Είναι γνωστό ως το λογότυπο που φέρουν οι κορυφαίες εκδόσεις των μοντέλων της Alfa Romeo, αλλά και τα αγωνιστικά της αυτοκίνητα. Η ιστορία όμως πίσω από το τετράφυλλο πράσινο τριφύλλι (Quadrifoglio Verde) είναι αυτή που αποκαλύπτει γιατί το συγκεκριμένο λογότυπο είναι ένας πραγματικός θρύλος για την Alfa Romeo. Η ημερομηνία γέννησης αυτού του θρύλου τη φετινή χρονιά συνέπεσε με τον αγώνα της Formula 1 στη Monza.
Τα αυτοκίνητα με τα οποία συμμετέχει η Alfa Romeo στους αγώνες ξεχωρίζουν, εκτός των άλλων και χάρη στο Quadrifoglio Verde, το τετράφυλλο τριφύλλι που αποτελεί το σήμα κατατεθέν των αγωνιστικών Alfa Romeo, αλλά και των κορυφαίων εκδόσεων των μοντέλων παραγωγής. Το συγκεκριμένο λογότυπο χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1923 σε μία από τις τέσσερις Alfa Romeo RL που πήραν μέρος στον αγώνα του Targa Florio στη Σικελία. Η ομάδα των οδηγών αποτελούνταν από τους Giulio Masetti, Antonio Ascari, Ugo Sivocci και τον Enzo Ferrari!
Ο Ugo Sivocci, ο οποίος είχε προτείνει τον Ferrari για οδηγό της ομάδας, παρά την τεράστια εμπειρία του, λόγω αρκετών ατυχιών είχε δημιουργήσει τη φήμη του «αιώνιου δεύτερου». Σε μια απόπειρα να ξορκίσει την κακή του τύχη, ο Sivocci ζωγράφισε στη γρίλια του αγωνιστικού του ένα λευκό τετράγωνο που περιέκλειε ένα τετράφυλλο τριφύλλι. Προς το τέλος του αγώνα η ιδέα του Sivocci δεν έδειχνε να μπορεί να σπάσει την κακή παράδοση, αφού ο Ιταλός οδηγός ήταν, για ακόμα μία φορά, δεύτερος με διαφορά από τον πρώτο Ascari. Τότε όμως και μόλις διακόσια μέτρα από τον τερματισμό, η Alfa Romeo του Ascari βγήκε εκτός. Οι μηχανικοί του έτρεξαν και έβαλαν και πάλι σε λειτουργία το αυτοκίνητο, όμως πάνω στην ένταση και τη χαρά της στιγμής τερμάτισαν πανηγυρίζοντας σκαρφαλωμένοι πάνω στην RL του Ascari. Αυτή η κίνηση ήταν αρκετή για να αποκλειστεί ο Ascari, ο οποίος έπρεπε να επιστρέψει στο σημείο που είχε βγει το αυτοκίνητο και να τερματίσει και πάλι, αυτή τη φορά μόνος. Αυτή η διαδικασία όμως επέτρεψε στον Sivocci να τερματίσει πρώτος, κερδίζοντας τον σημαντικότερο αγώνα της εποχής, ξορκίζοντας την ατυχία του και παράλληλα δημιουργώντας τον θρύλο του Quadrifoglio Verde. Η ιστορία πήρε μεταφυσικές διαστάσεις όταν η σημασία του νέου φυλαχτού της Alfa Romeo σφραγίστηκε από μία τραγωδία. Λίγους μήνες αργότερα από την τεράστια επιτυχία του στο Targa Florio, ο Sivocci στις 8 Σεπτεμβρίου του 1923 έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια αγώνα στην πίστα της Monza πίσω από το τιμόνι μίας Alfa Romeo P1. Λόγω κάποιων προβλημάτων οι μηχανικοί δεν είχαν προλάβει να βάψουν το τυχερό του τριφύλλι στο αγωνιστικό...
Το αυτοκίνητο του Ugo Sivocci αμέσως μετά το μοιραίο ατύχημα στις 8 Σεπτεμβρίου του 1923. Από την επόμενη χρονιά και μέχρι και σήμερα, όλες οι αγωνιστικές Alfa Romeo φέρουν περήφανα το φυλαχτό του Ugo Sivocci, το Quadrifoglio Verde. Για να τιμήσουν τη μνήμη του αδικοχαμένου οδηγού, το τριφύλλι τοποθετήθηκε πάνω σε ένα λευκό τρίγωνο σε σχέση με το τετράγωνο που αρχικά είχε το λογότυπο. To 1963 το Quadrifoglio Verde έκανε για πρώτη φορά την εμφάνιση του σε αυτοκίνητο παραγωγής, την Giulia Ti Super. Σήμερα οι Giulia Quadrifoglio και Stelvio Quadrifoglio αποτελούν τις ισχυρότερες Alfa Romeo παραγωγής στην ιστορία της εταιρείας. Εφοδιασμένες με έναν V6 βενζινοκινητήρα 2,9 λίτρων με δύο Turbo, απόδοσης 510 ίππων, αποτελούν το απόλυτο μέτρο σύγκρισης στην κατηγορία τους, όσον αφορά στις επιδόσεις και στην οδηγική απόλαυση. Μαζί με το μονοθέσιο της Alfa Romeo Racing, τη C38, αποτελούν τους άξιους συνεχιστές μιας παράδοσης που έχει ξεπεράσει τα 95 χρόνια ζωής.
