Οι αυτοκινητοβιομηχανίες είχαν λίγους σχεδιαστικούς περιορισμούς στα πρώτα χρόνια της Formula 1, πολύ πριν οι αυστηροί κανονισμοί οριστικοποιηθούν. Η Mercedes-Benz εκμεταλλεύτηκε αυτή την ευκαιρία στα μέσα της δεκαετίας του 1950 και δημιούργησε την W 196 R, ένα ανοικτό αγωνιστικό. Ονομάστηκε Stromlinienwagen, και η RM Sotheby’s πουλάει ένα τέτοιο αγωνιστικό, το οποίο συνοδεύει μεγάλη ιστορία.
Το αυτοκίνητο έκανε το αγωνιστικό του ντεμπούτο στο Grand Prix του Μπουένος Άιρες τον Ιανουάριο του 1955, με τον Juan Manuel Fangio να πιλοτάρει το σασί Νο 9 και να πετυχαίνει τη νίκη. Το αυτοκίνητο θα ολοκληρώσει την αγωνιστική του καριέρα με άλλη μια νίκη με τον Sir Stirling Moss στο τιμόνι, κερδίζοντας τον ταχύτερο γύρο στο ιταλικό Grand Prix του 1955.
Η Mercedes διατήρησε αρχικά και τα 10 εναπομείναντα μοντέλα W 196 και τα διατήρησε σε λειτουργική κατάσταση. Ωστόσο, τελικά δώρισε τέσσερα από τα αυτοκίνητα αυτά, συμπεριλαμβανομένου του Νο 9. Το αυτοκίνητο βρήκε νέα στέγη στο Ίδρυμα Indianapolis Motor Speedway, όπου βρίσκεται από τότε, έχοντας υποστεί δύο αναβαθμίσεις κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Σύμφωνα με τον οίκο RM Sotheby’s, αυτό είναι το μοναδικό Stromlinienwagen που προσφέρθηκε ποτέ προς πώληση σε ιδιώτη και είναι ένα από τα τέσσερα γνωστά W 196 R που είχαν το βελτιωμένο αμάξωμα στο τέλος της σεζόν F1 του 1955. Η RM προσδιορίζει την αξία του σε «πάνω από 55.000.000 δολάρια».
Η δημοπρασία έρχεται μόλις δύο χρόνια μετά την πώληση μιας Mercedes 300 SLR Uhlenhaut Coupe -μια από τις μόλις δύο που υπάρχουν- για το ιλιγγιώδες ποσό των 143 εκατομμυρίων δολαρίων, καθιστώντας την το ακριβότερο όχημα στον πλανήτη. Ενώ αυτή η W 196 R δεν είναι τόσο σπάνια, η ιστορία της στον χώρο των αγώνων είναι απαράμιλλη.
77 χρόνια με το ίδιο αυτοκίνητο «γράφοντας» 2.76 εκατ. χιλιόμετρα
Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, οι οδηγοί αλλάζουν αυτοκίνητο κατά μέσο όρο, ανά 11 χρόνια. Στη Κύπρο έχουμε έναν από τους παλαιότερους στόλους επιβατικών αυτοκινήτων στην Ε.Ε. με μέσο όρο ηλικίας τα 15 έτη. Φαντάζεστε να οδηγούσαμε όλοι ένα μόνο αυτοκίνητο σε όλη μας τη ζωή;
Αυτή ήταν η πραγματικότητα του Allen Swift, ενός Αμερικανού που οδηγούσε την ίδια Rolls Royce για 77 χρόνια. Σύμφωνα με μια έρευνα, περίπου το 65% των αυτοκινήτων Rolls Royce που κατασκευάστηκαν ποτέ κυκλοφορούν ακόμη στους δρόμους και είναι σε λειτουργική κατάσταση, με τον Allen Swift να έχει σπάσει κάθε ρεκόρ.
Το 1928, ο κ. Άλεν Σουίφτ κλήθηκε να πάρει μια πολύ δύσκολη απόφαση για τη ζωή του. Ο κ. Σουίφτ έκλεινε τα 26 του χρόνια και ο πατέρας του, του ζήτησε να παραμείνει στην οικογενειακή επιχείρηση φύλλων χρυσού και να αφήσει τα μικρότερα αδέλφια του να πάνε στο κολέγιο. Αν ο κ. Swift συμφωνούσε, τότε είχε την επιλογή να αγοράσει όποιο αυτοκίνητο ήθελε. Ο κ. Σουίφτ αποφάσισε να παραμείνει στην οικογενειακή επιχείρηση και άρχισε να ψάχνει για ένα καλό αυτοκίνητο. Ένας από τους φίλους του πρότεινε τη Rolls Royce, οπότε πήγε για μια βόλτα από το West Hartford του Connecticut στο εργοστάσιο της Rolls-Royce of America ακριβώς στην άλλη άκρη των συνόρων στο Springfield της Μασαχουσέτης.
Αφού επισκέφθηκε το εργοστάσιο και παρακολούθησε πώς η Rolls Royce κατασκεύαζε αυτοκίνητα τότε, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήθελε ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Μετά την αγορά της Rolls Royce, ο κ. Swift οδηγούσε το αυτοκίνητο καθημερινά μέχρι το 1958 και τακτικά μέχρι το 1991, όταν ήταν 88 ετών. Μέχρι το 2003, ο κ. Swift είχε διανύσει σχεδόν 2,76 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Το αυτοκίνητο δεν χάλασε ποτέ, αλλά λέγεται ότι κάποια στιγμή ανακατασκεύασε τον κινητήρα του. Το 1994, η Rolls Royce αναγνώρισε στον κ. Swift ότι είχε στην κατοχή του το μοντέλο περισσότερο χρόνο από οποιονδήποτε άλλο στην ιστορία και του δόθηκε ένα κρυστάλλινο άγαλμα Spirit of Ecstasy (το σύμβολο κάθε RR).
Ο κ. Swift είχε επιλέξει μια ολοκαίνουργια Rolls Royce Phantom, βαμμένη σε πράσινο χρώμα, ενώ καθώς ασχολούνταν με τη βιομηχανία φύλλων χρυσού, φρόντισε το αυτοκίνητό του να έχει ρίγες και μονόγραμμα σε χρυσό. Επέλεξε το αμάξωμα Piccadilly roadster με ανοιγόμενη υφασμάτινη οροφή και ένα αναπτυσσόμενο κάθισμα με τρίτη πόρτα στην πλευρά του συνοδηγού. Μόλις δύο μήνες πριν από τον θάνατό του το 2005, ο κ. Swift είχε δωρίσει 1 εκατομμύριο δολάρια στο Μουσείο του Σπρίνγκφιλντ για την αγορά και την κατασκευή ενός μουσείου καινοτομίας. Μετά τον θάνατό του, το αυτοκίνητο πέρασε στο μουσείο αποτελώντας πλέον το κεντρικό κομμάτι της έκθεσης μεταφορών του Wood Museum of Springfield History.