Editorial

06 Dec, 2018 Ώρα 15:29

Πέρασαν 110 χρόνια από τη γέννηση του Carlo Abarth...

Thumbnail

Έχοντας συνδέσει το όνομα του με τους αγώνες και την εξέλιξη αυτοκινήτων, ο Carlo Abarth κατάφερε να δημιουργήσει μια νέα σχολή στο χώρο του αυτοκινήτου, η οποία παραμένει ζωντανή μέχρι και σήμερα. Το σήμα με το ζώδιο του Abarth, το Σκορπιό, αποτελεί σημείο αναφοράς του πάθους για ταχύτητα και οδηγική απόλαυση.    

Close

Γεννημένος στην Αυστρία στα τέλη του 1908, ο Karl Abarth συνέδεσε άρρηκτα τη ζωή του με το χώρο του αυτοκινήτου και την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία, αλλάζοντας εκτός από την υπηκοότητα του και το όνομα του από Karl σε Carlo.

Close

Από παιδί ανέπτυξε μια ιδιαίτερη αγάπη για τη μηχανολογία, ενώ ως έφηβος ξεκίνησε την καριέρα του σχεδιάζοντας μοτοσυκλέτες και ποδήλατα. Σε ηλικία μόλις 20 ετών είχε την πρώτη του αγωνιστική εμπειρία με μηχανές, ενώ ξεκίνησε και τις βελτιώσεις, μια ασχολία που θα εξέλισσε μερικά χρόνια αργότερα σε ένα εντελώς νέο επίπεδο στο χώρο του αυτοκινήτου. Μετά από σημαντικές επιτυχίες, αλλά και δύο πολύ σοβαρά ατυχήματα, ο Carlo εγκατέλειψε του αγώνες το 1949 και ίδρυσε στη Μπολόνια την Abarth & C. Σκοπός της εταιρείας ήταν η δημιουργία αυτοκινήτων και εξαρτημάτων για αγώνες, καθώς και η βελτίωση σπορ και αγωνιστικών αυτοκινήτων.

Ήδη από την ίδια χρονιά, η εταιρία του Carlo Abarth, δημιουργεί ένα πακέτο αναβάθμισης για το Fiat 500 (Topolino) και ξεκινά η σχέση του με την εταιρεία που συνέδεσε άρρηκτα το όνομα της με τις δημιουργίες του. Το κοινό αγκαλιάζει την προσπάθεια του Abarth και τα εξαρτήματα της εταιρείας του -ειδικά τα συστήματα εξαγωγής- γίνονται ανάρπαστα. Ακόμα και εταιρείες που είχαν ήδη ένα κορυφαίο επίπεδο εξαρτημάτων, όπως η Alfa Romeo  και η Maserati, συνεργάζονται με τον Abarth για την προμήθεια συστημάτων εξαγωγής.

Close

 

Παράλληλα με την εμπορική επιτυχία, η Abarth, κατακτά όλο και περισσότερες επιτυχίες στους αγώνες, που αποτελούσαν πάντα το πάθος του ιδρυτή της. Με βασισμένα συχνά σε μοντέλα της Fiat αγωνιστικά, ο Carlo Abarth κέρδιζε όλο και περισσότερες διακρίσεις, αλλά και δημοτικότητα, παρά τον αυστηρό του χαρακτήρα που δεν συγχωρούσε λάθη από τους συνεργάτες του.

Η έλευση του Fiat 500 το 1957 έδωσε την ευκαιρία στον Carlo Abarth να δημιουργήσει ένα πραγματικά προσιτό σπορ αυτοκίνητο, αλλά και παράλληλα ένα ιδανικό αγωνιστικό για νέους οδηγούς. Η μηχανολογική ιδιοφυία του Abarth εστίασε σε μια σειρά αλλαγών, αλλάζοντας τον χαρακτήρα του μικρού Fiat, χαρίζοντας του αναβαθμισμένες επιδόσεις και οδηγικό ταπεραμέντο. 

