Τι καλό θα μπορούσε να φέρει μια κρατική πίστα αυτοκινήτου-μοτοσικλέτας στην Κύπρο!

Διαβάζουμε τις τελευταίες ώρες για τα τρελά νούμερα που έφερε η εξαιρετική δημόσια επιτυχία του MotoGP του San Marino και της Riviera του Rimini, με το νέο ρεκόρ των 163,558 θεατών. Ο παραγόμενος οικονομικός αντίκτυπος, ο οποίος προσθέτει στην παγκόσμια προβολή της εκδήλωσης, αφήνει στη πραγματικότητα σημαντικά ίχνη για την ανάπτυξη του Motorsport ακόμη και στο νησί μας.

Τις τελευταίες εβδομάδες, όταν η τάση των προπωλήσεων πρότεινε μια έκδοση ισοδύναμη με εκείνες στις οποίες πιστευόταν ευρέως ότι η επιτυχία καθοριζόταν κυρίως από το φαινόμενο «Valentino Rossi», η Misano World Circuit ζήτησε από την Trademark Italia να εκτιμήσει αμέσως το «οικονομικό προϊόν.

Το αποτέλεσμα είναι μια οικονομική επίπτωση 98.1 εκατομμυρίων (το 2023 ήταν 80.256 εκατομμύρια) και αυτά τα νούμερα έρχονται από τις 212 χιλιάδες τουριστικές παρουσίες που κατανέμονται μεταξύ της Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου και της Ριβιέρα του Ρίμινι.

Η πιο εμπεριστατωμένη μελέτη, πλήρης με την κατανομή μεταξύ των διαφόρων ειδών, θα είναι διαθέσιμη σε λίγες εβδομάδες, αλλά ήδη σήμερα είναι δυνατό να συσχετιστεί η αύξηση άνω των 20 χιλιάδων θεατών σε σύγκριση με το 2023 με την αύξηση των δαπανών που δημιουργούνται στην Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου και στην Ριβιέρα του Ρίμινι.

Στο τέλος του 2024, η MWC θα έχει επίσης διαθέσιμη τη γενική μελέτη για μια σεζόν που γίνεται μια φορά στη ζωή, με μια σειρά από διεθνείς διοργανώσεις που πολύ λίγες πίστες στον κόσμο μπορούν να προσφέρουν.

Μόνο για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, το 2024 είδε πρωταγωνιστές την Formula E, το WorldSBK, το Fanatec GT, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα FIM Junior GP, το Ιταλικό Πρωτάθλημα CIV με το Racing Night και δύο εκδόσεις του MotoGP. Μεταξύ άλλων προστέθηκαν η Παγκόσμια Εβδομάδα Ducati WDW 2024, το Eicma Riding Fest, το Aprilia All Stars, το Suzuki Motor Fest, το Grand Prix Truck και το επόμενο Σαββατοκύριακο το Italian Bike Festival που υπόσχεται πάνω από 50 χιλιάδες επισκέπτες.

Εμείς σχολιάζοντας τη φοβερή αυτή επιτυχία και τον τζίρο των σχεδόν 100 εκατομμυρίων, σε λιγότερο από μια εβδομάδα, να πούμε ότι το Σαν Μαρίνο και η Ιταλία ως κράτος έχουν έσοδα σχεδόν 22 εκατομμυρίων, μόνο από τον ΦΠΑ (22% στην Ιταλία) αυτής της εκδήλωσης και φυσικά θα υπάρξουν και άλλα σημαντικά φορολογικά έσοδα για το κράτος από τη φορολόγηση των καθαρών κερδών που θα προκύψουν από όλο αυτόν τον τζίρο που έγινε γύρω από την εκδήλωση MotoGP.

Και αυτό μόλις μερικές ώρες με το καράβι και μια ώρα δρόμος από την Ανκόνα που φτάνουν τα καράβια που ξεκινούν από την Πάτρα και την Ηγουμενίτσα. Ή μία ώρα δρόμος από το αεροδρόμιο της Μπολόνια.

Κανείς όμως Κύπριος πολιτικός δεν έχει πάει στην πίστα του Μιζάνο για να ρωτήσει τους οργανωτές για το πως το κάνουν αυτό, για το πως θα μπορούσε αυτό το ίδιο πράγμα, ένας Αγώνας MotoGP να γίνει και στην Κύπρο. ΑΝ και μετά από σχεδόν 30 χρόνια συζητήσεων (ναι τόσα χρόνια προσπαθούμε να πείσουμε την κυβέρνηση ότι δεν είμαστε ελέφαντες) βλέπουμε ακόμη το ενδιαφέρον να είναι μόνο στραμμένο στην μάππα.

