6 γυναίκες που ταρακούνησαν το χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού
Δεν ήταν πολύ καιρό πριν που ο κόσμος των μηχανοκίνητων αθλημάτων ήταν μια αντρική υπόθεση. Από τους ίδιους τους θεατές, τους οδηγούς μέχρι και τους διοργανωτές.
Close
Πολλοί θα έλεγαν ότι μέχρι και σήμερα σε όλα τα motorsports συνεχίζει να παίζει η ανδρική κυριαρχία. Τα πράγματα όμως έχουν αλλάξει. Όλο και περισσότερες γυναίκες έχουν αποδείξει ότι μπορούν να ανταγωνιστούν τους άνδρες, είτε σαν μηχανικοί είτε σαν οδηγοί σε motorsports όπως Rally και Formula!
Γυναίκες οδηγοί που έχουν ακολουθήσει το όνειρό τους, αγνόησαν το Status quo και άλλαξαν το παιχνίδι.
Close
Εδώ και μια δεκαετία, η Danica Patrick έχει αγωνιστεί εναντίον των καλύτερων σε πρωταθλήματα Nascar και IndyCar. Γυναίκα με αμέτρητες δραστηριότητες στο ενεργητικό της όπως μοντελινγκ, hip hop videos και άλλα.
Η Danica εξακολουθεί να αγωνίζεται στο Nascar και από το 2005 έχει προσθέσει αρκετά κατορθώματα στο μονοπάτι της.
Το 2008 ανακηρύχθηκε η μόνη γυναίκα ή οποία νίκησε αγώνα στο Indy Car Series στο Japan 300.
Keiko Ihara
Τις τελευταίες δεκαετίες, η Ιαπωνία ήταν Ο ΛΟΓΟΣ για κάποιες από τις πιο καινοτόμες τεχνολογίες στους δύο και τέσσερις τροχούς.
Από το ίδιο πρωτοποριακό πνεύμα ήρθε η Keiko Ihara. Άρχισε να αγωνίζεται το 1999, εναντίον ενός σοβαρού επίπεδου προκατάληψης στην πατρίδα της, για να βρει μια θέση στο Ferrari Challenge, κερδίζοντας τελικά μια θέση στην Ευρωπαϊκή Formula Renault.
Το 2014, τρέχοντας με οτιδηποτε είχε μηχανή και τροχούς η Ihara έγινε η πρώτη Ασιάτισσα που έτρεξε σε αγώνα 24 Hours of Le Mans τελειώνοντας 13η οδηγώντας ένα Larbre Competition LMP2.
Pat Moss
Ανεπανάληπτα, πρωτοποριακά γυναικεία αστέρια έχουν επίσης αναδυθεί από το Ηνωμένο Βασίλειο, μια από αυτές ήταν η Pat Moss.
Κάτι σας λέει το όνομα έτσι; Ναι ήταν η νεότερη αδελφή του πολυβραβευμένου Stirling Moss. Αν και η πραγματική της αγάπη ήταν τα άλογα, η εμμονή τους με τα "άλογα" υπερνίκησε το πρώτο ακολουθώντας τα βήματα του αδελφού της κερδίζοντας 3 international rally πίσω από το τιμόνι εξαιρετικών Lancia, Ford, Mini και Saab.
To 1958 ολοκλήρωσε το RAC Rally στη τέταρτη θέση και με ένα Austin Healey 100/6 κόντεψε για δεύτερη φορά το βάθρο στο Liège-Rome-Liège Rally κανοντας την την πρώτη γυναίκα που τελειωσε στους πρώτους 10 αυτού του περιβόητου γεγονότος.
Σημαντικό να επισημάνουμε και τη συνοδηγό της. Μαζί με την Ann Wisdom έδειξαν το τι μπορούν να κάνουν οι γυναίκες στο χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Michèle Mouton
Από μικρή ηλικία η Michèle Mouton διακρίθηκε σε πολλά, από το σκι μέχρι και το μπαλέτο. Μια συνάντηση με την ταχύτητα και το rallying όμως, άλλαξε τα πάντα γυρίζοντας το μυαλό της σε μια σταδιοδρομία πίσω από το τιμόνι.
Κερδίζοντας μια θέση ως οδηγός στην Audi δίπλα από θρύλους όπως τον Walter Röhrl η Mouton έτρεξε σε ένα από τα πιο θανάσιμα αθλήματα του αιώνα. Το Group B. Πήρε 4 Παγκόσμια Πρωταθλήματα, διεκδίκησε 9 βάθρα, 160 νίκες ειδικών διαδρομών και ένα Pikes Peak Hill Climb.