Έχοντας στενή συνεργασία για σειρά ετών, το 1971 η Fiat απόκτησε τον έλεγχο της Abarth. Σεβόμενη την ιστορία του ιδρυτή της, συνέχισε να δημιουργεί αυτοκίνητα που εντυπωσίαζαν με το στιλ και τις επιδόσεις τους. Παράλληλα με συνεπή εμπλοκή, κυρίως στους αγώνες ράλι, η Abarth συνέχισε να απολαμβάνει όλο και μεγαλύτερη αναγνώριση. Μοντέλα όπως το Fiat 124 Abarth Rally, αλλά και το θρυλικό 131 Rally κυριάρχησαν με την παρουσία τους, τόσο σε επίπεδο αποτελεσμάτων, όσο και θεάματος. Την παράδοση συνέχισαν στη νέα χιλιετία το Grande Punto S2000, ενώ σήμερα το Abarth 124 Rally, μόλις στη 2η αγωνιστική του σαιζόν, κατάκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα R-GT.    

Ένας ισχυρός χαρακτήρας, με πάθος για την τελειότητα, μηδενική ανοχή στα λάθη και αστείρευτη αγάπη για το αυτοκίνητο και τους αγώνες, ο Carlo Abarth σημάδεψε με την παρουσία του το χώρο του αυτοκινήτου, αλλά και την ιστορία της Fiat. Τα αυτοκίνητα με το «Σκορπιό» εξακολουθούν διαχρονικά να ξεχωρίζουν για το μοναδικό τους χαρακτήρα και τις υψηλές επιδόσεις. Σύγχρονα μοντέλα όπως η σειρά Abarth 595 και το Abarth 124 Spider συνεχίζουν μέχρι και σήμερα, 110 χρόνια μετά τη γέννηση του ιδρυτή της μάρκας, τη μακρά παράδοση του Σκορπιού.      

Οι σταθμοί στη ζωή του Carlo Abarth

1908: O Karl Abarth γεννιέται στη Βιέννη. 1928: Ο Abarth συμμετέχει στον πρώτο αγώνα του με μηχανή. Την ίδια χρονιά κατακτά και την πρώτη του νίκη. 1930: Μετά από ένα σοβαρό ατύχημα ο Abarth αποχωρεί προσωρινά από τους αγώνες για δύο χρόνια. 1939: Ο Karl Abarth μεταναστεύει στην Ιταλία. Αλλάζει την υπηκοότητα του σε Ιταλική και το όνομα του σε Carlo. 1946: O Abarth προσεγγίζει τον Ferdinand Porsche και μπαίνει στο χώρο του αυτοκινήτου. 1949: Ιδρύεται η Abarth & C. και ξεκινά η κατασκευή κιτ βελτιώσεων. 1950: Παρουσιάζεται το εμβληματικό Abarth 204A

1955: O Carlo Abarth αποφασίζει να μετατρέψει το Fiat 600 σε ένα προσιτό αγωνιστικό αυτοκίνητο και δημιουργεί το 750GT, ένα μοντέλο που κέρδισε σειρά διακρίσεων και ανέβασε στα ύψη τη φήμη της εταιρείας. 1957: Η παρουσίαση του Fiat 500 δίνει την ευκαιρία στον Abarth να βρει την ιδανική βάση για τη δημιουργία μιας σειράς αγωνιστικών και σπορ εκδόσεων με εξαιρετικές επιδόσεις και χαμηλό κόστος. 1965: Ο Abarth σε ηλικία 57 ετών σπάει στην πίστα της Monza το ρεκόρ επιτάχυνσης (στο 1/4 του μιλίου και στα 500 μέτρα). 1971: Η Fiat αποκτά τον έλεγχο της Abarth

1976: Μετά από μια επιτυχημένη πορεία (1974-1976) τo Abarth 124 Rally δίνει τη θέση του στο 131 Rally, το οποίο μέχρι το τέλος της καριέρας του θα έχει κατακτήσει 3 παγκόσμιους τίτλους κατασκευαστών, 1 παγκόσμιο τίτλο οδηγών και μία φορά το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. 1979: Ο Carlo Abarth αφήνει την τελευταία του πνοή, η φιλοσοφία του όμως μένει ζωντανή μέσα από τα μοντέλα της Abarth που παράγονται μέχρι σήμερα.

