Του Στέλιου Κυθρεώτη
Χθες χάσαμε ακόμη ένα φίλο μοτοσικλετιστή ο οποίος απώλεσε τον έλεγχο της μοτοσικλέτας του και χτύπησε αρχικά στο προστατευτικό κιγκλίδωμα, όπου το κράνος του διαλύθηκε...
Η επίσημη αναφορά μιλά για "ανθρώπινο παράγοντα" και βέβαια "αυξημένη" ταχύτητα. Και εννοείται ότι και τα δύο ισχύουν.
Όμως, κανένας δεν θα αναφέρει πως οι συγκεκριμένες μπαριέρες (crash barriers) είναι ακατάλληλες για επαφή με μοτοσικλετιστή σε πτώση.
Με δεδομένο το μεγάλο ποσοστό νεκρών μοτοσικλετιστών από πτώση και επαφή με μπαριέρες, κανένας δεν έχει αναφέρει σε σχεδιασμούς για μείωση των θανατηφόρων στην Κύπρο, πέρα από γενικόλογα του στιλ "βελτίωση του οδικού δικτύου" την ανάγκη για τοποθέτηση νέων προσθετικών μερών στις υφιστάμενες μπαριέρες για σημαντική μείωση της πιθανότητας ένας μοτοσικλετιστής να χάσει την ζωή του.
Και πάλι, δεν θα ανακαλύψουμε την "τασσινόπιττα". Υπάρχουν πολλά συστήματα στο εξωτερικό όπως το Ecran Motard που φαίνεται στην πρώτη φωτογραφία, αλλά και άλλα όπως το Mototub, το Motorail και το Plasti-rail. Δοκιμασμένα συστήματα τα οποία με βεβαιότητα μπορούν να σώσουν ζωές στην Κύπρο - θα είχαν πιθανότατα σώσει τρεις, μόνο το 2020... - . Η διαφορά της πρώτης από την δεύτερη που εμφανίζει μπαριέρες όπως αυτές που έχουμε στην Κύπρο, είναι εμφανής. Δείτε την διαφορά εδώ.
Αυτό είναι το συμπέρασμα μελέτης, στα αγγλικά, από εμπειρογνώμονες στο εξωτερικό:
Τhe working width and the dynamic deflection (i.e. deflection of the fence) were measured for each configuration. The results, in terms of the safety performance of the device for motorcyclists, showed that the motorcycle was redirected by the device and that, as the motorcycle and its rider slid along the fence, the aluminium guides protected the rider body parts against the wires. In addition, no part of the fence penetrated the motorcycle or the rider.
Το οποίο μεταφράζεται:
Οι Acceleration Severity Index (ASI), Theoretical Head Impact Velocity (THIV), Post Impact Head Decelerations (PHD), το πλάτος εργασίας και η δυναμική εκτροπή (δηλ. εκτροπή της μπαριέρας) μετρήθηκαν για κάθε διαμόρφωση. Τα αποτελέσματα, από την άποψη της απόδοσης ασφάλειας της πρόσθετης μπαριέρας για μοτοσικλετιστές, έδειξαν ότι η μοτοσικλέτα ανακατευθύνθηκε από τη πρόσθετη μπαριέρα και ότι, καθώς η μοτοσικλέτα και ο αναβάτης της γλίστρησαν κατά μήκος του φράχτη, οι πρόσθετοι οδηγοί αλουμινίου προστάτευαν τα μέρη του αμαξώματος από τα καλώδια. Επιπλέον, κανένα τμήμα του φράχτη δεν διείσδυσε τη μοτοσικλέτα ή τον αναβάτη.
Χρειαζόμαστε νέες προσεγγίσεις γιατί η μέχρι στιγμής ανάλυση των τροχαίων δείχνει ότι τα μέτρα που λαμβάνονται, εκτός από τον παράγοντα της ταχύτητας που χωρίς την χρήση καμερών (που μας πουλάνε σαν χρήσιμη) έχει μειωθεί, σε όλους τους άλλους παράγοντες υπάρχει διαχρονικά μια αποτυχημένη πορεία (κράνος, ζώνη κ.α.). Η Πολιτεία χρειάζεται πίεση από εμάς για να γεμίσουν οι δρόμοι μας με νέες μπαριέρες. Με κράνη (με προδιαγραφές) και ζώνες που θα φοράμε πάντα.
Οδική Ασφάλεια: Φιλμάκια με θετικότητα ή με φόβο στην εκπαίδευση νέων οδηγών;
Του Στέλιου Κυθρεώτη
Θυμάστε κάποια βίντεο της Αστυνομίας που όλοι κατά καιρούς έχουμε παρακολουθήσει όπου αυτοκίνητα τρακάρουν βίαια και περιέχουν ακόμη και μικρά παιδιά να σκοτώνονται ή να τραυματίζονται σοβαρά;
Σύμφωνα με νέα έρευνα, τα φιλμάκια εκφοβισμού δεν φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα και όπως διαφαίνεται, μηνύματα με θετικότητα ξεπερνούν αυτά που περιέχουν φόβο στην εκπαίδευση των νέων οδηγών.
