Το υδρογόνο είναι το πιο άφθονο στοιχείο στο σύμπαν και η χρήση του ως πηγή ενέργειας σε υγρή ή αέρια μορφή σε διάφορους τύπους οχημάτων αποτελεί αντικείμενο έρευνας εδώ και αρκετές δεκαετίες. Ο Όμιλος της BMW διαθέτει ήδη 45 χρόνια εμπειρίας στην ανάπτυξη λύσεων σε συστήματα κίνησης που χρησιμοποιούν υδρογόνο.
Η παραγωγή υδρογόνου με την μέθοδο της ηλεκτρόλυσης με τη χρήση πράσινης ενέργειας αποτελεί από μόνη της μια καθαρή πηγή ενέργειας, υποστηρίζοντας έτσι την κινητικότητα χωρίς εκπομπές ρύπων. Ενώ η BMW είχε ήδη αρχίσει να διερευνά τοπικές λύσεις κινητικότητας χωρίς εκπομπές ρύπων με ηλεκτρικά πρωτότυπα ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1960.
Αρχικά, το υδρογόνο χρησιμοποιούνταν σε κινητήρες εσωτερικής καύσης ως εναλλακτική λύση έναντι των ορυκτών καυσίμων. Το 1979, η BMW συνεργάστηκε με το DFVLR (Γερμανικό Ινστιτούτο Αεροπορικών και Διαστημικών Δοκιμών και Έρευνας Πτήσεων, γνωστό σήμερα ως DLR) για να μετατρέψει μια BMW 520 πρώτης γενιάς (E12, παραγωγής 1975) σε αυτοκίνητο δοκιμών. Εξωτερικά, δεν διέφερε πολύ από τις βενζινοκίνητες εκδόσεις. Ωστόσο, ο τετρακύλινδρος κινητήρας της έκαιγε υδρογόνο αντί για αμόλυβδη βενζίνη. Έτσι έγιναν τα πρώτα βήματα για να αποδειχθεί ότι η χρήση του υδρογόνου ως καυσίμου σε κινητήρες θερμότητας ήταν τεχνικά εφικτή.
Το 1980, μια BMW Σειρά 7 πρώτης γενιάς (E23) έγινε το πρώτο αυτοκίνητο στην Ευρώπη που χρησιμοποιούσε υγρό υδρογόνο. Η BMW ήταν ήδη πρωτοπόρος στους κινητήρες turbo τόσο με την παρουσίαση του πρώτου υπερτροφοδοτούμενου μοντέλου στην ευρωπαϊκή αγορά το 1972 όσο και με την κατάκτηση του πρώτου τίτλου που απέσπασε ένας turbo κινητήρας στη Formula 1 το 1983. Το κύριο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα του υδρογόνου ήταν ο φιλικός προς το περιβάλλον τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί την ενέργειά του: το υδρογόνο καίγεται με το οξυγόνο του αέρα για να σχηματίσει ξανά νερό.
Ένα τρίτο project αναπτύχθηκε το 1988 με βάση τη δεύτερη γενιά της BMW 735iA (E32) η οποία ήταν διαμορφωμένη να κινείται τόσο με βενζίνη όσο και με κρυογενικό υγρό υδρογόνο σε έναν κινητήρα εσωτερικής καύσης. Το 1999, η BMW παρουσίασε το πρώτο 12κύλινδρο αυτοκίνητο με κινητήρα υδρογόνου στον κόσμο: την BMW 750hL που απέδιδε 204 ίππους και τελική ταχύτητα τα 226 km/h. Το ρεζερβουάρ των 140 λίτρων εξασφάλιζε αυτονομία περίπου 350 km μετά από ανεφοδιασμό διάρκειας 3 λεπτών σε ειδικό σταθμό. Συνολικά, κατασκευάστηκαν 105 αυτοκίνητα τα οποία κατά τη διάρκεια των δοκιμών κάλυψαν πάνω από 4 εκατομμύρια χιλιόμετρα - αυτό ισοδυναμεί με 5 φορές την απόσταση από τη Γη στη Σελήνη και πίσω. Η BMW 750hL, που κατασκευάστηκε σε περιορισμένο αριθμό για σκοπούς επίδειξης, ήταν το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής που κινούνταν με υδρογόνο. Παράλληλα, θέλοντας να αποδείξει την ευελιξία της τεχνολογίας υδρογόνου, το BMW Group παρουσίασε επίσης το 2001 ένα μοντέλο MINI (R60) με παρόμοια τεχνολογία κίνησης υδρογόνου.
Στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Λος Άντζελες (1-10 Δεκεμβρίου 2006) πραγματοποιήθηκε η παγκόσμια πρεμιέρα της BMW Hydrogen 7 με την κωδική ονομασία E68, η οποία βασίζονταν στην 12κύλινδρη BMW 750 iL τέταρτης γενιάς. Η Σειρά 7 αντλούσε ισχύ από έναν 12κύλινδρο κινητήρα, ο οποίος απέδιδε 191 kW/260 hp.
