Τα παιδιά από το autogreeknews.gr μας άνοιξαν λίγο τα μάτια πρίνα μερικές μέρες με το ποιό κάτω άρθρο για εβληματικό spoiler του Ford Escort Cosworth.
Το Escort Cosworth αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα φετίχ των βενζινοαίματων, όχι μόνο σε σχέση με τα αυτοκίνητα της εποχής, αλλά κυρίως συγκριτικά με τα σημερινά. Αν ρωτάγαμε 10 άτομα, ζήτημα να μας έλεγαν οι 2 πως προτιμούν ένα σύγχρονο μοντέλο σε σχέση με το 90’s rally replica της Ford.
O κυριότερος λόγος που χαράχτηκε στο θυμικό όλων με πυρωμένο σίδερο, είναι φυσικά η συγκλονιστική εμφάνιση. Φουσκώματα, επιθετικό εμπρός μέρος με λειτουργική αεροδυναμική και, όπως θα περιμένατε, ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής: η θρυλική φτερούγα στο πίσω μέρος, που ενώνει οροφή και πόρτα πορτμπαγκάζ, με ένα ακόμα μικρότερο spoiler στη βάση της. Η αιτία -μαζί με το εμπρός spliiter- που το Escort Cosworth έγινε το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής με downforce. Το προσωνύμιο «ουρά φάλαινας» προέκυψε από το σχήμα. Πόσοι γνωρίζουν, όμως, ότι η πραγματική έμπνευση προήλθε από τα αεροπλάνα;
Ένα συγκεκριμένο, για την ακρίβεια. Το Fokker Dr.1 αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος για την Luftstreitkrafte, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στα χέρια του Manfred von Richthofen, έσπειρε τον τρόμο στους αιθέρες από το 1917 έως το 1918 μετρώντας περισσότερες από 80 καταρρίψεις! Ο θρύλος του «Κόκκινου Βαρώνου» αποτέλεσε πηγή για δεκάδες βιβλία, τραγούδια και ταινίες, με την πρωτοποριακή διάταξη των τριών φτερών στο αεροπλάνο του να αφήνει εποχή. Από εκεί «έκλεψε» ιδέες ο Frank Stephenson, για τον σχεδιασμό της αεροτομής του Escort Cosworth.
Μάλιστα, το αρχικό του σχέδιο ήταν ακόμα πιο κοντά σε αυτό του Fokker καθώς αποτελείτο από 3 στελέχη, με την «ουρά φάλαινας» να είναι διπλή!
Το κόστος, ωστόσο, δεν «έψησε» τους ανθρώπους της Ford, ενώ υπήρχαν και παράπονα από τους δοκιμαστές για την ορατότητα. Οπότε η ανεπανάληπτη αεροτομή, πήρε τη μορφή που ξέρουμε. Παρόλα αυτά, όποιος ήθελε –και θέλει ακόμα- μπορούσε να προσθέσει το τρίτο spoiler (ή να αφαιρέσει κάθε παρουσία βοηθήματος από το πίσω μέρος, για να αυξήσει την τελική στα 240, από τα 232 χλμ./ώρα). Βλέποντάς το, αισθανόμαστε ευγνώμονες που τόσο η Ford όσο και η συντριπτική πλειοψηφία των κατόχων «Cossie», έμειναν πιστοί στην «ουρά φάλαινας».
Πηγή: Autogreeknews.gr
Μία ξεχωριστή έκθεση για την Alfa Romeo στην... Γερμανία
Μια ξεχωριστή έκθεση με την ονομασία "Mito Alfa Romeo" θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν οι επισκέπτες του Technik Museum στο Sinsheim της Γερμανίας. Αφιερωμένη στην ιστορία της μάρκας, η έκθεση καταλαμβάνει 3.000τ.μ. και περιλαμβάνει 40 εκθέματα που εκφράζουν την ιστορία, την τεχνολογία και την αγωνιστική κληρονομιά της Ιταλικής εταιρείας.
Τα εκθέματα αποτελούν πολύτιμα κομμάτια της συλλογής της FCA Heritage, του οργανισμού που σαν στόχο έχει τη διατήρηση της κληρονομιάς των Ιταλικών μαρκών του ομίλου FCA. Η λίστα δεν περιλαμβάνει μόνο αγωνιστικές κατασκευές όπως η Alfa Romeo SE048SP ή η Alfa Romeo 1900 C2, που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως "Disco Volante", αλλά και εξαιρετικά δείγματα του Ιταλικού σχεδιασμού, όπως η Alfa Romeo 6C 2500 Super Sport. Τα αυτοκίνητα πλαισιώνονται από μηχανικά μέρη όπως ένας κινητήρας της Formula 1 ή το πρωτοποριακό σύστημα τετρακίνησης Q4 που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Alfa Romeo 156. Η έκθεση παρουσιάζει την ιστορία της Alfa Romeo και εστιάζει στην εξέλιξη της, από το λογότυπο της, έως τις τεχνολογικές καινοτομίες που έχει πετύχει στα 109 χρόνια ζωής της.
Το Technik Musuem στο Sinsheim ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1981 και σήμερα διατηρεί μία από τις μεγαλύτερες συλλογές μέσων μεταφοράς στην Ευρώπη προσελκύοντας περισσότερους από ένα εκατομμύριο επισκέπτες κάθε χρόνο.