 

07 Jun, 2020 Ώρα 11:50

Οι εφημερίδες, τα online, το Προεδρικό και η στραβάρα…

Thumbnail

*Γράφει ο Παναγιώτης Τσαγκάρης Twitter: @tsangarisp

Close

Η Έντυπη Δημοσιογραφία αποτελούσε το καλύτερο φυτώριο δημοσιογραφίας. Απ’ εκεί ξεκινήσαμε όλοι οι δημοσιογράφοι της «παλαιάς κοπής».

Η εξέλιξη, η τεχνολογία έφερε και την επανάσταση στα ΜΜΕ. Ασχέτως αν στην Κύπρο δεν το αντιληφθήκαμε, μεγάλοι Οργανισμοί ΜΜΕ στο εξωτερικό αντιλήφθηκαν έγκαιρα το τεράστιο δίλημμα που είχαν μπροστά τους: Είτε επενδύουμε σε νέες τεχνολογίες, στο νέο είδος δημοσιογραφίας είτε επιμένουμε «παραδοσιακά και μόνο έντυπα» και αργοπεθαίνουμε. Επέλεξαν το πρώτο. Με σοβαρά κονδύλια εκατομμυρίων εξέλιξαν και επένδυσαν στην νέα τεχνολογία. Η οποία είναι το Online. Δεν είδαν το Online ως τον ανταγωνιστή τους, αλλά ως ένα επιπλέον βραχίονα επέκτασης του δικού τους ΜΜΕ. Αποτέλεσμα; Αντί να ζημιώνουν, κερδίζουν. Αντί να μειώνουν θέσεις εργασίας, αυξάνουν. Αντί να μειώνεται η αναγνωσιμότητά τους, αυξήθηκε. Όλα αυτά από τις αρχές της δεκαετίας του 2010.

Close

Στην Κύπρο ταμπουρωθήκαμε στα στεγανά μας. Στο καβούκι μας. Όπως κάθε νέο τρομάζει, έτσι και το Online. Τα Έντυπα, φοβήθηκαν τον κανιβαλισμό με αποτέλεσμα να μην επενδύουν αρχικώς στο Online. Αποτέλεσμα να υπάρξει κενό και να εμφανιστούν εταιρείες ΜΜΕ αποκλειστικά για Online. Όταν τα Έντυπα αντιλήφθηκαν πως επρόκειτο για μια αναπόφευκτη «μάχη» άρχισαν να επενδύουν και τα ίδια στα Online. Ωστόσο πάντοτε με επιφύλαξη διότι δεν απέβαλαν από το μυαλό τους την «κακή ιδέα» ότι «το online θα κανιβαλίσει το έντυπο». Αντί δηλαδή να δουν το online ως ευκαιρία, το είδαν ως κατάρα. Κακώς. (Σε αυτή την εξίσωση υπήρξαν και δυο εν μέρει εξαιρέσεις που ήταν το συγκρότημα της SPP Media καθώς και το συγκρότημα ΔΙΑΣ).

Για κάποιο λόγο το «Έντυπο» αποτέλεσε την «Ιερή Αγελάδα» που κανένας δεν έπρεπε (και δεν πρέπει) να αγγίξει. Μια βιομηχανία, η οποία ακόμη και σήμερα δεν δουλεύει «καθαρά». Ακόμη και ως προς το θέμα πώλησης φύλλων, είμαστε η μοναδική χώρα στον Δυτικό κόσμο, όπου δεν υποχρεώνουμε δια Νόμου τα έντυπα να δημοσιοποιούν τις πωλήσεις τους. Ναι, ακόμη και αυτό, το πόσα φύλλα πουλά κάθε εφημερίδα, που θα έπρεπε να ήταν αυτονόητο, κρατείται μυστικό. Δεν θα επεκταθώ για τους λόγους του «μυστικού». Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τι γίνεται… Θα σας πω μόνο το προφανές: Αν εσύ ως επιχείρηση θέλεις να διαφημίσεις, πώς θα γνωρίζεις πόσοι αναγνώστες θα δουν την διαφήμισή σου, αφού τα νούμερα που θα σου πει ο Οίκος ή ακόμη και ο Διαφημιστής σου δεν ξέρεις αν είναι ορθά; Εσύ πληρώνεις με την εντύπωση ότι διαφημίζεις σε μια εφημερίδα με πωλήσεις 20,000 φύλλων αλλά ουδείς ξέρει αν αυτό το νούμερο ισχύει και αν είναι όντως έτσι! (Και αυτό δεν το διατυπώνω τώρα, επειδή συνεργάζομαι επαγγελματικά με Online ΜΜΕ αλλά το διατύπωσα αρκετές φορές και πριν το 2008 -όταν δηλαδή γινόταν πάρτι με διαφημίσεις- και μάλιστα όταν συνεργαζόμουν με την εφημερίδα «ΑΛΗΘΕΙΑ» προκαλέσαμε και τις άλλες Εφημερίδες για θεσμοθέτηση δημοσιοποίησης των πωλήσεων χωρίς καμία ανταπόκριση από τα υπόλοιπα ΜΜΕ – πλην του ΠΟΛΙΤΗ).

