Πενήντα χρόνια Opel GT

Για μία ώρα, το Hockenheimring έκανε ένα διάλειμμα από την καθημερινή του ρουτίνα. Οι ομάδες δοκιμών με τις αγωνιστικές φόρμουλες και τα αυτοκίνητα τουρισμού άφησαν για λίγο τα ‘εργαλεία’ τους και παρατάχθηκαν κατά μήκος του τοίχου των pits για να απολαύσουν το θέαμα που περιλάμβανε 75 αναλλοίωτα στο χρόνο Opel GT από όλη την Ευρώπη να διασχίζουν με μεγάλη ταχύτητα τη γραμμή εκκίνησης μέχρι τον τερματισμό.

Ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 1981...

Η Opel Classic έφερε το αρχαιότερο GT από το 1968 ("το Νο 1") και το νεότερο από το 1973. Επικεφαλής τέθηκε Walter Röhrl, παγκόσμιος πρωταθλητής ράλι το 1982 με ένα Opel Ascona 400 και με συνοδηγό τον σχεδιαστή του GT, Erhard Schnell. Οι δυο τους κάθισαν στο προσωπικό, ασημί Opel GT του Röhrl. Ο αγωνιστικός θρύλος της Opel Volker Strycek ήταν επίσης εκεί, με το δικό του Opel GT Junior με σπάνιες εκδόσεις (tuning) των βελτιωτικών οίκων Irmscher και Conrero να αποτελούν ξεχωριστές παρουσίες . Όλοι τους ήταν και είναι τμήμα του Grand Tour, που διοργανώνεται από το Σύνδεσμο Ευρωπαϊκών Λεσχών GT μεταξύ 19 και 22 Σεπτεμβρίου. Ο τελικός θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο στο Κέντρο Δοκιμών της Opel στο Dudenhofen.

Οι ‘γρήγοροι’ γύροι στο Hockenheimring έγιναν προς τιμήν των 50 χρόνων του Opel GT. Σχεδόν πριν από 50 χρόνια, 21 – 29 Οκτωβρίου 1968 για να ακριβολογούμε, η Opel πραγματοποίησε τα GT test days στην αγωνιστική πίστα. Στο πλαίσιο της παρουσίασης, 41 Opel GT 1100 και Opel GT 1900 καθώς και 44 ακόμη σπορ μοντέλα από το Rallye Kadett μέχρι το Commodore GS βρέθηκαν εκεί.

77 χρόνια με το ίδιο αυτοκίνητο «γράφοντας» 2.76 εκατ. χιλιόμετρα

Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, οι οδηγοί αλλάζουν αυτοκίνητο κατά μέσο όρο, ανά 11 χρόνια. Στη Κύπρο έχουμε έναν από τους παλαιότερους στόλους επιβατικών αυτοκινήτων στην Ε.Ε. με μέσο όρο ηλικίας τα 15 έτη. Φαντάζεστε να οδηγούσαμε όλοι ένα μόνο αυτοκίνητο σε όλη μας τη ζωή;

Αυτή ήταν η πραγματικότητα του Allen Swift, ενός Αμερικανού που οδηγούσε την ίδια Rolls Royce για 77 χρόνια. Σύμφωνα με μια έρευνα, περίπου το 65% των αυτοκινήτων Rolls Royce που κατασκευάστηκαν ποτέ κυκλοφορούν ακόμη στους δρόμους και είναι σε λειτουργική κατάσταση, με τον Allen Swift να έχει σπάσει κάθε ρεκόρ.

Το 1928, ο κ. Άλεν Σουίφτ κλήθηκε να πάρει μια πολύ δύσκολη απόφαση για τη ζωή του. Ο κ. Σουίφτ έκλεινε τα 26 του χρόνια και ο πατέρας του, του ζήτησε να παραμείνει στην οικογενειακή επιχείρηση φύλλων χρυσού και να αφήσει τα μικρότερα αδέλφια του να πάνε στο κολέγιο. Αν ο κ. Swift συμφωνούσε, τότε είχε την επιλογή να αγοράσει όποιο αυτοκίνητο ήθελε. Ο κ. Σουίφτ αποφάσισε να παραμείνει στην οικογενειακή επιχείρηση και άρχισε να ψάχνει για ένα καλό αυτοκίνητο. Ένας από τους φίλους του πρότεινε τη Rolls Royce, οπότε πήγε για μια βόλτα από το West Hartford του Connecticut στο εργοστάσιο της Rolls-Royce of America ακριβώς στην άλλη άκρη των συνόρων στο Springfield της Μασαχουσέτης.

Αφού επισκέφθηκε το εργοστάσιο και παρακολούθησε πώς η Rolls Royce κατασκεύαζε αυτοκίνητα τότε, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήθελε ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Μετά την αγορά της Rolls Royce, ο κ. Swift οδηγούσε το αυτοκίνητο καθημερινά μέχρι το 1958 και τακτικά μέχρι το 1991, όταν ήταν 88 ετών. Μέχρι το 2003, ο κ. Swift είχε διανύσει σχεδόν 2,76 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Το αυτοκίνητο δεν χάλασε ποτέ, αλλά λέγεται ότι κάποια στιγμή ανακατασκεύασε τον κινητήρα του. Το 1994, η Rolls Royce αναγνώρισε στον κ. Swift ότι είχε στην κατοχή του το μοντέλο περισσότερο χρόνο από οποιονδήποτε άλλο στην ιστορία και του δόθηκε ένα κρυστάλλινο άγαλμα Spirit of Ecstasy (το σύμβολο κάθε RR).

Ο κ. Swift είχε επιλέξει μια ολοκαίνουργια Rolls Royce Phantom, βαμμένη σε πράσινο χρώμα, ενώ καθώς ασχολούνταν με τη βιομηχανία φύλλων χρυσού, φρόντισε το αυτοκίνητό του να έχει ρίγες και μονόγραμμα σε χρυσό. Επέλεξε το αμάξωμα Piccadilly roadster με ανοιγόμενη υφασμάτινη οροφή και ένα αναπτυσσόμενο κάθισμα με τρίτη πόρτα στην πλευρά του συνοδηγού. Μόλις δύο μήνες πριν από τον θάνατό του το 2005, ο κ. Swift είχε δωρίσει 1 εκατομμύριο δολάρια στο Μουσείο του Σπρίνγκφιλντ για την αγορά και την κατασκευή ενός μουσείου καινοτομίας. Μετά τον θάνατό του, το αυτοκίνητο πέρασε στο μουσείο αποτελώντας πλέον το κεντρικό κομμάτι της έκθεσης μεταφορών του Wood Museum of Springfield History.