Το 1904 μοιάζει σήμερα με αρχαία ιστορία. Ένας μακρινός, σχεδόν κοκκώδης, ασπρόμαυρος κόσμος, χωρίς τηλεόραση, συχνότητες στα FM και φυσικά internet.
Είναι, όμως, μια περίοδος όπου η ανθρωπότητα δεν έχει ακόμα εμπλακεί σε δύο παγκόσμιους πολέμους και οι σπουδαίοι εφευρέτες έχουν τις προϋποθέσεις, για να δώσουν οντότητα στα καινοτόμα οράματά τους. Από το σχεδιασμό του μοιραίου, οκτώ χρόνια αργότερα, «Τιτανικού», την πτήση των αδελφών Ράιτ, μέχρι τις νέες σελίδες που άνοιγαν στην αυτοκινητοβιομηχανία.
Θα έπρεπε να περάσουν ακόμα εννέα χρόνια (1913), μέχρι τη στιγμή που ο Χένρι Φορντ θα παρουσίαζε στον κόσμο, την πρώτη κινούμενη γραμμή συναρμολόγησης, που θα έκανε τα αυτοκίνητα πιο οικονομικά και πιο προσιτά, αλλά ήδη από το 1886 και τον εμβληματικό Καρλ Μπενζ, το νερό είχε μπει στο αυλάκι.
Τί το ρηξικέλευθο συνέβη, τέτοιες ημέρες και για την ακρίβεια στις 4 Μαΐου 1904, στον κόσμο της αυτοκίνησης; Πολύ απλά, ένας ακούραστος μηχανικός, ο Χένρι Ρόις, συνάντησε ένα αριστοκράτη, λάτρη της ταχύτητας τον Τσαρλς Στιούαρτ Ρολς και ένωσαν τις δυνάμεις τους, για μια από τις πιο εμβληματικές μάρκες στην ιστορία! Ποιοι ήταν αλήθεια, οι -τελείως διαφορετικοί, μεταξύ τους, αλλά ιδανικά ταιριαστοί, ως προς το τελικό ομαδικό αποτέλεσμα- ιδρυτές της Rolls-Royce;
Χένρι Ρόις, ο μηχανικός
Η ιστορία του Χένρι Ρόις, ξεκίνησε πρακτικά το 1884, όταν ίδρυσε στο Μάντσεστερ, την εταιρεία FH Royce & Co., παράγοντας μικροαντικείμενα όπως κουδούνια πόρτας με μπαταρίες. Στην πορεία, προχώρησε στην κατασκευή βαρέως εξοπλισμού, όπως γερανοί και σιδηροδρομικό υλικό.
Μετά από περίπου δύο δεκαετίες, η εταιρεία άρχισε να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, λόγω του ανταγωνισμού από μια εισροή φθηνότερων προϊόντων από τη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Η τελειομανία και η εμμονή του Ρόις με τη βελτίωση, σήμαιναν ότι δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει την παραμικρή έκπτωση στην ποιότητα των προϊόντων του.
Το πλήρωσε με την υγεία του και με εντολή των γιατρών υποχρεώθηκε να κάνει ένα μεγάλο διάλλειμα και ένα -καθοριστικό, όπως αποδείχθηκε- ταξίδι στη Νότια Αφρική. Επιστρέφοντας, απέκτησε το πρώτο του αυτοκίνητο, ένα γαλλικό Decauville 10 HP, το οποίο και θα διαλύσει, για να αναλύσει κάθε εξάρτημά του, με τη βοήθεια ενός βραχύσωμου μηχανικού του, του Έρνεστ Γούλερ.
Πάνω στο Decauville, o Ρόις -που είχε εγκαταλείψει το σχολείο στα 10 του- ξεδίπλωσε όλο το αυτοφυές ταλέντο του ως μηχανικός, εισάγοντας μοναδικές καινοτομίες για την εποχή.
Τσαρλς Στιούαρτ Ρολς, ο dealer!
O Ρολς ήταν το alter ego του Ρόις, για να συμπληρωθεί το τέλειο παζλ. Αριστοκρατικός, ευγενής, με άριστες διασυνδέσεις και στο υψηλότερο επίπεδο μόρφωση, για την εποχή, ως αριστούχος απόφοιτος του Κέμπριτζ.
Αυτό που μοιράζονταν οι δύο άνδρες, χωρίς καν να γνωρίζονται, ήταν το πάθος για τη μηχανική. Τον Ιανουάριο του 1902, η Rolls άνοιξε μια από τις πρώτες αντιπροσωπείες αυτοκινήτων της Βρετανίας, την CS Rolls & Co., στο Φούλαμ του δυτικού Λονδίνου.
Ο Ρολς είχε γίνει φίλος με τον Χένρι Έντμουντς, από τη Λέσχη Αυτοκινήτου της Μεγάλης Βρετανίας, μια γνωριμία που έμελλε να είναι καθοριστική, καθώς αυτός ήταν ο συνδετικός κρίκος για τη γνωριμία με τον Ρόις.
Όταν αυτό συνέβη, το 1904, ο Ρολς είπε ενθουσιασμένος στον συνεργάτη του, Κλοντ Τζόνσον ότι: «βρήκα τον καλύτερο μηχανικό αυτοκινήτων στον κόσμο». Η Rolls συμφώνησε να πουλήσει όλα τα αυτοκίνητα που θα μπορούσε να κατασκευάσει η Royce και τα υπόλοιπα είναι, κυριολεκτικά, ιστορία.
