Είναι γνωστό ως το λογότυπο που φέρουν οι κορυφαίες εκδόσεις των μοντέλων της Alfa Romeo, αλλά και τα αγωνιστικά της αυτοκίνητα. Η ιστορία όμως πίσω από το τετράφυλλο πράσινο τριφύλλι (Quadrifoglio Verde) είναι αυτή που αποκαλύπτει γιατί το συγκεκριμένο λογότυπο είναι ένας πραγματικός θρύλος για την Alfa Romeo. Η ημερομηνία γέννησης αυτού του θρύλου τη φετινή χρονιά συνέπεσε με τον αγώνα της Formula 1 στη Monza.
Τα αυτοκίνητα με τα οποία συμμετέχει η Alfa Romeo στους αγώνες ξεχωρίζουν, εκτός των άλλων και χάρη στο Quadrifoglio Verde, το τετράφυλλο τριφύλλι που αποτελεί το σήμα κατατεθέν των αγωνιστικών Alfa Romeo, αλλά και των κορυφαίων εκδόσεων των μοντέλων παραγωγής. Το συγκεκριμένο λογότυπο χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1923 σε μία από τις τέσσερις Alfa Romeo RL που πήραν μέρος στον αγώνα του Targa Florio στη Σικελία. Η ομάδα των οδηγών αποτελούνταν από τους Giulio Masetti, Antonio Ascari, Ugo Sivocci και τον Enzo Ferrari!
Ο Ugo Sivocci, ο οποίος είχε προτείνει τον Ferrari για οδηγό της ομάδας, παρά την τεράστια εμπειρία του, λόγω αρκετών ατυχιών είχε δημιουργήσει τη φήμη του «αιώνιου δεύτερου». Σε μια απόπειρα να ξορκίσει την κακή του τύχη, ο Sivocci ζωγράφισε στη γρίλια του αγωνιστικού του ένα λευκό τετράγωνο που περιέκλειε ένα τετράφυλλο τριφύλλι. Προς το τέλος του αγώνα η ιδέα του Sivocci δεν έδειχνε να μπορεί να σπάσει την κακή παράδοση, αφού ο Ιταλός οδηγός ήταν, για ακόμα μία φορά, δεύτερος με διαφορά από τον πρώτο Ascari. Τότε όμως και μόλις διακόσια μέτρα από τον τερματισμό, η Alfa Romeo του Ascari βγήκε εκτός. Οι μηχανικοί του έτρεξαν και έβαλαν και πάλι σε λειτουργία το αυτοκίνητο, όμως πάνω στην ένταση και τη χαρά της στιγμής τερμάτισαν πανηγυρίζοντας σκαρφαλωμένοι πάνω στην RL του Ascari. Αυτή η κίνηση ήταν αρκετή για να αποκλειστεί ο Ascari, ο οποίος έπρεπε να επιστρέψει στο σημείο που είχε βγει το αυτοκίνητο και να τερματίσει και πάλι, αυτή τη φορά μόνος. Αυτή η διαδικασία όμως επέτρεψε στον Sivocci να τερματίσει πρώτος, κερδίζοντας τον σημαντικότερο αγώνα της εποχής, ξορκίζοντας την ατυχία του και παράλληλα δημιουργώντας τον θρύλο του Quadrifoglio Verde. Η ιστορία πήρε μεταφυσικές διαστάσεις όταν η σημασία του νέου φυλαχτού της Alfa Romeo σφραγίστηκε από μία τραγωδία. Λίγους μήνες αργότερα από την τεράστια επιτυχία του στο Targa Florio, ο Sivocci στις 8 Σεπτεμβρίου του 1923 έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια αγώνα στην πίστα της Monza πίσω από το τιμόνι μίας Alfa Romeo P1. Λόγω κάποιων προβλημάτων οι μηχανικοί δεν είχαν προλάβει να βάψουν το τυχερό του τριφύλλι στο αγωνιστικό...
