Πέρασαν 110 χρόνια από τη γέννηση του Carlo Abarth...

Έχοντας συνδέσει το όνομα του με τους αγώνες και την εξέλιξη αυτοκινήτων, ο Carlo Abarth κατάφερε να δημιουργήσει μια νέα σχολή στο χώρο του αυτοκινήτου, η οποία παραμένει ζωντανή μέχρι και σήμερα. Το σήμα με το ζώδιο του Abarth, το Σκορπιό, αποτελεί σημείο αναφοράς του πάθους για ταχύτητα και οδηγική απόλαυση.

Γεννημένος στην Αυστρία στα τέλη του 1908, ο Karl Abarth συνέδεσε άρρηκτα τη ζωή του με το χώρο του αυτοκινήτου και την ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία, αλλάζοντας εκτός από την υπηκοότητα του και το όνομα του από Karl σε Carlo.

Από παιδί ανέπτυξε μια ιδιαίτερη αγάπη για τη μηχανολογία, ενώ ως έφηβος ξεκίνησε την καριέρα του σχεδιάζοντας μοτοσυκλέτες και ποδήλατα. Σε ηλικία μόλις 20 ετών είχε την πρώτη του αγωνιστική εμπειρία με μηχανές, ενώ ξεκίνησε και τις βελτιώσεις, μια ασχολία που θα εξέλισσε μερικά χρόνια αργότερα σε ένα εντελώς νέο επίπεδο στο χώρο του αυτοκινήτου. Μετά από σημαντικές επιτυχίες, αλλά και δύο πολύ σοβαρά ατυχήματα, ο Carlo εγκατέλειψε του αγώνες το 1949 και ίδρυσε στη Μπολόνια την Abarth & C. Σκοπός της εταιρείας ήταν η δημιουργία αυτοκινήτων και εξαρτημάτων για αγώνες, καθώς και η βελτίωση σπορ και αγωνιστικών αυτοκινήτων.

Ήδη από την ίδια χρονιά, η εταιρία του Carlo Abarth, δημιουργεί ένα πακέτο αναβάθμισης για το Fiat 500 (Topolino) και ξεκινά η σχέση του με την εταιρεία που συνέδεσε άρρηκτα το όνομα της με τις δημιουργίες του. Το κοινό αγκαλιάζει την προσπάθεια του Abarth και τα εξαρτήματα της εταιρείας του -ειδικά τα συστήματα εξαγωγής- γίνονται ανάρπαστα. Ακόμα και εταιρείες που είχαν ήδη ένα κορυφαίο επίπεδο εξαρτημάτων, όπως η Alfa Romeo και η Maserati, συνεργάζονται με τον Abarth για την προμήθεια συστημάτων εξαγωγής.

Παράλληλα με την εμπορική επιτυχία, η Abarth, κατακτά όλο και περισσότερες επιτυχίες στους αγώνες, που αποτελούσαν πάντα το πάθος του ιδρυτή της. Με βασισμένα συχνά σε μοντέλα της Fiat αγωνιστικά, ο Carlo Abarth κέρδιζε όλο και περισσότερες διακρίσεις, αλλά και δημοτικότητα, παρά τον αυστηρό του χαρακτήρα που δεν συγχωρούσε λάθη από τους συνεργάτες του.

Η έλευση του Fiat 500 το 1957 έδωσε την ευκαιρία στον Carlo Abarth να δημιουργήσει ένα πραγματικά προσιτό σπορ αυτοκίνητο, αλλά και παράλληλα ένα ιδανικό αγωνιστικό για νέους οδηγούς. Η μηχανολογική ιδιοφυία του Abarth εστίασε σε μια σειρά αλλαγών, αλλάζοντας τον χαρακτήρα του μικρού Fiat, χαρίζοντας του αναβαθμισμένες επιδόσεις και οδηγικό ταπεραμέντο.

