Πριν από 90 χρόνια, το μονοθέσιο με την κωδική ονομασία W 25 ήταν το αγωνιστικό αυτοκίνητο που δημιούργησε το μύθο «Ασημένιο Βέλος» για τη Mercedes-Benz. Ορισμός που ισχύει ακόμα και σήμερα και επεκτείνεται ακόμα και στα τελευταία αγωνιστικά αυτοκίνητα της ομάδας Mercedes-AMG Petronas Formula One.
Η Mercedes-Benz W 25 έκανε το ντεμπούτο της στον αγώνα Eifel Race στο Nürburgring στις 3 Ιουνίου 1934. Ο Manfred von Brauchitsch κέρδισε τον αγώνα, σημειώνοντας νέο ρεκόρ πίστας με μέση ταχύτητα 122,5 km/h. Αυτή ήταν η αρχή μιας ιστορίας επιτυχίας για τη Γερμανική μάρκα.
Το πρώτο Ασημένιο Βέλος, η Mercedes-Benz W 25 του 1934, κατέχει μια εξέχουσα θέση στο Μουσείο Mercedes-Benz.
Η W 25 ξεκίνησε να αναπτύσσεται και να κατασκευάζεται από το 1933 σαν ένα κλασικό αγωνιστικό αυτοκίνητο με κινητήρα μπροστά. Οι βελτιώσεις συνεχίστηκαν κατά τη διάρκεια των συμμετοχών του στους αγώνες μέχρι το 1936. Έκανε το ντεμπούτο του με έναν υπερτροφοδοτούμενο οκτακύλινδρο σε σειρά κινητήρα 3,4 λίτρων (M 25 A), ο οποίος απέδιδε έως και 354 ίππους στις 5.800 στροφές. Την ίδια χρονιά, το 1934, ακολούθησε ο 4λιτρος κινητήρας M 25 B με ισχύ 430 ίππων.
Μια συναρπαστική ιστορία ακολουθεί το αγωνιστικό των 750 κιλών. Την αφηγήθηκε ο διάσημος αγωνιστικός διευθυντής της μάρκας, Alfred Neubauer. Η W 25 ήταν βαμμένη με το παραδοσιακό λευκό αγωνιστικό χρώμα, αλλά ζύγιζε ένα κιλό παραπάνω πριν από τον πρώτο της αγώνα στο Eifel. Τι σκέφτηκαν οι μηχανική της Mercedes-Benz την τελευταία στιγμή; Έξυσαν τη βαφή κατά τη διάρκεια της νύχτας και έτσι στη γραμμή εκκίνησης βρέθηκε το πρώτο «Ασημένιο Βέλος» χωρίς μπογιά. Το γυμνό αλουμινένιο του αμάξωμα εξέπληξε τους πάντες και συνάμα πληρούσε και τον κανονισμό για το βάρος του μονοθεσίου.
Μετά τις συμμετοχές της μάρκας τις δεκαετίες του 30’ και του 50’, η Mercedes-Benz επέστρεψε στη Formula 1 ως προμηθευτής κινητήρων το 1994 και δημιούργησε τη δική της εργοστασιακή ομάδα από το 2010. Από το 1934, τα Ασημένια Βέλη έχουν κατακτήσει τρία Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (Rudolf Caracciola το 1935, 1937 και 1938) και δώδεκα τίτλους οδηγών στη Formula 1: Ο Juan Manuel Fangio αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής το 1954 και το 1955, ο Mika Häkkinen το 1998 και το 1999, ο Nico Rosberg το 2016 και ο Lewis Hamilton κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2008, το 2014 και το 2015 καθώς και το 2017 έως το 2020.
Η σημαντικότερη McLaren της Ιστορίας
H McLaren Μ6GT θα μπορούσε να είναι το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής στην ιστορία της βρετανικής εταιρείας. Το όλο project δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αφού ο ιδρυτής της Bruce McLaren έφυγε από τη ζωή, με αποτέλεσμα το εγχείρημα να μείνει στο ντουλάπι της ιστορίας. Παρόλα αυτά, η M6GT παραμένει ένα εικονικό αυτοκίνητο για την McLaren.
Η ιστορία του σπορ κουπέ ξεκινάει πίσω στο μακρινό 1969, όταν ο Bruce McLaren εξέταζε το ενδεχόμενο συμμετοχής στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Sportscar με την κουπέ εκδοχή της M6B Can-Am. Όμως, για την έκδοση δελτίου αναγνώρισης (ομολογκασιόν) οι κανονισμοί απαιτούσαν την κατασκευή 50 αντίστοιχων μοντέλων παραγωγής. Γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, ο McLaren εγκατέλειψε την ιδέα να λάβει μέρος στο θεσμό, αλλά όχι και αυτή για τη δημιουργία ενός supercar δρόμου. Έχοντας αυτό το πλάνο στο μυαλό του κατασκεύασε τρεις M6GT, χωρίς όμως να καταλήξουν ποτέ στη γραμμή παραγωγής. Ένα από αυτά τα αυτοκίνητα βρίσκεται σήμερα στο Σικάγο των ΗΠΑ, και συγκεκριμένα στον επίσημο αντιπρόσωπο της βρετανικής εταιρείας στην πόλη.
Η ομάδα της McLaren Chicago φρόντισε όλα αυτά τα χρόνια το μοναδικό μοντέλο και πρόσφατα το έβγαλε από το γκαράζ στο οποίο και βρισκόταν καλά φυλαγμένο από τα μάτια του κόσμου. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στο κοντέρ της έχει γράψει μόλις 3.369 χιλιόμετρα, όντας σε μοναδική κατάσταση! Στην M6GT ζωή δίνει ένας 8κύλινδρος κινητήρας 400 ίππων, ο οποίος στέλνει όλη την ισχύ στους πίσω τροχούς μέσω ενός χειροκίνητου κιβωτίου. Οι επιδόσεις του ήταν ασύλληπτες για την εποχή, αφού τα πρώτα 160 χιλιόμετρα από στάση έρχονταν σε λιγότερο από 8 δλ., ενώ η τελική της ταχύτητα άγγιζε τα 265 χλμ./ώρα. Η Μ6GT δεν είναι μόνο κρηκτική, αλλά και σπάνια, όντας μία από τις πλέον σημαντικές McLaren στην ιστορία του βρετανικού εργοστασίου.
Πηγή: GoCar.gr