Μια νέα μελέτη που λάβαμε από το Λονδίνο και δημοσιεύτηκε στην Road Safety GB, έδειξε ότι τα φιλμάκια που δείχνουν υπεύθυνη συμπεριφορά (positivity) θα μπορούσαν να ωθήσουν τους νεαρούς οδηγούς να οδηγούν λιγότερο επικίνδυνα, παρά τα βίντεο που στοχεύουν στην πρόκληση φόβου (fear) με βίαιες συγκρούσεις και αίμα. Το αποτέλεσμα ήταν ακόμη πιο έντονο όταν προβλήθηκαν στους νέους τα ίδια φιλμάκια θετικότητας και φόβου, σε μορφή VR.
Η μελέτη, η οποία διενεργήθηκε από το University of Antwerp σε συνεργασία με το University of Southampton και το University of Warwick, έδειξε τα αποτελέσματα στην συμπεριφορά 146 νεαρών οδηγών οι οποίοι παρακολούθησαν δύο διαφορετικά βίντεο με στόχο να συγκριθούν οι διαφορές στις συμπεριφορές τους απέναντι στην επικίνδυνη οδήγηση. Οι μισοί από τους νεαρούς είδαν ένα βίντεο διάρκειας έξι λεπτών που είχε ως στόχο να προκαλέσει τον φόβο μέσω μιας βίαιης σύγκρουσης που προκλήθηκε από έναν απερίσκεπτο οδηγό του οποίου απέσπασαν την προσοχή του οι επιβάτες του.
Οι υπόλοιποι μισοί νεαροί παρακολούθησαν ένα βίντεο που δείχνει μια θετική σκηνή με έναν προσεκτικό οδηγό ο οποίος ζητά από τους επιβάτες του να μην του αποσπούν την προσοχή.
Και οι δύο ταινίες οδικής ασφάλειας αναπτύχθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν ειδικά για τις υπηρεσίες Πυροσβεστικής και Πρώτων Βοηθειών στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η μελέτη εξέτασε επίσης εάν η παρακολούθηση των βίντεο σε μορφή VR, είχε διαφορετικά αποτελέσματα από την παρακολούθηση των βίντεο σε μια δισδιάστατη (2D) οθόνη τηλεόρασης. Και όντως, το φιλμάκι της θετικότητας σε μορφή VR είχε καλύτερα αποτελέσματα από το φιλμάκι φόβου, με ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό.
Κάθε νέος που συμμετείχε πήρε ένα ερωτηματολόγιο για να αξιολογήσει τη στάση του ως προς τον κίνδυνο που πιθανόν να βρει στο δρόμο πριν και μετά τη δοκιμή. Στο τέλος της δοκιμής, πήραν επίσης ένα δεύτερο τεστ, το Vienna-Risk-Taking Test-Traffic.
Σε αυτό το τεστ, παρακολούθησαν βιντεοκλίπ καταστάσεων οδήγησης που απαιτούν αντίδραση οδηγού (για παράδειγμα, λαμβάνοντας υπόψη εάν θα προσπεράσουν σε παγωμένες συνθήκες) και τους ζητήθηκε να δηλώσουν εάν και πότε θεωρούσαν τον ελιγμό πολύ επικίνδυνο. Τα ευρήματα έδειξαν ότι οι ταινίες με θετικό πλαίσιο μείωσαν σημαντικά την επικίνδυνη οδήγηση τόσο όταν εμφανίστηκαν σε οθόνη 2D αλλά και ακόμη περισσότερο όταν προβλήθηκαν σε μορφή VR.
Αντίθετα, η ταινία φόβου που εμφανίζεται στο VR απέτυχε να μειώσει τις επικίνδυνες οδηγικές συμπεριφορές και, στην πραγματικότητα, αύξησε την ανάληψη κινδύνων των νέων οδηγών.
Ο Dr. Yaniv Hanoch, αναπληρωτής καθηγητής διαχείρισης κινδύνου (risk management) στο University of Southampton, δήλωσε: «Η εξεύρεση των καλύτερων μέσων για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος της εκπαίδευσης των νέων σε θέματα οδικής ασφάλειας είναι υψίστης σημασίας. Aυτή η έρευνα παρέχει την πρώτη εξέταση των επιπτώσεων τόσο του περιεχομένου των μηνυμάτων (θετικότητα αντί φόβος) όσο και του τρόπου παράδοσης των μηνυμάτων στους νέους οδηγούς».
Σημείωση του γράφοντος:
Άραγε, σε ότι έχει να κάνει με την πανδημία, αν γινόταν μια αντίστοιχη έρευνα με δύο φιλμάκια ή ειδήσεις, η μια με εκφοβισμό για την κακή υγειονομική κατάσταση και η άλλη με θετική προσέγγιση στο θέμα, ποιος τρόπος θα είχε τα πιο καλά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση του ιού από τους πολίτες;
Μεγάλο ερώτημα…