Close
Όπως και να έχει, βρισκόμαστε στο σήμερα.

Η ατυχία του χώρου των ΜΜΕ είναι πως ο Πρώτος Πολίτης της χώρας ούτε πιστεύει αλλά ούτε και διαβάζει Online. Παραμένει, ένας παραδοσιακός αναγνώστης του Έντυπου. Αυτό δεν είναι κακό. Το κακό είναι πως ως Πρόεδρος δεν προσπαθεί καν -ως οφείλει- να αντιληφθεί και να κατανοήσει τις αλλαγές που επήλθαν. Το χειρότερο δε, είναι πως και οι συνεργάτες του -που είναι πολύ νεότεροι του- δεν τολμούν καν να του υποδείξουν πως ο χώρος των ΜΜΕ έχει αλλάξει. Και μάλιστα κατά πολύ.

Αποτέλεσμα; Να ανηφορίζουν στο Προεδρικό 4-5 εκδότες και να του αραδιάζουν κάμποσα του τύπου όπως πχ ότι χωρίς το Έντυπο δεν υπάρχει δημοσιογραφία, πως μόνο το Έντυπο παράγει πρωτογενές υλικό, ότι η μόνη σωστή δημοσιογραφία είναι η Έντυπη και αυτή είναι η πηγή ειδήσεων που διοχετεύεται στα Online. Και να του ζητούν βοήθεια και στήριξη διότι «το Έντυπο πεθαίνει». Όλα αυτά τα επιχειρήματα όμως πάσχουν. Και αποτελούν μόνο την μισή αλήθεια (είδε πιο κάτω).

Το Έντυπο όντως βρίσκεται σε δεινή θέση. Αλλά δεν είναι τώρα που βρίσκεται σε δεινή θέση και κυρίως δεν είναι λόγω του covid19 που βρέθηκε σε δεινή θέση. Είπαμε και πιο πάνω πως το Έντυπο παγκοσμίως άρχισε να βρίσκεται σε δεινή θέση από τις αρχές της δεκαετίας του 2010. Η Πανδημία το μόνο που άλλαξε είναι να επιταχύνει αυτή την πτωτική τάση πωλήσεων φύλλων. Και όταν οι αναγνώστες μετατοπίζονται σε άλλου είδους μορφή ενημέρωσης (online) ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ μετατοπίζεται και η διαφήμιση εκεί. Αφού η διαφήμιση γίνεται για τον κόσμο. Είναι λογικό ότι η διαφήμιση θα πάει εκεί που είναι ο κόσμος.

Εδώ σημειώνω πως προσωπικά δεν πιστεύω ότι το Έντυπο θα πεθάνει ή πως δεν πρέπει να στηριχθεί (είδε πιο κάτω). Ενδεχομένως να αλλάξει, να περιοριστεί αλλά δεν θα πεθάνει. Ωστόσο αυτό είναι άλλο θέμα.

Γιατί όμως τα επιχειρήματα των Εκδοτών πάσχουν και αποτελούν την μισή αλήθεια; Διότι, όντως τα Έντυπα διοχετεύουν την πρωτογενή ειδησεογραφία τους στα online. Αλλά σε ποια Online; Στα ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ βεβαίως online και όχι ΣΕ ΟΛΑ.

