Editorial

02 Sep, 2021 Ώρα 13:06

Τρία θανατηφόρα με μοτοσικλέτες – Ατυχής η ευκαιρία για αναφορά στις κάμερες ταχύτητας

Thumbnail

Του Στέλιου Κυθρεώτη

Close

 

Μέσα σε 48 ώρες είχαμε δυστυχώς τρία θανατηφόρα με μοτοσικλέτες. Και αντί να ενσκήψουμε στο πρόβλημα στην λεπτομέρεια, για παράδειγμα στο ότι κανείς από τους τρεις νεκρούς δεν φόραγε κράνος, η Πολιτεία δράττεται της ευκαιρίας να εκθειάσει το επερχόμενο σύστημα φωτοεπισήμανσης (κάμερες ταχύτητας). Το κάνει, γιατί η ταχύτητα «πουλάει». Μέγα λάθος.

Close

Η ανάλυση των στατιστικών στοιχείων των δυστυχημάτων αλλά και οι λόγοι που προκάλεσαν τα πρόσφατα δυστυχήματα, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις κάμερες, η συντριπτική πλειοψηφία των θανατηφόρων δυστυχημάτων δε, ούτε με την ταχύτητα. Και για να μην παρεξηγηθώ, οι κάμερες ταχύτητας όντως μειώνουν τα δυστυχήματα όταν τοποθετούνται στα «μελανά σημεία» (σημεία που έχουν γίνει σοβαρά ή θανατηφόρα δυστυχήματα και όχι όπου λάχει), αν βέβαια οι οδηγοί ενημερώνονται και ελαττώνουν ταχύτητα μειώνοντας τον κίνδυνο. Οι κάμερες ταχύτητας δεν είναι όμως προτεραιότητα στην Κύπρο, με βάση την ανάλυση των δυστυχημάτων, οπότε εύλογα οι πολίτες θα μουρμουράνε για εισπρακτικές πρακτικές.  

Οι δηλώσεις πως «όταν τοποθετήθηκαν το 2006 και 2007 στην Κύπρο είχαν μειώσει τα δυστυχήματα κατά 53%» εκτός του ότι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Αστυνομίας δεν επιβεβαιώνονται, είναι και λανθασμένες. Στην ουσία, η αναφορά κατόπιν των επισημάνσεων ότι αυτό δεν συνέβαινε στην πορεία άλλαξε και έγινε «είχαν μειώσει τα δυστυχήματα κατά 53% στα σημεία που τοποθετήθηκαν», δηλαδή σε 15 περίπου σημεία παγκύπρια. Άρα δεν μείωσαν τα θανατηφόρα, τα οποία το 2007 (με κάμερες) αυξήθηκαν. Τα στοιχεία υπάρχουν και βέβαια αυτό που επίσης δεν αναφέρεται εδώ και 14 χρόνια (από όλες τις κυβερνήσεις και τους υπουργούς) είναι πως μετά την αφαίρεση τους το 2007, σε πολλά σημεία, τα δυστυχήματα χωρίς σύστημα καμερών, μειώθηκαν, σε ορισμένες περιπτώσεις δε έφτασαν και στο μηδέν. Χωρίς κάμερες.

Close

Δεν είμαστε «αρνητές» των καμερών. Ούτε υποστηρίζουμε την ταχύτητα στους δρόμους. Το αντίθετο μάλιστα! Είμαστε γνώστες του αντικειμένου σε βάθος και γι’ αυτό επιμένουμε. Δεν μπορούμε και δεν θα μείνουμε απαθείς σε δηλώσεις υπευθύνων εδώ και δεκαετίες, που δεν ευσταθούν.

Δεν μπορεί να έχουμε τρεις θανάτους μοτοσικλετιστών σε άσχετες ώρες και σημεία τις τελευταίες 48 ώρες, με οδηγούς που κακώς δεν φόραγαν κράνος και να «αρπάζουμε» την ευκαιρία να μιλήσουμε για τις κάμερες και το ότι θα μειώσουν τα δυστυχήματα κατά 50%. Και αν δεν ερωτηθούμε, δεν θα ξεκαθαρίσουμε ότι εννοούμε 50% στα σημεία που θα τοποθετηθούν και όχι τα θανατηφόρα δυστυχήματα γενικά (ποσοστό που όπως προανάφερα, δεν επιβεβαιώνεται από τα επίσημα στατιστικά).

