Τον Απρίλιο του 2004 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του κυπριακού BURNOUT. Ένα περιοδικό που άφησε εποχή στο χώρο του tuning, των Clubs αυτοκινήτων, αλλά και του motorsport. Δεν μου αρέσει να μιλώ για τα επιτεύγματα μας, αλλά το BURNOUT, είναι ιστορία.
Η όλη φάση ξεκίνησε από την Ελλάδα όπου από το 1999 μέχρι το 2003 διοργανώναμε αποκλειστικά τους αγώνες dragster. Τα ρεκόρ επισκεψιμότητας (22.000 θεατές) και συμμετοχών (190 auto – moto σε ένα αγώνα) δεν έχουν σπάσει ποτέ. Και δεν προβλέπεται να σπάσουν. Ακόμη και τον 1ο αγώνα drift στην Ελλάδα, εμείς τον διοργανώσαμε, στις Αφίδνες…
Στην Κύπρο διοργανώσαμε τους πρώτους αγώνες dragster to 2002 και 2003. Όλα τότε με το ελληνικό BURNOUT σαν χορηγό επικοινωνίας.
Και τότε ήταν που είδαμε το κενό στην Κύπρο και με συνοπτικές διαδικασίες, στήσαμε το κυπριακό BURNOUT. Η αναγνωσιμότητα του τότε είχε ταράξει τα νερά στα διαφημιστικά γραφεία. Προσπαθούσαν με πάθος να το μειώσουν, αλλά δεν μπορούσαν. Το έβρισκαν μπροστά τους τα δήθεν «αντρικά» περιοδικά των μεγάλων εκδοτικών εταιρειών που έτρωγαν την σκόνη του BURNOUT, του «περιοδικού του δρόμου». Ενός περιοδικού πολύ προχωρημένου για την εποχή του.
Πάρτυ, διοργανώσεις, το πρώτο Extreme Car Show, οι πρώτοι αγώνες Drift στη Δρομολαξιά και οι βάσεις για αναγνώριση του αθλήματος μας στην κοινωνία της μάππας, είχαν μπει από τα πρώτα χρόνια κυκλοφορίας του. Η ανάπτυξη του tuning και του motorsport, ήταν ραγδαία. Οι προσκλήσεις σε τηλεοπτικά πάνελ και ραδιόφωνα για την οδική ασφάλεια πολλές. Γιατί εμείς ξέρουμε τι λέμε και δεν κρυβόμαστε.
Έκτοτε, χωρίς να επεκταθώ σε λεπτομέρειες, το BURNOUT το οποίο ολοκλήρωσε τον κύκλο του το 2012 (πουλώντας αντίτυπα για χρόνια μετά) αλλά άφησε το στίγμα του παντού, μέχρι και σήμερα.
Λίγα είναι τα άτομα και οι φορείς που ώθησαν το motorsport στην Κύπρο. Δεν το κάναμε μόνοι μας. Μην με παρεξηγάτε.
Όμως το BURNOUT, τα έργα του και η σημερινή του προέκταση, είναι ακόμη ζωντανή:
- Το Boyz Stuff Show που ακόμη πολλοί το ονομάζουν BURNOUT, κλείνει 20 χρόνια ζωής φέτος!
- Η Achna Speedway για την οποία το BURNOUT έδωσε μάχες με τον ιδιοκτήτη πριν ανοίξει, κρατιέται ζωντανή από την ομάδα του BURNOUT που την διαχειρίζεται εδώ και 5 + χρόνια με πρωτοστάτη τον Αυγουστή «του BURNOUT».
- Το Petrolheads Festival, το Πρωτάθλημα Αναβάσεων, το Πρωτάθλημα Time Attack, το Gymkhana, όλα με την στήριξη μας, έχουν ένα άρωμα BURNOUT.
Πολλά από τα Clubs αυτοκινήτων, είχαν δημιουργηθεί (και πρωτο εμφανιστεί) στο BURNOUT.
Θυμάμαι ακόμη τα αυτοκίνητα στους δρόμους με τα αυτοκόλλητα BURNOUT που δίναμε δώρο με τα τεύχη μας.
Κρατάω ακόμη τα μηνύματα θαυμασμού, τα δώρα που μας έστελναν, τις επιστολές. Τα τηλεφωνήματα και τα βράδια που περνάγαμε στο αρχηγείο για να βοηθήσουμε τους δικούς μας street racers που τους μάζευαν τα αυτοκίνητα οι «θυμωμένοι» ζετάδες να τα πάρουν πίσω. Τις μάχες για αλλαγή της νομοθεσίας για τα «μοτιφαρισμένα» αυτοκίνητα που καλά κρατεί.
