Editorial

04 Feb, 2020 Ώρα 23:04

100 χρόνια Mazda: Από την κατασκευή φελλών στην κατασκευή αυτοκινήτων

Thumbnail

H Mazda γιορτάζει φέτος την επέτειο των 100 χρόνων της και μεαυτή την αφορμή εγκαινιάζεται μία χρονιά εκδηλώσεων, όπως το Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης του 2020, κατά τη διάρκεια του οποίου η εταιρεία θα θυμίζει το παρελθόν της και θα ατενίζει το μέλλον της.

Close

Από το 1920...

Η Mazda οδηγήθηκε από το 1920 από την τόλμη, την αμφισβήτηση της κοινής πρακτικής και την αναζήτηση νέων δρόμων στους τομείς της μηχανολογίας και του σχεδιασμού, με αποτελέσματα που οι άλλοι τα θεωρούσαν ανέφικτα. Σε όλη αυτή τη διαδρομή, η Mazda κατέγραψε σημαντικές διακρίσεις. Ήταν η πρώτη ασιατική μάρκα που κέρδισε το Le Mans το 1991. Παρουσίασε το εμβληματικό Cosmo Sport 110S (φωτό κάτω), τον περιστροφικό κινητήρα σε μοντέλο μαζικής παραγωγής και δημιούργησε ένα παγκόσμιο best-seller : το διθέσιο roadster Mazda MX-5, με πάνω από ένα εκατομμύριο πωλήσεις από το λανσάρισμά του το 1989. Είναι η μάρκα που παρουσίασε τον πρώτο βενζινοκινητήρα στον κόσμο που συνδυάζει τις τεχνολογίες αυτανάφλεξης με συμπίεση, και ανάφλεξη με σπινθήρα, τον κινητήρα Skyactiv-X.

Close

_

 

Close

Από τους φελλούς στα αυτοκίνητα

Εκατό χρόνια πριν ήταν ένας κατασκευαστής φελλών στη Hiroshima, μέχρι τη στιγμή που ένας βιομήχανος, ο Jujiro Matsuda, ανέλαβε τα ηνία της Toyo Cork Kogyo Co. Ltd και το 1921 την μετέτρεψε πρώτα σε κατασκευαστή εργαλειομηχανών, και στη συνέχεια σε κατασκευαστή αυτοκινήτων. Το πρώτο μοντέλο ήταν ένα τρίκυκλο – το Mazda-Go – που ξεκίνησε να πωλείται το 1931. Το μοντέλο αυτό αποδείχθηκε ιδιαίτερα δημοφιλές, καθώς δεχόταν συνεχείς βελτιώσεις. Για παράδειγμα   το 1938 με το πρωτοποριακό κιβώτιο τεσσάρων ταχυτήτων, πέτυχε την κατά 20% μείωση της κατανάλωσής του.

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το εργοστάσιο των φορτηγών ξεκίνησε και πάλι να λειτουργεί, λίγους μήνες μετά τη ρίψη της ατομική βόμβας στη Hiroshima.Τα επαγγελματικά οχήματα εξακολούθησαν να αποτελούν προτεραιότητα της εταιρείας μετά τον πόλεμο και το πρώτο επιβατικό που ήταν το Mazda R360, παρουσιάστηκε το 1960. Το αυτοκίνητο αυτό ήταν μεγάλη επιτυχία στην κατηγορία των «kei-cars» στην Ιαπωνία, και άνοιξε το δρόμο στις μετέπειτα επιτυχημένες σειρές των αυτοκινήτων της Mazda που βλέπουμε μέχρι και σήμερα.

_

 

Επιτυγχάνοντας το ακατόρθωτο

Το 1961, η εταιρεία υπέγραψε μία συμφωνία με τη Γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία NSU παίρνοντας τα δικαιώματα εξέλιξης και παραγωγής του νέου μικρού και ελαφρού περιστροφικού κινητήρα Wankel. Το 1967, το φουτουριστικό Mazda Cosmo Sport 110S έγινε το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής με περιστροφικό κινητήρα στον κόσμο. Ήταν η αρχή ενός εντυπωσιακού ‘success story’, καθώς για πολλά χρόνια  η εταιρεία παρουσίασε μεγάλο αριθμό μοντέλων, όπως το Mazda RX-7, καταγράφοντας πωλήσεις σχεδόν δύο εκατομμυρίων αυτοκινήτων εφοδιασμένων με περιστροφικό κινητήρα.

Η Mazda θα αποδείκνυε επίσης και την τεχνολογική της υπεροχή στους αγώνες, όντας η πρώτη Ασιατική μάρκα που κέρδισε τον περίφημο αγώνα των 24 ωρών του Le Mans το 1991, με το Mazda 787B. Ένα αγωνιστικό με τέσσερεις ρότορες, και το μοναδικό αυτοκίνητο με κινητήρα χωρίς πιστόνια, που έχει κερδίσει ποτέ το συγκεκριμένο αγώνα.