Το αυτοκίνητο του Ugo Sivocci αμέσως μετά το μοιραίο ατύχημα στις 8 Σεπτεμβρίου του 1923. Από την επόμενη χρονιά και μέχρι και σήμερα, όλες οι αγωνιστικές Alfa Romeo φέρουν περήφανα το φυλαχτό του Ugo Sivocci, το Quadrifoglio Verde. Για να τιμήσουν τη μνήμη του αδικοχαμένου οδηγού, το τριφύλλι τοποθετήθηκε πάνω σε ένα λευκό τρίγωνο σε σχέση με το τετράγωνο που αρχικά είχε το λογότυπο. To 1963 το Quadrifoglio Verde έκανε για πρώτη φορά την εμφάνιση του σε αυτοκίνητο παραγωγής, την Giulia Ti Super. Σήμερα οι Giulia Quadrifoglio και Stelvio Quadrifoglio αποτελούν τις ισχυρότερες Alfa Romeo παραγωγής στην ιστορία της εταιρείας. Εφοδιασμένες με έναν V6 βενζινοκινητήρα 2,9 λίτρων με δύο Turbo, απόδοσης 510 ίππων, αποτελούν το απόλυτο μέτρο σύγκρισης στην κατηγορία τους, όσον αφορά στις επιδόσεις και στην οδηγική απόλαυση. Μαζί με το μονοθέσιο της Alfa Romeo Racing, τη C38, αποτελούν τους άξιους συνεχιστές μιας παράδοσης που έχει ξεπεράσει τα 95 χρόνια ζωής.
Πηγή: www.lifo.gr
Αλέξανδρος Ισιγώνης: Ο Έλληνας από τη Σμύρνη που σχεδίασε το θρυλικό αυτοκίνητο «Μίνι»
Ο Άλεκ Ισιγόνης είναι ένας από τους Σμυρνιούς που έφυγαν παιδιά από τη φλόγα της καταστροφής και μεγαλούργησαν στη ζωή τους. Το ταλέντο του στο σχέδιο αποδεικνύεται από τη διαχρονικότητα του σημαντικότερου δημιουργήματός του, του θρυλικού αυτοκινήτου Mini της Austin, το οποίο αποσύρθηκε από την παραγωγή το 2000 και ακόμη και σήμερα, τα νέα μοντέλα διατηρούν την κεντρική φιλοσοφία του σχεδίου..
Ο Ισιγόνης σχεδίασε επίσης το Morris Minor και το Austin 1100 Ο Ισιγόνης σπούδασε μηχανικός στο Battersea Polytechnic του Λονδίνο, παρά τα γεγονός ότι είχε αποτύχει τρεις φορές στις εξετάσεις των μαθηματικών. ‘Οπως έλεγε: «τα μαθηματικά είναι ο εχθρός κάθε δημιουργικού ανθρώπου». Η επαφή του ωστόσο με τις μηχανές ήταν οικογενειακό πεπρωμένο.
Ο πατέρας του Κωνσταντίνος είχε σπουδάσει μηχανικός στο Λονδίνο στα τέλη του 19ου αιώνα, οπότε και παντρεύτηκε τη Βαυαρή μητέρα του Χίλντα Πρόκοπ. Ο παππούς του το 1830 είχε αφήσει την Πάρο, για να εργαστεί στη Σμύρνη, για την αγγλική εταιρεία Σιδηροδρόμων. Εκεί πήρε τη βρετανική υπηκοότητα.
Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε το 1906 στη Σμύρνη και σε ηλικία 14 ετών είχε το σπάνιο προνόμιο για την εποχή, να οδηγήσει μια κάντιλακ. Λέγεται όμως ότι δεν ενθουσιάστηκε. Το 1922 στην καταστροφή της Σμύρνης, ήταν από τους τυχερούς που επιβιβάστηκαν σε ένα αγγλικό πλοίο που μετέφερε την οικογένειά του στη Μάλτα.
Όμως, ο πατέρας του πέθανε. Η μητέρα του αποφάσισε να πάνε στην Αγγλία. Όταν τελείωσε τις σπουδές του, η μητέρα του έκανε δώρο ένα αυτοκίνητο για να κάνει το γύρο της Ευρώπης. Το αμάξι όμως έβγαζε βλάβες και αποφάσισε να το φτιάξει. Αφού τα κατάφερε, πραγματοποίησε το ταξίδι που ακόμη και σήμερα σχεδιάζουν πολλοί, αλλά κάνουν λίγοι.
Όταν τελείωσε τις σπουδές του, η μητέρα του έκανε δώρο ένα αυτοκίνητο για να κάνει το γύρο της Ευρώπης. Το αμάξι όμως έβγαζε βλάβες και αποφάσισε να το φτιάξει. Αφού τα κατάφερε, πραγματοποίησε το ταξίδι που ακόμη και σήμερα σχεδιάζουν πολλοί, αλλά κάνουν λίγοι.
