Οι κάμερες στους κυπριακούς δρόμους δεν είναι προτεραιότητα!

Του Στέλιου Κυθρεώτη

Παρά το γεγονός ότι τα στατιστικά για τα δυστυχήματα στην Κύπρο δεν ευνοούν ένα τέτοιο έξοδο (45 εκατ. ευρώ), η Πολιτεία, μετά από 13 χρόνια και κυβερνήσεις από όλους τους χώρους, επαναφέρει τις κάμερες στους δρόμους.

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι οι κάμερες μειώνουν τα δυστυχήματα, όμως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ στην Κύπρο. Αυτό υποστηρίζουμε εμείς και μάλιστα με στοιχεία και όχι με δηλώσεις εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης.

Τα επίσημα στοιχεία της Αστυνομίας λοιπόν δείχνουν ξεκάθαρα πως το διάστημα που είχαν τοποθετηθεί κάμερες στην Κύπρο στο παρελθόν (2006 -2007) ΔΕΝ είχαν μειώσει τα δυστυχήματα παρά τις άστοχες δηλώσεις των υπευθύνων όλων των κυβερνήσεων από τότε μέχρι σήμερα. Αντίθετα σε κάποια σημεία τα δυστυχήματα είχαν αυξηθεί, όπως και οι νεκροί.

Παρόλα αυτά, λόγω κεκτημένης ταχύτητας δεκαετιών και μη σωστής ανάλυσης των δεδομένων, αντί να συγκεντρωθούμε στους παράγοντες που προκαλούν τα δυστυχήματα ( ναρκωτικά, μη χρήση κράνους και ζώνης, χρήση κινητού, ντελιβεράδες, ηλικιωμένοι οι οποίοι αποτελούσαν το 44% των νεκρών του 2019 κλπ) χρησιμοποιούμε ένα τέτοιο ποσό για να καλύψουμε 30 σημεία σε ένα δίκτυο 13,000 χλμ στην Κύπρο, τα οποία σημεία τα τελευταία χρόνια δεν έχουν να επιδείξουν αύξηση σε δυστυχήματα (χωρίς την χρήση καμερών) αντίθετα κάποια έχουν επιδείξει και μείωση.

Και για να μην μας "κρίνουν" οι υπεύθυνοι ότι μιλάμε χωρίς στοιχεία, παραθέτουμε στοιχεία ενδεικτικά μόνο από ένα σημείο που είχε κάμερες, την διασταύρωση Λεωφ. Γρίβα Διγενή με Λεωφ. Δημ. Σεβέρη στην Λευκωσία.

Το 2005 χωρίς κάμερες: 5 συγκρούσεις.
Το 2006 ΜΕ ΚΑΜΕΡΕΣ για μερικούς μήνες: 11 συγκρούσεις (πιθανότατα από τα απότομα φρεναρίσματα λόγω των καμερών).
Το 2007 ΜΕ ΚΑΜΕΡΕΣ για 8 μήνες: 5 συγκρούσεις
Το 2008 ΧΩΡΙΣ κάμερες: 2 συγκρούσεις

Από το 2009 μέχρι το 2019 ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ: με εξαίρεση το 2010 που είχαμε 3 συγκρούσεις, τις υπόλοιπες χρονιές είχαμε 0 μέχρι 2 συγκρούσεις (από το 2014 και μετά έχουμε 0 ως 1 σύγκρουση). ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ.

Δίνουμε αυτά τα στοιχεία (έχουμε στοιχεία για όλα τα σημεία) και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ από τους υπεύθυνους να προβούν στις πιο κάτω πράξεις, με δεδομένο ότι δυστυχώς δεν μπορούν αυτά τα εκατομμύρια που ξοδεύτηκαν για τις κάμερες να δοθούν σε άλλα βελτιωτικά έργα που θα μειώσουν τα δυστυχήματα:

Να παρουσιάσουν στοιχεία για ΟΛΑ τα σημεία που θα τοποθετηθούν κάμερες ώστε να επιβεβαιώνεται ότι υφίσταται λόγος τοποθέτησης τους (μελανά σημεία, αύξηση δυστυχημάτων χωρίς κάμερες). ΠΡΙΝ την τοποθέτηση τους.
Να γίνει απολογισμός μετά την τοποθέτηση τους σε τακτά διαστήματα αν και κατά πόσο έφεραν αποτελέσματα.
Αν δεν έχουν φέρει αποτελέσματα, δηλαδή μείωση των δυστυχημάτων, κάποιος να λογοδοτήσει γιατί θα έχουμε ξοδέψει 45 εκατ. ευρώ χωρίς λόγο.
Τοποθέτηση καμερών ΜΟΝΟ σε μελανά σημεία (εκεί που έχουν γίνει δυστυχήματα τα τελευταία 5 χρόνια) και όχι όπου θυμηθούμε. Αλλιώς μετά εύλογα κάποιος μπορεί να αναφέρει την εισπρακτική πολιτική των καμερών.

Ξαναδηλώνουμε ότι ούτε θέλουμε να τρέχουν στους δρόμους, ούτε υποστηρίζουμε την ταχύτητα. Ούτε είμαστε εναντίον των καμερών. Διαφωνούμε με την προτεραιότητα.

Και βέβαια, γνωρίζουμε τι συμβαίνει στους δρόμους με επίσημα στοιχεία τα οποία οι υπεύθυνοι, κολλημένοι στις κάμερες, δεν εξετάζουν.

