Η Bugatti παρουσίασε τον διάδοχο της Chiron, με το hypercar να ονομάζεται Tourbillon και παρότι μοιάζει αρκετά με την Chiron, η Bugatti λέει πως είναι εντελώς νέο, με τις Type 57SC Atlantic, Type 35 και Type 41 Royale να αποτέλεσαν έμπνευση για τον σχεδιασμό της.
Οι γνώστες των ρολογιών θα αναγνωρίσουν το tourbillon ως έναν μηχανισμό που χρησιμοποιείται σε ρολόγια υψηλής ποιότητας, που ουσιαστικά καταπολεμά τις επιπτώσεις της βαρύτητας και αυξάνει την ακρίβεια.
Η Bugatti βλέπει το Tourbillon της ως ένα μεγάλο, διαχρονικό έργο μηχανικής τελειότητας. Αυτό γίνεται εύκολα εμφανές όταν ανοίγουν προς τα πάνω οι ηλεκτρικές πόρτες που αποκαλύπτουν το εντυπωσιακό εσωτερικό.
Υπάρχει αναλογικός πίνακας οργάνων, με το κοντέρ να τερματίζει στα 550 χλμ/ώρα και εκτός από στροφόμετρο, υπάρχουν τέσσερα ακόμη όργανα που δείχνουν την ποσότητα του καυσίμου, τη θερμοκρασία λαδιού και νερού και την ενέργεια της μπαταρίας.
Η σχεδίαση του πίνακα οργάνων έγινε από Ελβετούς ωρολογοποιούς και είναι στερεωμένος στη κολόνα του τιμονιού. Ζυγίζει μόλις 1,5 κιλό και έχε μέγιστη ανοχή 50 microns—με ορισμένες λεπτομέρειες ανοχής έως και 5 micron. Περισσότερα από 600 κομμάτια τιτανίου συνθέτουν τη μοναδική δομή τριών επιπέδων ακριβώς πάνω από το τιμόνι, με πολύτιμους λίθους όπως ζαφείρια και ρουμπίνια να είναι ενσωματωμένα διακριτικά στην όψη κάθε συμπλέγματος.
Στη κεντρική κονσόλα υπάρχουν διακόπτες αλουμινίου, περιστρεφόμενοι διακόπτες, το κρυστάλλινο κουμπί εκκίνησης του κινητήρα, ενώ υπάρχει και μια κρυφή ψηφιακή οθόνη στο πάνω μέρος της κεντρικής κονσόλας, που υποστηρίζει Apple CarPlay.
Η κεντρική κονσόλα αποτελείται από κρυστάλλινο γυαλί που αναπτύχθηκε σε 13 ξεχωριστά στάδια για να εξασφαλίσει τη μέγιστη διαύγεια. Τα εξαρτήματα αλουμινίου κατασκευάστηκαν και ανοδιώθηκαν από ένα μόνο κομμάτι αλουμινίου. Ακόμη και το κουμπί pull-to-start κατασκευάστηκε από το ίδιο κομμάτι αλουμινίου.
Το carbon mononoque πλαίσιο του hypercar είναι εντελώς νέο, νέα είναι και η ανάρτηση κατασκευασμένη από 3D εκτυπωτή. Εκεί που η Chiron είχε ανάρτηση με διπλά ψαλίδια από χάλυβα, το Tourbillion διαθέτει διάταξη πολλαπλών συνδέσμων από αλουμίνιο που έχει βραχίονες και ορθοστάτες “οργανικής σχεδίασης” που εκτυπώθηκαν σε 3D εκτυπωτή από αλουμίνιο, κάτι που οδήγησε στην εξοικονόμηση του βάρους κατά 45% σε σύγκριση με την Chiron.
Εντελώς νέος είναι ο V16 υβριδικός κινητήρας, απόδοσης 1.800 ίππων, με το πακέτο μπαταριών να είναι δομικό μέλος του mononoque πλαισίου, με το μπροστινό και το πίσω υποπλαίσιο να είναι κατασκευασμένα από χυτό αλουμίνιο λεπτού τοιχώματος, ενώ ο κοίλος βραχίονας της πίσω αεροτομής είναι κατασκευασμένος με τεχνητή νοημοσύνη και επίσης εκτυπωμένος από 3D εκτυπωτή. Τα φρένα είναι carbon κεραμικά, με το σύστημα πέδησης να είναι τεχνολογίας brake-by-wire που αναπτύχθηκε από την Bugatti και “συνδυάζεται άψογα μέσω ενός ενσωματωμένου μη γραμμικού ελεγκτή οχήματος”.
Το υβριδικό σύστημα συνδυάζει τον ολοκαίνουργιο V16 8,3-λίτρων 64-βαλβίδο ατμοσφαιρικό κινητήρα που στροφάρει έως τις 9.500 σ.α.λ και αποδίδει 1.000 άλογα με 900 Nm ροπής. Ο κινητήρας ζυγίζει 252 κιλά και συνδυάζεται με 3 ηλεκτροκινητήρες. Οι δύο είναι τοποθετημένοι στον μπροστινό άξονα και ο τρίτος στον πίσω. Υπάρχει μπαταρία 24,8 kWh 800 volt, με τους ηλεκτροκινητήρες να αποδίδουν 800 άλογα. Το κιβώτιο ταχυτήτων είναι αυτόματο 8 σχέσεων, τεχνολογίας διπλού συμπλέκτη.
