Τον Απρίλιο του 2004 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του κυπριακού BURNOUT. Ένα περιοδικό που άφησε εποχή στο χώρο του tuning, των Clubs αυτοκινήτων, αλλά και του motorsport. Δεν μου αρέσει να μιλώ για τα επιτεύγματα μας, αλλά το BURNOUT, είναι ιστορία.
Η όλη φάση ξεκίνησε από την Ελλάδα όπου από το 1999 μέχρι το 2003 διοργανώναμε αποκλειστικά τους αγώνες dragster. Τα ρεκόρ επισκεψιμότητας (22.000 θεατές) και συμμετοχών (190 auto – moto σε ένα αγώνα) δεν έχουν σπάσει ποτέ. Και δεν προβλέπεται να σπάσουν. Ακόμη και τον 1ο αγώνα drift στην Ελλάδα, εμείς τον διοργανώσαμε, στις Αφίδνες…
Στην Κύπρο διοργανώσαμε τους πρώτους αγώνες dragster to 2002 και 2003. Όλα τότε με το ελληνικό BURNOUT σαν χορηγό επικοινωνίας.
Και τότε ήταν που είδαμε το κενό στην Κύπρο και με συνοπτικές διαδικασίες, στήσαμε το κυπριακό BURNOUT. Η αναγνωσιμότητα του τότε είχε ταράξει τα νερά στα διαφημιστικά γραφεία. Προσπαθούσαν με πάθος να το μειώσουν, αλλά δεν μπορούσαν. Το έβρισκαν μπροστά τους τα δήθεν «αντρικά» περιοδικά των μεγάλων εκδοτικών εταιρειών που έτρωγαν την σκόνη του BURNOUT, του «περιοδικού του δρόμου». Ενός περιοδικού πολύ προχωρημένου για την εποχή του.
Πάρτυ, διοργανώσεις, το πρώτο Extreme Car Show, οι πρώτοι αγώνες Drift στη Δρομολαξιά και οι βάσεις για αναγνώριση του αθλήματος μας στην κοινωνία της μάππας, είχαν μπει από τα πρώτα χρόνια κυκλοφορίας του. Η ανάπτυξη του tuning και του motorsport, ήταν ραγδαία. Οι προσκλήσεις σε τηλεοπτικά πάνελ και ραδιόφωνα για την οδική ασφάλεια πολλές. Γιατί εμείς ξέρουμε τι λέμε και δεν κρυβόμαστε.
Έκτοτε, χωρίς να επεκταθώ σε λεπτομέρειες, το BURNOUT το οποίο ολοκλήρωσε τον κύκλο του το 2012 (πουλώντας αντίτυπα για χρόνια μετά) αλλά άφησε το στίγμα του παντού, μέχρι και σήμερα.
Λίγα είναι τα άτομα και οι φορείς που ώθησαν το motorsport στην Κύπρο. Δεν το κάναμε μόνοι μας. Μην με παρεξηγάτε.
Όμως το BURNOUT, τα έργα του και η σημερινή του προέκταση, είναι ακόμη ζωντανή:
- Το Boyz Stuff Show που ακόμη πολλοί το ονομάζουν BURNOUT, κλείνει 20 χρόνια ζωής φέτος!
- Η Achna Speedway για την οποία το BURNOUT έδωσε μάχες με τον ιδιοκτήτη πριν ανοίξει, κρατιέται ζωντανή από την ομάδα του BURNOUT που την διαχειρίζεται εδώ και 5 + χρόνια με πρωτοστάτη τον Αυγουστή «του BURNOUT».
- Το Petrolheads Festival, το Πρωτάθλημα Αναβάσεων, το Πρωτάθλημα Time Attack, το Gymkhana, όλα με την στήριξη μας, έχουν ένα άρωμα BURNOUT.
Πολλά από τα Clubs αυτοκινήτων, είχαν δημιουργηθεί (και πρωτο εμφανιστεί) στο BURNOUT.
Θυμάμαι ακόμη τα αυτοκίνητα στους δρόμους με τα αυτοκόλλητα BURNOUT που δίναμε δώρο με τα τεύχη μας.