Μήπως δεν καταλαβαίνουν το οικονομικό όφελος της πατρίδας μας από μια τέτοια διοργάνωση; Μήπως δεν καταλαβαίνουν τι άλλα οφέλη σε προβολή της χώρας θα προσφέρει κάτι τέτοιο; Μήπως δεν καταλαβαίνουν πόσο ακόμη όφελος θα έφερνε οικονομικό και με άλλες διοργανώσεις η ύπαρξη ενός τέτοιου Αγώνα;

Αξιέπαινη φυσικά η προσπάθεια της Κυπριακής Ομοσπονδίας Αυτοκινήτου η οποία πιέζει την κατάσταση όσο περισσότερο μπορεί.

Του Στέλιου Κυθρεώτη

Κάθε φορά που φθάνω σε έκθεση κλασικών αυτοκινήτων στο εξωτερικό, νιώθω μια απέραντη χαρά που βρίσκομαι μαζί με χιλιάδες άλλα άτομα τα οποία, όπως κι εγώ, λατρεύουν το αυτοκίνητο. Πόσο μάλλον όταν πηγαίνω στην έκθεση Automotoretro στο Τορίνο η οποία τα τελευταία χρόνια δημιούργησε και το κομμάτι Automotoracing το οποίο μοιάζει με το δικό μας, Boyz Stuff.

Δυστυχώς, στην Κύπρο το κλασικό αυτοκίνητο και γενικότερα το χόμπι του αυτοκινήτου και του motorsport, είναι παρεξηγημένο. Είμαστε γενικά σαν λαός πολύ απληροφόρητοι στην πλειοψηφία μας σε ότι αφορά στο κλασικό αυτοκίνητο και εντελώς άσχετοι με τον τρόπο που σκέφτεται το κοινό που έχει πάθος με τα γρήγορα ή όμορφα ή κλασικά αυτοκίνητα. Σαν κύπριοι, με την εξαίρεση κάποιων χιλιάδων φίλων που άλλοι ασχολούνται με τα κλασικά και άλλοι με το tuning ή την ταχύτητα, ή κάτι σχετικό, είμαστε λαός της μάππας.

Έχω περάσει από πολλές εκφάνσεις της αυτοκινητιστικής κουλτούρας, ξεκινώντας βέβαια από τον δρόμο, τις κόντρες (ναι, το παραδέχομαι) σε Κύπρο και κυρίως στην Ελλάδα. Φυσικά, την εποχή μας δεν υπήρχαν πίστες, και όσοι τρέχαμε, το κάναμε – λανθασμένα - στους δρόμους, δυστυχώς.

Όντας στην Ιταλία στην Έκθεση Automotoretro και βλέποντας δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες να απολαμβάνουν τα αυτοκίνητα, να ψάχνουν ανταλλακτικά για το αγαπημένο τους κλασικό, το θέαμα στην "αρένα" ακόμη και μέσα στα χιόνια αλλά και τα «μοτιφαρισμένα» αυτοκίνητα παρέα με την Αστυνομία, τους carabinieri και το στρατό που λαμβάνουν μέρος στην έκθεση δίπλα από τους νεαρούς με τις μοτίφες, αναρωτιέμαι τι πάει λάθος σε αυτό τον τόπο. Στην Κύπρο του μέσου, των δήθεν, του ξερόλα και του επιδειξία, το αυτοκίνητο έχει παρεξηγημένο ρόλο. Πόσο μάλλον το κλασικό..."πετάσσεις τα λεφτά σου στα παλιαυτοκίνητα", "εγώ χωρίς αιρ-κοντίσιον εν αντέχω" και τέτοια... Και η Πολιτεία, να το "παλεύει" τα τελευταία χρόνια, μπας και αναγνωρίσει αυτό που στο εξωτερικό είναι αντικείμενο θαυμασμού, ιστορία, πολιτισμός.

Βλέποντας εδώ στην έκθεση χιλιάδες βιβλία για κλασικά, λάτρεις να συζητάνε για ένα μοντέλο με τις ώρες, αλλά και τις παρέες των νεαρών δίπλα από τα μοτιφαρισμένα τους, στεναχωριέμαι γιατί μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης στο χώρο, περιοδικά, εκδηλώσεις, άρθρα, εκπομπές στην τηλεόραση, το Boyz Stuff, Cento Miglia, συμμετοχές σε αγώνες, την πίστα κλπ, δεν έχει αλλάξει σημαντικά το τοπίο στην Κύπρο. Ενώ η μάππα είναι παντού αποδεκτή, παρά τις πρόσφατες συλλήψεις για στημένα παιγνίδια και την κομματικοποίηση του χώρου, το πάθος για το αυτοκίνητο εξακολουθεί να είναι παρεξηγημένο. Αποδεχόμαστε από μερικούς νεαρούς να κλείνουν κεντρικούς δρόμους όποτε κερδίσει η ποδοσφαιρική τους ομάδα, αλλά θυμώνουμε αν μια εξάτμιση κατά την κρίση μας κάνει περισσότερο θόρυβο από ότι ενοχλεί την γαλήνη μας έστω κι αν βάσει νόμου δεν είναι μέχρι ενός ορίου παράνομο...

