Editorial

25 Jul, 2017 Ώρα 13:21

Τα 5 καλύτερα αυτοκίνητα rally Group B

Thumbnail

30 χρόνια μετά την τελευταία σεζόν Group B WRC, θυμόμαστε τα διασημότερα αυτοκίνητα της εποχής.

 

 

Close

Έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε που τα θρυλικά αυτοκίνητα της κατηγορίας Group B έτρεχαν στο WRC. Για πολλούς fan, η εποχή της Group B είναι το απόγειο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Rally. Μία περίοδος τεσσάρων χρόνων, από το 1982 μέχρι το 1986 όταν επιτρεπόταν στα αυτοκίνητα να έχουν απεριόριστη δύναμη και το rally είχε φτάσει πολύ κοντά στο να συναγωνίζεται την F1 σε δημοτικότητα.

Αλλά με τα αυτοκίνητα να φτάνουν τα 600 άλογα και η ασφάλεια του κοινού να είναι χαλαρή ή ακόμα και ανύπαρκτη, η μοίρα της Group B ήταν δυστυχώς προβλέψιμη. Μετά το δυστύχημα λοιπόν του Φινλανδού οδηγού, Henri Toivonen, κόπηκαν τα φτερά του rally και η Group B έφτασε στο τέλος της.

Close

Όμως αυτά τα θρυλικά αυτοκίνητα ζουν ακόμα στη μνήμη μας. Έτσι λοιπόν για να γιορτάσουμε, μαζέψαμε τα πέντε καλύτερα αυτοκίνητα Group B –από τα 56 που συμμετείχαν στους αγώνες- από την ιστορία του WRC.

 

Close

1. Audi Quattro

Καλύτερη στιγμή: Οι Hannu Mikkola και Stig Blomqvist κερδίζουν συνεχόμενους τίτλους πίσω από το τιμόνι του Quattro το 1983 και το 1984.

Χειρότερη στιγμή: Η απόφαση της Audi να αποχωρήσει από την κατηγορία Group B μετά το δυστύχημα στο Rally de Portugal το 1986.

Γιατί είναι στη λίστα: Πολύ απλά, το Quattro είναι το πιο σημαντικό αυτοκίνητο rally όλων των εποχών.

Υπήρξαν πολλές μεγάλες αλλαγές στην ιστορία του rally, αλλά τίποτα δεν έφτανε το Audi Quattro. Οι κατασκευαστές των αυτοκινήτων WRC αρχικά δεν ήθελαν να βάλουν τετρακίνηση στα αυτοκίνητά τους. Θεωρούσαν πως το έξτρα βάρος και η πολυπλοκότητα του συστήματος θα δημιουργούσαν περισσότερα προβλήματα. Όταν όμως το πρώτο Quattro (που δεν ήταν στην κατηγορία Group B) έκανε το ντεμπούτο του το 1980, έδειξε πως ένα καλό τετρακίνητο σύστημα είναι ο δρόμος για το μέλλον.

Η συνταγή άλλαξε όταν η Audi έφερε τις εκδόσεις της κατηγορίας Group B, πρώτα τα A1 και A2 και μετά το επαναστατικό Sport Quattro: η δύναμη έφτασε τα 591 άλογα το 1986 και το σχέδιο ενός μοντέρνου αυτοκινήτου rally ήταν έτοιμο. Αλλά αυτό που αρέσει πραγματικά στους fans είναι τα τεράστια φτερά του Quattro S1 E2 και ο άγριος ήχος του πεντακύλινδρου κινητήρα. Ο παράδεισος του rally.

Δες τον Walter Röhrl να οδηγεί το Sport Quattro ανάμεσα στους θεατές του Rally de Portugal 1985 στο video παρακάτω.

 

 
 

2. Lancia Delta S4

Καλύτερη στιγμή: Ο Henri Toivonen κερδίζει στο ντεμπούτο του αυτοκινήτου στο Lombard RAC Rally του 1985.

Χειρότερη στιγμή: Το δυστύχημα του Toivonen στο Tour de Corse του 1986.

Γιατί είναι στη λίστα: Η Delta S4 χαρακτηρίζει απόλυτα την ωμή δύναμη της κατηγορίας Group B.