Αντί επιλόγου
«Από μια σύγχρονη οπτική, το 1904 μπορεί να αισθάνεται απίστευτα μακριά από την εποχή μας. Αλλά ήταν μια εποχή μοναδικών εφευρέσεων, καινοτομίας και τεχνολογικής προόδου, στην οποία εμφανίστηκαν για πρώτη φορά πολλά από τα πράγματα που τώρα θεωρούμε δεδομένα. Η Rolls-Royce γεννήθηκε σε αυτόν τον εξαιρετικά δυναμικό, δημιουργικό κόσμο και θα συνέχιζε να τον διαμορφώνει βαθιά και αμετάκλητα. Κοιτάζοντας πίσω, η συνάντηση των Rolls και Royce φαίνεται κάπως προδιαγεγραμμένη, με τα τόξα της αντίστοιχης καριέρας τους μέχρι εκείνο το σημείο να την κάνουν να φαίνεται σχεδόν αναπόφευκτη. Στην πραγματικότητα, προέκυψε μέσω ενός πλέγματος τυχαίων συνδέσεων και αλληλεπικαλυπτόμενων σχέσεων. Χωρίς αυτά, δεδομένου του πολύ διαφορετικού τους υπόβαθρου και των κοινωνικών κύκλων, θα μπορούσε να μην είχε συμβεί ποτέ. Είμαστε περήφανοι που συνεχίζουμε την αξιοσημείωτη ιστορία τους, για να γιορτάσουμε και να χτίσουμε πάνω στη μοναδική τους κληρονομιά 120 χρόνια αργότερα».
Andrew Ball, Επικεφαλής Εταιρικών Σχέσεων και Heritage, Rolls-Royce Motor Cars
Πηγή: Autoblog.gr
1960: Σε τέτοιο χρώμα θέλω τη Lamborghini μου!
Η Lamborghini διαθέτει αμέτρητες επιλογές εξατομίκευσης και οι πελάτες δεν μπορούν να παραπονεθούν ότι δεν έχουν χρώματα για να επιλέξουν. Ωστόσο, υπάρχει ένα που συνοδεύεται από μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία. Το Verde Scandal είναι το χρώμα που ανέπτυξε η αυτοκινητοβιομηχανία όταν μια γυναίκα έβγαλε το φόρεμά της στον εκθεσιακό χώρο και άφησε ως δείγμα.
Ο οίκος Sant’Agata προσφέρει το πρόγραμμα Ad Personam, το οποίο δίνει σε κάθε πελάτη σχεδόν ό,τι μπορεί να ονειρευτεί και όχι μόνο. Η Lamborghini διαθέτει σήμερα 400 διαφορετικά χρώματα για να επιλέξουν οι πελάτες, δίνοντας στους μελλοντικούς ιδιοκτήτες την αίσθηση ότι έφτιαξαν οι ίδιοι το αυτοκίνητο. Υπάρχουν μερικές εμβληματικές αποχρώσεις στην ιστορία της Lamborghini, όπως το Giallo (κίτρινο), το Verde Mantis (πράσινο) και το Rosso Mars (κόκκινο). Ωστόσο, μία από αυτές έχει μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία: το Verde Scandal, το οποίο θα μπορούσε να μεταφραστεί ως πράσινο του σκανδάλου.
Το συμβάν χρονολογείται από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν η Automobili Lamborghini λάνσαρε τη θρυλική Miura. Ήταν ισχυρή και ωμή, εντυπωσιακή και συναρπαστική μηχανή που την ήθελαν όλοι. Το μοντέλο κινούνταν από τον ατμοσφαιρικό V12 των 3,9 λίτρων της Lamborghini, ο οποίος απέδιδε 350 ίππους και 355 Nm ροπής, την ώρα που ένα χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων πέντε σχέσεων έστελνε την ισχύ στους πίσω τροχούς.
Αυτό ήταν πριν από 60 χρόνια, αλλά η Lamborghini ήδη ήξερε ότι το customization ήταν πολύ σημαντικό. Κάθε φορά που οι πελάτες έμπαιναν στον εκθεσιακό χώρο, ζητούσαν κάτι το διαφορετικό για να ξεχωρίσουν.
Η ιστορία του φορέματος
Η ιστορία λέει ότι μια μέρα, μια γυναίκα μπήκε στην αντιπροσωπεία της Lamborghini και ζήτησε ένα χρώμα που δεν διέθετε ο κατασκευαστής σπορ αυτοκινήτων. Τους είπε απλώς ότι ήθελε μια απόχρωση σαν αυτή του φορέματος που φορούσε εκείνη την ημέρα.
Ο εκπρόσωπος της Lamborghini της ζήτησε ένα δείγμα. Πού θα μπορούσε να βρει ένα δείγμα εκείνη την στιγμή; Έτσι, βρήκε μια λύση. Έβγαλε το φόρεμά της και το άφησε εκεί ως δείγμα. Οι υπάλληλοι της εταιρείας δεν είχαν καμία δικαιολογία: έπρεπε να αναδημιουργήσουν αυτήν ακριβώς την απόχρωση του πράσινου. Έτσι, επινόησαν το Scandal Verde, υπενθυμίζοντας πάντα σε όλους ότι μια μέρα, κάποια στη δεκαετία του 1960 έβγαλε το φόρεμά της στον εκθεσιακό χώρο. Αρκετά σκανδαλώδης στιγμή εκείνη την εποχή, όπως ακριβώς θα ήταν και τώρα.
Το χρώμα αυτό, βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο, αλλά όχι σε αυτοκίνητο. Το φοράει η ολοκαίνουργια μοτοσικλέτα Ducati Panigale V4, που παρουσιάστηκε στις 9 Απριλίου κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Σχεδιασμού του Μιλάνου.