Πάμε πίσω... Καμια 10ριά χρόνια όπου η Anne Forschner από την Γερμανία, η οποία σπουδασμένη σχεδιασμό οχημάτων, παρουσίασε με τις ευλογίες της BMW ένα σχέδιο της το οποίο είναι πραγματικά εξαιρετικό.
Το είχε ονομάσει Lovos από τα αρχικά του Lifestyle of Voluntary simplicity - δηλαδή τρόπος ζωής ηθελημένης απλότητας. Κοιτώντας βέβαια τις φωτογραφίες, το 99% θα πείτε, "WTF BRO?", γιατί καμία σχέση με απλότητα δεν είχε το σχέδιο, αλλα άστο να πάει. Η ιδέα μετράει.
Η ιδέα της Anne περιλάμβανε ένα αμάξωμα που αποτελείτο από 260 κομμάτια, τα περισσότερα εκ των οποίων μοιάζουν με λέπια. Είχε στο μυαλό της ότι αυτά θα εκτείνονται (ο εφιάλτης της αεροδυναμικής) και θα λειτουργούν ως αερόφρενα, όταν επιβραδύνει το αυτοκίνητο, ενώ ταυτόχρονα θα συλλέγουν και ηλιακή ενέργεια, ως κοινά ηλιακά κάτοπτρα.
Μερικά από αυτά τα λέπια μάλιστα καλύπτουν τους τροχούς, και όταν το Lovos ξεκινά να κινείται, δημιουργούν ένα σχήμα σαν φτερωτή τουρμπίνας.
Η Anne συνεχίζει να εργάζεται μέχρι και σήμερα σαν σχεδιαστής στην BMW αλλά από ότι φαίνεται κανένας άλλος σχεδιαστής δεν εμπνέυστηκε από το σχέδιο της.
Εσύ πως το βλέπεις το "όχημα";
Κύπρος: Ο ασφαλής μοτοσικλετιστής... δεν αγοράζει μοτοσικλέτα!
Του Στέλιου Κυθρεώτη
Θυμήθηκα την δεκαετία του ’70… Είναι τραγικό ως οπισθοδρομικό να ακούς «ειδήμονα» της οδικής ασφάλειας να λέει σε εκπομπή με καμάρι, πως έπεισε αρκετούς νεαρούς τους οποίους εκπαίδευε, να ΜΗΝ αγοράσουν μοτοσικλέτα (!!) γιατί είναι επικίνδυνο στην Κύπρο, ενώ αν ήταν στη Σουηδία ή Νορβηγία θα τους έλεγε να το πράξουν.
Και δεν υπονοούμε ότι δεν είναι επικίνδυνο να οδηγείς μοτοσικλέτα στην Κύπρο, γιατί όντως είναι. Εννοούμε όμως πως η λύση δεν είναι να ΜΗΝ αγοράζουμε μοτοσικλέτες, αλλά να βρούμε τρόπους σαν Πολιτεία να εκπαιδεύσουμε τους οδηγούς των άλλων οχημάτων για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τους μοτοσικλετιστές, αλλά και τους ίδιους τους μοτοσικλετιστές να φοράνε το κράνος τους και να τηρούν τα όρια ταχύτητας στους δρόμους. Αποτελεσματικά.
Όμως, είναι με τέτοιες προσεγγίσεις «ειδικών» που έχουμε αποτύχει να μειώσουμε διαχρονικά τα δυστυχήματα. Είναι με τέτοιες προσεγγίσεις που δεν έχουμε ελέγξει τους ντελιβεράδες, τους ηλικιωμένους οδηγούς, τους φορτωμένους αλκοόλ, την ταχύτητα, τους δρόμους που γίνονται επαναστροφές παράνομα. Είναι με τέτοιες προσεγγίσεις που επικεντρωνόμαστε μόνο αποτρεπτικά με πρόστιμα τα οποία επιβαρύνουν τον μέσο πολίτη. Εστιάζουμε λανθασμένα, αντί να το δούμε σφαιρικά, να βελτιώσουμε το οδικό δίκτυο, να βρούμε τρόπους να φρεσκάρουμε τον στόλο οχημάτων με σχέδια απόσυρσης (να αποτρέψουμε την πώληση αυτοκινήτων προς 300€ – 500€ και την χρήση τους σε κακή κατάσταση – δεν εννοούμε τα κλασικά). Είναι με τέτοιες προσεγγίσεις που ΔΕΝ έχουμε πίστες ταχύτητας και ασφαλούς οδήγησης μιας και δεν έχουμε καταλάβει πως σκέφτεται ο νέος. Είναι τέλος με τέτοιες προσεγγίσεις που πουλάμε ψεύτικες ελπίδες πως με τις κάμερες θα μειωθούν τα θανατηφόρα δυστυχήματα.
Όσο στις θέσεις των «υπευθύνων» ενημέρωσης και εκπαίδευσης βρίσκονται άτομα που στο μυαλό τους έχουν μόνο τα όρια ταχύτητας και τα πρόστιμα, ή έχουν διοριστεί να κάνουν αυτό το λειτούργημα ή έμειναν 30 χρόνια πίσω ή νομίζουν ότι ξαφνικά έγιναν ειδήμονες επειδή διάβασαν ένα άρθρο για την οδική ασφάλεια, δεν θα μειωθούν τα δυστυχήματα στην Κύπρο.
Η δική μας προσπάθεια με συναντήσεις με τους αρμόδιους υπουργούς, τμήματα της Πολιτείας και δημοσιογράφους που κοιτάνε μπροστά και όχι 30 χρόνια πίσω, θα είναι να αναπτύξουμε το τρίπτυχο της οδικής ασφάλειας, το safe system. Ασφαλέστερο οδικό δίκτυο, ασφαλέστεροι οδηγοί, ασφαλέστερα οχήματα. Όχι μόνο πρόστιμα και παραινέσεις «να μην αγοράζουν μοτοσικλέτες».
Η οδική ασφάλεια είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο στο οποίο η Κύπρος έχει αποτύχει.
Και για την ιστορία: 62% των νεκρών από τροχαία δυστυχήματα στη Νορβηγία τον Αύγουστο, ήταν μοτοσικλετιστές.