Όταν η Lancia αποκάλυψε την πρώτη της προσπάθεια για την Group B, την πανέμορφη 037 coupé, όλοι οι fans την ερωτεύτηκαν. Το 1985 όμως, το πισωκίνητο θηρίο είχε αρχίσει να δυσκολεύεται απέναντι στους τετρακίνητους ανταγωνιστές του. Η λύση για τη Lancia ήρθε με την Delta S4 με υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα και κίνηση στους τέσσερις τροχούς. Ο Henri Toivonen πήρε την νίκη στους δύο πρώτους αγώνες του αυτοκινήτου. Το 1986 όμως ο Toivonen έχασε τον έλεγχο της S4 και σκοτώθηκε, μαζί με τον συνοδηγό του, Sergio Cresto. Το δυστύχημα έφερε το τέλος της Group B, με τη FIA να αποφασίζει ότι στο τέλος του 1986 δε θα υφίσταται πια αυτή η κατηγορία. Παρόλα αυτά, η S4 κέρδισε τρεις ακόμα φορές μετά το θάνατο του Toivonen, ενώ ο διάδοχός της, η Delta της Group A, θα γινόταν το πιο επιτυχημένο αυτοκίνητο rally όλων των εποχών.

Δες στο παρακάτω video το πρωτότυπο της Delta S4 σε δοκιμές το 1984.

 

 
 
 

3. Peugeot 205 T16

Καλύτερη στιγμή: Δύο συνεχόμενοι τίτλοι κατασκευαστών και οδηγών (με τους Timo Salonen και Juha Kankkunen) το 1985 και το 1986.

Χειρότερη στιγμή: Το ατύχημα που τερμάτισε την καριέρα του Ari Vatanen στο Rally Argentina του 1985.

Γιατί είναι στη λίστα: Το μικρό Peugeot ήταν κυρίαρχος τα τελευταία χρόνια της Group B.

Όταν μπήκε το Peugeot 205 T16 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rally στη μέση της σεζόν του 1984, έγινε αμέσως το αυτοκίνητο που έπρεπε όλοι να κερδίσουν. Πήρε την πρώτη του νίκη -μετά από δύο μόνο δοκιμαστικά τεστ- στο ντεμπούτο του στο Tour de Corse του 1984. To 205 Τ16 διεκδικούσε νίκες σε όλους τους αγώνες που συμμετείχε. Με οδηγούς θρύλους όπως οι Ari Vatanen, Michèle Mouton και Juha Kankkunen και τον μελλοντικό team principal της ομάδας F1 της Ferrari, Jean Todt επικεφαλής, το 205 T16 ήταν η πραγματική υπερδύναμη του WRC στα μέσα του ’80.

Δες στιγμιότυπα από το Peugeot 205 T16 στο παρακάτω video.

 

 
 

4. Ford Escort RS200

Καλύτερη στιγμή: Η τρίτη θέση του RS200 στο ντεμπούτο του στο Rally Sweden του 1986.

Χειρότερη στιγμή: Ένα RS200 ιδιώτη είχε δυστύχημα με τους θεατές έναν αγώνα αργότερα, στο Rally de Portugal.

Γιατί είναι στη λίστα: Το RS200 είναι ένα από τα κλασικά σχήματα της Group B.

Έχοντας αποτύχει με το πισωκίνητο Escort RS1700T το 1983, η Ford αποκάλυψε στο τέλος του 1985, το τετρακίνητο RS200, ένα αυτοκίνητο ειδικά φτιαγμένο για αγώνες rally. Με τo σώμα του αυτοκινήτου φτιαγμένο από fiberglass και έναν κινητήρα που απέδιδε 400 άλογα στον αγώνα, το RS200 ήταν ένας άξιος ανταγωνιστής – το μόνο αρνητικό ήταν το lag από το ένα turbo που είχε. Παρόλα αυτά, το εικονικό όμορφο/άσχημο σχέδιο του και η επιτυχίες του στο rallycross κάνουν το RS200 έναν ήρωα της Group B, ακόμα κι αν δεν κατάφερε ποτέ να δείξει τι μπορεί να κάνει πραγματικά.

Δες το τωρινό αφεντικό της M-Sport, Malcolm Wilson, να αγωνίζεται στο Lindisfarne Rally του 1985 με το RS200 στο παρακάτω video.

 

 
 

5. MG Metro 6R4

Καλύτερη στιγμή: Η τρίτη θέση του Tony Pond στο ντεμπούτο του αυτοκινήτου, στο Lombard RAC Rally του 1985.

Χειρότερη στιγμή: Η Group B έφτασε στο τέλος της μόλις έξι μήνες μετά το ντεμπούτο του 6R4.

Γιατί είναι στη λίστα: Το χαριτωμένο 6R4 είναι το αγαπημένο αυτοκίνητο της Group B.

