαζί μας. 

 

02 May, 2024 Ώρα 19:39

20 χρόνια BURNOUT – Τιμή στο θρυλικό περιοδικό που έβαλε τις βάσεις για την ανάπτυξη του motorsport και tuning

Thumbnail

Τον Απρίλιο του 2004 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του κυπριακού BURNOUT. Ένα περιοδικό που άφησε εποχή στο χώρο του tuning, των Clubs αυτοκινήτων, αλλά και του motorsport. Δεν μου αρέσει να μιλώ για τα επιτεύγματα μας, αλλά το BURNOUT, είναι ιστορία.

Close

Η όλη φάση ξεκίνησε από την Ελλάδα όπου από το 1999 μέχρι το 2003 διοργανώναμε αποκλειστικά τους αγώνες dragster. Τα ρεκόρ επισκεψιμότητας (22.000 θεατές) και συμμετοχών (190 auto – moto σε ένα αγώνα) δεν έχουν σπάσει ποτέ. Και δεν προβλέπεται να σπάσουν. Ακόμη και τον 1ο αγώνα drift στην Ελλάδα, εμείς τον διοργανώσαμε, στις Αφίδνες…

Στην Κύπρο διοργανώσαμε τους πρώτους αγώνες dragster to 2002 και 2003. Όλα τότε με το ελληνικό BURNOUT σαν χορηγό επικοινωνίας.

Close

Και τότε ήταν που είδαμε το κενό στην Κύπρο και με συνοπτικές διαδικασίες, στήσαμε το κυπριακό BURNOUT. Η αναγνωσιμότητα του τότε είχε ταράξει τα νερά στα διαφημιστικά γραφεία. Προσπαθούσαν με πάθος να το μειώσουν, αλλά δεν μπορούσαν. Το έβρισκαν μπροστά τους τα δήθεν «αντρικά» περιοδικά των μεγάλων εκδοτικών εταιρειών που έτρωγαν την σκόνη του BURNOUT, του «περιοδικού του δρόμου». Ενός περιοδικού πολύ προχωρημένου για την εποχή του.

 

Close

 

Πάρτυ, διοργανώσεις, το πρώτο Extreme Car Show, οι πρώτοι αγώνες Drift στη Δρομολαξιά και οι βάσεις για αναγνώριση του αθλήματος μας στην κοινωνία της μάππας, είχαν μπει από τα πρώτα χρόνια κυκλοφορίας του. Η ανάπτυξη του tuning και του motorsport, ήταν ραγδαία. Οι προσκλήσεις σε τηλεοπτικά πάνελ και ραδιόφωνα για την οδική ασφάλεια πολλές. Γιατί εμείς ξέρουμε τι λέμε και δεν κρυβόμαστε.

 

 

Έκτοτε, χωρίς να επεκταθώ σε λεπτομέρειες, το BURNOUT  το οποίο ολοκλήρωσε τον κύκλο του το 2012 (πουλώντας αντίτυπα για χρόνια μετά) αλλά άφησε το στίγμα του παντού, μέχρι και σήμερα.

Λίγα είναι τα άτομα και οι φορείς που ώθησαν το motorsport στην Κύπρο. Δεν το κάναμε μόνοι μας. Μην με παρεξηγάτε.

 

 

Όμως το BURNOUT, τα έργα του και η σημερινή του προέκταση, είναι ακόμη ζωντανή:

  • Το Boyz Stuff Show που ακόμη πολλοί το ονομάζουν BURNOUT, κλείνει 20 χρόνια ζωής φέτος!
  • Η Achna Speedway για την οποία το BURNOUT έδωσε μάχες με τον ιδιοκτήτη πριν ανοίξει, κρατιέται ζωντανή από την ομάδα του BURNOUT που την διαχειρίζεται εδώ και 5 + χρόνια με πρωτοστάτη τον Αυγουστή «του BURNOUT».
  • Το Petrolheads Festival, το Πρωτάθλημα Αναβάσεων, το Πρωτάθλημα Time Attack, το Gymkhana, όλα με την στήριξη μας, έχουν ένα άρωμα BURNOUT.

Πολλά από τα Clubs αυτοκινήτων, είχαν δημιουργηθεί (και πρωτο εμφανιστεί) στο BURNOUT.

 

 

Θυμάμαι ακόμη τα αυτοκίνητα στους δρόμους με τα αυτοκόλλητα BURNOUT που δίναμε δώρο με τα τεύχη μας.

Κρατάω ακόμη τα μηνύματα θαυμασμού, τα δώρα που μας έστελναν, τις επιστολές. Τα τηλεφωνήματα και τα βράδια που περνάγαμε στο αρχηγείο για να βοηθήσουμε τους δικούς μας street racers που τους μάζευαν τα αυτοκίνητα οι «θυμωμένοι» ζετάδες να τα πάρουν πίσω. Τις μάχες για αλλαγή της νομοθεσίας για τα «μοτιφαρισμένα» αυτοκίνητα που καλά κρατεί.

Το BURNOUT ήταν μια ιδέα. Ένας τρόπος ζωής. Ένα πολύ προχωρημένο project για την εποχή του. Σήμερα, το τιμάμε.

Είμαι πολύ περήφανος που το έφερα στην Κύπρο και σήμερα, 20 χρόνια μετά, το μόνο που μπορώ να πω, είναι ένα μεγάλο «ευχαριστώ» εκ μέρους όλων όσων έζησαν υπέροχες στιγμές BURNOUT.    

Χαίρομαι που πολλοί ακόμη με αποκαλούν ο «Στέλιος ο BURNOUT».

Στέλιος Κυθρεώτης