Νέο θανατηφόρο - Μια από τα ίδια οι ανακοινώσεις της Αστυνομίας... Να τι φταίει, δεν το βλέπετε;

Του Στέλιου Κυθρεώτη

Τραγικός ο σχολιασμός του νέου θανατηφόρου από αξιωματούχους της "παλιάς σχολής" της Αστυνομίας... Έφυγε ο άξονας ενώ το διπλοκάμπινο βρισκόταν σε κίνηση και ο υψηλόβαθμος αξιωματούχος σε δηλώσεις του στην τηλεόραση μας είπε ότι τα δυστυχήματα οφείλονται στον... ανθρώπινο παράγοντα!!

Και δεν αντιλέγω, ο ανθρώπινος παράγοντας είναι η πρώτη αιτία σοβαρών δυστυχημάτων, αλλά μετά από τέτοιο δυστύχημα (φεύγει ο άξονας από κινούμενο αυτοκίνητο) δεν εστιάζεις στον ανθρώπινο παράγοντα... ούτε βρίσκεις αφορμή να πεις την κουβέντα σου για την ταχύτητα...

Δεν θέλω να κατηγορηθώ για ξενοφοβικός αλλά εκτός από Κύπριοι, αρκετά από τα θύματα του μολώχ της ασφάλτου είναι αλλοδαποί. Το γιατί είναι τόσο απλό: Όπως ένας μέσος Κύπριος που δεν οδήγησε ξανά σε ευρωπαϊκό δρόμο ή σε δρόμο όπου κινούνται ανάποδα (αριστερό τιμόνι) έτσι και ένας αλλοδαπός, θα έπρεπε να αντιμετωπίζει αυστηρές εξετάσεις πριν οδηγήσει αυτοκίνητο στην Κύπρο. Κι όμως, χιλιάδες αλλοδαποί με διαφορετική οδηγική νοοτροπία, οδηγούν αυτοκίνητο στη χώρα μας, αρκετοί από αυτούς με μηδενική εμπειρία οδήγησης. Και μηχανάκι, αφού οι ντελιβεράδες, κυρίως αλλοδαποί, έχουν δυστυχώς καταγράψει αρκετά δυστυχήματα ενίοτε και θανατηφόρα... Ελέγχει κανείς την κατάσταση; Δεν το νομίζω…

Επειδή το «αυτοκινητιστικό μας μάτι» πιάνει λίγο καλύτερα από άλλους, αναρωτιόμαστε: Πόσο δύσκολο είναι να εντοπίσουν οι υπεύθυνοι, παράνομα ή μη κατάλληλα αυτοκίνητα στους δρόμους που οδηγούνται κυρίως από αλλοδαπούς (μην με παρεξηγείτε, είναι γεγονός μιας και υπάρχουν πάμπολλα αυτοκίνητα των 300-500€ αγοράς που αγοράζονται από αλλοδαπούς) τα οποία κυκλοφορούν φορτωμένα κόσμο; Εγώ πάντως τα εντοπίζω, όπως και πολλοί φίλοι μου που έχουν μια άποψη για το αυτοκίνητο. Δεν εννοώ τα αυτοκίνητα αλλοδαπών που είναι νόμιμα. Εννοώ τα προβληματικά οχήματα. Η αστυνομία δεν τα βλέπει; Το Τμήμα Οδικών Μεταφορών; Δεν βλέπουν τα φθαρμένα ελαστικά τους; Την γενική κατάσταση τους που κρέμονται οι προφυλακτήρες και δεν ανάβουν τα φώτα; Αν τους χτυπήσει στο μάτι, ελέγχουν τα στοιχεία του ιδιοκτήτη; Αν έχει δίπλωμα, ασφάλεια, ΜΟΤ;