Μερικά από τα πιο ξεχωριστά εκθέματα που θα φιλοξενήσει η έκθεση είναι:
Alfa Romeo 6C 2500 Super Sport (1947)
Γεννημένη το 1939, όπως και οι υπόλοιπες εκδόσεις της 6C 2500, η πορεία της Super Sport διεκόπη από το ξέσπασμα του 2ου Π.Π., με το μοντέλο να γνωρίζει μία δεύτερη νεότητα τα μεταπολεμικά χρόνια. Μέχρι το 1946 η Super Sport ήταν διαθέσιμη μόνο σε σασί, αφήνοντας τους πελάτες να επιλέξουν το αμάξωμα που επιθυμούσαν. Μετά την επανέναρξη των εργασιών κατασκευής στον τιμοκατάλογο προστέθηκε και η επιλογή ενός «πλήρους» αυτοκινήτου, με αμάξωμα σχεδιασμένο από την Touring. Εκτός από τον εντυπωσιακό σχεδιασμό το αυτοκίνητο ξεχώριζε για την υψηλή ποιότητα κατασκευής και τα κορυφαία για την εποχή υλικά. Κίνηση έδινε ένας εξακύλινδρος κινητήρας 2.500 κ.εκ. με 3 καρμπυρατέρ και απόδοση 105 ίππους.
Alfa Romeo 1900 C2 "Disco Volante" (1952)
Το 1952 μετά την αποχώρηση της από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Formula 1, o επικεφαλής ανάπτυξης της Alfa Romeo Orazio Satta Puliga και οι τεχνικοί, σκέφτηκαν να χρησιμοποιήσουν την 1900 σαν βάση ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου για την κατηγορία Sport. Παράλληλα αυτή η επιλογή θα ικανοποιούσε και τον εισαγωγέα της μάρκας στην Καλιφόρνια, Max Hoffman, που ζητούσε μία barchetta ικανή να αγωνιστεί στις ΗΠΑ. Η ομάδα της εταιρείας τροποποίησε τον κινητήρα τοποθετώντας αλουμινένιο μπλοκ αυξάνοντας παράλληλα τη χωρητικότητα στα 2 λίτρα. Η ισχύς αυξήθηκε στους 158 ίππους, ενώ η τελική ξεπέρασε τα 220χλμ./ώρα. Το χαλύβδινο σωληνωτό πλαίσιο έντυνε το ελαφρύ αλουμινένιο «φόρεμα» της Carrozzeria Touring. Αρχικά κατασκευάστηκαν δύο διθέσια spider με βάρος μόλις 824 κιλά. Ο φουτουριστικός σχεδιασμός χάρισε στο μοντέλο το προσωνύμιο "Disco Volante" (Ιπτάμενος Δίσκος).
Alfa Romeo SE048 SP (1989) & κινητήρας V1035 (1990)
Το 1989 η Alfa Romeo με τη βοήθεια της Abarth προετοιμαζόταν κάτω από άκρα μυστικότητα για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πρωτοτύπων (Group C). Κατασκευάστηκε ένα πλαίσιο από ανθρακονήματα, ενώ το αμάξωμα ήταν κατασκευασμένο από ανθρακονήματα και Kevlar. Πραγματοποιήθηκαν δοκιμές με διάφορους κινητήρες, συμπεριλαμβανομένου και ενός ατμοσφαιρικού V10, χωρητικότητας 3,5λίτρων (κωδικός V1035) που η Alfa Romeo αρχικά είχε εξελίξει το 1986 για την ομάδα της Ligier στη Formula 1. Το νέο αγωνιστικό αυτοκίνητο πήρε το όνομα SE048 SP -χρησιμοποιώντας τον ονοματολογικό κώδικα της Abarth-, αλλά τελικά δεν αγωνίστηκε ποτέ αφού η εταιρεία ακύρωσε τη συμμετοχή της λόγω και της έλλειψης ενδιαφέροντος από την FIA.
Σύστημα τετρακίνησης Q4 (Alfa Romeo 156 Crosswagon 2004)
To 2004 η Alfa Romeo ονόμασε Q4 το νέο σύστημα μόνιμης τετρακίνησης, το οποίο χρησιμοποιούσε ένα κεντρικό διαφορικό Torsen για τη διανομή της ροπής στους δύο άξονες. Το σύστημα χρησιμοποιήθηκε στην Alfa Romeo 156 Crosswagon, μια ειδική έκδοση της station έκδοσης του μοντέλου με επιπλέον απόσταση από το έδαφος κατά 6,5εκ. Υπό κανονικές συνθήκες το σύστημα μετέφερε περισσότερη ροπή στον πίσω άξονα. Κατά την επιτάχυνση αυτό το ποσοστό έφτανε το 80%. Ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα του Q4 ήταν ότι μπορούσε να συνεργαστεί εξαιρετικά με τα ηλεκτρονικά συστήματα υποβοήθησης της οδήγησης, όπως τα συστήματα ελέγχου πρόσφυσης (ASR) και ελέγχου ευστάθειας (ESP).
Μοντέλο αεροδυναμικής σήραγγας της Alfa Romeo 155 V6 TI (1992)
Με την Alfa Romeo 155 V6 TI, η ιταλική μάρκα κυριάρχησε στο Γερμανικό Πρωτάθλημα Τουρισμού (DTM). Το αγωνιστικό έκανε το ντεμπούτο του το 1993, με την Alfa Romeo και τον Nicola Larini να επικρατούν του δυνατού γερμανικού ανταγωνισμού. Κίνηση στην Alfa Romeo 155 V6 TI έδινε ένας ατμοσφαιρικός V6 βενζινοκινητήρας 2.5 λίτρων που απέδιδε περίπου 420 ίππους. Στην έκθεση το κοινό μπορεί να ανακαλύψει το μοντέλο (κλίμακα 1:4) που χρησιμοποιήθηκε για την αεροδυναμική εξέλιξη του αυτοκινήτου