Έχοντας στενή συνεργασία για σειρά ετών, το 1971 η Fiat απόκτησε τον έλεγχο της Abarth. Σεβόμενη την ιστορία του ιδρυτή της, συνέχισε να δημιουργεί αυτοκίνητα που εντυπωσίαζαν με το στιλ και τις επιδόσεις τους. Παράλληλα με συνεπή εμπλοκή, κυρίως στους αγώνες ράλι, η Abarth συνέχισε να απολαμβάνει όλο και μεγαλύτερη αναγνώριση. Μοντέλα όπως το Fiat 124 Abarth Rally, αλλά και το θρυλικό 131 Rally κυριάρχησαν με την παρουσία τους, τόσο σε επίπεδο αποτελεσμάτων, όσο και θεάματος. Την παράδοση συνέχισαν στη νέα χιλιετία το Grande Punto S2000, ενώ σήμερα το Abarth 124 Rally, μόλις στη 2η αγωνιστική του σαιζόν, κατάκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα R-GT.

Ένας ισχυρός χαρακτήρας, με πάθος για την τελειότητα, μηδενική ανοχή στα λάθη και αστείρευτη αγάπη για το αυτοκίνητο και τους αγώνες, ο Carlo Abarth σημάδεψε με την παρουσία του το χώρο του αυτοκινήτου, αλλά και την ιστορία της Fiat. Τα αυτοκίνητα με το «Σκορπιό» εξακολουθούν διαχρονικά να ξεχωρίζουν για το μοναδικό τους χαρακτήρα και τις υψηλές επιδόσεις. Σύγχρονα μοντέλα όπως η σειρά Abarth 595 και το Abarth 124 Spider συνεχίζουν μέχρι και σήμερα, 110 χρόνια μετά τη γέννηση του ιδρυτή της μάρκας, τη μακρά παράδοση του Σκορπιού.

Οι σταθμοί στη ζωή του Carlo Abarth

1908: O Karl Abarth γεννιέται στη Βιέννη. 1928: Ο Abarth συμμετέχει στον πρώτο αγώνα του με μηχανή. Την ίδια χρονιά κατακτά και την πρώτη του νίκη. 1930: Μετά από ένα σοβαρό ατύχημα ο Abarth αποχωρεί προσωρινά από τους αγώνες για δύο χρόνια. 1939: Ο Karl Abarth μεταναστεύει στην Ιταλία. Αλλάζει την υπηκοότητα του σε Ιταλική και το όνομα του σε Carlo. 1946: O Abarth προσεγγίζει τον Ferdinand Porsche και μπαίνει στο χώρο του αυτοκινήτου. 1949: Ιδρύεται η Abarth & C. και ξεκινά η κατασκευή κιτ βελτιώσεων. 1950: Παρουσιάζεται το εμβληματικό Abarth 204A

1955: O Carlo Abarth αποφασίζει να μετατρέψει το Fiat 600 σε ένα προσιτό αγωνιστικό αυτοκίνητο και δημιουργεί το 750GT, ένα μοντέλο που κέρδισε σειρά διακρίσεων και ανέβασε στα ύψη τη φήμη της εταιρείας. 1957: Η παρουσίαση του Fiat 500 δίνει την ευκαιρία στον Abarth να βρει την ιδανική βάση για τη δημιουργία μιας σειράς αγωνιστικών και σπορ εκδόσεων με εξαιρετικές επιδόσεις και χαμηλό κόστος. 1965: Ο Abarth σε ηλικία 57 ετών σπάει στην πίστα της Monza το ρεκόρ επιτάχυνσης (στο 1/4 του μιλίου και στα 500 μέτρα). 1971: Η Fiat αποκτά τον έλεγχο της Abarth

1976: Μετά από μια επιτυχημένη πορεία (1974-1976) τo Abarth 124 Rally δίνει τη θέση του στο 131 Rally, το οποίο μέχρι το τέλος της καριέρας του θα έχει κατακτήσει 3 παγκόσμιους τίτλους κατασκευαστών, 1 παγκόσμιο τίτλο οδηγών και μία φορά το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. 1979: Ο Carlo Abarth αφήνει την τελευταία του πνοή, η φιλοσοφία του όμως μένει ζωντανή μέσα από τα μοντέλα της Abarth που παράγονται μέχρι σήμερα.

Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή δυο θανατηφόρα στα οποία δυστυχώς εμπλέκονταν νέοι, έχουμε διαβάσει διάφορα άρθρα από άσχετους του χώρου δημοσιογράφους με τα οποία επιτίθενται σε νέους που αρέσκονται στην ταχύτητα και είδαμε να γίνονται αναφορές σε «μοτίφες», λες και οι μετατροπές είναι η αιτία για τα θανατηφόρα δυστυχήματα στην Κύπρο.

Δεν μου αρέσει να σχολιάζω, ας πούμε, συναδέλφους, δημοσιογράφους, αλλά το άρθρο του Φιλελεύθερου με τίτλο «μοτίφες θανάτου, πίστες ναρκοπέδια» είναι εκτός πραγματικότητας και γεμάτο ανακρίβειες. Όπως έχω πει πολλές φορές, είναι σαν να αναπτύξω εγώ, ένας άσχετος με το ποδόσφαιρο, αρθρογραφία για την απόδοση της ομάδας Α, ή τον προπονητή της Β. Πέρα από αυτό, βλέπουμε στο διαδίκτυο διάφορους ειδήμονες που μιλάνε για την ανάγκη για κάμερες ταχύτητας την στιγμή που σε άλλες χώρες τις αφαιρούν, για επιβολή «αυστηρού νόμου» και άλλα τέτοια μέτρα που δεκαετίες τώρα δεν ευδοκίμησαν για ένα απλό λόγο: Κινούνται σε λάθος κατεύθυνση, αγνοώντας το πραγματικό θέμα: Την αγάπη των νέων για την ταχύτητα και το ότι η βελτίωση, σε όλο, μα ΟΛΟ τον πολιτισμένο κόσμο, δεν είναι έγκλημα. Απλά εκεί σε άλλες χώρες, ξέρουν πως να το διαχειριστούν.

Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος, αφού μιλά για «πειραγμένα», αγνοώντας τι θα πει αυτό αλλά και πως ξεχωρίζουν οι νόμιμες μετατροπές από τις παράνομες, αδιαφορώντας αν θίγει χιλιάδες κόσμο, αγνοώντας το μέγεθος της αγοράς βελτίωσης (νόμιμης) στο εξωτερικό, καταλήγει αυθαίρετα πως 4 στους 47 νεκρούς, φέτος οφείλονται στα «πειραγμένα». Ασέβεια προς τους νεκρούς, το λιγότερο. Και παντελής άγνοια του τι συμβαίνει στους δρόμους.

Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος, αναφέρει ότι ανήλικοι «είναι πιο ευάλωτοι στις μοτίφες» και «οι οποίοι βρίσκονται ξαφνικά να οδηγούν οχήματα τα οποία αναπτύσσουν σχετικά μεγάλες ταχύτητες σε ελάχιστο χρόνο». Δεν θυμάμαι τα τελευταία χρόνια να έχει σκοτωθεί κάποιος ανήλικος οδηγώντας…«πειραγμένο». Συνεχίζει δε λέγοντας ότι πολλές φορές οι ανήλικοι τα μοτιφάρουν μόνοι τους με οδηγίες από το διαδίκτυο (!). Να κάνουμε «ντα» και το διαδίκτυο δηλαδή. Και καταλήγει λέγοντας, λόγω άγνοιας του θέματος, ότι τα «πειραγμένα» πρέπει να κατάσχονται.

Το περίπτερο με τα «πειραγμένα» ακριβώς απέναντι από το περίπτερο της Αστυνομίας στην έκθεση AutoMotoRacing στην Ιταλία. Μάλλον εδώ στην Κύπρο ζούμε σε άλλο πλανήτη.

