Καθώς η αλλαγή των εποχών πλησιάζει γρήγορα, έρευνα αποκαλύπτει ότι οι Ευρωπαίοι οδηγοί δεν είναι προετοιμασμένοι για το χειμώνα, όσο νομίζουν.
Στην πραγματικότητα, το 36% των Ευρωπαίων οδηγών δεν αισθάνεται έτοιμο για χειμερινή οδήγηση φέτος και περισσότερο από το ¼ (27%) δηλώνει ότι δεν κατανοεί ή δεν χρησιμοποιεί τα πρόσθετα χαρακτηριστικά ασφαλείας του αυτοκινήτου του, κατά την χειμερινή οδήγηση, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που διενεργήθηκε για λογαριασμό της Nissan.
Καθώς στις 31 Οκτωβρίου τα ρολόγια θα γυρίσουν μια ώρα πίσω, σηματοδοτώντας μικρότερες μέρες και με την επιδείνωση του καιρού να είναι προ των πυλών, οι οδηγοί θα βρεθούν να περνούν περισσότερο χρόνο πίσω από το τιμόνι στο σκοτάδι, καθιστώντας τις μετακινήσεις τους πιο δύσκολες.
Για περισσότερους από τους μισούς Ευρωπαίους αυτοκινητιστές αυτές οι προκλήσεις προκαλούν ήδη ανησυχία, καθώς το 55% παραδέχεται ότι αισθάνεται νευρικότητα όταν οδηγεί το χειμώνα και το 45% θα ήθελε να είχε μάθει να οδηγεί σωστά σε αντίξοες καιρικές συνθήκες.
Οδήγηση στο σκοτάδι ή στην ομίχλη
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η έντονη χιονόπτωση ή βροχή μπορεί να δυσκολέψει την ορατότητα στον αυτοκινητόδρομο. Λιγότεροι από τους μισούς (49%) των Ευρωπαίων οδηγών αισθάνονται απόλυτα σίγουροι για το πώς να προσαρμόσουν τους προβολείς τους στην κατάσταση του δρόμου, όπως να ανάβουν τα φώτα ομίχλης ή την μεγάλη δέσμη φωτισμού στο σκοτάδι. Η ρύθμιση του ύψους των προβολέων φαίνεται πως καθίσταται και αυτή προβληματική, καθώς μόνο το 59% των οδηγών αισθάνεται άνετα στον χειρισμό τους.
Οδήγηση σε συνθήκες παγετού, βροχόπτωσης ή χιονιού
Σε αυτή την περίπτωση όλα ξεκινούν πριν την επιβίβαση στο αυτοκίνητο. Η πλειοψηφία των Ευρωπαίων οδηγών δεν λαμβάνει τις σωστές προφυλάξεις, ειδικά σε επισφαλείς καιρικές συνθήκες. Ως απόδειξη αυτού, περισσότεροι από τους μισούς (52%) δεν περιμένουν να ξεθαμπώσει πλήρως το παρμπρίζ πριν ξεκινήσουν το ταξίδι, θέτοντας ενδεχομένως τον εαυτό τους και τους άλλους σε κίνδυνο.
Ακόμα και όταν τα παρμπρίζ έχουν καθαριστεί πλήρως, τα τρία τέταρτα των Ευρωπαίων οδηγών δεν αισθάνονται απόλυτα σίγουροι για το πώς να εξαλείψουν την ολίσθηση σε παγωμένους δρόμους και πάνω από τους μισούς (63%) δεν αισθάνονται απόλυτα σίγουροι για το τι ελαστικά να χρησιμοποιούν όταν βρέχει/χιονίζει, ή για την σωστή απόσταση ακινητοποίησης σε βροχερό καιρό.