Το σύνολο παράγει 1.800 άλογα και το αυτοκίνητο ζυγίζει 1.995 κιλά, όσο και η Chiron, παρά την προσθήκη του υβριδικού συστήματος.
Χάρη στα ειδικά ελαστικά Michelin Pilot Sport Cup 2 διαστάσεων 285/35 R20 μπροστά και 345/30 R21 πίσω, η Bugatti Tourbillon κάνει τα 0-100 χλμ/ώρα σε μόλις 2 δευτερόλεπτα, τα 0-200 χλμ/ώρα σε λιγότερο από 5 δευτερόλεπτα, τα 0-300 χλμ/ώρα σε κάτω από 10 δευτερόλεπτα, ενώ τα 400 χλμ/ώρα έρχονται σε λιγότερο από 25 δευτερόλεπτα. Η τελική ταχύτητα του αυτοκινήτου ανακοινώνεται στα 445 χλμ/ώρα.
Η παραγωγή της Bugatti Tourbillon θα ξεκινήσει το 2026 και θα περιοριστεί σε μόλις 250 αυτοκίνητα, με αρχική τιμή 3,8 εκατ. ευρώ προ φόρων.
Πώς η Audi έκανε τόσο αεροδυναμικό το A6 Sportback e-tron
To νέο αμιγώς ηλεκτρικό Audi A6 Sportback e-tron έχει αεροδυναμικό συντελεστή οπισθέλκουσας Cd 0,21 ο οποίος είναι ο μικρότερος στην ως τώρα ιστορία της Audi.
Οι αεροδυναμιστές της Audi χρησιμοποίησαν τις γνώσεις τους και την πιο σύγχρονη τεχνολογία να διαμορφώσουν το αμάξωμα του A6 Sportback e-tron. Σε ένα αμιγώς ηλεκτροκίνητο μοντέλο η αεροδυναμική διαδραματίζει ουσιαστικότερο ρόλο απ’ ό,τι σε ένα με θερμικό κινητήρα.
Το ζητούμενο είναι να δημιουργήσουν ένα αμάξωμα στο οποίο ο αέρας θα «γλιστράει» όσο περισσότερο γίνεται. Από τη Φυσική γνωρίζουμε ότι η οπισθέλκουσα δύναμη ενός σώματος αυξάνεται με το τετράγωνο της ταχύτητας.
Δηλαδή, εάν η τελευταία διπλασιαστεί σε σχέση με μια αρχική τιμή αναφοράς, η οπισθέλκουσα θα τετραπλασιαστεί, συγκριτικά.
Στην Audi, έχουν παράδοση στη δημιουργία αυτοκινήτων με αμάξωμα χαμηλού συντελεστή οπισθέλκουσας. Το 1983 παρουσιάστηκε το Audi 100 το οποίο ήταν το πρώτο μοντέλο παραγωγής στην ιστορία της Αυτοκίνησης με Cd 0,30.
Τώρα, το αμιγώς A6 Sportback e-tron έχει Cd 0,21, κάτι που το κάνει το πιο αεροδυναμικό της γερμανικής εταιρείας (προς το παρόν).
Πώς επιτεύχθηκε αυτό; Όταν οι σχεδιαστές της παρουσίασαν τις αρχικές ιδέες τους για το νέο μοντέλο, οι άνθρωποι στο τμήμα αεροδυναμικής δημιούργησαν ομοιώματα σε φυσικό μέγεθος και πραγματοποίησαν περίπου 1.300 προσομοιώσεις στην αεροδυναμική σήραγγα.
Για παράδειγμα, στον αρχικό σχεδιασμό, το εξωτερικό άκρο της εισαγωγής του αεραγωγού (σχεδιασμένου για να βελτιώσει τη διέλευση του αέρα γύρω από το μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου) προεξείχε λίγο περισσότερο από το επιθυμητό, οπότε έγινε μια μικρή προσαρμογή για να μην εμποδίζεται η ροή του αέρα εκεί.
Η εισαγωγή ψυχρού αέρα τύπου «switchblade» κάτω από τη μπροστινή μάσκα επίσης τροποποιήθηκε και οι άκρες στην επιφάνεια σχεδιάστηκαν προσεκτικά για να συμβάλλουν ουσιαστικότερα στον διαχωρισμό της ροής του αέρα και να μειώσουν τη χαμηλή πίεση σε ορισμένες περιοχές.
Επίσης, μελετήθηκε πολύ και βελτιστοποιήθηκε η ροή του αέρα κάτω από το πάτωμα του οχήματος. Τέλος, οι τροχοί σχεδιάστηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούν ένα είδος «τοίχου» κατά την περιστροφή τους ο οποίος επιτρέπει στον αέρα να τους διασχίζει ομαλά αντί να εισέρχεται σε αυτούς από τα μορφοποιημένα ανοίγματά τους.