Το υδρογόνο είναι το πιο άφθονο στοιχείο στο σύμπαν και η χρήση του ως πηγή ενέργειας σε υγρή ή αέρια μορφή σε διάφορους τύπους οχημάτων αποτελεί αντικείμενο έρευνας εδώ και αρκετές δεκαετίες. Ο Όμιλος της BMW διαθέτει ήδη 45 χρόνια εμπειρίας στην ανάπτυξη λύσεων σε συστήματα κίνησης που χρησιμοποιούν υδρογόνο.
Η παραγωγή υδρογόνου με την μέθοδο της ηλεκτρόλυσης με τη χρήση πράσινης ενέργειας αποτελεί από μόνη της μια καθαρή πηγή ενέργειας, υποστηρίζοντας έτσι την κινητικότητα χωρίς εκπομπές ρύπων. Ενώ η BMW είχε ήδη αρχίσει να διερευνά τοπικές λύσεις κινητικότητας χωρίς εκπομπές ρύπων με ηλεκτρικά πρωτότυπα ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1960.
Αρχικά, το υδρογόνο χρησιμοποιούνταν σε κινητήρες εσωτερικής καύσης ως εναλλακτική λύση έναντι των ορυκτών καυσίμων. Το 1979, η BMW συνεργάστηκε με το DFVLR (Γερμανικό Ινστιτούτο Αεροπορικών και Διαστημικών Δοκιμών και Έρευνας Πτήσεων, γνωστό σήμερα ως DLR) για να μετατρέψει μια BMW 520 πρώτης γενιάς (E12, παραγωγής 1975) σε αυτοκίνητο δοκιμών. Εξωτερικά, δεν διέφερε πολύ από τις βενζινοκίνητες εκδόσεις. Ωστόσο, ο τετρακύλινδρος κινητήρας της έκαιγε υδρογόνο αντί για αμόλυβδη βενζίνη. Έτσι έγιναν τα πρώτα βήματα για να αποδειχθεί ότι η χρήση του υδρογόνου ως καυσίμου σε κινητήρες θερμότητας ήταν τεχνικά εφικτή.
Το 1980, μια BMW Σειρά 7 πρώτης γενιάς (E23) έγινε το πρώτο αυτοκίνητο στην Ευρώπη που χρησιμοποιούσε υγρό υδρογόνο. Η BMW ήταν ήδη πρωτοπόρος στους κινητήρες turbo τόσο με την παρουσίαση του πρώτου υπερτροφοδοτούμενου μοντέλου στην ευρωπαϊκή αγορά το 1972 όσο και με την κατάκτηση του πρώτου τίτλου που απέσπασε ένας turbo κινητήρας στη Formula 1 το 1983. Το κύριο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα του υδρογόνου ήταν ο φιλικός προς το περιβάλλον τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί την ενέργειά του: το υδρογόνο καίγεται με το οξυγόνο του αέρα για να σχηματίσει ξανά νερό.
Ένα τρίτο project αναπτύχθηκε το 1988 με βάση τη δεύτερη γενιά της BMW 735iA (E32) η οποία ήταν διαμορφωμένη να κινείται τόσο με βενζίνη όσο και με κρυογενικό υγρό υδρογόνο σε έναν κινητήρα εσωτερικής καύσης. Το 1999, η BMW παρουσίασε το πρώτο 12κύλινδρο αυτοκίνητο με κινητήρα υδρογόνου στον κόσμο: την BMW 750hL που απέδιδε 204 ίππους και τελική ταχύτητα τα 226 km/h. Το ρεζερβουάρ των 140 λίτρων εξασφάλιζε αυτονομία περίπου 350 km μετά από ανεφοδιασμό διάρκειας 3 λεπτών σε ειδικό σταθμό. Συνολικά, κατασκευάστηκαν 105 αυτοκίνητα τα οποία κατά τη διάρκεια των δοκιμών κάλυψαν πάνω από 4 εκατομμύρια χιλιόμετρα - αυτό ισοδυναμεί με 5 φορές την απόσταση από τη Γη στη Σελήνη και πίσω. Η BMW 750hL, που κατασκευάστηκε σε περιορισμένο αριθμό για σκοπούς επίδειξης, ήταν το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής που κινούνταν με υδρογόνο. Παράλληλα, θέλοντας να αποδείξει την ευελιξία της τεχνολογίας υδρογόνου, το BMW Group παρουσίασε επίσης το 2001 ένα μοντέλο MINI (R60) με παρόμοια τεχνολογία κίνησης υδρογόνου.
Στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Λος Άντζελες (1-10 Δεκεμβρίου 2006) πραγματοποιήθηκε η παγκόσμια πρεμιέρα της BMW Hydrogen 7 με την κωδική ονομασία E68, η οποία βασίζονταν στην 12κύλινδρη BMW 750 iL τέταρτης γενιάς. Η Σειρά 7 αντλούσε ισχύ από έναν 12κύλινδρο κινητήρα, ο οποίος απέδιδε 191 kW/260 hp.