Το μικρό, τρελό MG Metro 6R4 της Austin Rover, έφτασε αργά στο party της Group B. Σχεδιασμένος από την ομάδα της Williams F1, ο ατμοσφαιρικός V6 κινητήρας των 2,9 λίτρων του 6R4 έβγαζε 410 άλογα και αργότερα χρησιμοποιήθηκε στο supercar XJ220 της Jaguar. Παρά το γεγονός ότι ήταν πολύ μικρό κάνοντας πολύ δύσκολη τη γρήγορη οδήγηση και παρόλο που είχε πάρα πολλά προβλήματα αξιοπιστίας, το μικρό Metro κατάφερε να μπει μέσα στις καρδιές των fans.

Δες τον Kris Meeke να οδηγεί ένα Metro 6R4 στα όρια μέσα στους δρόμους του Ντόνεγκαλ στο παρακάτω video.

 

 

 

 

 

29 Oct, 2024 Ώρα 13:20

Κωνσταντίνος Καποδίστριας: “Καλό είναι κάποιοι να αρχίσουν να ξεχνάνε την ηλεκτροκίνηση.”

Thumbnail

Η κύρια αφορμή που με ώθησε να γράψω αυτό το άρθρο είναι τα πολύ πρόσφατα δημοσιεύματα ότι κατατέθηκαν Κανονισμοί στη Βουλή από το Υπουργείο Μεταφορών για καθορισμό περιοχών στα κέντρα των πόλεων στα οποία ο Υπουργός θα μπορεί να απαγορεύει την κυκλοφορία οχημάτων τα οποία δεν είναι υβριδικά ή ηλεκτρικά! 

Close

Σε μια χώρα όπου ο ηλεκτρισμός παράγεται κυρίως (και σε μεγάλο βαθμό) από …. την καύση ντίζελ και μαζούτ, όπου απουσιάζουν τα ισχυρά μέσα δημόσιας συγκοινωνίας, όπως τρένα, υπόγεια μετρό, τραμ, δίκτυο λεωφορειολωρίδων κ.ο.κ., κάποιοι φωστήρες επινόησαν τέτοια αστεία και ανεφάρμοστα μέτρα, ωσάν και οι πόλεις της Κύπρου να είναι αντίστοιχες του Παρισιού, του Λονδίνου και του Βερολίνου.

Ούτε που σκέφτηκαν ή έλαβαν υπόψη τις ιδιαιτερότητες του μικρού νησιού μας, όπως το γεγονός πως υπάρχει διαχωριστική γραμμή και η Λευκωσία είναι μοιρασμένη, που σημαίνει πως οι Καϊμακλιώτες για παράδειγμα (στην βορειο-ανατολική Λευκωσία) θα πηγαίνουν στον Άγιο Ανδρέα … μέσω Αγλαντζιάς και Ακρόπολης!  Ούτε έλαβε επίσης κανείς υπόψη πως δεν έχουμε απολύτως κανένα έλεγχο στην ατμοσφαιρική ρύπανση που συμβαίνει 300-400 μέτρα βορειότερα του κέντρου της Λευκωσίας, στο κατεχόμενο κομμάτι δηλαδή. Επομένως, λόγω της εξαιρετικά μικρής απόστασης και των ανέμων, τα περιβόητα μέτρα θα είναι μια τρύπα στο νερό.  Θα αποτελέσει επίσης και την χαριστική βολή στα κέντρα των πόλεων, συν το γεγονός ότι θα επηρεαστεί ανεπανόρθωτα η εφοδιαστική αλυσίδα, αφού πολλά αυτοκίνητα διανομής και υποστήριξης διέρχονται καθημερινά από τα κέντρα των πόλεων.  Θα επηρεαστούν καταστήματα, εστιατόρια, ξενοδοχεία, επιχειρήσεις, εκτός εάν αναμένουν τις επιχειρήσεις να αλλάξουν εν μια νυκτί τους στόλους τους και να πάνε σε ηλεκτρικά ή υβριδικά βαν.  Διερωτάται κανείς με πιο σκεπτικό λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις.

Close

Τους πολυάριθμους λόγους για τους οποίους η Κύπρος είναι εντελώς ανέτοιμη για εφαρμογή της ηλεκτροκίνησης, τους εξέφρασα σε άρθρα και συνεντεύξεις στο παρελθόν. Δεν θα τους επαναλάβω τώρα και επίσης παρατηρώ πως το ευρύ κοινό τους έχει εμπεδώσει. Ούτε θα ασχοληθώ με την νομική πτυχή του θέματος, κατά πόσον δηλαδή τα μέτρα αυτά είναι αντισυνταγματικά, είτε περιορίζουν την κινητικότητα και τον άνθρωπο, είτε διαχωρίζουν και ευνοούν την μειοψηφία, ενώ αδικούν την συντριπτική πλειοψηφία.  Αυτά μπορούν να τα αναλύσουν πολύ καλύτερα και εμπεριστατωμένα οι νομικοί.

