Τον Απρίλιο του 2004 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του κυπριακού BURNOUT. Ένα περιοδικό που άφησε εποχή στο χώρο του tuning, των Clubs αυτοκινήτων, αλλά και του motorsport. Δεν μου αρέσει να μιλώ για τα επιτεύγματα μας, αλλά το BURNOUT, είναι ιστορία.
Η όλη φάση ξεκίνησε από την Ελλάδα όπου από το 1999 μέχρι το 2003 διοργανώναμε αποκλειστικά τους αγώνες dragster. Τα ρεκόρ επισκεψιμότητας (22.000 θεατές) και συμμετοχών (190 auto – moto σε ένα αγώνα) δεν έχουν σπάσει ποτέ. Και δεν προβλέπεται να σπάσουν. Ακόμη και τον 1ο αγώνα drift στην Ελλάδα, εμείς τον διοργανώσαμε, στις Αφίδνες…
Στην Κύπρο διοργανώσαμε τους πρώτους αγώνες dragster to 2002 και 2003. Όλα τότε με το ελληνικό BURNOUT σαν χορηγό επικοινωνίας.
Και τότε ήταν που είδαμε το κενό στην Κύπρο και με συνοπτικές διαδικασίες, στήσαμε το κυπριακό BURNOUT. Η αναγνωσιμότητα του τότε είχε ταράξει τα νερά στα διαφημιστικά γραφεία. Προσπαθούσαν με πάθος να το μειώσουν, αλλά δεν μπορούσαν. Το έβρισκαν μπροστά τους τα δήθεν «αντρικά» περιοδικά των μεγάλων εκδοτικών εταιρειών που έτρωγαν την σκόνη του BURNOUT, του «περιοδικού του δρόμου». Ενός περιοδικού πολύ προχωρημένου για την εποχή του.
Πάρτυ, διοργανώσεις, το πρώτο Extreme Car Show, οι πρώτοι αγώνες Drift στη Δρομολαξιά και οι βάσεις για αναγνώριση του αθλήματος μας στην κοινωνία της μάππας, είχαν μπει από τα πρώτα χρόνια κυκλοφορίας του. Η ανάπτυξη του tuning και του motorsport, ήταν ραγδαία. Οι προσκλήσεις σε τηλεοπτικά πάνελ και ραδιόφωνα για την οδική ασφάλεια πολλές. Γιατί εμείς ξέρουμε τι λέμε και δεν κρυβόμαστε.
Έκτοτε, χωρίς να επεκταθώ σε λεπτομέρειες, το BURNOUT το οποίο ολοκλήρωσε τον κύκλο του το 2012 (πουλώντας αντίτυπα για χρόνια μετά) αλλά άφησε το στίγμα του παντού, μέχρι και σήμερα.
Λίγα είναι τα άτομα και οι φορείς που ώθησαν το motorsport στην Κύπρο. Δεν το κάναμε μόνοι μας. Μην με παρεξηγάτε.
Όμως το BURNOUT, τα έργα του και η σημερινή του προέκταση, είναι ακόμη ζωντανή:
- Το Boyz Stuff Show που ακόμη πολλοί το ονομάζουν BURNOUT, κλείνει 20 χρόνια ζωής φέτος!
- Η Achna Speedway για την οποία το BURNOUT έδωσε μάχες με τον ιδιοκτήτη πριν ανοίξει, κρατιέται ζωντανή από την ομάδα του BURNOUT που την διαχειρίζεται εδώ και 5 + χρόνια με πρωτοστάτη τον Αυγουστή «του BURNOUT».
- Το Petrolheads Festival, το Πρωτάθλημα Αναβάσεων, το Πρωτάθλημα Time Attack, το Gymkhana, όλα με την στήριξη μας, έχουν ένα άρωμα BURNOUT.
Πολλά από τα Clubs αυτοκινήτων, είχαν δημιουργηθεί (και πρωτο εμφανιστεί) στο BURNOUT.
Θυμάμαι ακόμη τα αυτοκίνητα στους δρόμους με τα αυτοκόλλητα BURNOUT που δίναμε δώρο με τα τεύχη μας.
Κρατάω ακόμη τα μηνύματα θαυμασμού, τα δώρα που μας έστελναν, τις επιστολές. Τα τηλεφωνήματα και τα βράδια που περνάγαμε στο αρχηγείο για να βοηθήσουμε τους δικούς μας street racers που τους μάζευαν τα αυτοκίνητα οι «θυμωμένοι» ζετάδες να τα πάρουν πίσω. Τις μάχες για αλλαγή της νομοθεσίας για τα «μοτιφαρισμένα» αυτοκίνητα που καλά κρατεί.
Το BURNOUT ήταν μια ιδέα. Ένας τρόπος ζωής. Ένα πολύ προχωρημένο project για την εποχή του. Σήμερα, το τιμάμε.
