Video

21 Sep, 2018 Ώρα 11:25

TOYOTA CELICA - Όλα όσα πρέπει να ξέρετε (βίντεο)

Thumbnail

H Toyota Celica αποτέλεσε ένα από τα πιο «cool» μοντέλα, στην αυτοκινητιστική παρουσία της Toyota, στις κατηγορίες των σπορ αυτοκινήτων. Μετρώντας 7 γενιές από 1970 έως το 2006, πήρε το υποκοριστικό «Celi» από τους φανατικούς οπαδούς της.

Close

Η Coupe εμφάνιση, βοηθούσε εμπορικά, ενώ συνδυαζόταν έξοχα από αγωνιστική παρουσία και διακρίσεις στα Rally, κάνοντας την Celica σύμβολο στα μάτια του κόσμου. Τεχνολογικά κάθε γενιά ακολουθούσε πιστά τις εξελίξεις της εποχής, με τις δυνατές εκδόσεις να προσφέρουν στις περισσότερες των περιπτώσεων αυθεντικά σπορ οδικά χαρακτηριστικά. Δυστυχώς από το 2006 η Toyota αλλάζοντας πλεύση, κατέβασε τα ρολά στην παραγωγή της Celica, μην επενδύοντας ουσιαστικά στην συνέχιση της φιλοσοφίας της.

 

Close

Ξετυλίγοντας την ιστορία

Γιορτάζοντας τα σχεδό 50 χρόνια παρουσίας στου δρόμους και ξεσκονίζοντας την ιστορία της Celica, η απαρχή έγινε ώστε οι Ιάπωνες να ανταγωνιστούν τα λεγόμενα αμερικάνικα Pony Cars, όπως το Ford Mustang της εποχής.

Close

Προσιτό Coupe, με ενδιαφέρουσα εμφάνιση, δυνατός κινητήρας εμπρός και κίνηση πίσω αποτελούσε το δόγμα της εποχής και η Celica TA 22 του 1972, μπήκε δυναμικά ανάμεσα στο αμερικάνικο «λόμπι». Ακολούθησε η πιο συντηρητική ΤΑ 40 του 1978, την οποία διαδέχτηκε, η πιο αμερικάνικης σχεδιαστικής φιλοσοφίας, «τετραγωνισμένη» TA 60, η οποία φιγούραρε στις εκθέσεις από το 1982. Η T16 του 1985 έβαλε νερό στο κρασί της, ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής, αποκτώντας κίνηση στους εμπρός τροχούς και αναδιπλούμενα φώτα. Επιπλέον όμως έδωσε το έναυσμα για τις τετρακίνητες εκδόσεις, που χαρακτήριζαν και τις δύο επόμενες γενιές. Πιο στρογγυλεμένες αλλά στην ίδια φιλοσοφία με την TA 16 ακολούθησαν οι δύο επόμενες γενιές Τ18 (1990) και Τ20 (1993). Από το 1999 έως το 2005 το παρών έδωσε η τελευταία γενιά T23, με κίνηση αποκλειστικά στον εμπρός άξονα. Αποδίδοντας μέχρι και 192 ίππους, από έναν «καμικάζι» ατμοσφαιρικό κινητήρα 1.8 λίτρων, λίγο βαρύτερη από 1.100 kg, έκλεισε θριαμβευτικά της αυλαία των πετυχημένων Coupe της Toyota. Παράλληλα υπήρξαν και μερικές Cabrio εκδόσεις κάποιων γενιών, κυρίως για τα γούστα της αμερικανικής αγοράς.

Δείτε το εκπληκτικό βίντεο της Donut Media

 

21 Feb, 2024 Ώρα 11:19

Η Mercedes-AMG GT3 κατακτά την πίστα του Bathurst! (βίντεο)

Thumbnail

Στο Bathurst της Αυστραλίας, εκεί όπου κάθε Φεβρουάριο διεξάγεται ο 12ωρος αγώνας αντοχής Buthurst 1000, η Mercedes αποφάσισε να στείλει φέτος όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και την AMG GT3. Το μοντέλο πίστας οδηγήθηκε από τον Jules Gounon, ο οποίος έσπασε ρεκόρ!

Close

Η αγωνιστική διαδρομή Mount Panorama έχει μήκος 6,213 χιλιόμετρα και είναι τόσο στενή, όσο και επικίνδυνη. Μερικοί μάλιστα τη συγκρίνουν με το Nordchleife Nurburgring!

Η αγωνιστική διαδρομή άνοιξε το 1938 και έγινε διάσημη για τις υψηλές της απαιτήσεις, τους τεχνικούς τομείς, αλλά και για την περίφραξη από την οποία περιβάλλεται.

Close

Παρότι είναι μία πίστα που ενέχει πολλούς κινδύνους και αυτό αποδεικνύεται κάθε χρόνο στον εγχώριο αγώνα των 1.000 χιλιομέτρων, η Mercedes-AMG ήθελε να τιμήσει τα 130 χρόνια ιστορίας της στο motorsport μέσω αυτής. Για αυτό, στην Αυστραλία και το Bathurst κατέφτασε μία πολύ βελτιωμένη έκδοση της GT3.

 

Close

 

Η πιο απελευθερωμένη και συνάμα αεροδυναμικά «τουμπανιασμένη» GT3 αποδείχθηκε ο νέος «Βασιλιάς του Βουνού»! Ο Gounon σημείωσε 1:56.605 με 192 χλμ./ώρα μέση ωριαία, συντρίβοντας έτσι το 1:58.679 μίας Brabham BT62. Για να έχετε μία τάξη μεγέθους, ο φετινός poleman του εγχώριου αγώνα σημείωσε 2:01.981 με μία BMW M4 GT3.

Τι το τόσο ιδιαίτερο όμως έχει αυτή η Mercedes-AMG GT3 και κατέρριψε τους χρόνους τόσων άλλων GT; Τα «ασημί βέλη» φρόντισαν αρχικά η σχεδίασή της να είναι παρόμοια με τα αντίστοιχα αγωνιστικά που τρέχουν στην Mount Panorama, αλλά η κυρίως αναβάθμιση αφορούσε στον κινητήρα.

Χωρίς τους περιοριστές ροής αέρα του εργοστασιακού μοντέλου, ο V8 των 6,2 λίτρων απέδωσε 650 ίππους, περίπου 100 ίππους παραπάνω.

 

 

Επίσης, το αγωνιστικό τμήμα της Mercedes πρόσθεσε φρένα από ανθρακονήματα για μέγιστη απόδοση πέδησης. Έτσι και αλλιώς, μιλάμε για μία πίστα όπου το απότομα φρενάρισμα είναι συχνό.

Εξωτερικά, η Mercedes άλλαξε ορισμένες λεπτομέρειες στο χαμηλό μέρος του εμπρός προφυλακτήρα, στα μαρσπιέ και στον διαχύτη για μέγιστη αεροδυναμική απόδοση. Το μυστικό για να κερδίσει μερικά έξτρα δέκατα μάλιστα ήταν στους καθρέφτες οι οποίοι λειτούργησαν σαν αεροδυναμικά «πτερύγια»!

Προς εγκυκλοπαιδική σας γνώση, το ρεκόρ πίστας το κατέχει η MP4-23, το μονοθέσιο της McLaren στη Formula 1 το 2011, με οδηγό τον Τζένσον Μπάτον (1:48.88).