Η εξέλιξη όμως αυτή μου δίνει την ευκαιρία να θίξω, να αναδείξω και να ενημερώσω το κοινό για μια άλλη πτυχή του θέματος της αυτοκίνησης στην Ευρώπη.  Επέστρεψα πριν λίγες μέρες από τις Βρυξέλλες όπου είχα την ευκαιρία να παραστώ σε δύο συνέδρια σχετικά με τον κλάδο της αυτοκίνησης, όπως και της συντήρησης και επιδιόρθωσης οχημάτων.  Πολύ σημαντικό συνέδριο για το θέμα αυτό ήταν το συνέδριο της «Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Εταιρειών Εμπορείας Ανταλλακτικών Αυτοκινήτων» (FIGIEFA) που εδρεύει στις Βρυξέλλες εξασκώντας ισχυρό λόμπι. Το συνέδριο έλαβε χώρα στις 23 & 24 Οκτωβρίου 2024 και με την συμμετοχή των σημαντικότερων παραγόντων στον κλάδο του «Independent Automotive Aftermarket» (IAM) της Ευρώπης, κάποιους με τους οποίους είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω και να ανταλλάξω απόψεις.

Close

Στο συνέδριο αναφέρθηκαν φυσικά τα σημαντικά και επίκαιρα θέματα της Βιωσιμότητας, της Ψηφιακής Μεταρρύθμισης, της Τεχνικής Νοημοσύνης, της ελεύθερης πρόσβασης σε πληροφορίες για επιδιόρθωση οχημάτων, της ηλεκτροκίνησης, το μέλλον της αυτοκίνησης στην Ευρώπη, η ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης και άλλα.  Αξιοσημείωτη, και μια από τις σημαντικότερες ομιλίες, ήταν αυτή του πρώην Πρωθυπουργού του Βελγίου, και μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κ. Γκι Φέρχοφστατ, μιας ισχυρής προσωπικότητας στα Ευρωπαϊκά δρώμενα.

 

 

Επιγραμματικά, θα αναφέρω κάποια σημαντικά σημεία και συμπεράσματα από το συνέδριο:

  1. Η πολιτική γενικά της Ευρώπης αναφορικά με την πράσινη μετάβαση - και κατ’ επέκταση της αυτοκίνησης - πλέον αλλάζει.  Μετά τα … έργα και ημέραι της Ούρσουλας που καταρράκωσαν την Ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα (κυρίως έναντι της Κίνας), πλέον προέχει πρώτιστα η ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης.  Η πράσινη πολιτική συνεχίζει, όχι όμως εις βάρος της ανταγωνιστικότητας. Η πολυαναμενόμενη έκθεση του Μάριο Ντράγκι που δημοσιεύτηκε τον περασμένο μήνα είναι απόλυτα διαφωτιστική.
  2. Η περιβόητη ηλεκτροκίνηση … δεν θεωρείται πλέον ως η τελική λύση και ο απώτερος στόχος.  Φαίνεται πως οι προσπάθειες θα επικεντρωθούν πλέον προς τα πιο οικολογικά καύσιμα, είτε αυτά θα είναι εναλλακτικά καύσιμα, βιοκαύσιμα, κ.ο.κ., τα οποία θα τροφοδοτούν κινητήρες εσωτερικής καύσης (ICE – Internal Combustion Engines), τις μηχανές δηλαδή που ξέρουμε μέχρι σήμερα.
  3. Η Γερμανική κυβέρνηση σταμάτησε πρόσφατα την οποιαδήποτε στήριξη προς την ηλεκτροκίνηση, τις επιδοτήσεις κλπ, και βασικά κήρυξε το τέλος της, ή τουλάχιστον έδειξε πως δεν θα είναι ο πρώτιστος στόχος της.
  4. Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι οικονομικώς απρόσιτα για τον περισσότερο κόσμο στην Ευρώπη.  Όχι μόνο είναι ακριβά, αλλά και σε περίπτωση ζημιάς ή ατυχήματος, το κόστος είναι εξαιρετικά τεράστιο και δυσανάλογο. Αναφέρθηκαν παραδείγματα όπως πχ το Mercedes EQC (80 kWh):  Τιμή στην Γερμανία €59,900. Κόστος καινούργιας μπαταρίας €41,863 (τιμές χωρίς ΦΠΑ). (Βλέπε στην φωτογραφία περισσότερα παραδείγματα)
  5. Πού οδεύει η Ευρώπη λοιπόν;  Οδηγούμαστε προς την τεχνολογική ουδετερότητα (ή τεχνολογικό πλουραλισμό), όπου δηλαδή θα υπάρχουν διαθέσιμες διάφορες τεχνολογίες (εναλλακτικά καύσιμα σε κινητήρες εσωτερικής καύσης, υβριδικά οχήματα, ηλεκτρικά οχήματα, οχήματα με υδρογόνο, κ.α.) και ο καταναλωτής θα έχει επιλογές. Σημείωση: Αυτή ήταν βασικά και η κύρια δήλωση του Γκι Φέρχοφστατ.

