Οδική ασφάλεια VS γερασμένα ελαστικά

Τα ελαστικά αποτελούν τα μοναδικά σημεία του οχήματος που βρίσκονται σε διαρκή επαφή με το δρόμο, έχοντας έτσι άκρως σημαντικό ρόλο στην ασφάλειά των επιβατών κατά τη διάρκεια της οδήγησης. Η πραγματική ηλικία των ελαστικών αποτελεί συνάρτηση πολλών παραγόντων και διαφέρει σε κάθε περίπτωση.

Η γήρανση και κατ’ επέκταση η ανάγκη για αλλαγή των ελαστικών αποτελούν σημαντικά ζητήματα, που προκαλούν ερωτήματα τα οποία σε πολλές περιπτώσεις οδηγούν σε αντιφατικά συμπεράσματα, τα οποία περισσότερο μπερδεύουν παρά κατατοπίζουν. Οι Βρετανοί, για παράδειγμα, αλλάζουν τα ελαστικά τους μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο.

Έτσι σύμφωνα με έρευνα του Yougov τρεις στους πέντε ιδιοκτήτες αυτοκινήτων (60%) τα αλλάζουν όταν η χρήση του είναι ακατάλληλη. Ωστόσο ένας στους πέντε αλλάζει ελαστικά κάθε 2-3 χρόνια (21%), ενώ το 5% αλλάζει τα ελαστικά του μία φορά το χρόνο ή περισσότερο. Μια σημαντική μειοψηφία (13%) δηλώνει ότι δεν γνωρίζει κάθε πότε τα αλλάζει.

Από την άλλη, οι Γερμανοί αλλάζουν πιο τακτικά τα ελαστικά τους. Ένας στους πέντε (20%) λέει ότι τα αλλάζει μία φορά τον χρόνο ή περισσότερο, ενώ μια σημαντική μερίδα οδηγών κάνει χρήση και των χειμερινών ελαστικών λόγων των ακραίων καιρικών συνθηκών που επικρατούν. Το 26% δηλώνει ότι αλλάζει τα ελαστικά κάθε 2-3 χρόνια, ενώ ένα κομμάτι ιδιοκτητών αυτοκινήτων δεν γνωρίζει κάθε πότε τα αλλάζει αγγίζει το 12%.

Οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες αυτοκινήτων αλλάξουν τα ελαστικά τους όταν κάτι δεν τους αρέσει. Το ίδιο κάνουν και οι Αυστραλοί (41%). Επίσης, το 32% των Αμερικανών και το 34% των Αυστραλών αλλάζουν τα ελαστικά τους κάθε 2-3 χρόνια.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί πότε ένα ελαστικό αρχίζει να μην είναι ασφαλές. Σημειώνεται ότι η γήρανση των ελαστικών αρχίζει μόλις αυτά τοποθετηθούν, εξαιτίας της παρουσίας συμπιεσμένου αέρα εντός του ελαστικού. Σε περίπτωση αποθήκευσής τους, ένας χρόνος στην αποθήκη αντιστοιχεί σε 3 εβδομάδες χρήσης στο δρόμο.

Επίσης, πολύ σημαντικό ρόλο στη γήρανση ενός ελαστικού παίζουν οι περιβαλλοντικές συνθήκες, όπως η έκθεση στον ήλιο ή το κλίμα σε περιοχές που βρίσκονται δίπλα στη θάλασσα. Αυτό σημαίνει ότι η κακή αποθήκευση, η χαμηλή πίεση και οι άσχημες συνθήκες χρήσης και συντήρησης αλλοιώνουν πολλά στοιχεία και παραμέτρους του ελαστικού.

Τέλος, ακόμη και αν τα ελαστικά δεν έχουν φτάσει στο όριο φθοράς, σύμφωνα με τη, η μέγιστη διάρκεια ζωής των ελαστικών δεν πρέπει να ξεπερνά τα 10 χρόνια από την ημερομηνία παραγωγής τους. Εφόσον περάσουν τα 5 χρόνια από την ημερομηνία παραγωγής, συνίσταται συχνός έλεγχος της κατάστασης των ελαστικών, ενώ η πίεσή τους είναι χρήσιμο να ελέγχεται κάθε μήνα.