Τέτοιες μπαρούφες – κι ας με συγχωρέσει ο γράφων το θέμα – δεν μπορεί να μένουν αναπάντητες πλέον. Τέτοιες μπαρούφες θα έγραφα κι εγώ αν ασχολούμουν με το κυνήγι, ή με τη μάππα, μιας και είμαι παντελώς άσχετος με εκείνα τα θέματα. Απολογούμαι, αλλά κάποια στιγμή, ο κάθε δημοσιογράφος πρέπει να δημοσιογραφεί υπεύθυνα για ότι γνωρίζει καλά ή έχει μελετήσει σε βάθος. Τέτοια άρθρα θυμίζουν εποχές του ’80 και σχόλια τύπου «βουρούν οι μιτσιοί» και «να τους συνάξει η αστυνομία». Τέτοια φάση.

Εδώ και 30 χρόνια, η αστυνομία έχει «εκστρατείες». Εδώ και 30 και βάλε χρόνια, από την εποχή που ήμουνα κι εγώ στους δρόμους, νεαρός και έτρεχα (ναι, εγώ το ομολογώ τουλάχιστον) ακούω τα ίδια και τα ίδια. Η βελτίωση υπάρχει, οι μοτίφες υπάρχουν, η κοινότητα των φίλων του αυτοκινήτου και της ταχύτητας μεγαλώνει με γοργούς ρυθμούς και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Όπως και σε όλο τον κόσμο άλλωστε. Και ούτε πρόκειται, γιατί απλά, το λέω και πάλι, η βελτίωση δεν είναι έγκλημα. Απλά απαιτεί Πολιτεία με όραμα και όχι καρεκλοκένταυρους που κοιτάνε να διεκπαιρεώσουν τη δουλειά τους όπως - όπως και να ευχαριστήσουν το παλαιολιθικό κοινό που βλέπει κρατική τηλεόραση ακόμα, τους παππούδες δηλαδή. Τους ψήφους, για να γίνω πιο σαφής.

Επειδή δεν μου αρέσει όταν γράφω κάτι, να μην δίνω λύσεις, αφού θεωρώ ότι κατέστησα σαφές ότι με τα μέτρα που έλαβαν ή πρόκειται να λάβουν ΔΕΝ πρόκειται να αλλάξει κάτι και αφού παραδέχθηκα ότι βίωσα τις κόντρες σε Κύπρο και Ελλάδα και ξέρω απ’ έξω κι ανακατωτά τι σημαίνει πάθος για ταχύτητα αλλά και γιατί είναι λάθος να τρέχει κάποιος στο δρόμο, καταλήγω στις εξής προτάσεις - σκέψεις.