Τα ηλεκτρικά θα είναι αυτοκίνητα μιας χρήσης;

Αν βγείτε να αγοράσετε ένα αυτοκίνητο 20ετίας, το σίγουρο είναι ότι θα βρείτε κάποιο να κάνει την δουλειά του. Μπορεί το ίδιο να υποστηρίξει κανείς και για τα μεταχειρισμένα ηλεκτρικά;

Ένα από τα μεγαλύτερα θέματα που φέρνουν ανησυχία στους απλούς καταναλωτές σχετικά με τα ηλεκτρικά είναι αν αυτά τα αυτοκίνητα μπορούν να διαρκέσουν στον χρόνο. Κάτι που προφανώς εξαρτάται αποκλειστικά από την αντοχή των μπαταριών τους και κατά πόσον αυτές θα έχουν ικανοποιητική απόδοση σε βάθος χρόνου.

Οι περισσότερες εταιρίες υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει θέμα, υπολογίζοντας βέβαια με ορίζοντα δεκαετίας ή λίγο παραπάνω. Αυτό όμως δεν αφορά μία μεγάλη μάζα καταναλωτών, ιδίως στις πιο φτωχές χώρες όπως η Ελλάδα, όπου το αυτοκίνητο παραμένει σε χρήση για αρκετά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Η όλη κατάσταση με τις μπαταρίες θυμίζει αρκετά αυτό που γίνεται με τα τηλέφωνα και τους φορητούς υπολογιστές. Τα τελευταία χρόνια οι μπαταρίες των δύο αυτών δημοφιλών συσκευών είναι πλέον κλειστές και δεν αλλάζουν. Όταν χαλάσουν ή χάσουν την απόδοσή τους, δεν αλλάζεις πλέον τις μπαταρίες αλλά ολόκληρη την κατασκευή.

Μπορεί η ίδια λογική να ισχύσει και στα αυτοκίνητα; Όσο και αν φαίνεται δύσκολο, τα πράγματα μάλλον οδεύουν προς τα εκεί. Ήδη η Tesla δεν έχει σχεδιάσει τις μπαταρίες της με τρόπο ώστε να επισκευάζονται, απλά αντικαθίστανται τα ελαττωματικά εξαρτήματα.

Το πρόβλημα είναι ότι η αντικατάσταση των μπαταριών είναι μία πανάκριβη υπόθεση. Σε κάποια από τα Tesla Model S, τα νέα πακέτα μπαταριών κοστίζουν πάνω από 18.000 δολάρια, λεφτά που σε αρκετές περιπτώσεις αντιστοιχούν στο κόστος ενός μεταχειρισμένου αυτοκινήτου, ξεπερνούν και το μισό της αξίας του αν κάποιος αποφασίσει να το επισκευάσει.

Για κάποιες ασφαλιστικές εταιρίες στις ΗΠΑ, το αυτοκίνητο διαγράφεται αν η επισκευή υπερβαίνει το 50% της αξίας του. Αν λοιπόν η επκευή ενός ηλεκτρικού είναι ακριβή, τότε ο ιδιοκτήτης θα οδηγηθεί στην αγορά ενός καινούργιου. Ουσιαστικά δηλαδή μιλάμε για αυτοκίνητα μιας χρήσης.

Ποιος αλήθεια θα αγοράσει μετά από αυτό ένα ηλεκτρικό όταν η μπαταρία του είναι εκτός εγγύησης. Ακόμα και το 1 εκατομμύριο χιλιόμετρα που δίνει η Toyota στην Ευρώπη για το bZ4X είναι υπό κάποιος προϋποθέσεις. Τι γίνεται όμως με τα ηλεκτρικά που έχουν ξεπεράσει τα 10 χρόνια στην αγορά;

Στα συμβατικά μοντέλα είναι απλό. Ακόμα και ένα αυτοκίνητο 20ετίας μπορεί να κάνει την δουλειά του και να περάσει από έναν έλεγχο από τον μηχανικό για όποιον θέλει να το αγοράσει. Πως όμως μπορεί κάποιος να ελέγξει τις μπαταρίες και με ποιόν τρόπο μπορεί να δει τι συμβαίνει εντός τους και αν υπάρχουν ελαττώματα;

Όλα τα παραπάνω συντείνουν στο γεγονός ότι τα ηλεκτρικά θα αφορούν κατά κύριο λόγο πλούσιους πελάτες οι οποίοι θα μπορούν να αλλάζουν εύκολα τα αυτοκίνητά τους. Και να προχωρούν άμεσα στην αγορά ενός καινούργιου αν η μπαταρία τους παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα.

Είναι όμως αυτό που θέλει πραγματικά ή αγορά; Ή μήπως οι εταιρίες θα πρέπει να ξανασκεφτούν τον τρόπο με τον οποίο έχουν οργανώσει την παραγωγή των ηλεκτρικών. Και τις πολλές και δύσκολες απαντήσεις που θα κληθούν να δώσουν όταν θα φύγει αυτή η πρώτη φούρια και θα αρχίσουν τα μεταχειρισμένα ηλεκτρικά να πλημμυρίζουν με τα προβλήματά τους την αγορά.

Πηγή: Newsauto.gr

Editorial

Οι κάμερες στους κυπριακούς δρόμους δεν είναι προτεραιότητα!

Τα ηλεκτρικά θα είναι αυτοκίνητα μιας χρήσης;