Το 2013, το BMW Group και η Toyota ξεκίνησαν μια συνεργασία για την ανάπτυξη ενός συστήματος κυψελών καυσίμου για οχήματα. Το 2017 μια BMW Σειρά 5 Gran Turismo, εξοπλισμένη με την κυψέλη καυσίμου της Toyota, παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Ανόβερου με το σύνθημα "NewEnergy-4-Mobility2050".
Η κατασκευή του συστήματος κυψελών καυσίμου δεύτερης γενιάς ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2022 στο κέντρο τεχνογνωσίας υδρογόνου στο Garching. Λίγο αργότερα, ξεκίνησε η παραγωγή του πιλοτικού στόλου οχημάτων, ο οποίος απαρτίζεται από αντίτυπα των BMW iX5 Hydrogen και το 2023 τέθηκε σε λειτουργία σε όλο τον κόσμο με σκοπό τη δοκιμή και την επίδειξη. Ο συνδυασμός μιας ισχυρής μπαταρίας και μιας κυψέλης καυσίμου ανοίγει νέες δυνατότητες και προοπτικές.
Το υδρογόνο που απαιτείται για την τροφοδοσία της κυψέλης καυσίμου αποθηκεύεται σε δύο δεξαμενές από πολυμερές ενισχυμένο με ίνες άνθρακα (CFRP) σε πίεση 700 bar. Μαζί περιέχουν 6 kg υδρογόνου, τα οποία είναι αρκετά για να παρέχουν στην BMW iX5 Hydrogen αυτονομία έως 504 km στον κύκλο WLTP.
Στην αναμονή για τη φόρτιση! Όταν οι υποδομές δεν φτάνουν την ανάπτυξη της τεχνολογίας!
Μεταφερόμαστε για λίγο στο Malung, μία μικρή πόλη με 5000 κατοίκους στο κέντρο της Σουηδίας, περίπου 360 χλμ. μακριά από την Στοκχόλμη.
Η Σουηδία (όπως και οι περισσότερες σκανδιναβικές χώρες) έχει στους δρόμους της πάρα πολλά ηλεκτρικά αυτοκίνητα, μιας και υπάρχουν μεγαλύτεροι μισθοί, φορολογικές ελαφρύνσεις για την απόκτηση EV αλλά και καλές υποδομές φόρτισης. Δεν είναι τυχαίο που στη Νορβηγία, το 90% των νέων αυτοκινήτων που πουλήθηκαν το 2024, ήταν ηλεκτρικά.
Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις όπου όλα πάνε στραβά και η αναμονή για φόρτιση είναι… ατελείωτη. Όπως θα δείτε και στα πλάνα, χιλιάδες ιδιοκτήτες ηλεκτρικών αυτοκινήτων πήγαν για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές τους στο ίδιο μέρος, με αποτέλεσμα να «πέσουν» όλοι πάνω στους ίδιους φορτιστές. Η πόλη Malung έχει μόλις 5.000 μόνιμους κατοίκους, με αποτέλεσμα και οι υποδομές φόρτισης να είναι ανάλογου μεγέθους.
Η κατάβαση των ταξιδιωτών από την Στοκχόλμη για διακοπές, έφερε το παρακάτω αποτέλεσμα. Με τη θερμοκρασία στην περιοχή να είσαι σχεδόν μόνιμα κάτω από το μηδέν αυτή την περίοδο, ας ελπίσουμε να είχαν αρκετή μπαταρία για να κρατάνε ζεστές τις καμπίνες τους κατά τη διάρκεια της αναμονής.
Η απεργία που έβαλε “φρένο” στην εγκατάσταση περισσότερων φορτιστών
Για περισσότερο από ένα χρόνο τώρα, οι εργαζόμενοι στο σέρβις της Tesla στη Σουηδία απεργούν, διεκδικώντας τη συμπερίληψή τους σε συλλογική σύμβαση εργασίας. Η Tesla έχει ιστορικά αντιταχθεί στα συνδικάτα και αντιστάθηκε με επιτυχία στη συνδικαλιστική οργάνωση στις εγκαταστάσεις παραγωγής της. Αρχικά, αυτή η απεργία στη Σουηδία φαινόταν διαχειρίσιμη, καθώς αφορούσε μόνο μερικές δεκάδες εργαζόμενους της. Ωστόσο, η Tesla υποτίμησε τη δύναμη της αλληλεγγύης μεταξύ των Σουηδών εργαζομένων.
Ενώ η αυτοκινητοβιομηχανία κατάφερε να παρακάμψει την απεργία των εργαζομένων στις υπηρεσίες της, τώρα αισθάνεται τον αντίκτυπο των απεργιών από άλλα συνδικάτα στη Σουηδία (όπως των λιμενεργατών, των ηλεκτρολόγων και των υπηρεσιών καθαρισμού που συνεργάζονται με την Tesla) τα οποία αρνήθηκαν να συνεργαστούν με την εταιρεία για να υποστηρίξουν την απεργία.
Το συνδικάτο IF Metall χρησιμοποίησε την επιρροή του για να εμποδίσει την Tesla να τροφοδοτήσει με ρεύμα νέους σταθμούς Supercharger για να ασκήσει πίεση ώστε να τους φέρει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Και φυσικά, την πληρώνουν πάλι οι πολίτες…