Το Morris Minor, προπομπός του Mini Μπήκε στον κλάδο της αυτοκινητοβιομηχανίας τη δεκαετία του 30΄ και πριν από το Mini συμμετείχε και στον σχεδιασμό άλλων πετυχημένων μοντέλων όπως το Morris Minor (1948 – 1971) της εταιρείας Morris Motor Company για το οποίο αισθανόταν πολύ υπερήφανος. Κι αυτό γιατί συνδύαζε άνεση, επιδόσεις και προσιτή τιμή.
Αντίθετα, αντιμετώπιζε το Mini σαν ένα αυτοκίνητο που προέκυψε ως αποτέλεσμα περικοπών …στα πάντα. Είχε τη φήμη του ισχυρογνώμονα και του δύσκολου συνεργάτη γι΄ αυτό και δεν δίσταζε να παραιτηθεί από τις κορυφαίες αγγλικές αυτοκινητοβιομηχανίες, κάθε φορά που διαφωνούσε με έναν κεντρικό σχεδιασμό.
Τον χαρακτήρα του μαρτυρούν μνημειώδης ατάκες που θα ζήλευαν πολλοί σύγχρονοι μάνατζερ, όπως ότι, «η καμήλα είναι ένα άλογο που το σχεδίασε μια επιτροπή» και ότι «ειδικός είναι κάποιος που σου εξηγεί πως δεν θα καταφέρεις να κάνεις κάτι»!
Ο «Έλληνας θεός» σχεδιάζει το Mini
Κέρδισε πάντως το προσωνύμιο «ο Έλληνας θεός», γιατί όλοι αναγνώριζαν το σπουδαίο ταλέντο του που ξεδίπλωσε, όταν επέστρεψε στην B.M.C., η οποία προέκυψε το 1952 όταν συγχωνεύθηκε η Morris Motor με την Austin Motor Company.
Αφού εξασφάλισε ότι θα έχει δική του ομάδα, αφιερώθηκε στην προσπάθεια να δημιουργήσει ένα μικρό αυτοκίνητο. Άλλαξε τη θέση της μηχανής για να εξοικονομήσει χώρο και πέτυχε να σχεδιάσει ένα μικρό αμάξι με σχετικά άνετο σαλόνι που θα μπορούσε να παρκάρει οπουδήποτε. Δεν τον ενδιέφεραν πολύ οι εξοπλισμοί όπως το ραδιόφωνο, αλλά «καιγόταν» να υπάρχει τασάκι ως φανατικός καπνιστής και φρόντισε να το εντάξει στον σχεδιασμό!
Στο βίντεο ο Ισιγόνις μιλάει για το Mini του:
Σύμμαχός του ήταν η συγκυρία, αφού το Mini κυκλοφόρησε το 1959 με τιμή 496 στερλίνες και έγινε ένα από τα σύμβολα της δεκαετίας του 60΄, καθώς ο αντισυμβατικός σχεδιασμός του ταίριαζε απόλυτα με το κλίμα της εποχής.
Το Μini οδήγησαν και φωτογραφήθηκαν σε αυτό οι κορυφαίοι σταρς της μουσικής και του κινηματογράφου, ακόμη και γαλαζοαίματοι, όπως η πριγκίπισσα Γκρέις του Μονακό και η πριγκίπισσα Νταϊάνα.
Ακόμη και η βασίλισσα Ελισάβετ φωτογραφήθηκε μαζί με τον Ισιγόνη μέσα σε ένα Mini. Άλλωστε, ο Σμυρνιός μηχανικός πήρε τον τίτλο του Σερ το 1969, έναν χρόνο μετά την παραίτησή του από τη θέση του τεχνικού διευθυντή της B.M.C επειδή επέμενε στην ενσωμάτωση του εγκάρσιου κινητήρα στα μοντέλα.
Το Mini πούλησε 5,3 εκατομμύρια μοντέλα και έγινε το αυτοκίνητο με τις περισσότερες πωλήσεις στη Βρετανία, ενώ μπήκε και στην κατηγορία των αγωνιστικών μοντέλων μετά τη συνεργασία με τον κατασκευαστή αυτοκινήτων για τη Φόρμουλα 1, Τζον Κούπερ.
Το Mini Cooper οδήγησαν κορυφαίοι πιλότοι όπως ο Τζέιμς Χαντ, ο Τζάκι Στιούαρτ και ο Νίκι Λάουντα. Αυτή η συνεργασία «θόλωσε» την υστεροφημία του Ισιγόνη, ο οποίος εγκατέλειψε το σχέδιο μόνο όταν έπαθε Πάρκινσον. Ο Σμυρνιός σχεδιαστής πέθανε στο σπίτι του στο Μπέρμινχαμ στις 2 Οκτωβρίου του 1988.