Η έλλειψη επιχειρημάτων αλλά και προβληματισμού για τις υπόλοιπες κατηγορίες πρόκλησης δυστυχημάτων είναι εμφανής. Όπως και για τις υπόλοιπες κατηγορίες του Safe System που θα έπρεπε να ασχολείται η οδική ασφάλεια στην Κύπρο, μεταξύ άλλων και τους ασφαλείς δρόμους και τα ασφαλή οχήματα. Είναι κρίμα που οι υπεύθυνοι διαχρονικά, εδώ και δεκαετίες, εστιάζουν στον εύκολο τρόπο αντιμετώπισης που προφανώς δεν μειώνει τα θανατηφόρα, δηλαδή στις κάμερες και στα ραντάρ. Δεν είμαστε εναντίον και αυτής της μεθόδου, όμως με βάση τις αιτίες πρόκλησης σοβαρών και θανατηφόρων δυστυχημάτων στην Κύπρο, ο παράγοντας υπερβολική ταχύτητα είναι το 2020 έβδομος. Προηγούνται άλλοι έξι, όπως η παράνομη στροφή δεξιά, λόγος στον οποίο οφείλονται πρόσφατα θανατηφόρα δυστυχήματα. Προηγείται η πιο σοβαρή αντιμετώπιση αλλοδαπών οδηγών μοτοποδηλάτων που κινδυνεύουν καθημερινά. Η πιο ενδελεχής εξέταση ηλικιωμένων μιας και 44% των ατόμων που έχασαν την ζωή τους το 2019 ήταν άνω των 60 ετών. Το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Και βέβαια, ο γερασμένος στόλος των οχημάτων στην Κύπρο και η κάκιστη ποιότητα του οδικού δικτύου.  

Πριν φτάσουμε στις κάμερες του κόστους των 45 εκατ. ευρώ οι οποίες τοποθετούνται σύντομα, θα πρέπει να τοποθετήσουμε σύγχρονες μπαριέρες σε πολλούς δρόμους για τους μοτοσικλετιστές μας που είναι η πλέον ευάλωτη ομάδα. Να τους πείσουμε να φοράνε κράνος και να είμαστε πάρα πολύ αυστηροί στις ποινές όταν δεν το φοράνε. Να βεβαιωθούμε ότι τα κράνη που φοράνε τηρούν συγκεκριμένες προδιαγραφές και δεν είναι για το θεαθήναι. 

Και το κυριότερο, θα πρέπει να κατανοήσουμε τον τρόπο που σκέφτεται ο νεαρός οδηγός που αρέσκεται στην ταχύτητα και να τον «οδηγήσουμε» εκτός δρόμων, στις πίστες. Τρόποι υπάρχουν, απλά η Πολιτεία δεν τους αναγνωρίζει. Οι κάμερες ταχύτητας δεν θα σταματήσουν την υπερβολική ταχύτητα ούτε τα θανατηφόρα, αλλά την ταχύτητα άνω του ορίου. Αυτό, σημειώστε το. 

29 Oct, 2024 Ώρα 13:20

Κωνσταντίνος Καποδίστριας: “Καλό είναι κάποιοι να αρχίσουν να ξεχνάνε την ηλεκτροκίνηση.”

Thumbnail

Η κύρια αφορμή που με ώθησε να γράψω αυτό το άρθρο είναι τα πολύ πρόσφατα δημοσιεύματα ότι κατατέθηκαν Κανονισμοί στη Βουλή από το Υπουργείο Μεταφορών για καθορισμό περιοχών στα κέντρα των πόλεων στα οποία ο Υπουργός θα μπορεί να απαγορεύει την κυκλοφορία οχημάτων τα οποία δεν είναι υβριδικά ή ηλεκτρικά! 