Σε χιονισμένο ή βροχερό καιρό οι αποστάσεις φρεναρίσματος αυξάνονται, επομένως η ταχύτητα πρέπει να ρυθμιστεί. Παρόλα αυτά, τα δύο τρίτα (2/3) των Ευρωπαίων οδηγών δεν τείνουν να ελέγχουν τα φρένα τους για χειμερινή οδήγηση και πάνω από το ένα τρίτο (37%) δεν τείνουν να οδηγούν πιο αργά το χειμώνα. Αυτό, σε συνδυασμό με την έλλειψη ενημέρωσης σχετικά με τον τρόπο προσαρμογής της απόστασης ακινητοποίησης σε συνθήκες παγετού προκαλεί ανησυχία, καθώς το 30% των Ευρωπαίων οδηγών πιστεύει ότι η απόσταση ακινητοποίησης είναι έως και τρεις φορές μεγαλύτερη, σε σύγκριση με τη συνιστώμενη δεκαπλάσια απόσταση.
Τι γίνεται στο νησί μας;
Είναι πλέον γνωστό ότι στην Κύπρο με την αλλαγή των θερμοκρασιών όπως και με τον ερχομό των βροχών τα ατυχήματα αυξάνονται σε υπερβολικό βαθμό. Μόλις σε μια βδομάδα είχαμε 3 σοβαρά ατυχήματα ευτυχώς χωρίς τραυματίες αλλα και πολλά άλλα με υλικές μόνο ζημιές. Στις δύο από τις πολλές περιπτώσεις είχαμε κλείσιμο αυτοκινητόδρομων και γενική ταλαιπωρία των υπόλοιπων οδηγών στο δίκτυο οδικής κυκλοφορίας. Δεδομένη σε πολλές περιπτώσεις ήταν η μειωμένη ορατότητα λόγω βροχόπτωσης αλλα και ένα άλλο σοβαρό λάθος που κάνουμε οι πλείστοι: Σε ώρες κακοκαιρίας ή αυξημένης κίνησης κανένας δεν διατηρεί τις αποστάσεις ασφαλείας από τα αυτοκίνητα που προπορεύονται. Πόσα ατυχήματα θα μπορούσαν να αποφευχθούν μόνο και μόνο διατηρώντας την απόσταση ασφαλείας;
Σοβαρότατο πρόβλημα στο νησί μας είναι και τα φθαρμένα ελαστικά. Πόσα αυτοκίνητα κυκλοφορούν με φθαρμένα ελαστικά ή και ακόμη με καινούργια κακής ποιότητας; (είναι πλέον φανερό ότι ο τόπος γέμισε φθηνιάρικα τα οποία είναι φτιαγμένα στα μέτρα άλλης χώρας).
Πόσα αυτοκίνητα κυκλοφορούν τα οποία είναι σε άσχημη οδηγική κατάσταση; Εκατοντάδες! Ο έλεγχος; Οπτικός. Έχει 4 τροχούς; Πατούν στην άσφαλτο; Το χειρόφρενο και τα φώτα δουλεύουν; Όλα καλά!
Αν το αυτοκίνητο σου δεν σου εμπνέει εμπιστοσύνη τότε μην το οδηγήσεις σε αντίξοες συνθήκες. Ξέρω, πρέπει να πάς δουλειά ή σε υποχρεώσεις. Αλλά για μένα η ζωή έχει περισσότερη αξία από την δουλειά. Δεν θα σου πω για αγορά καινούργιου αυτοκινήτου επειδή τα οικονομικά σου μπορεί να μην είναι καλά! Θα σου πω όμως για τα μέσα μαζικής μεταφοράς(όσα υπάρχουν). Θα σου πώ να δώσεις 240 ευρώ αντί 80 για μεταχειρισμένο ελαστικό. Θα σου πω να πας για σοβαρό έλεγχο του αυτοκινήτου σου.
Το αυτοκίνητο σου και η συμπεριφορά του στο δρόμο είναι δικό σου πρόβλημα το οποίο πρέπει να λύσεις!
Το πάθος για τα αυτοκίνητα – Τι δεν βλέπει ο μέσος κυπραίος και τα “παλιοσίδερα”
Του Στέλιου Κυθρεώτη
Κάθε φορά που φθάνω σε έκθεση κλασικών αυτοκινήτων στο εξωτερικό, νιώθω μια απέραντη χαρά που βρίσκομαι μαζί με χιλιάδες άλλα άτομα τα οποία, όπως κι εγώ, λατρεύουν το αυτοκίνητο. Πόσο μάλλον όταν πηγαίνω στην έκθεση Automotoretro στο Τορίνο η οποία τα τελευταία χρόνια δημιούργησε και το κομμάτι Automotoracing το οποίο μοιάζει με το δικό μας, Boyz Stuff.