Παραμένει η μόνη γυναίκα που κέρδισε WRC. Μαζί με την Fabrizia Pons απέδειξε την αγάπη στο motorsport σε μια εποχή τρελών αλόγων και σοβαρού ανταγωνισμού.
Jutta Kleinschmidt
Το γνωστό Dakar Rally κάποτε ονομαζόταν Paris-Dakar Rally και αντί να διασχίζει τη νότια Αμερική, διασχίζει τη Γαλλία, την Ισπανία, το Μαρόκο, τη Μαυριτανία και το Μάλι πριν καταλήξει αργότερα στα 10460 χιλιόμετρα της Σενεγάλης.
Το 2001, η Γερμανή οδηγός Jutta Kleinschmidt ανταγωνίστηκε στην κατηγορία των αυτοκινήτων και πήρε μια εντυπωσιακή νίκη. Κέρδισε τη φήμη για ένα από τους πιο εντυπωσιακούς διαγωνιζόμενους στην έρημο ξεκινώντας από τη δεκαετία του 80 με αγώνες μοτοσικλέτας και καταλήγοντας το 1997 να κερδίζει ειδικές με αυτοκίνητο στο μεγάλο αυτό event. Το 2001 έγραψε ιστορία κερδίζοντας τον αγώνα όπου με την αντοχή της απέδειξε ότι αυτή η δοκιμασία δεν είναι μόνο για τους άντρες.
Simona De Silvestro
Αυτές τις μέρες η Simona De Silvestro από την Ελβετία αγωνίζεται με ένα Nissan στον σκληρό και πολύ macho κόσμο του πρωταθλήματος Supercars V8 στην Αυστραλία.
Το 2010 μετακομίζοντας στις ΗΠΑ έτρεξε με αρκετά καλά αποτελέσματα στα Indycar και έκανε αξιοσέβαστες εμφανίσεις στο Indianapolis 500.
Με την εμπλοκή της στη Sauber Formula One επιστρέφει στην Αυστραλία με απίστευτες εμφανίσεις στο περίφημο Bathurst 1000 το οποίο θεωρείται το κόσμημα του Αυστραλιανού motorsport!
10 αυτοκίνητα που βγάζουν (πολλά) παραπάνω άλογα από όσα δηλώνουν
Ακόμα δεν ξεκίνησε το κείμενο, ετοιμάσου για ανώμαλη προσγείωση από τα σύννεφα: οι αυτοκινητοβιομηχανίες δεν μας λένε την αλήθεια!
Close
Ξεπερνώντας το πολιτισμικό σοκ, λαμβάνουμε ως δεδομένο πως οι εταιρίες δηλώνουν αυτά που το αγοραστικό κοινό και -κυρίως- οι νομοθέτες θέλουν να ακούν. Είτε πρόκειται για νούμερα κατανάλωσης, εκπομπές ρύπων ή στοιχεία ιπποδύναμης. Αυτό το τελευταίο, ωστόσο, κάποιες φορές μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους.
Κάποιες φορές το αφεντικό τρελαίνεται και μοιράζει άλογα, τα οποία δεν φαίνονται στα χαρτιά. Φορολογικοί, μαρκετινίστικοι και αγωνιστικοί παράγοντες ενώνονται για να απολαμβάνουμε εγώ κι εσύ (λέμε τώρα) επιπλέον χλιμίντρισμα σε κάθε πάτημα του δεξιού ποδιού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ολοκαίνουργια BMW M5, που υποτίθεται ότι αποδίδει 600 ίππους, αλλά στο δυναμόμετρο έβγαλε +25 στους τροχούς κιόλας (ήτοι κοντά στην 700αρα στον στρόφαλο).
Close
Δεν ήταν η πρώτη, δεν θα είναι η τελευταία και η μέρα μας μόλις έγινε πιο όμορφη.
Ότι οι Γερμανοί έχουν ένα ζήτημα με την αλήθεια, είναι κομματάκι γνωστό. Πόσω μάλλον όταν μεσολαβούν φορολογία και πρόστιμα.
Το ιδιότυπο φορολογικό τους σύστημα βαθμονομεί τα αυτοκίνητα βάσει ιπποδύναμης, οπότε χρόνια τώρα ξέρουμε πως οποιοδήποτε μοντέλο made in Germany αποδίδει το κατιτίς του παραπάνω. Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις “είπαν στην γριά να χ€σει”. Καλή ώρα το RS6 2ης γενιάς.