Close

Σε μια χώρα όπου ο ηλεκτρισμός παράγεται κυρίως (και σε μεγάλο βαθμό) από …. την καύση ντίζελ και μαζούτ, όπου απουσιάζουν τα ισχυρά μέσα δημόσιας συγκοινωνίας, όπως τρένα, υπόγεια μετρό, τραμ, δίκτυο λεωφορειολωρίδων κ.ο.κ., κάποιοι φωστήρες επινόησαν τέτοια αστεία και ανεφάρμοστα μέτρα, ωσάν και οι πόλεις της Κύπρου να είναι αντίστοιχες του Παρισιού, του Λονδίνου και του Βερολίνου.

Ούτε που σκέφτηκαν ή έλαβαν υπόψη τις ιδιαιτερότητες του μικρού νησιού μας, όπως το γεγονός πως υπάρχει διαχωριστική γραμμή και η Λευκωσία είναι μοιρασμένη, που σημαίνει πως οι Καϊμακλιώτες για παράδειγμα (στην βορειο-ανατολική Λευκωσία) θα πηγαίνουν στον Άγιο Ανδρέα … μέσω Αγλαντζιάς και Ακρόπολης!  Ούτε έλαβε επίσης κανείς υπόψη πως δεν έχουμε απολύτως κανένα έλεγχο στην ατμοσφαιρική ρύπανση που συμβαίνει 300-400 μέτρα βορειότερα του κέντρου της Λευκωσίας, στο κατεχόμενο κομμάτι δηλαδή. Επομένως, λόγω της εξαιρετικά μικρής απόστασης και των ανέμων, τα περιβόητα μέτρα θα είναι μια τρύπα στο νερό.  Θα αποτελέσει επίσης και την χαριστική βολή στα κέντρα των πόλεων, συν το γεγονός ότι θα επηρεαστεί ανεπανόρθωτα η εφοδιαστική αλυσίδα, αφού πολλά αυτοκίνητα διανομής και υποστήριξης διέρχονται καθημερινά από τα κέντρα των πόλεων.  Θα επηρεαστούν καταστήματα, εστιατόρια, ξενοδοχεία, επιχειρήσεις, εκτός εάν αναμένουν τις επιχειρήσεις να αλλάξουν εν μια νυκτί τους στόλους τους και να πάνε σε ηλεκτρικά ή υβριδικά βαν.  Διερωτάται κανείς με πιο σκεπτικό λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις.

Close

Τους πολυάριθμους λόγους για τους οποίους η Κύπρος είναι εντελώς ανέτοιμη για εφαρμογή της ηλεκτροκίνησης, τους εξέφρασα σε άρθρα και συνεντεύξεις στο παρελθόν. Δεν θα τους επαναλάβω τώρα και επίσης παρατηρώ πως το ευρύ κοινό τους έχει εμπεδώσει. Ούτε θα ασχοληθώ με την νομική πτυχή του θέματος, κατά πόσον δηλαδή τα μέτρα αυτά είναι αντισυνταγματικά, είτε περιορίζουν την κινητικότητα και τον άνθρωπο, είτε διαχωρίζουν και ευνοούν την μειοψηφία, ενώ αδικούν την συντριπτική πλειοψηφία.  Αυτά μπορούν να τα αναλύσουν πολύ καλύτερα και εμπεριστατωμένα οι νομικοί.

Η εξέλιξη όμως αυτή μου δίνει την ευκαιρία να θίξω, να αναδείξω και να ενημερώσω το κοινό για μια άλλη πτυχή του θέματος της αυτοκίνησης στην Ευρώπη.  Επέστρεψα πριν λίγες μέρες από τις Βρυξέλλες όπου είχα την ευκαιρία να παραστώ σε δύο συνέδρια σχετικά με τον κλάδο της αυτοκίνησης, όπως και της συντήρησης και επιδιόρθωσης οχημάτων.  Πολύ σημαντικό συνέδριο για το θέμα αυτό ήταν το συνέδριο της «Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Εταιρειών Εμπορείας Ανταλλακτικών Αυτοκινήτων» (FIGIEFA) που εδρεύει στις Βρυξέλλες εξασκώντας ισχυρό λόμπι. Το συνέδριο έλαβε χώρα στις 23 & 24 Οκτωβρίου 2024 και με την συμμετοχή των σημαντικότερων παραγόντων στον κλάδο του «Independent Automotive Aftermarket» (IAM) της Ευρώπης, κάποιους με τους οποίους είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω και να ανταλλάξω απόψεις.

