H McLaren Μ6GT θα μπορούσε να είναι το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής στην ιστορία της βρετανικής εταιρείας. Το όλο project δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αφού ο ιδρυτής της Bruce McLaren έφυγε από τη ζωή, με αποτέλεσμα το εγχείρημα να μείνει στο ντουλάπι της ιστορίας. Παρόλα αυτά, η M6GT παραμένει ένα εικονικό αυτοκίνητο για την McLaren.
Η ιστορία του σπορ κουπέ ξεκινάει πίσω στο μακρινό 1969, όταν ο Bruce McLaren εξέταζε το ενδεχόμενο συμμετοχής στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Sportscar με την κουπέ εκδοχή της M6B Can-Am. Όμως, για την έκδοση δελτίου αναγνώρισης (ομολογκασιόν) οι κανονισμοί απαιτούσαν την κατασκευή 50 αντίστοιχων μοντέλων παραγωγής. Γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, ο McLaren εγκατέλειψε την ιδέα να λάβει μέρος στο θεσμό, αλλά όχι και αυτή για τη δημιουργία ενός supercar δρόμου. Έχοντας αυτό το πλάνο στο μυαλό του κατασκεύασε τρεις M6GT, χωρίς όμως να καταλήξουν ποτέ στη γραμμή παραγωγής. Ένα από αυτά τα αυτοκίνητα βρίσκεται σήμερα στο Σικάγο των ΗΠΑ, και συγκεκριμένα στον επίσημο αντιπρόσωπο της βρετανικής εταιρείας στην πόλη.
Η ομάδα της McLaren Chicago φρόντισε όλα αυτά τα χρόνια το μοναδικό μοντέλο και πρόσφατα το έβγαλε από το γκαράζ στο οποίο και βρισκόταν καλά φυλαγμένο από τα μάτια του κόσμου. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στο κοντέρ της έχει γράψει μόλις 3.369 χιλιόμετρα, όντας σε μοναδική κατάσταση! Στην M6GT ζωή δίνει ένας 8κύλινδρος κινητήρας 400 ίππων, ο οποίος στέλνει όλη την ισχύ στους πίσω τροχούς μέσω ενός χειροκίνητου κιβωτίου. Οι επιδόσεις του ήταν ασύλληπτες για την εποχή, αφού τα πρώτα 160 χιλιόμετρα από στάση έρχονταν σε λιγότερο από 8 δλ., ενώ η τελική της ταχύτητα άγγιζε τα 265 χλμ./ώρα. Η Μ6GT δεν είναι μόνο κρηκτική, αλλά και σπάνια, όντας μία από τις πλέον σημαντικές McLaren στην ιστορία του βρετανικού εργοστασίου.
Πηγή: GoCar.gr
Αυτή η Ferrari 166 του 1948 είναι φουλ εργοστασιακή!
Ήταν 1929 όταν ο Έντζο Φεράρι ίδρυσε την ομώνυμη εταιρεία, αρχικά ως ομάδα αγώνων και έπειτα ως αυτοκινητοβιομηχανία.
Όλοι γνωρίζουν για το πρώτο μοντέλο, την 125 S που ο Έντζο κατασκεύασε μαζί με τον Τζιοατσίνο Κολόμπο ο οποίος ανέλαβε την κατασκευή του V12 των 1.500 κ. εκ.
Από την 125 S, η Ferrari πέρασε στην 159 S την ίδια χρονιά, μέχρι το 1948 να δημιουργήσει την 166. Η συγκεκριμένη που έχουμε τώρα μπροστά μας βρέθηκε στα χέρια του Σοάβε Μπεσάνα που την αγόρασε με σκοπό να τρέξει σε αγώνες, αν και το αυτοκίνητο ήταν 100% νόμιμο και για το δημόσιο οδικό δίκτυο.
Το πλαίσιο της 166 είναι ατσάλινο σωληνωτό, με το αμάξωμα να έχει σχεδιαστεί από την Carrozzeria Ansaloni. Η 166 που δημοπρατείται τώρα έχει αριθμό πλαισίου 004 C και ο κινητήρας της είναι δίλιτρος, μεγαλύτερος από τα υπόλοιπα της τότε γκάμας, με μέγιστη ισχύ 140 ίππους.
Η 166 του Σοάβε Μπεσάνα συμμετείχε σε μία σειρά από αγώνες, χωρίς όμως να κερδίσει ποτέ κάτι σημαντικό. Ωστόσο, έχει πάρει εκκίνηση στον αγώνα Targa Florio του 1948, στο Mille Miglia την ίδια χρονιά, στο Gran Premio di Bari, το GP di Mantova και σε πολλούς ακόμα.
Το 1949, ο Μπεσάνα συνέχισε να αγωνίζεται με τη Ferrari 166 σε αναβάσεις, αγώνες Formula 2, μέχρι που τελικά τη βαρέθηκε και την πούλησε σε μία μιλανέζικη εταιρεία. Τον περισσότερο καιρό της εκείνη την περίοδο, η 166 τον πέρασε στη Γαλλία.
Το 1957, πουλήθηκε στον ιδιοκτήτη της παριζιάνικης Sport Auto Garage, Γκαστόν Γκαρινό ο οποίος την αποθήκευσε και τη διατήρησε στην εργοστασιακή της κατάσταση. Το 1965 παραδόθηκε στον Χένρι Κλαρκ Τζούνιορ, ιδιοκτήτη του μουσείου Long Island Automotive.
Στην οικογένεια Κλαρκ, η Ferrari 166 έμεινε έως το 2015, αλλά δεν αγωνίστηκε και γενικότερα δεν ταλαιπωρήθηκε. Μάλιστα, πέρασε διαδικασία αποκατάστασης και για αυτό είναι εν έτει 2025 σε κατάσταση… βιτρίνας, αλλά ταυτόχρονα και εργοστασιακή.
Το τελευταίο αποδεικνύεται από το πλαίσιο, το αμάξωμα, τον κινητήρα και το 5τάχυτο κιβώτιο, αφού όλα είναι ακριβώς όπως όταν η 166 κατασκευάστηκε το 1948.
Από το 2015 και μετά, η 166 του Μπεσάνα βρισκόταν σε μία ανώνυμη κολεξιόν με Ferrari στις ΗΠΑ και πρωταγωνίστησε σε μία σειρά από σπέσιαλ event, όπου και κέρδισε πολλούς επαίνους.
Η επίσημη ονομασία της είναι Ferrari 166 Spyder Corsa και αυτή την περίοδο έχει μπει σε δημοπρασία από τον οίκο Broad Arrow. Η τιμή της υπολογίζεται μεταξύ 5,5 και 7,5 εκατομμυρίων ευρώ, απολύτως λογική, καθώς είναι φουλ εργοστασιακή και σαν καινούργια, ακόμα και 77 χρόνια (!) μετά τη δημιουργία της από τον Έντζο Φεράρι.