H 1957 Corvette SS Project XP-64 της Chevrolet, το πνευματικό τέκνο της Zora Arkus-Duntov, θα βγει σε όλο το μπλοκ δημοπρασιών της RM Sotheby’s, στα τέλη Φεβρουαρίου, με εκτιμήσεις να τοποθετούν την αξία του μεταξύ 5 και 7 εκατομμυρίων δολαρίων.
Όχι μόνο γιατί είναι ένα σπάνιο κομμάτι αγωνιστικής ιστορίας, αλλά γιατί είναι επίσης ένα από τα καλύτερα σχέδια της αμερικανικής μάρκας, με την προσωπική σφραγίδα του Zora Arkus-Duntov, ενός επιτυχημένου οδηγού αγώνων αντοχής, που αργότερα διέπρεψε ως σχεδιαστής αγωνιστικών μοντέλων.
Αρχικά, η General Motors έπαιξε με την ιδέα να τοποθετήσει έναν κινητήρα Chevy σε Jaguar E-Type, αλλά ο Arkus-Duntov είχε μεγαλύτερα σχέδια. Ξεκίνησε να δημιουργήσει ένα ειδικά κατασκευασμένο αγωνιστικό αυτοκίνητο, το οποίο ξεκίνησε τη ζωή του σε μια ήσυχη γωνιά του Chevrolet Engineering Center.
Το αμάξωμα του αγωνιστικού, κατασκευάστηκε από μαγνήσιο και είχε ως στόχο να είναι όσο το δυνατόν πιο βελτιωμένο και πιο ελαφρύ τα 839 κιλά, επιβεβαιώνουν ότι έγινε καλή δουλειά.
Η ισχύς προέρχεται από έναν V8 εξοπλισμένο με εκκεντροφόρο υψηλής απόδοσης, κυλινδροκεφαλές αλουμινίου και ψεκασμό καυσίμου, απόδοσης περίπου 300 ίππων. Ο κινητήρας συνδυάστηκε με χειροκίνητο κιβώτιο τεσσάρων σχέσεων.
Το αυτοκίνητο έκανε το ανταγωνιστικό του ντεμπούτο στις 12 Hours of Sebring το 1957. Ενώ το XP-64 αποδείχθηκε αμέσως γρήγορο, αντιμετώπισε προβλήματα αξιοπιστίας κατά τη διάρκεια του αγώνα και το σώμα από μαγνήσιο έκανε την καμπίνα αφόρητα ζεστή.
Καθώς έπρεπε να αποσυρθεί, η Chevy πιστεύεται ότι είχε σχεδιάσει μια σειρά αναβαθμίσεων για αυτό που θα του επέτρεπαν να είναι ανταγωνιστικό στις 24 Ώρες του Le Mans εκείνης της χρονιάς . Ωστόσο, η Ένωση Κατασκευαστών Αυτοκινήτων συμφώνησε να τερματίσει τις υποστηριζόμενες, από το εργοστάσιο, αγωνιστικές προσπάθειες λίγο μετά το Sebring, ολοκληρώνοντας σύντομη την αγωνιστική καριέρα της XP-64.
77 χρόνια με το ίδιο αυτοκίνητο «γράφοντας» 2.76 εκατ. χιλιόμετρα
Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, οι οδηγοί αλλάζουν αυτοκίνητο κατά μέσο όρο, ανά 11 χρόνια. Στη Κύπρο έχουμε έναν από τους παλαιότερους στόλους επιβατικών αυτοκινήτων στην Ε.Ε. με μέσο όρο ηλικίας τα 15 έτη. Φαντάζεστε να οδηγούσαμε όλοι ένα μόνο αυτοκίνητο σε όλη μας τη ζωή;
Αυτή ήταν η πραγματικότητα του Allen Swift, ενός Αμερικανού που οδηγούσε την ίδια Rolls Royce για 77 χρόνια. Σύμφωνα με μια έρευνα, περίπου το 65% των αυτοκινήτων Rolls Royce που κατασκευάστηκαν ποτέ κυκλοφορούν ακόμη στους δρόμους και είναι σε λειτουργική κατάσταση, με τον Allen Swift να έχει σπάσει κάθε ρεκόρ.
Το 1928, ο κ. Άλεν Σουίφτ κλήθηκε να πάρει μια πολύ δύσκολη απόφαση για τη ζωή του. Ο κ. Σουίφτ έκλεινε τα 26 του χρόνια και ο πατέρας του, του ζήτησε να παραμείνει στην οικογενειακή επιχείρηση φύλλων χρυσού και να αφήσει τα μικρότερα αδέλφια του να πάνε στο κολέγιο. Αν ο κ. Swift συμφωνούσε, τότε είχε την επιλογή να αγοράσει όποιο αυτοκίνητο ήθελε. Ο κ. Σουίφτ αποφάσισε να παραμείνει στην οικογενειακή επιχείρηση και άρχισε να ψάχνει για ένα καλό αυτοκίνητο. Ένας από τους φίλους του πρότεινε τη Rolls Royce, οπότε πήγε για μια βόλτα από το West Hartford του Connecticut στο εργοστάσιο της Rolls-Royce of America ακριβώς στην άλλη άκρη των συνόρων στο Springfield της Μασαχουσέτης.
Αφού επισκέφθηκε το εργοστάσιο και παρακολούθησε πώς η Rolls Royce κατασκεύαζε αυτοκίνητα τότε, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήθελε ένα τέτοιο αυτοκίνητο. Μετά την αγορά της Rolls Royce, ο κ. Swift οδηγούσε το αυτοκίνητο καθημερινά μέχρι το 1958 και τακτικά μέχρι το 1991, όταν ήταν 88 ετών. Μέχρι το 2003, ο κ. Swift είχε διανύσει σχεδόν 2,76 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Το αυτοκίνητο δεν χάλασε ποτέ, αλλά λέγεται ότι κάποια στιγμή ανακατασκεύασε τον κινητήρα του. Το 1994, η Rolls Royce αναγνώρισε στον κ. Swift ότι είχε στην κατοχή του το μοντέλο περισσότερο χρόνο από οποιονδήποτε άλλο στην ιστορία και του δόθηκε ένα κρυστάλλινο άγαλμα Spirit of Ecstasy (το σύμβολο κάθε RR).
Ο κ. Swift είχε επιλέξει μια ολοκαίνουργια Rolls Royce Phantom, βαμμένη σε πράσινο χρώμα, ενώ καθώς ασχολούνταν με τη βιομηχανία φύλλων χρυσού, φρόντισε το αυτοκίνητό του να έχει ρίγες και μονόγραμμα σε χρυσό. Επέλεξε το αμάξωμα Piccadilly roadster με ανοιγόμενη υφασμάτινη οροφή και ένα αναπτυσσόμενο κάθισμα με τρίτη πόρτα στην πλευρά του συνοδηγού. Μόλις δύο μήνες πριν από τον θάνατό του το 2005, ο κ. Swift είχε δωρίσει 1 εκατομμύριο δολάρια στο Μουσείο του Σπρίνγκφιλντ για την αγορά και την κατασκευή ενός μουσείου καινοτομίας. Μετά τον θάνατό του, το αυτοκίνητο πέρασε στο μουσείο αποτελώντας πλέον το κεντρικό κομμάτι της έκθεσης μεταφορών του Wood Museum of Springfield History.