Του Στέλιου Κυθρεώτη
Κάθε φορά που πάω σε ταξίδι για οδήγηση νέου μοντέλου στο εξωτερικό, έχω την ευκαιρία να σκεφτώ διάφορα. Για την ζωή και την καριέρα μου, τα αυτοκίνητα, την κουλτούρα.
Αυτή τη φορά η επίσκεψη ήταν στη Λειψία στο Porsche Experience Center για να οδηγήσουμε το νέο Porsche Cayenne. Ένα υπεραυτοκίνητο off-road αλλά και στην πίστα.
Δεν θα αναλύσω τα του νέου Cayenne εδώ, θα κάνω αναλυτική παρουσίαση σε λίγες μέρες.
Όμως ζώντας αυτή την εμπειρία σε μια πίστα «πολυτελείας» όπου όλα δουλεύουν ρολόι, επισκεπτόμενος το εργοστάσιο της πρώην ανατολικής Γερμανίας που τώρα παράγει… 550 αυτοκίνητα την μέρα, βλέποντας την οργάνωση, την εμπιστοσύνη που δείχνουν τα εργοστάσια στους διψασμένους για οδήγηση (ειδικά αν υπάρχει και πίστα στο πρόγραμμα) σκέφτηκα πολλά.
Ώριμος πλέον στην οδήγηση, την ταχύτητα, τους αγώνες, σκεπτόμουνα λοιπόν πόσο ανούσια είναι κάποια πράγματα στη χώρα μας.
Όταν πηγαίνεις με 200χλμ/ω στον αυτοκινητόδρομο όπου επιτρέπεται και 50χλμ/ω εκεί που επιβάλλεται και βλέπεις ότι τους στόχους που βάζουν οι Γερμανοί - smart to lean to green by 2030 - τους πετυχαίνουν, όταν ακολουθείς τον οδηγό- περσινό νικητή του Le Mans στην πίστα και δεν του κάνεις τον έξυπνο, καταλαβαίνεις - τουλάχιστον εγώ - τα πιο κάτω:
Ότι για να έχεις στην Κύπρο δρόμους σωστούς και όραμα στην οδική ασφάλεια πρέπει να έχεις ικανές ηγεσίες χωρίς γραφειοκρατίες, μεσάζοντες και κουμπαριλλίκκια διαχρονικά. Η αποτυχία στα μέτρα οδικής ασφάλειας στην Κύπρο, δεν οφείλεται στην ταχύτητα, το αποδεικνύουν οι Γερμανοί. Οφείλεται στην ανικανότητα πολλών στα υπουργεία, στην Αστυνομία, σε θέσεις κλειδιά.
Το να έχεις στόχους για να φέρεις την πράσινη ενέργεια σε μια χώρα όπως η Κύπρος που έχει ήλιο καθημερινά δεν είναι δύσκολο, απλά θέλει αξιοκρατικές τοποθετήσεις σε κρίσιμα πόστα. Όχι κομματόσκυλα. Διαχρονικά για 40+ χρόνια τώρα.
Το να βλέπεις 4,300 υπαλλήλους στο εργοστάσιο της Porsche να δουλεύουν ρολόι και να σε χαιρετάνε χαμογελαστοί και να φέρνεις στο μυαλό σου πολλούς Κύπριους δημόσιους υπαλλήλους (όχι όλους) τα σικ-λιφ και την ευθυνοφοβία παράλληλα με την… πάντα άριστη αξιολόγηση τους, είναι τραγικό.
Το να είσαι στην πίστα ακολουθώντας τις οδηγίες και αποφεύγοντας τις αππωμάρες αναπόφευκτα σε κάνει να σκέφτεσαι πολλούς Κύπριους «πρωταθληταράδες» με ψυχολογικά προβλήματα που παρασιτούν στον αθλητικό μας χώρο.
Στην Κύπρο που τα ξέρουμε όλα, ζούμε στην κοσμάρα μας. Όσο με παίρνει θα προσπαθώ από τη θέση μου σαν αθλητής, σαν γνωστής της οδικής ασφάλειας και σαν Κύπριος πολίτης να συμβάλλω στην βελτίωση των πιο πάνω (όλων).
Μέχρι να επιστρέψω, ζω κι εγώ το όνειρο της γερμανικής τελειότητας κι ας είμαι ιταλόφιλος αυτοκινητιστικά.