Κρατάω ακόμη τα μηνύματα θαυμασμού, τα δώρα που μας έστελναν, τις επιστολές. Τα τηλεφωνήματα και τα βράδια που περνάγαμε στο αρχηγείο για να βοηθήσουμε τους δικούς μας street racers που τους μάζευαν τα αυτοκίνητα οι «θυμωμένοι» ζετάδες να τα πάρουν πίσω. Τις μάχες για αλλαγή της νομοθεσίας για τα «μοτιφαρισμένα» αυτοκίνητα που καλά κρατεί.
Το BURNOUT ήταν μια ιδέα. Ένας τρόπος ζωής. Ένα πολύ προχωρημένο project για την εποχή του. Σήμερα, το τιμάμε.
Είμαι πολύ περήφανος που το έφερα στην Κύπρο και σήμερα, 20 χρόνια μετά, το μόνο που μπορώ να πω, είναι ένα μεγάλο «ευχαριστώ» εκ μέρους όλων όσων έζησαν υπέροχες στιγμές BURNOUT.
Χαίρομαι που πολλοί ακόμη με αποκαλούν ο «Στέλιος ο BURNOUT».
Στέλιος Κυθρεώτης
Έτος 2020: Κύπριοι δημοσιογράφοι και οι "μοντίφες"
«Βολίδες θανάτου» ανάμεσά μας λέει ο δημοσιογράφος του Φιλελεύθερου. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν, ωχ θα την ακούσουμε πάλι. Αντί να βγάλει κάνα άρθρο ουσίας για τα γεγονότα που διαλύσανε την κοινή γνώμη τις τελευταίες μέρες προτίμησε να προκαλέσει την νοημοσύνη μας.
«Τροποποιημένα αυτοκίνητα που ισοδυναμούν με βολίδες θανάτου» λέει. Κάποιος που κατά πάσα πιθανότητα αν μείνει από λάστιχο στη μέση του δρόμου θα καλέσει οδική για να τον βοηθήσει αντί να το αλλάξει μόνος του. Αυτό φυσικά είναι το άσχημο με τη δουλειά του δημοσιογράφου. Να γράφεις για πράγματα για τα οποία δεν έχεις ιδέα. Έτσι γεμίζεις το ίντερνετ και τις εφημερίδες από χαρτί που διαβάζουν οι παππούδες με άρθρα τα οποία είναι εκτός πραγματικότητας και γεμάτα ανακρίβειες. Είδατε ποτέ άρθρα πολιτικού περιεχομένου υπογεγραμμένα με το όνομα Αυγουστής Αυγουστή; Όχι φυσικά! Δεν μπορώ να γράψω; Φυσικά και μπορώ. Αλλα δεν είναι η δουλειά μου (δεν μετράμε φυσικά το ότι τους έχω γραμμένους στα ξέρετε που).
Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος, αφού μιλά για «πειραγμένα», αγνοώντας τι θα πει αυτό αλλά και πως ξεχωρίζουν οι νόμιμες μετατροπές από τις παράνομες, αδιαφορώντας αν θίγει χιλιάδες κόσμο, αγνοώντας το μέγεθος της αγοράς βελτίωσης (νόμιμης) στο εξωτερικό και στην Κύπρο, καταλήγει αυθαίρετα και στους νεκρούς σε θανατηφόρα δυστυχήματα, τα οποία ΔΕΝ οφείλονται σε κανένα «πειραγμένο» αυτοκίνητο. Αυτή είναι έννοια της παντελούς άγνοιας για το τι συμβαίνει στους δρόμους.
Γράφω για αυτοκίνητο από τα 20 και κάτι. Είδα το χώρο του αυτοκινήτου και των αγώνων να ανθίζει από το πουθενά. Είδα τους Petrolheads να ξεκαθαρίζουν το θέμα βελτίωση και το θέμα μοντίφα ακόμη και στο χώρο του υπουργείου οδικών μεταφορών με το εγχειρίδιο μετατροπών το οποίο δυστυχώς δεν τίμησε κανένας εκ μέρους του υπουργείου και της αστυνομίας. Ήταν ένα μέτρο που όπως βλέπετε ήταν υπέρ του πολίτη και αυτό δεν έκανε καλό στα δύο κρατικά τμήματα! Είναι φανερό φυσικά ότι δεν υπήρχε ποτέ συνεννόηση μεταξύ του τμήματος οδικών μεταφορών και αστυνομίας. Ο καθένας ήθελε το δικό του. Ο ένας αψηφούσε τον άλλο με αποτέλεσμα την ταλαιπωρία του απλού πολίτη ο οποίος ήθελε ένα απλό πράγμα: Να απολαμβάνει το χόμπι του με τον ίδιο τρόπο όπως ένας ποδοσφαιρόφιλος, ένας κυνηγός ή και ακόμη εκείνος που του αρέσουν τα στοιχήματα (εν θα τον πω «κουμαρτζή»).