Και επί τούτου, υποχρεωτικά θα πρέπει να αναφερθώ στις Ιστοσελίδες για τις οποίες είμαι υπεύθυνος ως Δ/ντης Ειδήσεων (Offsite & Brief) και να σημειώσω πως εμάς δεν μας δίνουν τα Έντυπα πρωτογενές υλικό. Παράγουμε δικό μας. Δεν περιοριστήκαμε στην αναδημοσίευση των τηλεγραφημάτων του ΚΥΠΕ, στο οποίο είμαστε συνδρομητές και πληρώνουμε δικαιώματα. Παράγουμε πρωτογενές υλικό, ρεπορτάζ, αναλύσεις, δημοσιεύουμε δικές μας συνεντεύξεις, φιλοξενούμε δηλώσεις και θέσεις αρμοδίων, έχουμε άποψη, φιλοξενούμε απόψεις. Εργοδοτούνται μόνο για αυτές τις δύο Ιστοσελίδες πέραν των 10 δημοσιογράφων με πλήρη απασχόληση. Η δε εταιρεία DigitalTree Media ευρύτερα εργοδοτεί επιπλέον άλλους δημοσιογράφους (με πλήρη απασχόληση) για την κάλυψη των αναγκών των Ιστοσελίδων Kerkida, AvantGarde, Car, MyLife ενώ σύντομα θα ενισχυθεί το δυναμικό της για τις ανάγκες του νέου project για το WebTv. Και για να λειτουργεί μια εταιρεία ΜΜΕ Online επαγγελματικά, πέραν της απασχόλησης δημοσιογράφων απαιτούνται χίλια άλλα δυο πράματα, λογιστήρια, τεχνική υποστήριξη, γραφίστες, γραφεία, εξοπλισμός κτλ κτλ. Το ίδιο θεωρώ ισχύει ή πρέπει να ισχύει αν δεν ισχύει και για άλλες εταιρείες που θέλουν να ονομάζονται ΜΜΕ και που θέλουν να ασχολούνται αμιγώς με την Online ενημέρωση.

Και ακριβώς είναι εδώ που εμφανίζεται το Προεδρικό να είναι στραβό. Αγνοεί όλες αυτές τις παραμέτρους, αγνοεί την δυναμική του κάθε ΜΜΕ, αγνοεί τις επενδύσεις εκατομμυρίων που γίνονται στον χώρο των ψηφιακών ΜΜΕ, αγνοεί τις θέσεις εργασίας στον χώρο των ΜΜΕ και «μυστικά» προσπαθεί να χρηματοδοτήσει άμεσα ή έμμεσα συγκεκριμένο αριθμό Ομίλων ΜΜΕ (τα Έντυπα) εις βάρος μάλιστα άλλων. Διότι προσέξετε: 

Το μείζον εδώ δεν είναι ότι αρπάζουν κάποια ΜΜΕ λεφτά των φορολογουμένων και κάποια όχι, και αυτά που «έκοψαν έξω» φωνάζουν. Όχι. Δεν είναι αυτό. Προσωπικά θεωρώ πως κανονικά δεν θα έπρεπε να δίδεται ούτε και ένα σεντ από τα λεφτά των φορολογουμένων στα ΜΜΕ. Όπως ανακοινώθηκαν μέτρα για όλες τις επιχειρήσεις, τα ίδια μέτρα θα έπρεπε να ισχύουν (και ισχύουν) και για τα ΜΜΕ. Τέλος. 