Η έκθεση

Εδώ στην Ιταλία, τριγυρνώντας σε μια τέτοια μεγάλη έκθεση, νιώθεις σίγουρα πως οι κόποι σου να σώσεις ένα αυτοκίνητο από βέβαιη καταστροφή, τα λεφτά που ξοδεύεις σε αυτό και η προσωρινή απώλεια των ανέσεων σου όταν οδηγείς κλασικό, αξίζουν τον κόπο. Εδώ βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον αυτοκινητιστικό με άλλες 70,000 ομοϊδεάτες, κόσμος ο οποίος περπατώντας ήσυχα απολαμβάνει το πάθος του. Και στην έκθεση, με φωτογραφίες να προσπαθείς να συνεννοηθείς με τους Ιταλούς για το εξάρτημα που αναζητάς, και δίπλα τα αυτοκίνητα που ονειρευόσουνα μικρός ή παρακολουθούσες στους αγώνες να εκτίθενται εκεί το ένα μετά το άλλο...

Άσε που αν δει κάποιος την ενασχόληση με τα κλασικά από οικονομικής άποψης, στην ουσία πρόκειται για επένδυση γιατί τα κλασικά αυτοκίνητα είναι βάσει μελέτης η Νο.1 επένδυση στην κόσμο τα τελευταία χρόνια. Δες σχετικό άρθρο στην Telegraph εδώ.

Το πως σκέφτεται ένας παθιασμένος του αυτοκινήτου, δεν μπορώ να σας το περιγράψω. Το τι σημαίνει να γυρνάς το κεφάλι σου πίσω κάθε φορά που απομακρύνεσαι από το αγαπημένο σου αυτοκίνητο, το ότι το σταθμεύεις σε σημείο για να μπορείς το βλέπεις από το μπαλκόνι, η ανοχή της ταλαιπωρίας όταν χαλάει η κλειδαριά, το τιμόνι που είναι τόσο σφιχτό και ιδανικό για να δυναμώνεις τους δικέφαλους... Αλλά και γενικότερα, το πως νιώθει ο οδηγός μιας BMW Μ2 όταν αλλάζει ταχύτητα ή ανεβάζει στροφές, πόσο ενθουσιάζει τον οδηγό το "γουσς" της τουρμπίνας, το γουργουρητό των διπλών weber σε παλαιότερα μοντέλα, το "πιντωμένο" ανέβασμα ταχυτήτων, το late braking και η στροφή με τα όσα στο καρτ... δεν περιμένω να το κατανοήσουν όλοι, αλλά τουλάχιστον να το σεβαστούν.

Παλεύω καθημερινά ούτως ώστε και στην Κύπρο να υπάρξουν όλο και περισσότεροι που θα καταλάβουν τον τρόπο σκέψης του «κοντράκια», του μοτίφα, του γρήγορου, του ραλλίστα, του λάτρη του κλασικού. Δεν υποστηρίζω το να τρέχει κάποιος στο δρόμο. Κατανοώ όμως γιατί κάποιοι το κάνουν – το έκανα κι εγώ νεαρότερος. Τώρα, υπάρχουν πίστες, motorsport.

Το αυτοκίνητο δεν είναι μόνο «πελλάρα» ή κόντρα. Είναι τρόπος ζωής για κάποιους που μπορεί να μην είμαστε ούτε κυνηγοί, ούτε της μάππας, ούτε καν του ποτού, χωρίς να μειώνω κάτι από αυτά. Απλά εξηγώ ότι, ιδιαίτερα τα κλασικά αυτοκίνητα, είναι μια κουλτούρα ζωής, ένα χόμπι που προϋποθέτει ώρες, υπομονή, κάποια λεφτά όπως οτιδήποτε άλλο, αλλά και πάρα πολύ σεβασμό. Όπως ένα διατηρητέο κτίριο, ένα μουσείο, μια θεατρική παράσταση, ένα παππού που διηγείται ιστορίες...

Στέλιος Κυθρεώτης

Editorial

Τι καλό θα μπορούσε να φέρει μια κρατική πίστα αυτοκινήτου-μοτοσικλέτας στην Κύπρο!

Το πάθος για τα αυτοκίνητα – Τι δεν βλέπει ο μέσος κυπραίος και τα “παλιοσίδερα”