Λέει και το πιο κάτω στο άρθρο του:
Σύμφωνα πάντα με τον κ. Χατζηγιασεμή πέραν του ότι οι πλείστοι των οδηγών των τροποποιημένων και επικίνδυνων για οδήγηση οχημάτων ήταν νεαρής ηλικίας, προέκυψε ότι ένα ποσοστό είχαν γνώσεις μηχανικού αυτοκινήτων. Δηλαδή, είτε εργάζονται ως υπάλληλοι σε συνεργεία επισκευής αυτοκινήτων, είτε κατέχουν γνώσεις και εμπειρία και έχουν στήσει δικά τους αυτοσχέδια γκαράζ-συνεργεία, όπου προβαίνουν σε αυτές τις έκνομες δραστηριότητες. Όλα αυτά, συνέχισε, αποτελούν αντικείμενο της αστυνομικής έρευνας που συνεχίζεται, όπως επίσης και το ενδεχόμενο κάποιοι από τους νεαρούς να τροποποίησαν τα οχήματά τους σε αδειούχους μηχανικούς.
Close
Ε ναι επειδή άμα σου αρέσει το αυτοκίνητο και ότι συνεπάγεται με αυτό θα πρέπει να το παρατήσεις και να γίνεις καθαρίστρια! Και πες ότι είσαι ένας από αυτούς τους «κακούς» ανθρώπους που έγιναν αδειούχοι μηχανικοί, θα πρέπει να αποδείξεις το αυτονόητο σε μια μάζα ανίδεων που στόχος τους είναι να σε κάνουν να φαίνεσαι ο εγκληματίας της κοινωνίας.
Ας εξηγήσουμε και κάτι στο φίλο δημοσιογράφο. Οι ψηλές ταχύτητες, ναι, είναι επικίνδυνες. Δεν βελτιώνει κανείς όμως το αυτοκίνητο του για να μπορεί να ταξιδεύει με περισσότερα από 100 χλμ/ώρα. Όλα τα αυτοκίνητα μπορούν να το κάνουν, ακόμα και το δικό σου. Η βελτίωση ενός αυτοκινήτου δεν γίνεται μόνο στην ιπποδύναμη, γίνεται στη κατανάλωση, στο φρενάρισμα, στην ομορφιά, στο κράτημα και σε άλλους πολλούς τομείς που και να σου τους αναφέρω δεν θα μπορέσεις ποτέ να τους καταλάβεις. Όχι επειδή είσαι «λίγος», αλλά επειδή βλέπεις σε μια κατεύθυνση η οποία δεν.. απλά δεν.
Κανένας petrolhead δεν είναι υπέρ των παράνομων κόντρων στους δρόμους. Πολλοί από εμάς μεταφερθήκαμε στη πίστα (ναι είμαι και εγώ ένας από αυτούς). Κάποιοι ίσως να μας χαλάνε το όνομα με το να προκαλούν σε δημόσιους δρόμους. Δεν είναι όμως κανένας μας εγκληματίας. Αποδείξαμε πολλές φορές ότι σαν μάζα έχουμε λόγο. Οδηγήστε κι εσείς μαζί μας αυτούς τους λιγοστούς που απέμειναν να τρέχουν στους δρόμους, στις πίστες. Αυτό θα ήταν παραγωγική δημοσιογραφία.
Λύσεις έχουμε δώσει αμέτρητες φορές και σας θυμίζω άρθρο του Στέλιου Κυθρεώτη το οποίο γράφτηκε πάλι με την ίδια αφορμή: Την ασχετοσύνη σας, δηλαδή μπαρούφες, από άσχετους δημοσιογράφους.
Αυτά από μένα! My 2 Cents
Αυγουστής Αυγουστή
Διαβάστε επίσης:
Το πάθος για τα αυτοκίνητα – Τι δεν βλέπει ο μέσος κυπραίος και τα “παλιοσίδερα” – Του Στέλιου Κυθρεώτη