1.Tuning

Σε όλο τον κόσμο, η βιομηχανία της βελτίωσης (Tuning στα αγγλικά, μοτίφα στα κυπριακά) είναι κάποιες δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό το τονίζω, γιατί σε όλες τις άλλες χώρες είναι βέβαια νομιμότατη δραστηριότητα με τεράστιου όγκου εκθέσεις και εταιρείες και το πρόβλημα δεν είναι να «πειράζεις» τα αυτοκίνητα, αλλά τι προϊόντα χρησιμοποιείς, πως τα τοποθετείς στο αυτοκίνητο και ποιος ελέγχει το αυτοκίνητο αφού τοποθετηθούν. Στην Κύπρο, όλα αυτά είναι σαν να μιλάμε για τη NASA. Στο εξωτερικό, είναι συνήθης πρακτική. Μια τεράστια αγορά (tuning) με κανόνες. Κανόνες που είχαμε παλαιότερα – πριν 14 χρόνια - σαν υπό ίδρυση σύνδεσμος εισαγωγέων ειδών βελτίωσης προτείνει αλλά και δημοσιογραφικά. Οι τότε ιθύνοντες της Πολιτείας δεν έδωσαν καμία σημασία. Θα πρέπει λοιπόν ΆΜΕΣΑ να ψηφιστεί μια νομοθεσία για την βελτίωση, η οποία να αναγράφει ξεκάθαρα τι δικαιούται να αλλάξει κάποιος στο αυτοκίνητο του και αφού το πράξει να έχει το δικαίωμα να το πάει για έλεγχο, να πάρει έγκριση και να κυκλοφορεί ελεύθερα στους δρόμους. Όχι να τρέχει ελεύθερα, να κυκλοφορεί ελεύθερα. Η βιομηχανία της βελτίωσης δεν προσφέρει μόνο προϊόντα για μεγαλύτερες ταχύτητες, αλλά και για βελτίωση της ασφάλειας, όπως είναι τα μεγαλύτερα φρένα, οι πιο δυνατές αναρτήσεις κλπ. Άρα, ένα το κρατούμενο, αλλαγή του νόμου για τις μετατροπές στα αυτοκίνητα στην Κύπρο. Να τις κάνουν σωστά και να τις ελέγχουν (και να βγάζουν και λεφτά στο κράτος). Να ενημερωθούν οι νέοι. Στο εξωτερικό, η Αστυνομία συμμετέχει με περίπτερα στα Tuning Shows. Λέτε να τα έχει χάσει; Λέτε να μην γνωρίζει τι κάνει; Όχι βέβαια, απλά εκεί, υπάρχουν νόμοι, υπάρχει προσέγγιση του 2020, όχι του 1970. Δείτε τη φωτο από μια από τις εκθέσεις Tuning στην Ιταλία. Απέναντι από το περίπτερο της Αστυνομίας ήταν τα υπόλοιπα «πίττα κάτω» μοντιφαρισμένα αυτοκίνητα. Κανένα πρόβλημα. Εκεί υπάρχουν κανόνες. Εκεί, κοιτάνε μπροστά.

Στο εξωτερικό, η Αστυνομία είναι κοντά στους νέους με τα «πειραγμένα» χωρίς αυτό να σημαίνει ότι νομιμοποιεί την ταχύτητα στους δρόμους.

2. Πίστες ταχύτητας

Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια πίστα ταχύτητας στην Κύπρο. Την έχει επισκεφθεί ποτέ επίσημα το κράτος; Έχει συνεισφέρει κάποια βοήθεια στον ιδιώτη ιδιοκτήτη για να μπορεί να επιβιώσει;

Και πέρα από αυτό, μήπως είναι καιρός η Κύπρος να αποκτήσει περισσότερες πίστες ταχύτητας ή χώρους εκτόνωσης των νέων; Γιατί σε όλο τον κόσμο υπάρχει αυτή η δυνατότητα και στην Κύπρο όχι; Γιατί είμαστε ευρωπαίοι (τρομάρα μας) εκεί που μας συμφέρει ή εκεί που καταλαβαίνουν οι εκάστοτε κυβερνώντες και δεν ασχολείται ένας με το θέμα της ταχύτητας και των νέων; Δεν θα έπρεπε να υπήρχαν πίστες ταχύτητας και ασφαλούς οδήγησης σε κάθε πόλη ή έστω 2-3 παγκύπρια; Έχει κάποιος άσχετος με το χώρο την εντύπωση ότι οι κόντρες πρόκειται να σταματήσουν; Οι νέοι δεν θα τρέχουν; Έχετε την εντύπωση ότι η Κυπριακή Αστυνομία δεν το έχει κατανοήσει αυτό, για να λέμε και του στραβού το δίκαιο και γι’ αυτό προσπαθεί να κάνει ότι καλύτερο μπορεί; Οι κόντρες υπάρχουν και θα υπάρχουν. Το ίδιο και οι μετατροπές και τα πειραγμένα. Και για να εξηγούμαστε, κόντρες και ταχύτητα δεν αναπτύσσουν μόνο τα πειραγμένα. Το πιο αργό αυτοκίνητο σήμερα αναπτύσσει πέραν των 180χλμ/ω τελική από παραγωγής του. Τα γρήγορα stock μοντέλα, πέραν των 250χλμ/ω. Άρα, δύο τα κρατούμενα, πρέπει η Πολιτεία να δει την υφιστάμενη πίστα και να προχωρήσει σε άνοιγμα νέων πιστών το συντομότερο. Και μετά, αν τρέχουν στο δρόμο, να επιβάλεις αυστηρές ποινές. Όχι τώρα, γιατί σαν κράτος, είσαι 30 χρόνια πίσω (χωρίς πίστα, χωρίς νομοθεσίες για νόμιμες και ελεγχόμενες μετατροπές).

