Στο λαμπερό παρελθόν της ανατρέχει η Mercedes, εγκαινιάζοντας την ειδική έκθεση “Youngtimer” που θα διεξαχθεί στο μουσείο της στη Στουτγάρδη, φιλοξενώντας συνολικά 10 οχήματα από τις δεκαετίες του 1990 και του 2000. Μία από τις θεματικές ενότητες της έκθεσης είναι η “Easy Life” όπου κυριαρχεί η SLK 230 Kompressor (σειρά R 170) σε απόχρωση “yellowstone”, το επικοινωνιακό χρώμα για την παρουσίαση του μοντέλου στην αγορά την άνοιξη του 1996. Το χρώμα ανέδειξε την κομψή σιλουέτα του roadster, το οποίο σηματοδότησε τη μεταμόρφωση της μάρκας, δίνοντας το έναυσμα για το λανσάρισμα μιας νέας σειράς μοντέλων που θα άλλαζαν τον ρου της ιστορίας.
Η σειρά R 170 ακροβατούσε μεταξύ coupe και roadster, χάρη στη “vario”, μια ηλεκτροϋδραυλική αναδιπλούμενη μεταλλική οροφή που εκείνη την περίοδο αποτέλεσε ένα τεχνολογικό θαύμα. Με το πάτημα ενός κουμπιού, αναδιπλωνόταν ομαλά στο πορτμπαγκάζ, μετατρέποντας την SLK 230 Kompressor σε ένα roadster ανοιχτής οροφής. Το εν λόγω σύστημα ανέδειξε τη Mercedes σε πρωτοπόρο και καθιέρωσε ένα νέο πρότυπο στην απόλαυση της οδήγησης κάθε εποχή του χρόνου.
Η SLK 230 Kompressor ήταν το κορυφαίο σε επίπεδο πωλήσεων μοντέλο της σειράς. Ο 4κύλινδρος κινητήρας της, με μηχανικό υπερσυμπιεστή απέδιδε 193 ίππους, ανεβάζοντας σημαντικά το πήχη στην κατηγορία των compact σπορ αυτοκινήτων, ενώ παρείχε μεγάλη ισχύ από χαμηλές στροφές, παραμένοντας ταυτόχρονα εκλεπτυσμένος και αποδοτικός. Η πρώτη παρουσία υπερσυμπιεστή σε μοντέλο της Mercedes εντοπίζεται τη δεκαετία του 1920 στη Mercedes-Benz S-Series (W06), αλλά η επιστροφή της τεχνολογίας τη δεκαετία του 1990 συνοδεύτηκε από σημαντικές βελτιώσεις που χάριζαν χαμηλότερη κατανάλωση καυσίμου και περισσότερη ροπή.
Η SLK ξεχώριζε και με τον διαχρονικό σπορ σχεδιασμό της, έχοντας καθαρές γραμμές, κοντή και κομψή σιλουέτα, και ένα έντονο, μακρύ καπό. Έμφαση στη διαχρονικότητα δόθηκε και κατά τη σχεδίαση του εξωτερικού, με την απουσία περιττών στοιχείων. Μεγάλα αναλογικά όργανα, προσεκτικά τοποθετημένα χειριστήρια και premium υλικά χαρίζουν στην SLK μια ξεχωριστή εμφάνιση που δείχνει μοντέρνα μέχρι και σήμερα, σχεδόν 30 χρονιά μετά την πρεμιέρα της σειράς R 170.
Τα πρωτότυπα SLK παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στις εκθέσεις αυτοκινήτου του Τορίνο και του Παρισιού το 1994, αντανακλώντας το πνεύμα της εποχής. Το μοντέλο παραγωγής κυκλοφόρησε το 1996 και γρήγορα απέκτησε χιλιάδες οπαδούς που θέλησαν να το εντάξουν στο γκαράζ τους. Αποτέλεσε σύμβολο για τη μάρκα, ενώ μέχρι το 2004 είχαν παραχθεί πάνω από 310.000 μονάδες.
Οι επισκέπτες στο Μουσείο της μάρκας θα έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν καλύτερα τα μοντέλα όπως και την εποχή κατά την οποία αυτά κυκλοφόρησαν μέσω ορισμένων διαδραστικών σημείων, συμπεριλαμβανομένων χώρων δημιουργίας εικόνων με τη βοήθεια της Τεχνητής Νοημοσύνης και retro gaming.