Μέσα στο 2025 λοιπόν είναι που θα αρχίσει να διαφαίνεται καλύτερα η αναθεωρημένη πολιτική της ΕΕ.  Η πολιτική προς την ηλεκτροκίνηση, με τα εξαιρετικά ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, έβλαψε σε τεράστιο βαθμό την Ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία και αποδείχτηκε περίτρανα πως αποτελούσε «τεχνολογία των πολιτικών» και όχι της ίδιας της αυτοκινητοβιομηχανίας, όπως δήλωσε και πριν 2 περίπου χρόνια ο Κάρλος Ταβάρες, CEO της Stellantis.

Κάποιοι θα διερωτηθούν για το τι θα γίνει το 2035, έτος που ορίστηκε από τη ΕΕ σαν το τέλος του κινητήρα εσωτερικής καύσης.  Η απόφαση αυτή αντιμετωπίστηκε με ανησυχίες και αντιδράσεις από την αυτοκινητοβιομηχανία, καθώς και από κράτη μέλη με ισχυρή αυτοκινητοβιομηχανία, όπως η Γερμανία και η Ιταλία. Μέλη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), του μεγαλύτερου κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εμφανίστηκαν μάλιστα πρόσφατα ζητώντας την αναθεώρηση των στόχων μηδενικών εκπομπών για το 2035. Μια ενδεχόμενη αναθεώρηση θα επέτρεπε την συνέχιση της παραγωγής αυτοκινήτων εσωτερικής καύσης που κινούνται με συνθετικά ή εναλλακτικά καύσιμα. Θα δούμε το 2025 τι θα προκύψει από αυτό, όταν θα έχει συσταθεί και η νέα Επιτροπή, όλα όμως δείχνουν ότι προς αυτή την κατεύθυνση οδεύουμε.

Υπό το φως των πιο πάνω, καλό είναι κάποιοι να αρχίσουν να ξεχνούν την ηλεκτροκίνηση ως την μόνη λύση. Άλλωστε, προς αυτή την κατεύθυνση βαδίζει και η Toyota, ο μεγαλύτερος κατασκευαστής αυτοκινήτων στον κόσμο, ο οποίος τον περασμένο Μάϊο παρουσίασε σχέδια για νέους κινητήρες εσωτερικής καύσης (μαζί με τους Ιάπωνες ανταγωνιστές του, Subaru και Mazda).  Σύμφωνα με την Toyota, αυτοί οι κινητήρες δεν είναι απαραίτητο να λειτουργούν με ορυκτά καύσιμα. Σχεδόν όλοι οι κινητήρες εσωτερικής καύσης, σύμφωνα με την Toyota, θα πρέπει να μπορούν να λειτουργούν με βιοκαύσιμα χωρίς προβλήματα και χωρίς μετατροπή, συμβάλλοντας έτσι στην προστασία του κλίματος και περιβάλλοντος.

Καταλήγοντας, προτείνω στους αρμόδιους στο Υπουργείο Μεταφορών να συμβαδίζουν με τα σημερινά Ευρωπαϊκά τεκταινόμενα και τους εταίρους μας στον Ευρωπαϊκό νότο, με τον οποίο μοιραζόμαστε παρόμοια χαρακτηριστικά. Το σωστό είναι να αποφεύγουν τους μιμητισμούς, να λαμβάνουν πάντα υπόψη τις τοπικές ιδιαιτερότητες, να διαπραγματεύονται και όχι να σπεύδουν με υποτέλεια να εφαρμόζουν σκληρές, ανούσιες και ανεφάρμοστες πολιτικές για αυτό τον τόπο και τον λαό.