Δυστυχώς, στην Κύπρο το κλασικό αυτοκίνητο και γενικότερα το χόμπι του αυτοκινήτου και του motorsport, είναι παρεξηγημένο. Είμαστε γενικά σαν λαός πολύ απληροφόρητοι στην πλειοψηφία μας σε ότι αφορά στο κλασικό αυτοκίνητο και εντελώς άσχετοι με τον τρόπο που σκέφτεται το κοινό που έχει πάθος με τα γρήγορα ή όμορφα ή κλασικά αυτοκίνητα. Σαν κύπριοι, με την εξαίρεση κάποιων χιλιάδων φίλων που άλλοι ασχολούνται με τα κλασικά και άλλοι με το tuning ή την ταχύτητα, ή κάτι σχετικό, είμαστε λαός της μάππας.
Έχω περάσει από πολλές εκφάνσεις της αυτοκινητιστικής κουλτούρας, ξεκινώντας βέβαια από τον δρόμο, τις κόντρες (ναι, το παραδέχομαι) σε Κύπρο και κυρίως στην Ελλάδα. Φυσικά, την εποχή μας δεν υπήρχαν πίστες, και όσοι τρέχαμε, το κάναμε – λανθασμένα - στους δρόμους, δυστυχώς.
Όντας στην Ιταλία στην Έκθεση Automotoretro και βλέποντας δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες να απολαμβάνουν τα αυτοκίνητα, να ψάχνουν ανταλλακτικά για το αγαπημένο τους κλασικό, το θέαμα στην "αρένα" ακόμη και μέσα στα χιόνια αλλά και τα «μοτιφαρισμένα» αυτοκίνητα παρέα με την Αστυνομία, τους carabinieri και το στρατό που λαμβάνουν μέρος στην έκθεση δίπλα από τους νεαρούς με τις μοτίφες, αναρωτιέμαι τι πάει λάθος σε αυτό τον τόπο. Στην Κύπρο του μέσου, των δήθεν, του ξερόλα και του επιδειξία, το αυτοκίνητο έχει παρεξηγημένο ρόλο. Πόσο μάλλον το κλασικό..."πετάσσεις τα λεφτά σου στα παλιαυτοκίνητα", "εγώ χωρίς αιρ-κοντίσιον εν αντέχω" και τέτοια... Και η Πολιτεία, να το "παλεύει" τα τελευταία χρόνια, μπας και αναγνωρίσει αυτό που στο εξωτερικό είναι αντικείμενο θαυμασμού, ιστορία, πολιτισμός.
Βλέποντας εδώ στην έκθεση χιλιάδες βιβλία για κλασικά, λάτρεις να συζητάνε για ένα μοντέλο με τις ώρες, αλλά και τις παρέες των νεαρών δίπλα από τα μοτιφαρισμένα τους, στεναχωριέμαι γιατί μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης στο χώρο, περιοδικά, εκδηλώσεις, άρθρα, εκπομπές στην τηλεόραση, το Boyz Stuff, Cento Miglia, συμμετοχές σε αγώνες, την πίστα κλπ, δεν έχει αλλάξει σημαντικά το τοπίο στην Κύπρο. Ενώ η μάππα είναι παντού αποδεκτή, παρά τις πρόσφατες συλλήψεις για στημένα παιγνίδια και την κομματικοποίηση του χώρου, το πάθος για το αυτοκίνητο εξακολουθεί να είναι παρεξηγημένο. Αποδεχόμαστε από μερικούς νεαρούς να κλείνουν κεντρικούς δρόμους όποτε κερδίσει η ποδοσφαιρική τους ομάδα, αλλά θυμώνουμε αν μια εξάτμιση κατά την κρίση μας κάνει περισσότερο θόρυβο από ότι ενοχλεί την γαλήνη μας έστω κι αν βάσει νόμου δεν είναι μέχρι ενός ορίου παράνομο...
