Με την προσθήκη του εργοστασίου στο Ντακίνγκ, τροφοδοτείται τώρα κατά 100% με κλιματικά ουδέτερη ηλεκτρική ενέργεια, το παγκόσμιο δίκτυο παραγωγής της Volvo Cars πετυχαίνει πλέον τροφοδοσία με ηλεκτρική ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές σε ποσοστό 90%. Πρόκειται για σημαντικό βήμα προς την επίτευξη της φιλοδοξίας της Volvo Cars να πετύχει κλιματικά ουδέτερη λειτουργία στην παραγωγή της έως το 2025.
Το εργοστάσιο του Ντακίνγκ θα χρησιμοποιεί ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται κατά 83% από βιομάζα και κατά 17% από αιολική ενέργεια. Αυτό εκτιμάται ότι θα μειώσει τις ετήσιες εκπομπές CO2 κατά περίπου 34.000 τόνους.
Πιο συγκεκριμένα, τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας που χρησιμοποιούν βιομάζα για την τροφοδοσία των εγκαταστάσεων του Ντακίνγκ εκμεταλλεύονται γεωργικά και δασικά κατάλοιπα με βιώσιμη προέλευση.
Προκειμένου η Volvo Cars να πετύχει το στόχο της κλιματικής ουδετερότητας για τις κατασκευαστικές δραστηριότητές της έως το 2025, χρειάζεται πρόσβαση σε κλιματικά ουδέτερη ηλεκτρική ενέργεια και θέρμανση. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, απαιτούνται κατά τόπους συνεργασίες της Volvo Cars με κυβερνήσεις και επιχειρήσεις που υποστηρίζουν την ανάπτυξη μέσω εναλλακτικών βιώσιμων λύσεων.
Ο στόχος της κλιματικής ουδετερότητας για το δίκτυο παραγωγής της Volvo Cars αποτελεί τμήμα του κλιματικού πλάνου της εταιρείας που είναι ένα από τα πιο φιλόδοξα στην αυτοκινητοβιομηχανία. Επίκεντρο του σχεδίου είναι η φιλοδοξία της Volvo Cars να γίνει μια μάρκα αποκλειστικά ηλεκτρικών αυτοκινήτων έως το 2030, με την γκάμα της να απαρτίζεται μόνο από αμιγώς ηλεκτρικά αυτοκίνητα.
Το σχέδιο, ωστόσο, δεν περιορίζεται στην αντιμετώπιση των εκπομπών «στην εξάτμιση», μέσω της πλήρους εφαρμογής της ηλεκτροκίνησης. Επεκτείνεται στη μείωση των εκπομπών άνθρακα στις ευρύτερες λειτουργίες της εταιρείας, την αλυσίδα εφοδιασμού, αλλά και διαμέσου της ανακύκλωσης και της επαναχρησιμοποίησης υλικών.
Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, τα πιο πάνω αλλά και άλλα βήματα στοχεύουν στη μείωση κατά 40% του αποτυπώματος άνθρακα στον κύκλο ζωής κάθε αυτοκινήτου ανάμεσα στο 2018 και το 2025. Έως το 2040, η Volvo Cars σκοπεύει να είναι μία κλιματικά ουδέτερη εταιρεία.
Αβέβαιο το μέλλον του ανθρακονήματος στην Ευρώπη
Η πρόταση αποτελεί μέρος της αναθεώρησης της Οδηγίας για τα Οχήματα Τέλους Κύκλου Ζωής (End of Life Vehicles – ELV), η οποία ρυθμίζει την αποσυναρμολόγηση και την ανακύκλωση αυτοκινήτων στην Ε.Ε.
Στόχος είναι να αυξηθεί ο περιβαλλοντικός χαρακτήρας της διαδικασίας, αλλά για πρώτη φορά, το ανθράκονημα ταξινομείται ως επιβλαβές υλικό. Αν τελικά εγκριθεί, η απαγόρευση δεν θα τεθεί σε ισχύ πριν το 2029, αφήνοντας χρονικό περιθώριο για προσαρμογές.
Το ανθράκονημα έχει γίνει αναπόσπαστο υλικό στη βιομηχανία, χρησιμοποιούμενο κυρίως στην αεροναυπηγική, στις ανεμογεννήτριες, σε ορισμένα εξαρτήματα μοτοσικλετών αλλά και σε πολλά αυτοκίνητα – ιδιαίτερα σε premium κατηγορίες.
Είναι πιο ελαφρύ από το αλουμίνιο και πιο ανθεκτικό από τον χάλυβα, γεγονός που το καθιστά ιδανικό για τη μείωση του βάρους, ειδικά στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όπου η μεγάλη μπαταρία προσθέτει σημαντικό βάρος. Η χρήση του βοηθά στη βελτίωση της αυτονομίας και της οδικής συμπεριφοράς.
Η ανησυχία της Ε.Ε. εστιάζει στον τρόπο απόρριψης του υλικού. Κατά την ανακύκλωση ή την καύση του, τα νήματα ανθρακονήματος μπορεί να διασκορπιστούν στον αέρα, προκαλώντας προβλήματα στον εξοπλισμό και ενδεχομένως ερεθισμούς σε ανθρώπινους ιστούς.
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες που επενδύουν συστηματικά στο ανθράκονημα ενδέχεται να επηρεαστούν σημαντικά, ειδικά μάρκες όπως η McLaren, η οποία κατασκευάζει ολόκληρα πλαίσια από ανθράκονημα, αλλά και κατασκευαστές ηλεκτρικών μοντέλων υψηλής απόδοσης.
Οι ιαπωνικές εταιρείες Toray Industries, Teijin και Mitsubishi Chemical, που ελέγχουν πάνω από το 50% της παγκόσμιας αγοράς, επίσης αναμένεται να δεχτούν ισχυρό πλήγμα, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό των πωλήσεών τους προέρχεται από την Ευρώπη.
Η παγκόσμια αγορά του ανθρακονήματος αποτιμήθηκε σε 5,48 δισ. δολάρια το 2024 και εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 17,08 δισ. μέχρι το 2035, σύμφωνα με εκτίμηση της Roots Analysis. Από αυτή, περίπου το 10% έως 20% αφορά την αυτοκινητοβιομηχανία, ποσοστό που αναμένεται να αυξηθεί καθώς οι κατασκευαστές επιδιώκουν μείωση του βάρους.
Το ερώτημα που παραμένει είναι αν η Ευρώπη πράγματι θα προχωρήσει σε αυτή την απαγόρευση, ή αν θα περιοριστεί σε αυστηρότερους κανόνες διάθεσης και ανακύκλωσης του υλικού. Μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν λίγα χρόνια για να βρουν εναλλακτικές ή να προσαρμόσουν τις διαδικασίες τους.