3. Μηχανοκίνητος αθλητισμός

Το φυτώριο της ασφαλούς οδήγησης – και σας μιλώ εκ πείρας – είναι ο μηχανοκίνητος αθλητισμός. Εκεί θα πρέπει να οδηγούνται όσοι θέλουν να τρέχουν πιο συχνά, πιο σοβαρά. Από το karting μέχρι τους αγώνες Τime Αttack, Rally, Aνάβασης και Drift, σε κάθε χώρα υπάρχουν αγώνες οργανωμένοι με ασφάλεια, υπάρχουν σε πίστες track days, υπάρχουν οργανωμένα σύνολα ανάπτυξης του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Στην Κύπρο, η Πολιτεία μέσω του ΚΟΑ δίνει ψίχουλα στην Κυπριακή Ομοσπονδία Αυτοκινήτου, την δεύτερη μεγαλύτερη κοινότητα μετά το ποδόσφαιρο παγκόσμια. Γιατί; Επειδή «εν οι πελλοί που βουρούν», και αυτό το λένε δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη πόσοι ψήφοι παίζονται. Άρα τρία τα κρατούμενα, πρέπει ο μηχανοκίνητος αθλητισμός να αναπτυχθεί, να στηριχθεί, με περισσότερους αγώνες, με χώρους για να μαθαίνουν οι νέοι να οδηγούν σε αγωνιστικό επίπεδο γιατί αποδεδειγμένα οι πλέον ασφαλείς οδηγοί στον κόσμο είναι οι οδηγοί αγώνων. Οι «χορτασμένοι» της ταχύτητας.

Σε συνάντηση που είχαμε με τον Αρχηγό της Αστυνομίας και τον Αρχηγό της Τροχαίας Λευκωσίας, εισηγηθήκαμε τη δημιουργία επιτροπής για το θέμα της ταχύτητας και της επαφής με τους νέους. Αναμένουμε νεότερα, γιατί οι άσκοπες αναλύσεις ασχέτων δεν λύνουν το πρόβλημα. Απαιτείται μια πλήρης ανατροπή στον τρόπο προσέγγισης του θέματος με βάση τα πιο πάνω. Χαίρομαι γιατί η Αστυνομία, την οποίο όλοι κατηγορούν, έχει κατανοήσει πλήρως το θέμα και το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι εμείς όλοι, γνώστες του αντικειμένου, αθλητές, δημοσιογράφοι, αγωνιζόμενοι, έμποροι και λάτρεις του αυτοκινήτου, δεν θα μείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα. Να αναμένετε εξελίξεις γιατί τα χωρίς στοιχεία ξεσπάσματα δημοσιογράφων κατά της κοινότητας των φίλων του αυτοκινήτου δεν θα μένουν αναπάντητα. Tuning is not a crime. Απλά θέλει μια άλλη προσέγγιση.

Στέλιος Κυθρεώτης

Editorial

Πέρασαν 110 χρόνια από τη γέννηση του Carlo Abarth...

Tαχύτητα και νέοι – Παροξυσμός ασχέτων με το αντικείμενο - καιρός να ακούσουν την άποψη των «πειραγμένων»