Το 2013, το BMW Group και η Toyota ξεκίνησαν μια συνεργασία για την ανάπτυξη ενός συστήματος κυψελών καυσίμου για οχήματα. Το 2017 μια BMW Σειρά 5 Gran Turismo, εξοπλισμένη με την κυψέλη καυσίμου της Toyota, παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Ανόβερου με το σύνθημα "NewEnergy-4-Mobility2050".
Η κατασκευή του συστήματος κυψελών καυσίμου δεύτερης γενιάς ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2022 στο κέντρο τεχνογνωσίας υδρογόνου στο Garching. Λίγο αργότερα, ξεκίνησε η παραγωγή του πιλοτικού στόλου οχημάτων, ο οποίος απαρτίζεται από αντίτυπα των BMW iX5 Hydrogen και το 2023 τέθηκε σε λειτουργία σε όλο τον κόσμο με σκοπό τη δοκιμή και την επίδειξη. Ο συνδυασμός μιας ισχυρής μπαταρίας και μιας κυψέλης καυσίμου ανοίγει νέες δυνατότητες και προοπτικές.
Το υδρογόνο που απαιτείται για την τροφοδοσία της κυψέλης καυσίμου αποθηκεύεται σε δύο δεξαμενές από πολυμερές ενισχυμένο με ίνες άνθρακα (CFRP) σε πίεση 700 bar. Μαζί περιέχουν 6 kg υδρογόνου, τα οποία είναι αρκετά για να παρέχουν στην BMW iX5 Hydrogen αυτονομία έως 504 km στον κύκλο WLTP.
Ένα κεφάλαιο κλείνει για τη Ford: Τίτλοι τέλους για τις βενζινοκίνητες ST εκδόσεις – Έρχονται οι ηλεκτρικές
Ένα τεράστιο κεφάλαιο 45 ετών, κλείνει για την Ford, η οποία αποχαιρετά και επίσημα των χώρο των βενζινοκίνητων sport hatchbacks. Η αρχή του τέλους γράφτηκε το 2023 με το αντίο στο Fiesta ST και η εταιρία μόλις ανακοίνωσε πως σταματά να δέχεται παραγγελίες και για το Focus ST (το μοναδικό ST που είχε μείνει στην ευρωπαϊκή γκάμα).
Πιο συγκεκριμένα, ο υπεύθυνος επικοινωνίας της Ford Ευρώπης, δήλωσε «Όλες οι παραγγελίες για το Focus ST έχουν πλέον καλυφθεί μέχρι τη λήξη της παραγωγής», ενώ να θυμίσουμε πως και η συνολική παραγωγή του Ford Focus σταματά οριστικά το Νοέμβριο του 2025.
Το «ταξίδι» της Ford στον κόσμο των sport hatchbacks ξεκίνησε το μακρινό 1980, όταν λανσαρίστηκε το Fiesta Supersport και λίγους μήνες μετά ακολούθησε το ισχυρότερο Fiesta XR2. Ωστόσο, ήταν το Escort RS του 1984 που εδραίωσε πραγματικά την εταιρία στην συγκεκριμένη κατηγορία, φέρνοντας στην πορεία εκατομμύρια πωλήσεις.
Πλέον όμως οι καιροί άλλαξαν και τη σκυτάλη θα πάρουν οι ηλεκτρικές ST εκδόσεις.
Σε συνέντευξη του, ο Jan Herzon, επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος μάρκετινγκ προϊόντων της Ford, δήλωσε ότι η αυτοκινητοβιομηχανία «θα ήθελε πολύ μια παραλλαγή ST ή RS» των ηλεκτρικών αυτοκινήτων της.
Δεν υπάρχει επιβεβαιωμένο χρονοδιάγραμμα, αλλά όλα δείχνουν ότι η επόμενη γενιά του Puma Gen-E θα πάρει το σήμα ST, με τον Herzog να προσθέτει ότι μια πιο σπορ έκδοση του ηλεκτρικού crossover «σίγουρα έρχεται, αν όχι σε αυτή τη γενιά, στην επόμενη». Όμως ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού μάρκετινγκ της Ford απέφυγε να επιβεβαιώσει πότε θα βγει στην αγορά ένα σπορ Puma Gen-E ή μία σπορ Mustang Mach-E.
Βέβαια η Mustang Mach-E προσφέρεται και στην έκδοση GT και στην ειδική Rally, οπότε έχει ήδη ειδικές εκδόσεις που προσφέρουν το κάτι παραπάνω. Ωστόσο, ένα μικρό crossover όπως το Puma θα ταίριαζε πολύ για ισχυρότερους κινητήρες και μια αναπροσαρμοσμένη ρύθμιση ανάρτησης, όπως μαρτυρά η ύπαρξη του Puma ST με κινητήρα βενζίνης.
Πέρυσι, ο Amko Leenarts, διευθυντής σχεδιασμού της Ford of Europe, δήλωσε ότι τα γρήγορα Ford έχουν «σίγουρα» μέλλον. «Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη μάρκα που να είναι παρούσα παντού, οπότε αυτό πρέπει να περάσει και στα καθημερινά μας αυτοκίνητα».