Πηγή: Autoblog

Του Στέλιου Κυθρεώτη

Κάθε φορά που φθάνω σε έκθεση κλασικών αυτοκινήτων στο εξωτερικό, νιώθω μια απέραντη χαρά που βρίσκομαι μαζί με χιλιάδες άλλα άτομα τα οποία, όπως κι εγώ, λατρεύουν το αυτοκίνητο. Πόσο μάλλον όταν πηγαίνω στην έκθεση Automotoretro στο Τορίνο η οποία τα τελευταία χρόνια δημιούργησε και το κομμάτι Automotoracing το οποίο μοιάζει με το δικό μας, Boyz Stuff.

Δυστυχώς, στην Κύπρο το κλασικό αυτοκίνητο και γενικότερα το χόμπι του αυτοκινήτου και του motorsport, είναι παρεξηγημένο. Είμαστε γενικά σαν λαός πολύ απληροφόρητοι στην πλειοψηφία μας σε ότι αφορά στο κλασικό αυτοκίνητο και εντελώς άσχετοι με τον τρόπο που σκέφτεται το κοινό που έχει πάθος με τα γρήγορα ή όμορφα ή κλασικά αυτοκίνητα. Σαν κύπριοι, με την εξαίρεση κάποιων χιλιάδων φίλων που άλλοι ασχολούνται με τα κλασικά και άλλοι με το tuning ή την ταχύτητα, ή κάτι σχετικό, είμαστε λαός της μάππας.

Έχω περάσει από πολλές εκφάνσεις της αυτοκινητιστικής κουλτούρας, ξεκινώντας βέβαια από τον δρόμο, τις κόντρες (ναι, το παραδέχομαι) σε Κύπρο και κυρίως στην Ελλάδα. Φυσικά, την εποχή μας δεν υπήρχαν πίστες, και όσοι τρέχαμε, το κάναμε – λανθασμένα - στους δρόμους, δυστυχώς.

Όντας στην Ιταλία στην Έκθεση Automotoretro και βλέποντας δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες να απολαμβάνουν τα αυτοκίνητα, να ψάχνουν ανταλλακτικά για το αγαπημένο τους κλασικό, το θέαμα στην "αρένα" ακόμη και μέσα στα χιόνια αλλά και τα «μοτιφαρισμένα» αυτοκίνητα παρέα με την Αστυνομία, τους carabinieri και το στρατό που λαμβάνουν μέρος στην έκθεση δίπλα από τους νεαρούς με τις μοτίφες, αναρωτιέμαι τι πάει λάθος σε αυτό τον τόπο. Στην Κύπρο του μέσου, των δήθεν, του ξερόλα και του επιδειξία, το αυτοκίνητο έχει παρεξηγημένο ρόλο. Πόσο μάλλον το κλασικό..."πετάσσεις τα λεφτά σου στα παλιαυτοκίνητα", "εγώ χωρίς αιρ-κοντίσιον εν αντέχω" και τέτοια... Και η Πολιτεία, να το "παλεύει" τα τελευταία χρόνια, μπας και αναγνωρίσει αυτό που στο εξωτερικό είναι αντικείμενο θαυμασμού, ιστορία, πολιτισμός.

Βλέποντας εδώ στην έκθεση χιλιάδες βιβλία για κλασικά, λάτρεις να συζητάνε για ένα μοντέλο με τις ώρες, αλλά και τις παρέες των νεαρών δίπλα από τα μοτιφαρισμένα τους, στεναχωριέμαι γιατί μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης στο χώρο, περιοδικά, εκδηλώσεις, άρθρα, εκπομπές στην τηλεόραση, το Boyz Stuff, Cento Miglia, συμμετοχές σε αγώνες, την πίστα κλπ, δεν έχει αλλάξει σημαντικά το τοπίο στην Κύπρο. Ενώ η μάππα είναι παντού αποδεκτή, παρά τις πρόσφατες συλλήψεις για στημένα παιγνίδια και την κομματικοποίηση του χώρου, το πάθος για το αυτοκίνητο εξακολουθεί να είναι παρεξηγημένο. Αποδεχόμαστε από μερικούς νεαρούς να κλείνουν κεντρικούς δρόμους όποτε κερδίσει η ποδοσφαιρική τους ομάδα, αλλά θυμώνουμε αν μια εξάτμιση κατά την κρίση μας κάνει περισσότερο θόρυβο από ότι ενοχλεί την γαλήνη μας έστω κι αν βάσει νόμου δεν είναι μέχρι ενός ορίου παράνομο...