Σημ: Η φωτό με τα 202χλμ στον αυτοκινητόδρομο τραβήχθηκε από τον συνοδηγό μου
Τα ηλεκτρικά θα είναι αυτοκίνητα μιας χρήσης;
Αν βγείτε να αγοράσετε ένα αυτοκίνητο 20ετίας, το σίγουρο είναι ότι θα βρείτε κάποιο να κάνει την δουλειά του. Μπορεί το ίδιο να υποστηρίξει κανείς και για τα μεταχειρισμένα ηλεκτρικά;
Ένα από τα μεγαλύτερα θέματα που φέρνουν ανησυχία στους απλούς καταναλωτές σχετικά με τα ηλεκτρικά είναι αν αυτά τα αυτοκίνητα μπορούν να διαρκέσουν στον χρόνο. Κάτι που προφανώς εξαρτάται αποκλειστικά από την αντοχή των μπαταριών τους και κατά πόσον αυτές θα έχουν ικανοποιητική απόδοση σε βάθος χρόνου.
Οι περισσότερες εταιρίες υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει θέμα, υπολογίζοντας βέβαια με ορίζοντα δεκαετίας ή λίγο παραπάνω. Αυτό όμως δεν αφορά μία μεγάλη μάζα καταναλωτών, ιδίως στις πιο φτωχές χώρες όπως η Ελλάδα, όπου το αυτοκίνητο παραμένει σε χρήση για αρκετά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Η όλη κατάσταση με τις μπαταρίες θυμίζει αρκετά αυτό που γίνεται με τα τηλέφωνα και τους φορητούς υπολογιστές. Τα τελευταία χρόνια οι μπαταρίες των δύο αυτών δημοφιλών συσκευών είναι πλέον κλειστές και δεν αλλάζουν. Όταν χαλάσουν ή χάσουν την απόδοσή τους, δεν αλλάζεις πλέον τις μπαταρίες αλλά ολόκληρη την κατασκευή.
Μπορεί η ίδια λογική να ισχύσει και στα αυτοκίνητα; Όσο και αν φαίνεται δύσκολο, τα πράγματα μάλλον οδεύουν προς τα εκεί. Ήδη η Tesla δεν έχει σχεδιάσει τις μπαταρίες της με τρόπο ώστε να επισκευάζονται, απλά αντικαθίστανται τα ελαττωματικά εξαρτήματα.
Το πρόβλημα είναι ότι η αντικατάσταση των μπαταριών είναι μία πανάκριβη υπόθεση. Σε κάποια από τα Tesla Model S, τα νέα πακέτα μπαταριών κοστίζουν πάνω από 18.000 δολάρια, λεφτά που σε αρκετές περιπτώσεις αντιστοιχούν στο κόστος ενός μεταχειρισμένου αυτοκινήτου, ξεπερνούν και το μισό της αξίας του αν κάποιος αποφασίσει να το επισκευάσει.
Για κάποιες ασφαλιστικές εταιρίες στις ΗΠΑ, το αυτοκίνητο διαγράφεται αν η επισκευή υπερβαίνει το 50% της αξίας του. Αν λοιπόν η επκευή ενός ηλεκτρικού είναι ακριβή, τότε ο ιδιοκτήτης θα οδηγηθεί στην αγορά ενός καινούργιου. Ουσιαστικά δηλαδή μιλάμε για αυτοκίνητα μιας χρήσης.
Ποιος αλήθεια θα αγοράσει μετά από αυτό ένα ηλεκτρικό όταν η μπαταρία του είναι εκτός εγγύησης. Ακόμα και το 1 εκατομμύριο χιλιόμετρα που δίνει η Toyota στην Ευρώπη για το bZ4X είναι υπό κάποιος προϋποθέσεις. Τι γίνεται όμως με τα ηλεκτρικά που έχουν ξεπεράσει τα 10 χρόνια στην αγορά;
Στα συμβατικά μοντέλα είναι απλό. Ακόμα και ένα αυτοκίνητο 20ετίας μπορεί να κάνει την δουλειά του και να περάσει από έναν έλεγχο από τον μηχανικό για όποιον θέλει να το αγοράσει. Πως όμως μπορεί κάποιος να ελέγξει τις μπαταρίες και με ποιόν τρόπο μπορεί να δει τι συμβαίνει εντός τους και αν υπάρχουν ελαττώματα;
Όλα τα παραπάνω συντείνουν στο γεγονός ότι τα ηλεκτρικά θα αφορούν κατά κύριο λόγο πλούσιους πελάτες οι οποίοι θα μπορούν να αλλάζουν εύκολα τα αυτοκίνητά τους. Και να προχωρούν άμεσα στην αγορά ενός καινούργιου αν η μπαταρία τους παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα.
Είναι όμως αυτό που θέλει πραγματικά ή αγορά; Ή μήπως οι εταιρίες θα πρέπει να ξανασκεφτούν τον τρόπο με τον οποίο έχουν οργανώσει την παραγωγή των ηλεκτρικών. Και τις πολλές και δύσκολες απαντήσεις που θα κληθούν να δώσουν όταν θα φύγει αυτή η πρώτη φούρια και θα αρχίσουν τα μεταχειρισμένα ηλεκτρικά να πλημμυρίζουν με τα προβλήματά τους την αγορά.
Πηγή: Newsauto.gr