Αυτή η Ferrari 166 του 1948 είναι φουλ εργοστασιακή!
Ήταν 1929 όταν ο Έντζο Φεράρι ίδρυσε την ομώνυμη εταιρεία, αρχικά ως ομάδα αγώνων και έπειτα ως αυτοκινητοβιομηχανία.
Όλοι γνωρίζουν για το πρώτο μοντέλο, την 125 S που ο Έντζο κατασκεύασε μαζί με τον Τζιοατσίνο Κολόμπο ο οποίος ανέλαβε την κατασκευή του V12 των 1.500 κ. εκ.
Από την 125 S, η Ferrari πέρασε στην 159 S την ίδια χρονιά, μέχρι το 1948 να δημιουργήσει την 166. Η συγκεκριμένη που έχουμε τώρα μπροστά μας βρέθηκε στα χέρια του Σοάβε Μπεσάνα που την αγόρασε με σκοπό να τρέξει σε αγώνες, αν και το αυτοκίνητο ήταν 100% νόμιμο και για το δημόσιο οδικό δίκτυο.
Το πλαίσιο της 166 είναι ατσάλινο σωληνωτό, με το αμάξωμα να έχει σχεδιαστεί από την Carrozzeria Ansaloni. Η 166 που δημοπρατείται τώρα έχει αριθμό πλαισίου 004 C και ο κινητήρας της είναι δίλιτρος, μεγαλύτερος από τα υπόλοιπα της τότε γκάμας, με μέγιστη ισχύ 140 ίππους.
Η 166 του Σοάβε Μπεσάνα συμμετείχε σε μία σειρά από αγώνες, χωρίς όμως να κερδίσει ποτέ κάτι σημαντικό. Ωστόσο, έχει πάρει εκκίνηση στον αγώνα Targa Florio του 1948, στο Mille Miglia την ίδια χρονιά, στο Gran Premio di Bari, το GP di Mantova και σε πολλούς ακόμα.
Το 1949, ο Μπεσάνα συνέχισε να αγωνίζεται με τη Ferrari 166 σε αναβάσεις, αγώνες Formula 2, μέχρι που τελικά τη βαρέθηκε και την πούλησε σε μία μιλανέζικη εταιρεία. Τον περισσότερο καιρό της εκείνη την περίοδο, η 166 τον πέρασε στη Γαλλία.
Το 1957, πουλήθηκε στον ιδιοκτήτη της παριζιάνικης Sport Auto Garage, Γκαστόν Γκαρινό ο οποίος την αποθήκευσε και τη διατήρησε στην εργοστασιακή της κατάσταση. Το 1965 παραδόθηκε στον Χένρι Κλαρκ Τζούνιορ, ιδιοκτήτη του μουσείου Long Island Automotive.
Στην οικογένεια Κλαρκ, η Ferrari 166 έμεινε έως το 2015, αλλά δεν αγωνίστηκε και γενικότερα δεν ταλαιπωρήθηκε. Μάλιστα, πέρασε διαδικασία αποκατάστασης και για αυτό είναι εν έτει 2025 σε κατάσταση… βιτρίνας, αλλά ταυτόχρονα και εργοστασιακή.
Το τελευταίο αποδεικνύεται από το πλαίσιο, το αμάξωμα, τον κινητήρα και το 5τάχυτο κιβώτιο, αφού όλα είναι ακριβώς όπως όταν η 166 κατασκευάστηκε το 1948.
Από το 2015 και μετά, η 166 του Μπεσάνα βρισκόταν σε μία ανώνυμη κολεξιόν με Ferrari στις ΗΠΑ και πρωταγωνίστησε σε μία σειρά από σπέσιαλ event, όπου και κέρδισε πολλούς επαίνους.
Η επίσημη ονομασία της είναι Ferrari 166 Spyder Corsa και αυτή την περίοδο έχει μπει σε δημοπρασία από τον οίκο Broad Arrow. Η τιμή της υπολογίζεται μεταξύ 5,5 και 7,5 εκατομμυρίων ευρώ, απολύτως λογική, καθώς είναι φουλ εργοστασιακή και σαν καινούργια, ακόμα και 77 χρόνια (!) μετά τη δημιουργία της από τον Έντζο Φεράρι.