Η έκθεση
Εδώ στην Ιταλία, τριγυρνώντας σε μια τέτοια μεγάλη έκθεση, νιώθεις σίγουρα πως οι κόποι σου να σώσεις ένα αυτοκίνητο από βέβαιη καταστροφή, τα λεφτά που ξοδεύεις σε αυτό και η προσωρινή απώλεια των ανέσεων σου όταν οδηγείς κλασικό, αξίζουν τον κόπο. Εδώ βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον αυτοκινητιστικό με άλλες 70,000 ομοϊδεάτες, κόσμος ο οποίος περπατώντας ήσυχα απολαμβάνει το πάθος του. Και στην έκθεση, με φωτογραφίες να προσπαθείς να συνεννοηθείς με τους Ιταλούς για το εξάρτημα που αναζητάς, και δίπλα τα αυτοκίνητα που ονειρευόσουνα μικρός ή παρακολουθούσες στους αγώνες να εκτίθενται εκεί το ένα μετά το άλλο...
Άσε που αν δει κάποιος την ενασχόληση με τα κλασικά από οικονομικής άποψης, στην ουσία πρόκειται για επένδυση γιατί τα κλασικά αυτοκίνητα είναι βάσει μελέτης η Νο.1 επένδυση στην κόσμο τα τελευταία χρόνια. Δες σχετικό άρθρο στην Telegraph εδώ.
Το πως σκέφτεται ένας παθιασμένος του αυτοκινήτου, δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Το τι σημαίνει να γυρνάς το κεφάλι σου πίσω κάθε φορά που απομακρύνεσαι από το αγαπημένο σου αυτοκίνητο, το ότι το σταθμεύεις σε σημείο για να μπορείς το βλέπεις από το μπαλκόνι, η ανοχή της ταλαιπωρίας όταν χαλάει η κλειδαριά, το τιμόνι που είναι τόσο σφιχτό και ιδανικό για να δυναμώνεις τους δικέφαλους... Αλλά και γενικότερα, το πως νιώθει ο οδηγός μιας BMW Μ2 όταν αλλάζει ταχύτητα ή ανεβάζει στροφές, πόσο ενθουσιάζει τον οδηγό το "γουσς" της τουρμπίνας, το γουργουρητό των διπλών weber σε παλαιότερα μοντέλα, το "πιντωμένο" ανέβασμα ταχυτήτων, το late braking και η στροφή με τα όσα στο καρτ... δεν περιμένω να το κατανοήσουν όλοι, αλλά τουλάχιστον να το σεβαστούν.
Παλεύω καθημερινά ούτως ώστε και στην Κύπρο να υπάρξουν όλο και περισσότεροι που θα καταλάβουν τον τρόπο σκέψης του «κοντράκια», του μοτίφα, του γρήγορου, του ραλλίστα, του λάτρη του κλασικού. Δεν υποστηρίζω το να τρέχει κάποιος στο δρόμο. Κατανοώ όμως γιατί κάποιοι το κάνουν – το έκανα κι εγώ νεαρότερος. Τώρα, υπάρχουν πίστες, motorsport.
Το αυτοκίνητο δεν είναι μόνο «πελλάρα» ή κόντρα. Είναι τρόπος ζωής για κάποιους που μπορεί να μην είμαστε ούτε κυνηγοί, ούτε της μάππας, ούτε καν του ποτού, χωρίς να μειώνω κάτι από αυτά. Απλά εξηγώ ότι, ιδιαίτερα τα κλασικά αυτοκίνητα, είναι μια κουλτούρα ζωής, ένα χόμπι που προϋποθέτει ώρες, υπομονή, κάποια λεφτά όπως οτιδήποτε άλλο, αλλά και πάρα πολύ σεβασμό. Όπως ένα διατηρητέο κτίριο, ένα μουσείο, μια θεατρική παράσταση, ένα παππού που διηγείται ιστορίες...
Στέλιος Κυθρεώτης