Στα χαρτιά ο V10 twintubo FSI των 5,2 λίτρων αποδίδει 580 ίππους και 65 κιλά ροπής. Καθόλου άσχημα. Για την ακρίβεια, όταν παρουσιάστηκε έκανε χαβαλέ στις αντίστοιχες Mercedes E63 AMG και BMW M5. Όταν σε κάποια συγκριτικά, όμως, βρέθηκε να “σβερκώνει” το όμορο R8, να πετυχαίνει 0-100 κοντά -ή και κάτω- από τα 4″ (4,6 η εργοστασιακή μέτρηση) και να ξεπερνάει τα 300 χλμ/ώρα χωρίς τον κόφτη το επιχείρημα της πάμπλουτης ροπής, του συστήματος quattro και της άψογης κλιμάκωσης του 6τάχυτου κιβωτίου άρχισε να χάνει την δυναμική του.
Ανεξάρτητες δυναμομετρήσεις το έφεραν στα 620-630 άλογα, ενώ με ένα “τσικ” στον εγκέφαλο ξεπερνάει τα 700. Σκέτη υγεία.
BMW M5 F10
H BMW από τότε που έκανε το comeback στις τουρμπίνες, του έχει δώσει να καταλάβει. Η 335i Ε92, που ξεκίνησε το κίνημα του “σαλίγκαρου” στην Βαυαρία, αποδίδει κοντά στα 35 άλογα επιπλέον των δηλούμενων 306. Η M5, πάντως, πήγε σε άλλο επίπεδο τα “δώρα” και έδειξε τον δρόμο για την σημερινή γενιά.
Ο 4,4 twinturbo V8 έλεγε ότι βρίσκεται στα 556 άλογα. Τα δυναμόμετρα τον “έδωσαν στεγνά” στα 600. Η επετειακή Jahre Edition “έπιασε” αυτό το νούμερο στους τύπους, τα ράουλα την έδειξαν στα 620.
Chevrolet Corvette L88
Οι αγωνιστικοί κανονισμοί αποτελούν -μαζί με την κείμενη νομοθεσία- τον μεγαλύτερο οχτρό για τις αυτοκινητοβιομηχανίες. Ειδικά τα homologation specials μπορεί να αποδειχθούν σεβαστό παλούκι.
Οι Αμερικανοί, υλοποιώντας στον απόλυτο βαθμό το δόγμα της απλότητας, έβαλαν τον αγωνιστικό 427 V8 στην Chevrolet Corvette. Ο 7λιτρος Big Block χρωμάτισε την πανέμορφη σιλουέτα με 435 άλογα. Κάποιοι αγωνιζόμενοι με Corvette, ωστόσο, δήλωσαν πως το πολιτικό αυτοκίνητο δεν είχε μεγάλες διαφορές στο “άνοιγμα” σε σχέση με το αγωνιστικό. Σημειωτέον, η Corvette Can-Am ήταν στα 700 άλογα…
Η αλήθεια βρέθηκε κάπου στη μέση, δηλαδή στους 550 ίππους. Προκειμένου να αποφύγουν τις απαραίτητες -χρονοβόρες και κοστοβόρες- μετατροπές, οι μηχανικοί της Chevrolet απλά “φίμωσαν” το αγωνιστικό μοτέρ και “ξέχασαν” να δηλώσουν περί τα 120 άτια.
Dodge Challenger Hellcat/Demon
Kάτι ανάλογο, για διαφορετικούς λόγους, επανέλαβαν οι συνάδελφοί τους στην Dodge σχεδόν 50 χρόνια αργότερα.
Πριν ακόμα παρουσιαστεί η σειρά Hellcat το τμήμα SRT διατυμπάνιζε πως η δυναμική του κινητήρα βρισκόταν πολύ πιο πάνω από τα 707 άλογα. Σαν να μας έλεγαν δηλαδή:
1. Όποιος το αγοράσει, το ρημάζει στην βελτίωση
2. Έρχεται ακόμα ισχυρότερη έκδοση
Πράγματι τα Chalenger και Charger Hellcat απέδωσαν 700 ίππους, μόνο που ήταν στους τροχούς. Ο στρόφαλος έχει την χαρά να συναναστρέφεται με 750+ ίππους. Και μετά ήρθε το Demon.
Λες και οι 840 ίπποι μαζί με όλα τα παρανοϊκά νούμερα που το συνοδεύουν δεν είναι αρκετά, ο “American Demon” βασάνισε ένα άμοιρο δυναμόμετρο με 890 άλογα.