_

 

Έμφαση στην οδηγική απόλαυση

Με τον περιστροφικό κινητήρα να αποτελεί τρανό παράδειγμα της αφοσίωσης της Mazda στην κατασκευή αυτοκινήτων ‘fun-to-drive’, ήταν λίγο μετά το 1984 όταν η εταιρεία μετονομάστηκε επισήμως σε Mazda Motor Corporation Το 1989, η παρουσίαση ενός πανάλαφρου roadster με την ονομασία Mazda MX-5 τάραξε πραγματικά τα νερά, δεδομένου ότι εκείνη την εποχή τα μικρά διθέσια ανοιχτά μοντέλα, ήταν σχεδόν εξαφανισμένα. Σήμερα, μετά από τέσσερις γενιές, το Mazda MX-5 παραμένει το κορυφαίο σε πωλήσεις roadster στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας, έχοντας από το 2016, ξεπεράσει σε πωλήσεις το ιστορικό ρεκόρ του ενός εκατομμυρίου αυτοκινήτων.

Είναι η χαρά της οδήγησης που βρίσκει κανείς στο DNA όλων των σημερινών μοντέλων της Mazda και θα παραμείνει και για τα επόμενα 100 χρόνια, καθώς η αυτοκινητοβιομηχανία συνεχίζει να βιώνει κοσμογονικές αλλαγές.

 

 

15 Feb, 2020 Ώρα 22:32

Το πάθος για τα αυτοκίνητα – Τι δεν βλέπει ο μέσος κυπραίος και τα “παλιοσίδερα”

Thumbnail

Του Στέλιου Κυθρεώτη

Close

Κάθε φορά που φθάνω σε έκθεση κλασικών αυτοκινήτων στο εξωτερικό, νιώθω μια απέραντη χαρά που βρίσκομαι μαζί με χιλιάδες άλλα άτομα τα οποία, όπως κι εγώ, λατρεύουν το αυτοκίνητο. Πόσο μάλλον όταν πηγαίνω στην έκθεση Automotoretro στο Τορίνο η οποία τα τελευταία χρόνια δημιούργησε και το κομμάτι Automotoracing το οποίο μοιάζει με το δικό μας, Boyz Stuff. 

Δυστυχώς, στην Κύπρο το κλασικό αυτοκίνητο και γενικότερα το χόμπι του αυτοκινήτου και του motorsport, είναι παρεξηγημένο. Είμαστε γενικά σαν λαός πολύ απληροφόρητοι στην πλειοψηφία μας σε ότι αφορά στο κλασικό αυτοκίνητο και εντελώς άσχετοι με τον τρόπο που σκέφτεται το κοινό που έχει πάθος με τα γρήγορα ή όμορφα ή κλασικά αυτοκίνητα. Σαν κύπριοι, με την εξαίρεση κάποιων χιλιάδων φίλων που άλλοι ασχολούνται με τα κλασικά και άλλοι με το tuning ή την ταχύτητα, ή κάτι σχετικό, είμαστε λαός της μάππας. 

Close

Έχω περάσει από πολλές εκφάνσεις της αυτοκινητιστικής κουλτούρας, ξεκινώντας βέβαια από τον δρόμο, τις κόντρες (ναι, το παραδέχομαι) σε Κύπρο και κυρίως στην Ελλάδα. Φυσικά, την εποχή μας δεν υπήρχαν πίστες, και όσοι τρέχαμε, το κάναμε – λανθασμένα - στους δρόμους, δυστυχώς. 

Όντας στην Ιταλία στην Έκθεση Automotoretro και βλέποντας δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες να απολαμβάνουν τα αυτοκίνητα, να ψάχνουν ανταλλακτικά για το αγαπημένο τους κλασικό, το θέαμα στην "αρένα" ακόμη και μέσα στα χιόνια αλλά και τα «μοτιφαρισμένα» αυτοκίνητα παρέα με την Αστυνομία, τους carabinieri και το στρατό που λαμβάνουν μέρος στην έκθεση δίπλα από τους νεαρούς με τις μοτίφες, αναρωτιέμαι τι πάει λάθος σε αυτό τον τόπο. Στην Κύπρο του μέσου, των δήθεν, του ξερόλα και του επιδειξία, το αυτοκίνητο έχει παρεξηγημένο ρόλο. Πόσο μάλλον το κλασικό..."πετάσσεις τα λεφτά σου στα παλιαυτοκίνητα", "εγώ χωρίς αιρ-κοντίσιον εν αντέχω" και τέτοια... Και η Πολιτεία, να το "παλεύει" τα τελευταία χρόνια, μπας και αναγνωρίσει αυτό που στο εξωτερικό είναι αντικείμενο θαυμασμού, ιστορία, πολιτισμός.