Είμαι πολύ περήφανος που το έφερα στην Κύπρο και σήμερα, 20 χρόνια μετά, το μόνο που μπορώ να πω, είναι ένα μεγάλο «ευχαριστώ» εκ μέρους όλων όσων έζησαν υπέροχες στιγμές BURNOUT.
Χαίρομαι που πολλοί ακόμη με αποκαλούν ο «Στέλιος ο BURNOUT».
Στέλιος Κυθρεώτης
Κύπρος: Ο ασφαλής μοτοσικλετιστής... δεν αγοράζει μοτοσικλέτα!
Του Στέλιου Κυθρεώτη
Θυμήθηκα την δεκαετία του ’70… Είναι τραγικό ως οπισθοδρομικό να ακούς «ειδήμονα» της οδικής ασφάλειας να λέει σε εκπομπή με καμάρι, πως έπεισε αρκετούς νεαρούς τους οποίους εκπαίδευε, να ΜΗΝ αγοράσουν μοτοσικλέτα (!!) γιατί είναι επικίνδυνο στην Κύπρο, ενώ αν ήταν στη Σουηδία ή Νορβηγία θα τους έλεγε να το πράξουν.
Και δεν υπονοούμε ότι δεν είναι επικίνδυνο να οδηγείς μοτοσικλέτα στην Κύπρο, γιατί όντως είναι. Εννοούμε όμως πως η λύση δεν είναι να ΜΗΝ αγοράζουμε μοτοσικλέτες, αλλά να βρούμε τρόπους σαν Πολιτεία να εκπαιδεύσουμε τους οδηγούς των άλλων οχημάτων για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τους μοτοσικλετιστές, αλλά και τους ίδιους τους μοτοσικλετιστές να φοράνε το κράνος τους και να τηρούν τα όρια ταχύτητας στους δρόμους. Αποτελεσματικά.
Όμως, είναι με τέτοιες προσεγγίσεις «ειδικών» που έχουμε αποτύχει να μειώσουμε διαχρονικά τα δυστυχήματα. Είναι με τέτοιες προσεγγίσεις που δεν έχουμε ελέγξει τους ντελιβεράδες, τους ηλικιωμένους οδηγούς, τους φορτωμένους αλκοόλ, την ταχύτητα, τους δρόμους που γίνονται επαναστροφές παράνομα. Είναι με τέτοιες προσεγγίσεις που επικεντρωνόμαστε μόνο αποτρεπτικά με πρόστιμα τα οποία επιβαρύνουν τον μέσο πολίτη. Εστιάζουμε λανθασμένα, αντί να το δούμε σφαιρικά, να βελτιώσουμε το οδικό δίκτυο, να βρούμε τρόπους να φρεσκάρουμε τον στόλο οχημάτων με σχέδια απόσυρσης (να αποτρέψουμε την πώληση αυτοκινήτων προς 300€ – 500€ και την χρήση τους σε κακή κατάσταση – δεν εννοούμε τα κλασικά). Είναι με τέτοιες προσεγγίσεις που ΔΕΝ έχουμε πίστες ταχύτητας και ασφαλούς οδήγησης μιας και δεν έχουμε καταλάβει πως σκέφτεται ο νέος. Είναι τέλος με τέτοιες προσεγγίσεις που πουλάμε ψεύτικες ελπίδες πως με τις κάμερες θα μειωθούν τα θανατηφόρα δυστυχήματα.
Όσο στις θέσεις των «υπευθύνων» ενημέρωσης και εκπαίδευσης βρίσκονται άτομα που στο μυαλό τους έχουν μόνο τα όρια ταχύτητας και τα πρόστιμα, ή έχουν διοριστεί να κάνουν αυτό το λειτούργημα ή έμειναν 30 χρόνια πίσω ή νομίζουν ότι ξαφνικά έγιναν ειδήμονες επειδή διάβασαν ένα άρθρο για την οδική ασφάλεια, δεν θα μειωθούν τα δυστυχήματα στην Κύπρο.
Η δική μας προσπάθεια με συναντήσεις με τους αρμόδιους υπουργούς, τμήματα της Πολιτείας και δημοσιογράφους που κοιτάνε μπροστά και όχι 30 χρόνια πίσω, θα είναι να αναπτύξουμε το τρίπτυχο της οδικής ασφάλειας, το safe system. Ασφαλέστερο οδικό δίκτυο, ασφαλέστεροι οδηγοί, ασφαλέστερα οχήματα. Όχι μόνο πρόστιμα και παραινέσεις «να μην αγοράζουν μοτοσικλέτες».
Η οδική ασφάλεια είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο στο οποίο η Κύπρος έχει αποτύχει.
Και για την ιστορία: 62% των νεκρών από τροχαία δυστυχήματα στη Νορβηγία τον Αύγουστο, ήταν μοτοσικλετιστές.