Πριν από 90 χρόνια, το μονοθέσιο με την κωδική ονομασία W 25 ήταν το αγωνιστικό αυτοκίνητο που δημιούργησε το μύθο «Ασημένιο Βέλος» για τη Mercedes-Benz. Ορισμός που ισχύει ακόμα και σήμερα και επεκτείνεται ακόμα και στα τελευταία αγωνιστικά αυτοκίνητα της ομάδας Mercedes-AMG Petronas Formula One.
Η Mercedes-Benz W 25 έκανε το ντεμπούτο της στον αγώνα Eifel Race στο Nürburgring στις 3 Ιουνίου 1934. Ο Manfred von Brauchitsch κέρδισε τον αγώνα, σημειώνοντας νέο ρεκόρ πίστας με μέση ταχύτητα 122,5 km/h. Αυτή ήταν η αρχή μιας ιστορίας επιτυχίας για τη Γερμανική μάρκα.
Το πρώτο Ασημένιο Βέλος, η Mercedes-Benz W 25 του 1934, κατέχει μια εξέχουσα θέση στο Μουσείο Mercedes-Benz.
Η W 25 ξεκίνησε να αναπτύσσεται και να κατασκευάζεται από το 1933 σαν ένα κλασικό αγωνιστικό αυτοκίνητο με κινητήρα μπροστά. Οι βελτιώσεις συνεχίστηκαν κατά τη διάρκεια των συμμετοχών του στους αγώνες μέχρι το 1936. Έκανε το ντεμπούτο του με έναν υπερτροφοδοτούμενο οκτακύλινδρο σε σειρά κινητήρα 3,4 λίτρων (M 25 A), ο οποίος απέδιδε έως και 354 ίππους στις 5.800 στροφές. Την ίδια χρονιά, το 1934, ακολούθησε ο 4λιτρος κινητήρας M 25 B με ισχύ 430 ίππων.
Μια συναρπαστική ιστορία ακολουθεί το αγωνιστικό των 750 κιλών. Την αφηγήθηκε ο διάσημος αγωνιστικός διευθυντής της μάρκας, Alfred Neubauer. Η W 25 ήταν βαμμένη με το παραδοσιακό λευκό αγωνιστικό χρώμα, αλλά ζύγιζε ένα κιλό παραπάνω πριν από τον πρώτο της αγώνα στο Eifel. Τι σκέφτηκαν οι μηχανική της Mercedes-Benz την τελευταία στιγμή; Έξυσαν τη βαφή κατά τη διάρκεια της νύχτας και έτσι στη γραμμή εκκίνησης βρέθηκε το πρώτο «Ασημένιο Βέλος» χωρίς μπογιά. Το γυμνό αλουμινένιο του αμάξωμα εξέπληξε τους πάντες και συνάμα πληρούσε και τον κανονισμό για το βάρος του μονοθεσίου.
Μετά τις συμμετοχές της μάρκας τις δεκαετίες του 30’ και του 50’, η Mercedes-Benz επέστρεψε στη Formula 1 ως προμηθευτής κινητήρων το 1994 και δημιούργησε τη δική της εργοστασιακή ομάδα από το 2010. Από το 1934, τα Ασημένια Βέλη έχουν κατακτήσει τρία Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (Rudolf Caracciola το 1935, 1937 και 1938) και δώδεκα τίτλους οδηγών στη Formula 1: Ο Juan Manuel Fangio αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής το 1954 και το 1955, ο Mika Häkkinen το 1998 και το 1999, ο Nico Rosberg το 2016 και ο Lewis Hamilton κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2008, το 2014 και το 2015 καθώς και το 2017 έως το 2020.
R360 Coupe: Το Mazda που έκλεψε την παράσταση πριν από 60 χρόνια
Η μηχανολογία με στόχο τον περιορισμό του βάρους ήταν ανέκαθεν παράδοση της Mazda, και χρονολογείται από το πρώτο της επιβατικό αυτοκίνητο.
Ένα αξιαγάπητο μικρό coupe που παρουσιάστηκε 60 χρόνια πριν, το Mazda R360 έγινε αμέσως ένα νέο ορόσημο στην κατηγορία των ‘microcars’ στην Ιαπωνία, ξεχωρίζοντας από τον ανταγωνισμό από την πρώτη κιόλας μέρα.
Ήταν ένα μοντέλο που καθόρισε επίσης και το DNA της Mazda ως κατασκευαστή στιλάτων, οικονομικών και πάνω απ’ όλα, «fun-to-drive», αυτοκινήτων. Οι ομοιότητες του τότε με το σήμερα είναι πολλές.
4.500 πωλήσεις σε μία μέρα
Ελάχιστα γνωστό εκτός Ιαπωνίας, το Mazda R360 έγινε best seller στην έδρα του. Μόνο την ημέρα που παρουσιάστηκε, το Μάϊο του 1960, το πρώτο επιβατικό αυτοκίνητο της εταιρείας πούλησε 4.500 μονάδες, και κατέλαβε σχεδόν τα 2/3 της ταχύτατα αναπτυσσόμενης κατηγορίας των “Κ-cars” (microcars) μέχρι το τέλος του ίδιου έτους, αλλά και πάνω από 15% ολόκληρης της Ιαπωνικής αγοράς αυτοκινήτων.
Ήταν μία πολύ σημαντική καμπή στην ιστορία της Toyo Kogyo, όπως ήταν η τότε ονομασία της μετέπειτα Mazda Motor Corporation. Για τον τότε κατασκευαστή φορτηγών, ήταν η αρχή μίας νέας εποχής στην παραγωγή αντισυμβατικών αυτοκινήτων.
Τιμή: 830 δολάρια…
Το R360 διέθετε έναν 4χρονο κινητήρα που ήταν αθόρυβος, δεν ρύπαινε πολύ και ήταν ιδιαίτερα οικονομικός, σε σύγκριση με τους 2χρονους κινητήρες που χρησιμοποιούσε τότε ο ανταγωνισμός. Ο δικύλινδρος V-twin των 360κ.ε.κ. του R360 είχε ισχύ 16 ίππους, τιμή όχι ιδιαίτερα εντυπωσιακή, είχε όμως να κινήσει ένα αμάξωμα που ζύγιζε μόλις 380 κιλά. Η τελική του ταχύτητα έφτανε τα 90χλμ/ώ., που θεωρείτο ικανοποιητική για την κατηγορία, και υπεραρκετή δεδομένων των συνθηκών στους δρόμους της Ιαπωνίας των αρχών της δεκαετίας του 60.
Με τον περιορισμό των διαστάσεων (3μ x 1.3μ) και της χωρητικότητας του κινητήρα (360κ.ε.κ.), στα μοντέλα της κατηγορίας των K-cars, η Ιαπωνική κυβέρνηση, είχε στόχο να υποστηρίξει την τοπική βιομηχανία αυτοκινήτων, προωθώντας τη χρήση οικονομικών μοντέλων και βοηθώντας με αυτό τον τρόπο την ευρεία διάδοση της κτήσης & χρήσης ενός αυτοκινήτου, από όλους.
Παρά την καινοτόμο τεχνολογία και τα σχετικά ακριβά υλικά, η αποδοτική παραγωγή επέτρεψε στη Mazda να διατηρήσει την τιμή του χειροκίνητου R360 στα 830 δολάρια.
Πηγή: caranddriver.gr