Close

Στο συνέδριο αναφέρθηκαν φυσικά τα σημαντικά και επίκαιρα θέματα της Βιωσιμότητας, της Ψηφιακής Μεταρρύθμισης, της Τεχνικής Νοημοσύνης, της ελεύθερης πρόσβασης σε πληροφορίες για επιδιόρθωση οχημάτων, της ηλεκτροκίνησης, το μέλλον της αυτοκίνησης στην Ευρώπη, η ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης και άλλα.  Αξιοσημείωτη, και μια από τις σημαντικότερες ομιλίες, ήταν αυτή του πρώην Πρωθυπουργού του Βελγίου, και μέλους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κ. Γκι Φέρχοφστατ, μιας ισχυρής προσωπικότητας στα Ευρωπαϊκά δρώμενα.

 

 

Επιγραμματικά, θα αναφέρω κάποια σημαντικά σημεία και συμπεράσματα από το συνέδριο:

  1. Η πολιτική γενικά της Ευρώπης αναφορικά με την πράσινη μετάβαση - και κατ’ επέκταση της αυτοκίνησης - πλέον αλλάζει.  Μετά τα … έργα και ημέραι της Ούρσουλας που καταρράκωσαν την Ευρωπαϊκή ανταγωνιστικότητα (κυρίως έναντι της Κίνας), πλέον προέχει πρώτιστα η ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης.  Η πράσινη πολιτική συνεχίζει, όχι όμως εις βάρος της ανταγωνιστικότητας. Η πολυαναμενόμενη έκθεση του Μάριο Ντράγκι που δημοσιεύτηκε τον περασμένο μήνα είναι απόλυτα διαφωτιστική.
  2. Η περιβόητη ηλεκτροκίνηση … δεν θεωρείται πλέον ως η τελική λύση και ο απώτερος στόχος.  Φαίνεται πως οι προσπάθειες θα επικεντρωθούν πλέον προς τα πιο οικολογικά καύσιμα, είτε αυτά θα είναι εναλλακτικά καύσιμα, βιοκαύσιμα, κ.ο.κ., τα οποία θα τροφοδοτούν κινητήρες εσωτερικής καύσης (ICE – Internal Combustion Engines), τις μηχανές δηλαδή που ξέρουμε μέχρι σήμερα.
  3. Η Γερμανική κυβέρνηση σταμάτησε πρόσφατα την οποιαδήποτε στήριξη προς την ηλεκτροκίνηση, τις επιδοτήσεις κλπ, και βασικά κήρυξε το τέλος της, ή τουλάχιστον έδειξε πως δεν θα είναι ο πρώτιστος στόχος της.
  4. Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι οικονομικώς απρόσιτα για τον περισσότερο κόσμο στην Ευρώπη.  Όχι μόνο είναι ακριβά, αλλά και σε περίπτωση ζημιάς ή ατυχήματος, το κόστος είναι εξαιρετικά τεράστιο και δυσανάλογο. Αναφέρθηκαν παραδείγματα όπως πχ το Mercedes EQC (80 kWh):  Τιμή στην Γερμανία €59,900. Κόστος καινούργιας μπαταρίας €41,863 (τιμές χωρίς ΦΠΑ). (Βλέπε στην φωτογραφία περισσότερα παραδείγματα)
  5. Πού οδεύει η Ευρώπη λοιπόν;  Οδηγούμαστε προς την τεχνολογική ουδετερότητα (ή τεχνολογικό πλουραλισμό), όπου δηλαδή θα υπάρχουν διαθέσιμες διάφορες τεχνολογίες (εναλλακτικά καύσιμα σε κινητήρες εσωτερικής καύσης, υβριδικά οχήματα, ηλεκτρικά οχήματα, οχήματα με υδρογόνο, κ.α.) και ο καταναλωτής θα έχει επιλογές. Σημείωση: Αυτή ήταν βασικά και η κύρια δήλωση του Γκι Φέρχοφστατ.