Υπάρχουν και Κύπριοι βέβαια που εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία. Όχι όμως στο βαθμό που συμβαίνει με αλλοδαπούς και είναι ευνόητο, αν προέρχονται από τρίτες χώρες με χαμηλά εισοδήματα. Τα παραδείγματα είναι τόσο εξόφθαλμα που μας θυμώνουν, όταν ακούμε μόνο για ζώνες ασφαλείας που σώζουν ζωές, καθώς και για τα όρια ταχύτητας με τα οποία μέτρα βέβαια συμφωνούμε (στα όρια έχουμε τις διαφωνίες μας τις οποίες έχουμε εκφράσει και δημόσια με βίντεο – δείτε το εδώ – αλλά ας πούμε ότι κατανοούμε ότι δεν τρέχουμε στους δρόμους). Θεωρούν όμως πιο σημαντικό να λαπορτάρουν κάποιον ας πούμε με 126χλμ ταχύτητα στον αυτοκινητόδρομο παρά να στήσουν μπλόκο σε ένα αστικό δρόμο εξετάζοντας τα οχήματα οπτικά (όπως κάνουν εξάλλου στα οδοφράγματα για τα τουρκοκυπριακά οχήματα...) για την κατάσταση τους, αν έχουν ΜΟΤ, αν τα ελαστικά τους είναι σε καλή κατάσταση... ή ακόμα, αν την Κυριακή το πρωί, σε στάσεις λεωφορείων, τα παράνομα ταξί «κλέβουν» το κράτος προσφέροντας φθηνότερη «κούρσα» από ότι τα κρατικά λεωφορεία στις αλλοδαπές που περιμένουν στις στάσεις... Εμείς τα εντοπίζουμε από μακριά, η Αστυνομία όχι;

Για τους Κύπριους οι νόμοι υπάρχουν. Για τους τουρκοκύπριους, οι νόμοι είναι γελοίοι ως εκνευριστικοί (οπτικό ΜΟΤ, αποφυγή λαπόρτων αφού... που να τους το ταχυδρομήσεις, μιας και δεν αναγνωρίζουμε το ψευδοκράτος), για τους αλλοδαπούς οδηγούς από αρκετές τρίτες χώρες, δεν ξέρω τι ισχύει... απλά το βλέπω στους δρόμους.

Στο δυστύχημα τώρα, για να φύγει ο άξονας (!) ενώ κινείται, σημαίνει ότι το αυτοκίνητο ήταν σε άθλια κατάσταση. Ή ότι κάποιος, όχι καταρτισμένος, το έφτιαχνε μόνος του. Για ποιον ανθρώπινο παράγοντα μιλάς, ιθύνοντα της Αστυνομίας;

Θα πρέπει να αλλάξει προσέγγιση στην αντιμετώπιση των θανατηφόρων η Αστυνομία. Να ξεκολλήσει από την ταχύτητα και τα ραντάρ και να δει την ουσία. Υπάρχουν συγκεκριμένες ομάδες υψηλού κινδύνου: Οι ηλικιωμένοι, οι αλλοδαποί, οι ανήσυχοι νεαροί. Να εξετάζει περισσότερο αυτές τις ομάδες και να εισηγηθεί για την κατασκευή πίστας ταχύτητας και ασφάλειας για τους νεαρούς. Θα τρέξουν, είναι δεδομένο. Τους παρέχεις εναλλακτική; Σε όλες τις χώρες υπάρχει, εδώ γιατί δεν υφίσταται μια κρατική πίστα ή/και περισσότερες;

Θα πρέπει επίσης να εξετάζει και συγκεκριμένους παράγοντες: Τα κινητά, που ένας στους τρεις το έχει στο χέρι... δεν τα βλέπουν; Τα ελαστικά... είναι τόσο απλό να διαβάσεις την ηλικία τους και να δεις την κατάσταση τους. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει νόμος για αυτά, ημερομηνία λήξης; Όχι, δεν είμαι βαλτός από τους εισαγωγείς ελαστικών, απλά ξέρω τη διαφορά του να οδηγείς αυτοκίνητο με παλιά ελαστικά και φρέσκα, κυρίως στη βροχή. Ξέρω επίσης τι σημαίνει καλή, κακή, ή άθλια κατάσταση σε ένα αυτοκίνητο.

