Στα χέρια του Σερ Στέρλινγκ Μος, σημείωσε τον ταχύτερο χρόνο στα δοκιμαστικά των 24 ωρών του Le Mans εκείνη τη χρονιά.
Δεν υπάρχουν πολλά κλασικά αγωνιστικά αυτοκίνητα, με τη χάρη και φινέτσα της Jaguar D-Type. Και σίγουρα είναι ακόμα λιγότερα αυτά που έχουν τη δική της αξία μεταπώλησης, μετά από 7 και πλέον δεκαετίες.
Η συγκεκριμένη δεν πρόκειται να καταρρίψει το ιστορικό ρεκόρ, που κρατάει από το 2016, όταν η D-Type που θριάμβευσε στις 24 Ώρες του Le Mans το 1956, τίναξε στον αέρα το μπλοκ δημοπρασιών με το εκπληκτικό ποσό των 21,78 εκατομμυρίων δολαρίων!
Όμως, η Broad Arrow Auctions, που θα τη βγάλει στο σφυρί, στις αρχές Μαρτίου, εκτιμά ότι θα πουληθεί μεταξύ 6,5 και 8,5 εκατομμυρίων δολαρίων, όσο δηλαδή κοστίζει μια ολοκαίνουργια Bugatti Tourbillon, μαζί με τα… παρελκόμενα.
Τι είναι αυτό που κάνει τη συγκεκριμένη D-Typer τόσο ξεχωριστή. Πέραν της άριστης λειτουργικής της κατάστασης, είναι το γεγονός ότι ελάχιστα αυτοκίνητα εκείνης της εποχής έχουν τόσο πλούσια αγωνιστική δράση. Αναμφίβολα η κορυφαία στιγμή της,. Ήταν ο εμβληματικός αγώνας του Le Mans το 1954, όταν με τον θρυλικό Σερ Στέρλινγκ Μος και τον Πίτερ Γουόκερ, σημείωσε τους καλύτερους χρόνους στα δοκιμαστικά.
Δυστυχώς, δεν κατάφερε ποτέ να ολοκληρώσει τον αγώνα, καθώς η Jaguar την απέσυρε, λόγω ξαφνικού προβλήματος στο σύστημα πέδησης.
77 χρόνια με το ίδιο αυτοκίνητο «γράφοντας» 2.76 εκατ. χιλιόμετρα
Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, οι οδηγοί αλλάζουν αυτοκίνητο κατά μέσο όρο, ανά 11 χρόνια. Στη Κύπρο έχουμε έναν από τους παλαιότερους στόλους επιβατικών αυτοκινήτων στην Ε.Ε. με μέσο όρο ηλικίας τα 15 έτη. Φαντάζεστε να οδηγούσαμε όλοι ένα μόνο αυτοκίνητο σε όλη μας τη ζωή;
Αυτή ήταν η πραγματικότητα του Allen Swift, ενός Αμερικανού που οδηγούσε την ίδια Rolls Royce για 77 χρόνια. Σύμφωνα με μια έρευνα, περίπου το 65% των αυτοκινήτων Rolls Royce που κατασκευάστηκαν ποτέ κυκλοφορούν ακόμη στους δρόμους και είναι σε λειτουργική κατάσταση, με τον Allen Swift να έχει σπάσει κάθε ρεκόρ.
Το 1928, ο κ. Άλεν Σουίφτ κλήθηκε να πάρει μια πολύ δύσκολη απόφαση για τη ζωή του. Ο κ. Σουίφτ έκλεινε τα 26 του χρόνια και ο πατέρας του, του ζήτησε να παραμείνει στην οικογενειακή επιχείρηση φύλλων χρυσού και να αφήσει τα μικρότερα αδέλφια του να πάνε στο κολέγιο. Αν ο κ. Swift συμφωνούσε, τότε είχε την επιλογή να αγοράσει όποιο αυτοκίνητο ήθελε. Ο κ. Σουίφτ αποφάσισε να παραμείνει στην οικογενειακή επιχείρηση και άρχισε να ψάχνει για ένα καλό αυτοκίνητο. Ένας από τους φίλους του πρότεινε τη Rolls Royce, οπότε πήγε για μια βόλτα από το West Hartford του Connecticut στο εργοστάσιο της Rolls-Royce of America ακριβώς στην άλλη άκρη των συνόρων στο Springfield της Μασαχουσέτης.
Αφού επισκέφθηκε το εργοστάσιο και παρακολούθησε πώς η Rolls Royce κατασκεύαζε αυτοκίνητα τότε, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήθελε ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Μετά την αγορά της Rolls Royce, ο κ. Swift οδηγούσε το αυτοκίνητο καθημερινά μέχρι το 1958 και τακτικά μέχρι το 1991, όταν ήταν 88 ετών. Μέχρι το 2003, ο κ. Swift είχε διανύσει σχεδόν 2,76 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Το αυτοκίνητο δεν χάλασε ποτέ, αλλά λέγεται ότι κάποια στιγμή ανακατασκεύασε τον κινητήρα του. Το 1994, η Rolls Royce αναγνώρισε στον κ. Swift ότι είχε στην κατοχή του το μοντέλο περισσότερο χρόνο από οποιονδήποτε άλλο στην ιστορία και του δόθηκε ένα κρυστάλλινο άγαλμα Spirit of Ecstasy (το σύμβολο κάθε RR).
Ο κ. Swift είχε επιλέξει μια ολοκαίνουργια Rolls Royce Phantom, βαμμένη σε πράσινο χρώμα, ενώ καθώς ασχολούνταν με τη βιομηχανία φύλλων χρυσού, φρόντισε το αυτοκίνητό του να έχει ρίγες και μονόγραμμα σε χρυσό. Επέλεξε το αμάξωμα Piccadilly roadster με ανοιγόμενη υφασμάτινη οροφή και ένα αναπτυσσόμενο κάθισμα με τρίτη πόρτα στην πλευρά του συνοδηγού. Μόλις δύο μήνες πριν από τον θάνατό του το 2005, ο κ. Swift είχε δωρίσει 1 εκατομμύριο δολάρια στο Μουσείο του Σπρίνγκφιλντ για την αγορά και την κατασκευή ενός μουσείου καινοτομίας. Μετά τον θάνατό του, το αυτοκίνητο πέρασε στο μουσείο αποτελώντας πλέον το κεντρικό κομμάτι της έκθεσης μεταφορών του Wood Museum of Springfield History.