Το μείζον λοιπόν εδώ είναι άλλο. Και εγείρονται τρία ζητήματα: 

 

Πρώτον. Παραβίαση του ανταγωνισμού. Πώς γίνεται ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να παραβιάζει τον ανταγωνισμό και μάλιστα να δρα υπέρ συγκεκριμένης ομάδας επιχειρήσεων εις βάρος άλλων επιχειρήσεων του ίδιου τομέα; Αφού χρηματοδοτώντας τα Έντυπα -τα οποία πλέον διαθέτουν και Online και είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους- δεν προβαίνεις σε δυσμενή διάκριση εις βάρος των αμιγών online ΜΜΕ και δεν παρεμβαίνεις στην ελεύθερη αγορά; 

Δεύτερον. Στον χώρο των ΜΜΕ υπάρχουν ΗΔΗ ΠΕΝΤΕ προνόμια των Εντύπων έναντι των άλλων μορφών ΜΜΕ: 1/ Τα έντυπα ενισχύονται με χορηγία από το κράτος με περίπου 70,000ευρώ ανά έτος το καθένα (δεν ισχύει για Τηλεόραση, Ράδιο, Online) 2/ Έχουν μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ αντί 19% πληρώνουν 5% (δεν ισχύει για Τηλεόραση, Ράδιο, Online) 3/ Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση το κράτος δημοσιεύει (μόνο στα Έντυπα) έναντι πληρωμής τον εκλογικό κατάλογο 4/ Διατήρηση της (πεπαλαιωμένης) Νομοθεσίας για υποχρεωτική δημοσίευση ΜΟΝΟ σε ΕΝΤΥΠΟ ΜΜΕ γάμους, κηδείες κτλ. 5/ Διατήρηση της (πεπαλαιωμένης) Νομοθεσίας για υποχρεωτική δημοσίευση ΜΟΝΟ σε ΕΝΤΥΠΟ ΜΜΕ δημοσιεύσεις εκποιήσεων, πλειστηριασμών κτλ (και τα πέντε αποτελούν σοβαρά εισοδήματα για ένα ΜΜΕ). 

Πέραν των πιο πάνω λοιπόν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αποφασίζει να δώσει κι’ άλλα στα Έντυπα όπως αύξηση της χορηγίας αλλά και καθορισμού συγκεκριμένου ποσοστού διαφήμισης από τους Ημικρατικούς προς τα έντυπα ΜΜΕ αλλά και αύξηση αγορών φύλλων εντύπου σε όλη την Δημόσια Υπηρεσία.

Τρίτον. Πώς είναι δυνατόν να επαγγέλλεσαι την Ψηφιακή Εποχή, αλλά ο Πρόεδρος σου να μην διαβάζει καν ψηφιακά ΜΜΕ αλλά παράλληλα να αρνείται να αναγνωρίσει την συμβολή των ψηφιακών ΜΜΕ και το χειρότερο να χρηματοδοτεί την μη ψηφιακή Δημοσιογραφία εις βάρος της ψηφιακής; Είναι και ολίγον τι οξύμωρο…

Εν κατακλείδι, ουδείς είναι εναντίον της στήριξης του Έντυπου. Αλλά είναι αλλιώς να υπάρχει μια συμβολική στήριξη διότι κανένας μας δεν θέλει να πεθάνει το Έντυπο (και δεν θα πεθάνει είτε με στήριξη είτε όχι) και είναι αλλιώς να στηρίζεις σε βαθμό που υποσκάπτεται ο υγιής ανταγωνισμός αφού στο τέλος της ημέρας και τα ΜΜΕ αποτελούν επιχειρήσεις ιδιωτικής πρωτοβουλίας. 

Υγ.: Από την μια οι Εκδότες ζητούν στήριξη από το κράτος και από την άλλη ήταν οι πρώτοι που έκαναν σφοδρές μειώσεις μισθών και έθεσαν μεγάλο αριθμό δημοσιογράφων στην υποχρεωτική άδεια και πληρώνονται μόνο με το 60% από το κράτος χωρίς καμία συμπλήρωση μισθού από τους Εκδότες τους. Ας τους θέσει όρο ο Νίκος Αναστασιάδης, να μην απολύσουν κανένα και να μην κάνουν καμία μείωση μισθού. Γιατί δεν το κάνει; Αφού «πεθαίνει η δημοσιογραφία». Η δημοσιογραφία θα ζήσει με τους δημοσιογράφους να παίρνουν μισθούς πείνας ή να είναι χωρίς δουλειά;

*O Παναγιώτης Τσαγκάρης είναι Διευθυντής Ειδήσεων στην Digital Tree