Η αστυνομία δεν τα βλέπει; Η Πολιτεία; Ακούγοντας τον αξιωματούχο της να εξηγεί για το δυστύχημα (έφυγε ο άξονας- μίλαγε για αποστάσεις που πρέπει να τηρούνται, ανθρώπινο παράγοντα και... ταχύτητα) αντιλαμβάνομαι πως δεν έχουμε σωτηρία. Απλά ψάχνουν την αφορμή να δικαιολογήσουν το επερχόμενο και αχρείαστο σύστημα φωτοεπισήμανσης (κάμερες ταχύτητας), ένα σύστημα που σε άλλες χώρες… αφαιρείται και το οποίο δεν απευθύνεται στον μέσο κύπριο οδηγό, αλλά στην τσέπη του.

Στο προκείμενο, ευχηθήκαμε τις προάλλες για τα 25α γενέθλια των Type R. Αναφέραμε ορισμένα fun facts, ενημερωθήκαμε και για την παρολίγο ύπαρξη S2000 με κόκκινο «Η», όμως τα «Τάπερ» σε βάθος δεν τα πιάσαμε. Αυτό θα πράξουμε σήμερα. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο, αυτά είναι όλα τα Honda που κατέβηκαν με σκοπό να «γαζώσουν» τον ανταγωνισμό σε δρόμο και πίστες, με την ευλογία της ιαπωνικής εταιρίας.

Ηonda NSX-R (NA1, 1992)

Όπως είχαμε ξανασυζητήσει, το τέκνο της Honda και του Ayrton Senna ήταν το πρώτο που ήπιε νέκταR. Με τέτοιο υπόβαθρο, συν την αφαιρετική μέθοδο (air condition, ηχοσύστημα, μονώσεις, ταπέτα δρόμο) το NSX-R «δολοφονούσε» σχεδόν οτιδήποτε κυκλοφορούσε, παρά τα αναλογικά λίγα 276 άλογά του. Τα 1.230 κιλά και οι κοντύτερες σχέσεις στο κιβώτιο, όμως, τα έκαναν να μοιάζουν με 350+. 483 κατασκευάστηκαν, πλέον κοστίζουν περισσότερο από τις Lamborghini και Ferrari της εποχής που δίκαζε

Honda Integra Type-R (DC2, 1995)

Τσαφάρει στιγμιαία τον εγκέφαλο η φωτογραφία, αλλά το Integra –κόντρα σε ό,τι γνωρίσαμε από κοντά και στο Gran Turismo- κυκλοφορούσε και ως σεντάν στην Ιαπωνία και την Αμερική. Με την αρματωσιά Type R μόνο στην πρώτη. Μισό να επανέλθουμε στα φυσιολογικά.

Το καλύτερο προσθιοκίνητο όλων των εποχών για το αγγλικό Evo Μagazine, εκ των πιο καλοστημένων αυτοκινήτων ever από όλους όσους το έχουν οδηγήσει και με έναν κινητήρα-πριόνι. 1.8 λίτρα και 190 αλεξίσφαιρα άλογα στις 8.500 rpm. Στην JDM έκδοση γίνονταν 200.

Honda Civic Type R (EK9, 1997)

To μάθαμε από το Gran Turismo, καθώς από κοντά ξέραμε μόνο το VTi. Το μοτέρ ήταν το ίδιο, μόνο που ένα γράμμα έκανε όλη τη διαφορά. Ο B16A γινόταν Β16Β, όπερ σήμαινε ακόμα υψηλότερη σχέση συμπίεσης και όριο περιστροφής. Οι 185 ίπποι από 1,6 λίτρα ακόμα και σήμερα αποτελούν καρβέλια για ονειροπόλους κατασκευαστές, όπως και οι 9.000 rpm. Το βάρος ήταν το ίδιο (αν όχι περισσότερο) εντυπωσιακό, περιοριζόμενο στα 1.030 κιλά. Ενδεικτικά, το νέο Civic με τον 1.000αρη VTEC Turbo ξεκινά από τα 1.270. Άλλοι εξοπλισμοί, ήθη και έθιμα, αλλά εντοπίζεις το νόημα.

Θαύμασέ το σε εμφύλιο με τις δυο γενιές του Integra.

Honda Accord Type R (1998)

To Accord διαθέτει 3 προσόντα που το καθιστούν ιδιαίτερη περσόνα στην Type R φαμίλια. Πρώτο και καλύτερο, είναι το μοναδικό (πλην NSX) που έσπασε το φράγμα των 2,0-λίτρων με τον 2,2 VTEC και τους 212 ίππους του.