Το BURNOUT ήταν μια ιδέα. Ένας τρόπος ζωής. Ένα πολύ προχωρημένο project για την εποχή του. Σήμερα, το τιμάμε.
Είμαι πολύ περήφανος που το έφερα στην Κύπρο και σήμερα, 20 χρόνια μετά, το μόνο που μπορώ να πω, είναι ένα μεγάλο «ευχαριστώ» εκ μέρους όλων όσων έζησαν υπέροχες στιγμές BURNOUT.
Χαίρομαι που πολλοί ακόμη με αποκαλούν ο «Στέλιος ο BURNOUT».
Στέλιος Κυθρεώτης
Η μάππα, οι τραμπούκοι, οι ψήφοι και το motorsport
Του Στέλιου Κυθρεώτη
Φανταστείτε ότι έχουμε 100+ γήπεδα του ποδοσφαίρου, κάποια αξίας εκατομμυρίων τα οποία τραμπούκοι βανδαλίζουν (κόστος που μετακυλίεται στον φορολογούμενο πολίτη).
Αντίστοιχα έχουμε ΜΙΑ ΜΟΝΟ αδειοδοτημένη πίστα αυτοκινήτου - μοτοσικλέτας την οποία ένας επίμονος ιδιώτης έχτισε με χίλια ζόρια (ώσπου να του δώσουν τις άδειες) και μια εταιρεία, η δική μας, που σήμερα προσπαθεί από μόνη της να την συντηρεί με ένα τεράστιο κόστος ούτως ώστε να υπάρχει και να διεξάγεται το μεγαλύτερο μέρος του αυτοκινηταθλήματος στην Κύπρο, αλλά και ένας χώρος εκτόνωσης για να μην σκοτώνονται στο δρόμο οι νεαροί που θέλουν να τρέξουν. Το κόστος, το πληρώνει ο ιδιωτικός τομέας (εμείς) και όσο αντέξουμε. Χωρίς βοήθεια από το κράτος.
Φανταστείτε ότι στο μηχανοκίνητο αθλητισμό που θεωρείται ένα επικίνδυνο άθλημα, έχουμε πολύ λιγότερους τραυματίες (μέχρι κανέναν) από ότι στο ποδόσφαιρο με τους τραμπουκισμούς και τις μαγκιές.
Φανταστείτε δε το κόστος της αστυνόμευσης για κάθε αγώνα, πολλαπλασιάστε το επί τους αγώνες πρωταθλήματος και επί τα άτομα που πληρώνονται (υπερωρίες γιατί συνήθως είναι εκτός ωραρίου ή Σαββατοκυρίακα) και θα καταλήξετε σε εκατομμύρια κόστος γιατην μάππα ανά έτος. Παράλληλα είναι καλό να γνωρίζετε πως όποτε έχουμε ανάγκη δύο αστυνομικούς σε αγώνα ανάβασης ή ράλι αυτοκινήτων απλά για να κατευθύνουν την κυκλοφορία για μερικές ώρες, ΤΟΥΣ ΧΡΕΩΝΟΜΑΣΤΕ κάποιες εκατοντάδες ευρώ.
Μήπως είναι καιρός η Πολιτεία και όλοι όσοι ασχολούνται μόνο με την μάππα, να κλείσουν τα γήπεδα για κανένα δύο μήνες ή να χρεώσουν τα σωματεία με το κόστος (αυτά που χρωστούν εκατομμύρια σε ΦΠΑ και άλλα στο κράτος που τους κάνει πλάτες);
Μήπως πρέπει να βγούμε στους δρόμους για να έχει και το άθλημα μας (αυτοκίνητο - μοτοσικλέτα) την βοήθεια που δικαιούται και να βοηθηθεί η πίστα ή να χτιστούν κι άλλες με την συμβολή του κράτους;
Μήπως πρέπει τα κόμματα και οι ψευτοπαράγοντες - μεσάζοντες μάππατζηδες να παραιτήσουν να τα βλέπουν όλα σαν ψήφους και να καταλάβουν ότι δεν πάει άλλο αυτή η κοροϊδία; Ή μήπως περιμένουν η επόμενη κροτίδα να φάει 2-3 πάνω στην κερκίδα για να βγουν να κάνουν δηλώσεις; Είναι δυνατόν να περιπαιζόμαστε ότι έχουμε κάρτα φιλάθλου; Ότι λαμβάνονται μέτρα και να είμαστε ήσυχοι;
Ο μηχανοκίνητος αθλητισμός, στο πείσμα τους τούτους ούλλους θα προχωρήσει. Μένει να καταλάβουν τα κομματόσκυλα ότι έχουμε κι εμείς ψήφους και θα τους γυρίσουμε εναντίον τους αν χρειαστεί.