Μέσα στο 2025 λοιπόν είναι που θα αρχίσει να διαφαίνεται καλύτερα η αναθεωρημένη πολιτική της ΕΕ.  Η πολιτική προς την ηλεκτροκίνηση, με τα εξαιρετικά ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, έβλαψε σε τεράστιο βαθμό την Ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία και αποδείχτηκε περίτρανα πως αποτελούσε «τεχνολογία των πολιτικών» και όχι της ίδιας της αυτοκινητοβιομηχανίας, όπως δήλωσε και πριν 2 περίπου χρόνια ο Κάρλος Ταβάρες, CEO της Stellantis.

Κάποιοι θα διερωτηθούν για το τι θα γίνει το 2035, έτος που ορίστηκε από τη ΕΕ σαν το τέλος του κινητήρα εσωτερικής καύσης.  Η απόφαση αυτή αντιμετωπίστηκε με ανησυχίες και αντιδράσεις από την αυτοκινητοβιομηχανία, καθώς και από κράτη μέλη με ισχυρή αυτοκινητοβιομηχανία, όπως η Γερμανία και η Ιταλία. Μέλη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), του μεγαλύτερου κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εμφανίστηκαν μάλιστα πρόσφατα ζητώντας την αναθεώρηση των στόχων μηδενικών εκπομπών για το 2035. Μια ενδεχόμενη αναθεώρηση θα επέτρεπε την συνέχιση της παραγωγής αυτοκινήτων εσωτερικής καύσης που κινούνται με συνθετικά ή εναλλακτικά καύσιμα. Θα δούμε το 2025 τι θα προκύψει από αυτό, όταν θα έχει συσταθεί και η νέα Επιτροπή, όλα όμως δείχνουν ότι προς αυτή την κατεύθυνση οδεύουμε.

Υπό το φως των πιο πάνω, καλό είναι κάποιοι να αρχίσουν να ξεχνούν την ηλεκτροκίνηση ως την μόνη λύση. Άλλωστε, προς αυτή την κατεύθυνση βαδίζει και η Toyota, ο μεγαλύτερος κατασκευαστής αυτοκινήτων στον κόσμο, ο οποίος τον περασμένο Μάϊο παρουσίασε σχέδια για νέους κινητήρες εσωτερικής καύσης (μαζί με τους Ιάπωνες ανταγωνιστές του, Subaru και Mazda).  Σύμφωνα με την Toyota, αυτοί οι κινητήρες δεν είναι απαραίτητο να λειτουργούν με ορυκτά καύσιμα. Σχεδόν όλοι οι κινητήρες εσωτερικής καύσης, σύμφωνα με την Toyota, θα πρέπει να μπορούν να λειτουργούν με βιοκαύσιμα χωρίς προβλήματα και χωρίς μετατροπή, συμβάλλοντας έτσι στην προστασία του κλίματος και περιβάλλοντος.

Καταλήγοντας, προτείνω στους αρμόδιους στο Υπουργείο Μεταφορών να συμβαδίζουν με τα σημερινά Ευρωπαϊκά τεκταινόμενα και τους εταίρους μας στον Ευρωπαϊκό νότο, με τον οποίο μοιραζόμαστε παρόμοια χαρακτηριστικά. Το σωστό είναι να αποφεύγουν τους μιμητισμούς, να λαμβάνουν πάντα υπόψη τις τοπικές ιδιαιτερότητες, να διαπραγματεύονται και όχι να σπεύδουν με υποτέλεια να εφαρμόζουν σκληρές, ανούσιες και ανεφάρμοστες πολιτικές για αυτό τον τόπο και τον λαό.