Δεύτερον, φέρει το προνόμιο του λανσαρίσματος σε διαφορετικό χρώμα από το Championship White. Το κόκκινο επιλέχθηκε για την νύξη με το αγωνιστικό του BTCC. Ιδού και τα πειστήρια

Τρίτον και εντυπωσιακότερο, πήγε κόντρα στο ρεύμα των JDM εκδόσεων. Από εκεί που οι Ιάπωνες κράταγαν τα καλύτερα για τους εαυτούς τους, το Accord κυκλοφόρησε εκεί ως Euro R (με τον 2,0-λιτρο Κ20Α) σε μια κρίση οξύμωρου. Αντίθετα, ως Type R το χάρηκε η Ευρώπη (εμείς πάντα στην απέξω). Το BTCC τότε μέτραγε πολύ, βλέπεις.

Κατ’ εμέ το πιο ολοκληρωμένο μοντέλο που φόρεσε το κόκκινο «Η». Ισορροπημένο στήσιμο, οικογενειακοί χώροι, δυναμική εμφάνιση χωρίς πολλά φτιασιδώματα και χωρίς την «κουφάλα» ροπής πριν την εμπλοκή του VTEC. Τhere’s no replacement for displacement, που λένε και κάτι καουμπόικες ψυχές

Honda Civic Type R (EP3, 2001)

O ήρωας της διπλανής πόρτας. Το λαϊκό παιδί/τσαμπούκι (προσοχή στο «α») που χωνόταν σε κάθε μανούρα με τις μπλαζέ εκδηλώσεις της μεγαλοαστικής μπουρζουαζίας. Αυτό και το Opel Astra OPC αποτέλεσαν τους μαχητές των δρόμων, σε μια εποχή που έβαζες βενζίνη με 80 λεπτά και έπαιρνες το ΣΔΟΕ για να μπουζουριάσει τον βενζινά ως γδάρτη και εκμεταλλευτή του ανθρώπινου πόνου.

Ο 2λιτρος και τα 200 άλογα στις 7.400 (κόφτης στις 8.050) ήταν μέρος ενός ευρύτερου και κοφτερού συνόλου, από το οποίο ξεχώριζε ένα από τα πιο άμεσα κιβώτια που έχουν τοποθετηθεί σε αυτοκίνητο παραγωγής. Οι σφιχτή κλιμάκωση των 6 σχέσεων, από κοινού με το βάρος των 1.240 κιλών, επέτρεπαν στο ΕP3 να σημαδέψει τα 100 από στάση σε 6.6” και να επιταχύνει αγόγγυστα μέχρι τα 235 χλμ/ώρα. Ιδιαίτερα το 0-100 λάμπει όταν αναλογιστείς πως είναι μόλις 0.9” αργότερο από το τελευταίο Civic Type R, παρά το ότι διαθέτει τα 2/3 της ισχύος.

Honda NSX-R (NA2, 2002)

Ο «δολοφόνος» επέστρεψε για το νέο μιλένιουμ και συνέχισε τα εγκλήματα του προκατόχου του. Είτε οδηγούσες Ferrari, Lamborghini ή Porsche, αυτομάτως ήσουν στόχος

Hοnda Integra Type R (DC5, 2003)

Tο τελευταίο της μεγάλης των Integra σχολής. Πιο δυνατό και απαιτητικό από το DC2, απαιτούσε την πλήρη προσοχή σου για να μην σε φέρουν προ τετελεσμένων οι 220 ίπποι του Κ20Α. To πρώτο Type R (εξαιρουμένου του NSX, πάντα) που πλησίασε στο ψυχολογικό όριο των 6 δευτερολέπτων για το 0-100 (6,1”) και των 250 χλμ/ώρα τελικής (245). Κοινώς, ήταν το ταχύτερο «Τάπερ» (μην τα ξαναλέμε για το NSX) μέχρι που πλάκωσαν οι σαλίγκαροι στο Civic.

