Λανσάροντας το κλασικό Mini, ο Άλεκ Ισηγόνης, δημιουργός του μοναδικού αυτοκινήτου, εκπλήρωσε την αποστολή του. Διέθετε ένα τετρακύλινδρο κινητήρα 848 κυβ. εκ., εγκάρσια τοποθετημένο μπροστά, που απέδιδε μέγιστη ισχύ 34 ίππους ενώ ο χώρος αποσκευών έφτανε τα 195 λίτρα. Ήδη από το 1960, η BMC πρόσθεσε ένα Mini Van στο κλασικό Mini. Στη συνέχεια, εξελίσσοντας αυτή τη δομή van με τα κλειστά πλαϊνά πάνελ, η BMC λανσάρισε μία έκδοση Station με κρυστάλλινα παράθυρα παντού και δύο πίσω πόρτες, όπως το Van.

Μία πολύ ειδική έκδοση, η οποία έμελλε να διαδραματίσει το σημαντικότερο ρόλο στη θρυλική καριέρα του κλασικού Mini εμφανίστηκε το δεύτερο εξάμηνο της χρονιάς: ήταν το Mini Cooper. Ο John Cooper, ο διάσημος μηχανικός και κατασκευαστής σπορ αυτοκινήτων, ήδη στενός φίλος του σερ Άλεκ Ισηγόνη, είχε αναγνωρίσει τις σπορ δυνατότητες του νέου, μικρού μοντέλου από την αρχή, όταν τα πρώτα πρωτότυπα εμφανίστηκαν στην πίστα. Γι’ αυτό έλαβε το πράσινο φως από την ανώτερη ηγεσία της BMC για μία μικρή παρτίδα 1.000 Mini Cooper με μεγαλύτερο κινητήρα 1.000 κυβ. εκ. και μέγιστη ισχύ 55 ίππων. Η απόκριση σε αυτό το αυτοκίνητο που κυκλοφόρησε στην αγορά το Σεπτέμβριο του 1961 ήταν απλά καταιγιστική, με τους ενθουσιώδεις φίλους σε όλο τον κόσμο να έχουν μόνο ένα αίτημα: ακόμα περισσότερη ισχύ! Γι’ αυτό ο Ισηγόνης και ο Cooper αύξησαν τη χωρητικότητα του κινητήρα σε 1.071 κυβ. εκ, και την ισχύ του σε 70 ίππους.

Αυτό έκανε το Mini Cooper S έναν πραγματικά εξαιρετικό ‘παίκτη’ στο δρόμο και όχι μόνο, με τη νίκη κατηγορίας του Φιλανδού οδηγού Rauno Aaltonen στο 1963 Monte Carlo Rally να σηματοδοτεί την έναρξη ενός πρωτοφανούς σερί επιτυχιών στο μηχανοκίνητο αθλητισμό. Εκείνη που ξεχώρισε, ασφαλώς, ήταν οι τρεις νίκες γενικής κατάταξης στο Monte Carlo Rally το 1964, 1965, και 1967.