Ferrari F40
Δεν υπήρχε περίπτωση το τελευταίο αυτοκίνητο που εξελίχθηκε υπό την επίβλεψη του “Γέρου” να μην ήταν ένα από τα καλύτερα, πιο συγκλονιστικά και ταχύτερα τέκνα του Cavallino Rampante. Τόσο γρήγορο, μάλιστα, που σε κάποιες περιπτώσεις εξέθεσε ακόμα και την διάδοχο.
Όσα επικριτικά σχόλια κι αν δέχτηκε η F50, οι αριθμοί απλά δεν έβγαιναν για να δικαιολογήσουν τις ήττες της από την F40. 520 ίπποι για 1.300 κιλά η F50, 480 για 1.200 η F40. Το “μπαμ” των δύο τουρμπίνων στον V8 των 2.9 λίτρων έπαιζε τον ρόλο του, αλλά κι ο 5.2 V12 κατευθείαν από την Formula 1 δεν ήταν “κούφιος”.
Την απάντηση έδωσαν μεταγενέστερες μετρήσεις, που έδειξαν 530 ίππους για την πιο ποθητή Ferrari όλων των εποχών και αποκατέστησαν την τάξη για την πιο αδικημένη.
Ford Mustang Mach 1 Cobra Jet και Boss 429
Είδαμε παραπάνω την πατέντα της Chevrolet με την Corvette για αγωνιστικούς λόγους. Η Ford έκανε κάτι παρόμοιο για ασφαλιστικούς.
Το 1969 παρουσίασε την Cobra Jet, με τον 7λιτρο V8 να δηλώνεται στα 335 άλογα. Όποιος οδηγούσε muscle cars ήξερε πως ήταν “μούσια”, προκειμένου να διατηρηθούν τα ασφάλιστρα χαμηλά. Στην πραγματικότητα η Cobra Jet απέδιδε περί τους 420 ίππους. Σεβαστή η διακύμανση των 90 ίππων, αλλά όχι κάτι συγκλονιστικό για την εποχή.
Εκεί που γέλασε ο κόσμος ήταν στο λανσάρισμα της Boss 429. Έχοντας κάτω από το καπό τον V8 που χρησιμοποιούσε η Ford στα πρωταθλήματα Τουρισμού, οι 335 δηλούμενοι ίπποι αποτέλεσαν το καλύτερο ανέκδοτο για το 1969. Καθότι δυναμόμετρα δεν υπήρχαν τότε, ό,τι δήλωνες ήσουν. Στην πραγματικότητα οι πίσω τροχοί δέχονταν γύρω στους 550 ίππους, με τους μηχανικούς της Ford να προσθέτουν απλά δυο σιλανσιέ στο αγωνιστικό μοτέρ και να το βγάζουν στον δρόμο.
Μercedes SLK 200 Kompressor
Όπως είπαμε, όλα τα γερμανικά λίγο έως πολύ κάνουν “δωράκια”. Κάτι που κάποιοι ντόπιοι αγύρτες, επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν προς όφελος της τσέπης τους.
Στα τέλη του 2008 η facelifted SLK 2ης γενιάς ήρθε στη χώρα μας. Ο κομπρεσοράτος 1.8 ανέβηκε στους 184 ίππους, συν 21 δηλαδή σε σχέση με πριν. Ορισμένοι dealers, εν αγνοία της κεντρικής αντιπροσωπείας, πούλησαν έναν ωραιότατο “παπά” σε αρκετούς που αγόρασαν την pre-facelift έκδοση.
Αφού έκλειναν οι παραγγελίες και ο πελάτης περίμενε το αυτοκίνητο να έρθει, ενημέρωναν πως υπάρχει “καπέλο” στη συμφωνηθείσα τιμή λόγω αυξημένης απόδοσης του κινητήρα. Ότι, δηλαδή, τα τελευταία pre-facelift μοντέλα έφεραν τις αναβαθμίσεις των επόμενων και ο κινητήρας απέδιδε 184 ίππους. Φυσικά και ήταν σωστό το νούμερο που υποστήριζαν, μόνο που η facelifted SLK είχε +20 ίππους στους “χάρτινους”. Ήτοι 200 άλογα.
Η επιβάρυνση κυμαινόταν -ανάλογα τον επίδοξο “αετονύχη”- από 600 μέχρι 1.000 ευρώ. Ευτυχώς οι περισσότεροι αγοραστές απάντησαν, ως γνήσιοι Έλληνες : “εγώ 163 πλήρωσα, ‘μπα να ‘χει και 300”.