Πηγή: www.lifo.gr
77 χρόνια με το ίδιο αυτοκίνητο «γράφοντας» 2.76 εκατ. χιλιόμετρα
Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, οι οδηγοί αλλάζουν αυτοκίνητο κατά μέσο όρο, ανά 11 χρόνια. Στη Κύπρο έχουμε έναν από τους παλαιότερους στόλους επιβατικών αυτοκινήτων στην Ε.Ε. με μέσο όρο ηλικίας τα 15 έτη. Φαντάζεστε να οδηγούσαμε όλοι ένα μόνο αυτοκίνητο σε όλη μας τη ζωή;
Αυτή ήταν η πραγματικότητα του Allen Swift, ενός Αμερικανού που οδηγούσε την ίδια Rolls Royce για 77 χρόνια. Σύμφωνα με μια έρευνα, περίπου το 65% των αυτοκινήτων Rolls Royce που κατασκευάστηκαν ποτέ κυκλοφορούν ακόμη στους δρόμους και είναι σε λειτουργική κατάσταση, με τον Allen Swift να έχει σπάσει κάθε ρεκόρ.
Το 1928, ο κ. Άλεν Σουίφτ κλήθηκε να πάρει μια πολύ δύσκολη απόφαση για τη ζωή του. Ο κ. Σουίφτ έκλεινε τα 26 του χρόνια και ο πατέρας του, του ζήτησε να παραμείνει στην οικογενειακή επιχείρηση φύλλων χρυσού και να αφήσει τα μικρότερα αδέλφια του να πάνε στο κολέγιο. Αν ο κ. Swift συμφωνούσε, τότε είχε την επιλογή να αγοράσει όποιο αυτοκίνητο ήθελε. Ο κ. Σουίφτ αποφάσισε να παραμείνει στην οικογενειακή επιχείρηση και άρχισε να ψάχνει για ένα καλό αυτοκίνητο. Ένας από τους φίλους του πρότεινε τη Rolls Royce, οπότε πήγε για μια βόλτα από το West Hartford του Connecticut στο εργοστάσιο της Rolls-Royce of America ακριβώς στην άλλη άκρη των συνόρων στο Springfield της Μασαχουσέτης.
Αφού επισκέφθηκε το εργοστάσιο και παρακολούθησε πώς η Rolls Royce κατασκεύαζε αυτοκίνητα τότε, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήθελε ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Μετά την αγορά της Rolls Royce, ο κ. Swift οδηγούσε το αυτοκίνητο καθημερινά μέχρι το 1958 και τακτικά μέχρι το 1991, όταν ήταν 88 ετών. Μέχρι το 2003, ο κ. Swift είχε διανύσει σχεδόν 2,76 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Το αυτοκίνητο δεν χάλασε ποτέ, αλλά λέγεται ότι κάποια στιγμή ανακατασκεύασε τον κινητήρα του. Το 1994, η Rolls Royce αναγνώρισε στον κ. Swift ότι είχε στην κατοχή του το μοντέλο περισσότερο χρόνο από οποιονδήποτε άλλο στην ιστορία και του δόθηκε ένα κρυστάλλινο άγαλμα Spirit of Ecstasy (το σύμβολο κάθε RR).
Ο κ. Swift είχε επιλέξει μια ολοκαίνουργια Rolls Royce Phantom, βαμμένη σε πράσινο χρώμα, ενώ καθώς ασχολούνταν με τη βιομηχανία φύλλων χρυσού, φρόντισε το αυτοκίνητό του να έχει ρίγες και μονόγραμμα σε χρυσό. Επέλεξε το αμάξωμα Piccadilly roadster με ανοιγόμενη υφασμάτινη οροφή και ένα αναπτυσσόμενο κάθισμα με τρίτη πόρτα στην πλευρά του συνοδηγού. Μόλις δύο μήνες πριν από τον θάνατό του το 2005, ο κ. Swift είχε δωρίσει 1 εκατομμύριο δολάρια στο Μουσείο του Σπρίνγκφιλντ για την αγορά και την κατασκευή ενός μουσείου καινοτομίας. Μετά τον θάνατό του, το αυτοκίνητο πέρασε στο μουσείο αποτελώντας πλέον το κεντρικό κομμάτι της έκθεσης μεταφορών του Wood Museum of Springfield History.