Close

Βλέποντας εδώ στην έκθεση χιλιάδες βιβλία για κλασικά, λάτρεις να συζητάνε για ένα μοντέλο με τις ώρες, αλλά και τις παρέες των νεαρών δίπλα από τα μοτιφαρισμένα τους, στεναχωριέμαι γιατί μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης στο χώρο, περιοδικά, εκδηλώσεις, άρθρα, εκπομπές στην τηλεόραση, το Boyz Stuff, Cento Miglia, συμμετοχές σε αγώνες, την πίστα κλπ, δεν έχει αλλάξει σημαντικά το τοπίο στην Κύπρο. Ενώ η μάππα είναι παντού αποδεκτή, παρά τις πρόσφατες συλλήψεις για στημένα παιγνίδια και την κομματικοποίηση του χώρου, το πάθος για το αυτοκίνητο εξακολουθεί να είναι παρεξηγημένο. Αποδεχόμαστε από μερικούς νεαρούς να κλείνουν κεντρικούς δρόμους όποτε κερδίσει η ποδοσφαιρική τους ομάδα, αλλά θυμώνουμε αν μια εξάτμιση κατά την κρίση μας κάνει περισσότερο θόρυβο από ότι ενοχλεί την γαλήνη μας έστω κι αν βάσει νόμου δεν είναι μέχρι ενός ορίου παράνομο...

 

 

Η έκθεση

Εδώ στην Ιταλία, τριγυρνώντας σε μια τέτοια μεγάλη έκθεση, νιώθεις σίγουρα πως οι κόποι σου να σώσεις ένα αυτοκίνητο από βέβαιη καταστροφή, τα λεφτά που ξοδεύεις σε αυτό και η προσωρινή απώλεια των ανέσεων σου όταν οδηγείς κλασικό, αξίζουν τον κόπο. Εδώ βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον αυτοκινητιστικό με άλλες 70,000 ομοϊδεάτες, κόσμος ο οποίος περπατώντας ήσυχα απολαμβάνει το πάθος του. Και στην έκθεση, με φωτογραφίες να προσπαθείς να συνεννοηθείς με τους Ιταλούς για το εξάρτημα που αναζητάς, και  δίπλα τα αυτοκίνητα που ονειρευόσουνα μικρός ή παρακολουθούσες στους αγώνες να εκτίθενται εκεί το ένα μετά το άλλο...

Άσε που αν δει κάποιος την ενασχόληση με τα κλασικά από οικονομικής άποψης, στην ουσία πρόκειται για επένδυση γιατί τα κλασικά αυτοκίνητα είναι βάσει μελέτης η Νο.1 επένδυση στην κόσμο τα τελευταία χρόνια. Δες σχετικό άρθρο στην Telegraph εδώ

Το πως σκέφτεται ένας παθιασμένος του αυτοκινήτου, δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Το τι σημαίνει να γυρνάς το κεφάλι σου πίσω κάθε φορά που απομακρύνεσαι από το αγαπημένο σου αυτοκίνητο, το ότι το σταθμεύεις σε σημείο για να μπορείς το βλέπεις από το μπαλκόνι, η ανοχή της ταλαιπωρίας όταν χαλάει η κλειδαριά, το τιμόνι που είναι τόσο σφιχτό και ιδανικό για να δυναμώνεις τους δικέφαλους... Αλλά και γενικότερα, το πως νιώθει ο οδηγός μιας BMW Μ2 όταν αλλάζει ταχύτητα ή ανεβάζει στροφές, πόσο ενθουσιάζει τον οδηγό το "γουσς" της τουρμπίνας, το γουργουρητό των διπλών weber σε παλαιότερα μοντέλα, το "πιντωμένο" ανέβασμα ταχυτήτων, το late braking και η στροφή με τα όσα στο καρτ... δεν περιμένω να το κατανοήσουν όλοι, αλλά τουλάχιστον να το σεβαστούν.

Παλεύω καθημερινά ούτως ώστε και στην Κύπρο να υπάρξουν όλο και περισσότεροι που θα καταλάβουν τον τρόπο σκέψης του «κοντράκια», του μοτίφα, του γρήγορου, του ραλλίστα, του λάτρη του κλασικού. Δεν υποστηρίζω το να τρέχει κάποιος στο δρόμο. Κατανοώ όμως γιατί κάποιοι το κάνουν – το έκανα κι εγώ νεαρότερος. Τώρα, υπάρχουν πίστες, motorsport.

Το αυτοκίνητο δεν είναι μόνο «πελλάρα» ή κόντρα. Είναι τρόπος ζωής για κάποιους που μπορεί να μην είμαστε ούτε κυνηγοί, ούτε της μάππας, ούτε καν του ποτού, χωρίς να μειώνω κάτι από αυτά. Απλά εξηγώ ότι, ιδιαίτερα τα κλασικά αυτοκίνητα, είναι μια κουλτούρα ζωής, ένα χόμπι που προϋποθέτει ώρες, υπομονή, κάποια λεφτά όπως οτιδήποτε άλλο, αλλά και πάρα πολύ σεβασμό. Όπως ένα διατηρητέο κτίριο, ένα μουσείο, μια θεατρική παράσταση, ένα παππού που διηγείται ιστορίες... 

 

Στέλιος Κυθρεώτης