Mercedes SL55 AMG
Πάμε και στο οργανωμένο “έγκλημα”. Η SL55 AMG είναι από τα αγαπημένα μου αυτοκίνητα (όχι ότι σε νοιάζει) και μία από τις καλύτερες Mercedes που έχουν κυκλοφορήσει (σε νοιάζει, αν μπορείς να την αγοράσεις).
Από τις πρώτες AMG που δεν ήταν μόνο ήχος και καταιγιστικός ρυθμός στην ευθεία, όπως αποδεικνύουν ο Damon Hill (με μαλλί α λα Toto) και ο δύσμοιρος δημοσιογράφος δίπλα του
Για την ακρίβεια ήταν τόσο καλή, που αποτέλεσε την βάση για την SLR McLaren. Ο κομπρεσοράτος V8 κινητήρας της ειδικά, ο οποίος απέδιδε -πολύ βολικά- 476 ίππους. Βολικά διότι από τους 480 άλλαζε ο φορολογικός συντελεστής. Κατόπιν ελέγχου, όμως, (ενδεχομένως από “καρφωτή”) ο οχτακύλινδρος των 5.4 λίτρων μετρήθηκε από το γερμανικό Υπουργείο Μεταφορών και βρέθηκε θετικός σε 517 ίππους.
Κατ’ αυτό τον τρόπο η Mercedes έγινε η πρώτη εταιρία που δέχτηκε πρόστιμο, επειδή “έκρυβε” άλογα.
Porsche 959
Θα μπορούσε να είναι η Porsche στη θέση της, αλλά στο Τσουφενχάουζεν ξέρουν να αποφεύγουν τις κακοτοπιές.
Η 959 ξέρουμε πως είναι το πιο προηγμένο αυτοκίνητο που είδαν τα 80’s κι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα εφαρμοσμένης τεχνολογίας μπροστά από την εποχή. Στη φώτο βλέπεις τον Walter Rohrl να αξιοποιεί την ηλεκτρονικά ελεγχόμενη τετρακίνηση και ανάρτηση, την ενεργητική τετραδιεύθυνση καθώς επίσης τους 450 ίππους του διτούρμπινου boxer των 2,9-λίτρων.
Oι επιδόσεις, βέβαια, ήταν κομματάκι εξωπραγματικές για την ισχύ του κινητήρα (0-100 σε 3,7″, 317 χλμ/ώρα τελικής) και δεν άργησαν να δημιουργήσουν υποψίες. Ειδικά τη στιγμή που το ίδιο μοτέρ με λίγες μετατροπές, απέδιδε 600 ίππους σε αγωνιστική μορφή. Δεν αποδείχτηκε ποτέ, όμως η 959 φημολογείται ότι αποδίδει γύρω στους 510 ίππους.
Και, φυσικά, δεν μπορούμε παρά να κλείσουμε με…
Όλα τα 90’s-00’s ιαπωνικά sports/super/luxury/ό,τι θες car των 280 ίππων
Ένα από τα χειρότερα κρυμμένα μυστικά της αυτοκίνησης, δεν είναι άλλο από τα 280 άλογα των εξ Ανατολών ορμόμενων “καμικάζι”.
Σε μια προσπάθεια να περιοριστεί η εγχώρια κοντράδικη σκηνή και ο ενθουσιασμός των νέων, οι ιαπωνικές αρχές θέσπισαν ως ανώτατο όριο ισχύος τα 280 άλογα και ταχύτητας τα 180 χλμ/ώρα. Στις υπόλοιπες χώρες ο περιοριστής ταχύτητας αφαιρείτο, όμως η δύναμη παραμένει 20 ίππους υπό των 300. Επειδή, όμως, τόσο οι νομοθέτες όσο και οι κατασκευαστές γνώριζαν πως με 280 άλογα ο αμερικανο-ευρωπαϊκός ανταγωνισμός θα φώναζε “που πα ρε Καραμήτρο”, έκαναν αμοιβαία τα στραβά μάτια.
Κατ’ αυτόν τον απλούστατο τρόπο, τα διάφορα Subaru Impreza STI και Mitsubishi Lancer Evo αποδίδουν κοντά στα 310 άλογα, τα Nissan Skyline R34 και 300ΖΧ γύρω στα 340 με 310 αντίστοιχα, το Impreza 22B επίσης 340 (αλλά δηλωνόταν 300, εντάξει) και πάει λέγοντας.
Η Toyota Supra ήταν η πρώτη που έσπασε την ομερτά και παραδέχτηκε την αλήθεια (330 ίπποι), ενώ τα Honda NSX (ελέω ατμοσφαιρικής φύσης) και Mazda RX-7 κρατούσαν ολομόναχα το οχυρό των 280 ίππων.