Ηonda NSX Type R GT (2005)

Και επειδή θα έχει πιάσει λόξυγγας το NSX, ιδού το πιο ακραίο που παρουσίασε η Honda. H homologation της κατηγορίας Super GT απαιτούσε την κατασκευή μόλις 5 αυτοκινήτων, το καθένα εκ των οποίων κόστιζε 250.000 ευρώ. Το αεροδυναμικό πακέτο ήταν πλήρως λειτουργικό, σε αντίθεση με την εισαγωγή αέρα που εξυπηρετούσε την ταύτιση με το αγωνιστικό. Τώρα ενδεχομένως να κοστίζει κοντά στο εκατομμύριο η απόκτησή του, δεδομένης και της σπανιότητας.

Για τους «φτωχούς» υπήρχε η Spoon, η οποία χρησιμοποιούσε το body kit του GT συν υπερτροφοδότηση για 420 ή 480 χορταστικούς ίππους

Ηonda Civic Type R (FN2, 2006)

Εδώ κάπου στράβωσαν τα πράγματα για τους χαρντκοράδες, καθώς τα σχεδόν 100 επιπλέον κιλά αντισταθμίστηκαν από μια παρανοϊκή αύξηση στην ιπποδύναμη της τάξης του 1 (ενός) αλόγου. Επιπλέον, η πίσω ανεξάρτητη ανάρτηση έδωσε τη θέση της στον ημιάκαμπτο άξονα. Άρα, πιο αργό και μονοδιάστατο από το EP3. Πολύς κόσμος ξενέρωσε και σχόλια όπως «το χειρότερο Type R όλων των εποχών» άρχισαν να πέφτουν βροχή.

To Championship White πήρε προαγωγή και από χρώμα έγινε έκδοση, με μπλοκέ διαφορικό κιόλας.

Ηonda Civic Type R (FD2, 2006)

H χολή του κόσμου στεναχώρησε τους Ιάπωνες, οι οποίοι αποφάσισαν να παρουσιάσουν ένα μπροστοκίνητο STI. Διπλά ψαλίδια γύρω-γύρω, +20 άλογα και φουλ επιθετικό body kit με την ανάλογη «απλώστρα» στο πίσω μέρος. Αλλά μόνο για την εγχώρια αγορά, άντε και λίγο την βρετανική, τη στιγμή που η υπόλοιπη Ευρώπη «έβραζε» με το FN2.

Kατά πολλούς, το κύκνειο άσμα των πραγματικών Type R.

Honda Civic Type R (FK2, 2015)

Καλώς τα παιδιά. Καλώς τα, πάρε ένα τούρμπο. Όλως περιέργως, οι φωνές ήταν πολύ λιγότερες από την περίπτωση του FN2. Λογικά, οι σφαλιάρες του υπερτροφοδοτούμενου ανταγωνισμού που έρχονταν από παντού άμβλυναν την εθιμολαγνεία. Υπήρξαν κάποιοι που μίλησαν για προδοσία, αλλά το ρεκόρ στο Nurburgring δεν τους χάλασε. Μέχρι που το πήρε το VW Golf GTI Clubsport, οπότε ξανάρχισαν.

Ηonda Civic Type R (FK, σήμερα)

Για να έρθει η τελευταία βερσιόν Type R, να πετάξει έξω από το ‘Ring το Golf και να ξεπεράσει επίσημα το NSX-R. Δεν μιλάμε για 0-100 (όχι ότι 5,7” είναι πολλά), ούτε για τελικές (τα 270 χλμ/ώρα κι αν δεν είναι λίγα). Αλλά εντός πίστας, το Civic Type-R «σκονίζει» με άνεση το αγαπημένο αυτοκίνητο του Drift King. Για την ακρίβεια, μπορεί να κοντράρει ακόμα και το Enterprise που κυκλοφορεί ως νέο NSX.

Αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το ραντεβού για ξύλο που έχει δοθεί με το Megane RS. Προς το παρόν, τα 7 λεπτά και 44 (παρά 2 δέκατα) δευτερόλεπτα ζεσταίνουν τον θρόνο του ταχύτερου μπροστοκίνητου όλων των εποχών.

Editorial

Νέο θανατηφόρο - Μια από τα ίδια οι ανακοινώσεις της Αστυνομίας... Να τι φταίει, δεν το βλέπετε;

Όλα τα Type R που έχουν υπάρξει! V-Tec παντού!