H 1957 Corvette SS Project XP-64 της Chevrolet, το πνευματικό τέκνο της Zora Arkus-Duntov, θα βγει σε όλο το μπλοκ δημοπρασιών της RM Sotheby’s, στα τέλη Φεβρουαρίου, με εκτιμήσεις να τοποθετούν την αξία του μεταξύ 5 και 7 εκατομμυρίων δολαρίων.
Όχι μόνο γιατί είναι ένα σπάνιο κομμάτι αγωνιστικής ιστορίας, αλλά γιατί είναι επίσης ένα από τα καλύτερα σχέδια της αμερικανικής μάρκας, με την προσωπική σφραγίδα του Zora Arkus-Duntov, ενός επιτυχημένου οδηγού αγώνων αντοχής, που αργότερα διέπρεψε ως σχεδιαστής αγωνιστικών μοντέλων.
Αρχικά, η General Motors έπαιξε με την ιδέα να τοποθετήσει έναν κινητήρα Chevy σε Jaguar E-Type, αλλά ο Arkus-Duntov είχε μεγαλύτερα σχέδια. Ξεκίνησε να δημιουργήσει ένα ειδικά κατασκευασμένο αγωνιστικό αυτοκίνητο, το οποίο ξεκίνησε τη ζωή του σε μια ήσυχη γωνιά του Chevrolet Engineering Center.
Το αμάξωμα του αγωνιστικού, κατασκευάστηκε από μαγνήσιο και είχε ως στόχο να είναι όσο το δυνατόν πιο βελτιωμένο και πιο ελαφρύ τα 839 κιλά, επιβεβαιώνουν ότι έγινε καλή δουλειά.
Η ισχύς προέρχεται από έναν V8 εξοπλισμένο με εκκεντροφόρο υψηλής απόδοσης, κυλινδροκεφαλές αλουμινίου και ψεκασμό καυσίμου, απόδοσης περίπου 300 ίππων. Ο κινητήρας συνδυάστηκε με χειροκίνητο κιβώτιο τεσσάρων σχέσεων.
Το αυτοκίνητο έκανε το ανταγωνιστικό του ντεμπούτο στις 12 Hours of Sebring το 1957. Ενώ το XP-64 αποδείχθηκε αμέσως γρήγορο, αντιμετώπισε προβλήματα αξιοπιστίας κατά τη διάρκεια του αγώνα και το σώμα από μαγνήσιο έκανε την καμπίνα αφόρητα ζεστή.
Καθώς έπρεπε να αποσυρθεί, η Chevy πιστεύεται ότι είχε σχεδιάσει μια σειρά αναβαθμίσεων για αυτό που θα του επέτρεπαν να είναι ανταγωνιστικό στις 24 Ώρες του Le Mans εκείνης της χρονιάς . Ωστόσο, η Ένωση Κατασκευαστών Αυτοκινήτων συμφώνησε να τερματίσει τις υποστηριζόμενες, από το εργοστάσιο, αγωνιστικές προσπάθειες λίγο μετά το Sebring, ολοκληρώνοντας σύντομη την αγωνιστική καριέρα της XP-64.
Όταν η Renault έφτιαξε ένα από τα πιο "ζόρικα" μικρά της ιστορίας
Ήταν στο Παρίσι το 1999 όταν είδε για πρώτη φορά το φως του ήλιου, ένα από τα πιο ατίθασα και ζόρικα μοντέλα της ιστορίας, που υπάκουε μόνο σε ικανά χέρια. Το Renault Clio V6 διέθετε έναν κινητήρα 2.9λτ. απόδοσης 230 ίππων (αργότερα και με 255 ίππους) ο οποίος ήταν τοποθετημένος στο κέντρο και σε συνδυασμό με το μικρό μεταξόνιο, το «νεύρο» του, δεν ήταν για όλους.
Το εκπληκτικά δυνατό αυτό σύνολο πέρασε τη γραμμή παραγωγής μόλις 3.000 φορές, κατάφερνε το 0-100 σε 6.4 δευτ. ενώ η τελική του ξεπερνούσε τα 237χλμ./ώρα.
Εξοπλιζόταν αποκλειστικά με 6άρι χειροκίνητο σασμάν και η κίνηση πήγαινε στους πίσω τροχούς, ενώ συγκριτικά με ένα απλό Clio διέθετε άλλους προφυλακτήρες, πλευρικούς αεραγωγούς αλλά και δύο κεντρικά τοποθετημένες στρογγυλές απολήξεις της εξάτμισης.
Πλέον έχει τον τίτλο του σπανιότατου και συλλεκτικού, με μεγαλύτερη απόδειξη, μία πρόσφατη δημοπρασία στην οποία πουλήθηκε στα 69.000 ευρώ. Ένα εντυπωσιακό, αλλά και δύσκολο αυτοκίνητο που υπάκουε μόνο σε έμπειρα χέρια αλλά ζωγράφιζε στον δρόμο.