Η δεκαετίες των 90s και 00s ήταν αναμφίβολα για τους φίλους του αυτοκινήτου, η πιο γνωστές στο χώρο της παραγωγής αλλά και της βελτίωσης σπορ αυτοκινήτων. Η μεγαλύτερη αρρώστια στο χώρο (η οποία φυσικά ζει μέχρι και σήμερα) είναι αυτή του Ιαπωνικού αυτοκινήτου.
Δεν είναι μόνο η τεράστια παράδοση που έχουν οι Ιάπωνες στο χώρο του αυτοκινήτου, αλλά και το στα βάθη της ιστορίας ξεχωριστό στιλ που έχουν. Όπως και να το κάνουμε είναι ένας πολύ ιδιαίτερος και παράξενος λαός με πολύ συγκεκριμένο τρόπο ζωής, αξίες και πιστεύω. Μια σοβαρή αυτοκινητιστική σχολή που κατακτά τον κόσμο ολόκληρο.
Εξού και τα "κομμάτια" που βλέπουμε μέσα από τον φακό του Sqweez Fotorace. Ίσως τα πιο διαχρονικά αυτοκίνητα τα οποία γεννήθηκαν μέσα από την Ιαπωνική σχολή και μέχρι σήμερα σου σηκώνουν την τρίχα μόνο από ένα πέρασμά τους (Ναι ακόμη και εργοστασιακό για τους κλαμούριδες των 280 αλόγων).
Ο λόγος λοιπόν για το Nissan Skyline R34 GT-R του Paphon Chanyasak, To Mazda RX-7 FD3S του Lasit Parnnark, Το Toyota Supra του Mark Nuttapat και το μοναδικό Honda NSX του Tucky TK. Μια τετράδα "καμένων" της Ιαπωνικής σχολής από την Θαιλάνδη οι οποίοι πρόσφεραν τα "μωρά" τους για μια όμορφη φωτογράφιση έτσι ώστε να τα απολαύσουμε όλοι μαζί.
Θα μου πείτε ότι δεν είναι μόνο αυτά τα τέσσερα που αντικατοπτρίζουν την Ιαπωνική αυτοκινητιστική σχολή. Θα σας το πω ότι ναι συμφωνώ ΑΛΛΑ και διαφωνώ. Στο χώρο της βελτίωσης χωρούν πολλοί. Στο χώρο της ιστορίας όμως μένουν λίγοι. Κάτι που πολλοί δεν θα κατανοήσουν αλλά τους καταλαβαίνουμε. Είναι δεδομένη η αγάπη που έχουμε για Lancer Evolution, τα Honda Integra και Civic, τα Nissan Pulsar και τα Silvia, τα Subaru Impreza, τα 300ΖΧ και άλλα πολλά. Για τον καθένα το αυτοκίνητο του είναι ξεχωριστό. Αλλά ας δούμε μαζί αυτά τα τέσσερα που κατά τη δική μας γνώμη είναι οι βασιλιάδες των JDM αυτοκινήτων.
Απολαύστε ακόμη περισσότερες φωτογραφίες στο πιο κάτω γκαλερί!
Κύπρος: Ο ασφαλής μοτοσικλετιστής... δεν αγοράζει μοτοσικλέτα!
Του Στέλιου Κυθρεώτη
Θυμήθηκα την δεκαετία του ’70… Είναι τραγικό ως οπισθοδρομικό να ακούς «ειδήμονα» της οδικής ασφάλειας να λέει σε εκπομπή με καμάρι, πως έπεισε αρκετούς νεαρούς τους οποίους εκπαίδευε, να ΜΗΝ αγοράσουν μοτοσικλέτα (!!) γιατί είναι επικίνδυνο στην Κύπρο, ενώ αν ήταν στη Σουηδία ή Νορβηγία θα τους έλεγε να το πράξουν.
Και δεν υπονοούμε ότι δεν είναι επικίνδυνο να οδηγείς μοτοσικλέτα στην Κύπρο, γιατί όντως είναι. Εννοούμε όμως πως η λύση δεν είναι να ΜΗΝ αγοράζουμε μοτοσικλέτες, αλλά να βρούμε τρόπους σαν Πολιτεία να εκπαιδεύσουμε τους οδηγούς των άλλων οχημάτων για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τους μοτοσικλετιστές, αλλά και τους ίδιους τους μοτοσικλετιστές να φοράνε το κράνος τους και να τηρούν τα όρια ταχύτητας στους δρόμους. Αποτελεσματικά.
Όμως, είναι με τέτοιες προσεγγίσεις «ειδικών» που έχουμε αποτύχει να μειώσουμε διαχρονικά τα δυστυχήματα. Είναι με τέτοιες προσεγγίσεις που δεν έχουμε ελέγξει τους ντελιβεράδες, τους ηλικιωμένους οδηγούς, τους φορτωμένους αλκοόλ, την ταχύτητα, τους δρόμους που γίνονται επαναστροφές παράνομα. Είναι με τέτοιες προσεγγίσεις που επικεντρωνόμαστε μόνο αποτρεπτικά με πρόστιμα τα οποία επιβαρύνουν τον μέσο πολίτη. Εστιάζουμε λανθασμένα, αντί να το δούμε σφαιρικά, να βελτιώσουμε το οδικό δίκτυο, να βρούμε τρόπους να φρεσκάρουμε τον στόλο οχημάτων με σχέδια απόσυρσης (να αποτρέψουμε την πώληση αυτοκινήτων προς 300€ – 500€ και την χρήση τους σε κακή κατάσταση – δεν εννοούμε τα κλασικά). Είναι με τέτοιες προσεγγίσεις που ΔΕΝ έχουμε πίστες ταχύτητας και ασφαλούς οδήγησης μιας και δεν έχουμε καταλάβει πως σκέφτεται ο νέος. Είναι τέλος με τέτοιες προσεγγίσεις που πουλάμε ψεύτικες ελπίδες πως με τις κάμερες θα μειωθούν τα θανατηφόρα δυστυχήματα.
Όσο στις θέσεις των «υπευθύνων» ενημέρωσης και εκπαίδευσης βρίσκονται άτομα που στο μυαλό τους έχουν μόνο τα όρια ταχύτητας και τα πρόστιμα, ή έχουν διοριστεί να κάνουν αυτό το λειτούργημα ή έμειναν 30 χρόνια πίσω ή νομίζουν ότι ξαφνικά έγιναν ειδήμονες επειδή διάβασαν ένα άρθρο για την οδική ασφάλεια, δεν θα μειωθούν τα δυστυχήματα στην Κύπρο.
Η δική μας προσπάθεια με συναντήσεις με τους αρμόδιους υπουργούς, τμήματα της Πολιτείας και δημοσιογράφους που κοιτάνε μπροστά και όχι 30 χρόνια πίσω, θα είναι να αναπτύξουμε το τρίπτυχο της οδικής ασφάλειας, το safe system. Ασφαλέστερο οδικό δίκτυο, ασφαλέστεροι οδηγοί, ασφαλέστερα οχήματα. Όχι μόνο πρόστιμα και παραινέσεις «να μην αγοράζουν μοτοσικλέτες».
Η οδική ασφάλεια είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο στο οποίο η Κύπρος έχει αποτύχει.
Και για την ιστορία: 62% των νεκρών από τροχαία δυστυχήματα στη Νορβηγία τον Αύγουστο, ήταν μοτοσικλετιστές.