Η έκθεση

Εδώ στην Ιταλία, τριγυρνώντας σε μια τέτοια μεγάλη έκθεση, νιώθεις σίγουρα πως οι κόποι σου να σώσεις ένα αυτοκίνητο από βέβαιη καταστροφή, τα λεφτά που ξοδεύεις σε αυτό και η προσωρινή απώλεια των ανέσεων σου όταν οδηγείς κλασικό, αξίζουν τον κόπο. Εδώ βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον αυτοκινητιστικό με άλλες 70,000 ομοϊδεάτες, κόσμος ο οποίος περπατώντας ήσυχα απολαμβάνει το πάθος του. Και στην έκθεση, με φωτογραφίες να προσπαθείς να συνεννοηθείς με τους Ιταλούς για το εξάρτημα που αναζητάς, και δίπλα τα αυτοκίνητα που ονειρευόσουνα μικρός ή παρακολουθούσες στους αγώνες να εκτίθενται εκεί το ένα μετά το άλλο...

Άσε που αν δει κάποιος την ενασχόληση με τα κλασικά από οικονομικής άποψης, στην ουσία πρόκειται για επένδυση γιατί τα κλασικά αυτοκίνητα είναι βάσει μελέτης η Νο.1 επένδυση στην κόσμο τα τελευταία χρόνια. Δες σχετικό άρθρο στην Telegraph εδώ.

Το πως σκέφτεται ένας παθιασμένος του αυτοκινήτου, δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Το τι σημαίνει να γυρνάς το κεφάλι σου πίσω κάθε φορά που απομακρύνεσαι από το αγαπημένο σου αυτοκίνητο, το ότι το σταθμεύεις σε σημείο για να μπορείς το βλέπεις από το μπαλκόνι, η ανοχή της ταλαιπωρίας όταν χαλάει η κλειδαριά, το τιμόνι που είναι τόσο σφιχτό και ιδανικό για να δυναμώνεις τους δικέφαλους... Αλλά και γενικότερα, το πως νιώθει ο οδηγός μιας BMW Μ2 όταν αλλάζει ταχύτητα ή ανεβάζει στροφές, πόσο ενθουσιάζει τον οδηγό το "γουσς" της τουρμπίνας, το γουργουρητό των διπλών weber σε παλαιότερα μοντέλα, το "πιντωμένο" ανέβασμα ταχυτήτων, το late braking και η στροφή με τα όσα στο καρτ... δεν περιμένω να το κατανοήσουν όλοι, αλλά τουλάχιστον να το σεβαστούν.

Παλεύω καθημερινά ούτως ώστε και στην Κύπρο να υπάρξουν όλο και περισσότεροι που θα καταλάβουν τον τρόπο σκέψης του «κοντράκια», του μοτίφα, του γρήγορου, του ραλλίστα, του λάτρη του κλασικού. Δεν υποστηρίζω το να τρέχει κάποιος στο δρόμο. Κατανοώ όμως γιατί κάποιοι το κάνουν – το έκανα κι εγώ νεαρότερος. Τώρα, υπάρχουν πίστες, motorsport.

Το αυτοκίνητο δεν είναι μόνο «πελλάρα» ή κόντρα. Είναι τρόπος ζωής για κάποιους που μπορεί να μην είμαστε ούτε κυνηγοί, ούτε της μάππας, ούτε καν του ποτού, χωρίς να μειώνω κάτι από αυτά. Απλά εξηγώ ότι, ιδιαίτερα τα κλασικά αυτοκίνητα, είναι μια κουλτούρα ζωής, ένα χόμπι που προϋποθέτει ώρες, υπομονή, κάποια λεφτά όπως οτιδήποτε άλλο, αλλά και πάρα πολύ σεβασμό. Όπως ένα διατηρητέο κτίριο, ένα μουσείο, μια θεατρική παράσταση, ένα παππού που διηγείται ιστορίες...

Στέλιος Κυθρεώτης

Editorial

Οδική ασφάλεια VS γερασμένα ελαστικά - Σοβαρό ζήτημα!

Το πάθος για τα αυτοκίνητα – Τι δεν βλέπει ο μέσος κυπραίος και τα “παλιοσίδερα”