Στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας, λίγα ονόματα προκαλούν τον ίδιο σεβασμό για τις επιδόσεις, την πολυτέλεια και την πρωτοποριακή μηχανική όπως η Bugatti. Το Veyron 16.4, του 2005, ήταν ένα υπερ-σπορ αυτοκίνητο που γεννήθηκε από ένα τολμηρό όραμα και επαναπροσδιόρισε τα όρια των δυνατοτήτων.
Ωστόσο, η άφιξη της Veyron δεν ήταν μια ξαφνική αποκάλυψη, αλλά το αποκορύφωμα μιας επίπονης έρευνας. Μεταξύ του 1998 και του 1999, μια σειρά ξεχωριστών μελετών σχεδιασμού διερεύνησε διαφορετικές πτυχές της φιλοδοξίας του Ferdinand Piëch, καθεμία ανοίγοντας το δρόμο για το τελικό σχέδιο.
Η γένεση της σύγχρονης Bugatti βασίζεται στη φιλοδοξία του Ferdinand Karl Piëch, τότε Προέδρου του Ομίλου Volkswagen. Το 1997, εμπνευσμένος από την επιθυμία να δημιουργήσει ένα υπερ αυτοκίνητο με ξεχωριστή φινέτσα και με δύναμη στον κινητήρα που να ξεπερνάει κάθε όριο, ο Piëch έβαλε μπροστά το σχέδιό του. Να υλοποιήσει αυτό που οραματίσθηκε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με τρένο Shinkansen στην Ιαπωνία. Και η αρχή έγινε με τον επαναστατικό κινητήρα 18 κυλίνδρων.
Σχεδιασμένη σε ένα φάκελο, η κατασκευή W18 έγινε η βασική σύλληψη της ανακατασκευής της Bugatti, αφού η Volkswagen AG απέκτησε τα δικαιώματα της μάρκας τον Μάϊο του 1998. Ο Piëch δεν αναζήτησε μόνο ταχύτητα, αλλά ένα αυτοκίνητο ικανό να ξεπεράσει τα 400 km/h, προσφέροντας την άνεση, την κομψότητα και τη χρηστικότητα, μια εντελώς νέας πρόκλησης που απαιτούσε εντελώς νέες μηχανικές λύσεις.
Για να υλοποιήσει αυτό το όραμα, ο Ferdinand Piëch ανέθεσε στον Giorgetto Giugiaro της Italdesign να προσφέρει μια νέα φιλοσοφία οχήματος. Το πρώτο αποτέλεσμα της συνεργασίας τους, το EB 118, έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού τον Σεπτέμβριο του 1998. Έκανε την εμφάνισή του ως ένα κομψό, επιβλητικό δίθυρο κουπέ αιχμαλωτίζοντας την πεμπτουσία ενός grand tourer. Ο σχεδιασμός του χαρακτηριζόταν από ένα μακρύ, φαρδύ καπό – που ήταν απαραίτητο εξαιτίας του μεγέθους του ατμοσφαιρικού κινητήρα W18 6,3 λίτρων που ήταν τοποθετημένος μπροστά και απέδιδε 555 ίππους.
Στο εσωτερικό, η καμπίνα αγκάλιασε επιρροές της Art Deco, δίνοντας έμφαση στην πολυτέλεια, την άνεση και τη χειροποίητη κατασκευή. Σε συνδυασμό με την προηγμένη μηχανική του αυτοκινήτου, συμπεριλαμβανομένου του μοναδικού συστήματος μετάδοσης κίνησης W18 και της μόνιμης τετρακίνησης, το EB 118 ήταν μια τολμηρή δήλωση προθέσεων: ένας απρόσκοπτος συνδυασμός της κληρονομιάς της Bugatti και της πρωτοποριακής καινοτομίας.
Αμέσως μετά, το πολυτελές σαλόνι EB 218 έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1999. Επίσης σχεδιασμένο από τον Giugiaro, το EB 218 παρουσιάστηκε ως εξέλιξη του προηγούμενου πρωτότυπου Bugatti EB 112 (από την εποχή Artioli) αλλά τώρα τροφοδοτούμενο από τον ίδιο τρομερό κινητήρα με τον EB 118.
Αυτό το τετράθυρο σεντάν αποτελούσε μια διαφορετική διάσταση της ταυτότητας της Bugatti, εστιάζοντας στην απόλυτη πολυτέλεια.
Με μήκος μεγαλύτερο από το EB 118, στα 5,3 μέτρα διέθετε διακριτικά αναθεωρημένες καμπυλότητες για τους προφυλακτήρες, τα φώτα και το καπό, προσαρμόζοντας τις απαιτήσεις χωροταξίας του W18 σε ένα σεντάν διατηρώντας παράλληλα τη μόνιμη τετρακίνηση.
Το EB 218 απέδειξε την ευελιξία του κινητήρα W18 και την ικανότητα της μάρκας να παράγει όχι μόνο κουπέ αλλά και μεγάλα, υπερπολυτελή οχήματα, που θυμίζουν μοντέλα όπως το Type 41 Royale.
Μια σημαντική αλλαγή κατεύθυνσης σημειώθηκε αργότερα εκείνο το έτος. Στο IAA στη Φρανκφούρτη τον Σεπτέμβριο του 1999, η Bugatti παρουσίασε το EB 18/3 Chiron. Σχεδιασμένο από τον Fabrizio Giugiaro υπό την καθοδήγηση του πατέρα του, αυτό το concept απομακρύνθηκε από τη διάταξη του μπροστινού κινητήρα των προκατόχων του.
Το EB 18/3 Chiron ήταν μια καθαρή, διθέσια μελέτη σούπερ σπορ αυτοκινήτου με το W18 σε διάταξη κινητήρα τοποθετημένο στη μέση. Έτσι έγινε μια εντυπωσιακή αλλαγή στις αναλογίες του αυτοκινήτου με μια πιο επιθετική σχεδιαστικά προς τα εμπρός καμπίνα, χαρακτηριστική των σπορ αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων. Ενώ εξακολουθούσε να διαθέτει τον 555 PS W18 και τετρακίνηση, το στυλ επικεντρώθηκε περισσότερο στην αεροδυναμική απόδοση και τη δυναμική ικανότητα.
Αυτή η πρωτότυπη έκδοση, που πήρε το όνομά της από το θρυλικό οδηγό αγώνων Bugatti, Louis Chiron, σηματοδότησε τη νέα τάση των υπερ-σπορ αυτοκινήτων που θα κατακτούσε τελικά η Veyron με τον εκπληκτικό W18 κινητήρα.
Ένα μήνα αργότερα, τον Οκτώβριο του 1999, έγινε το τελευταίο εξελικτικό βήμα για τη Bugatti EB 18/4 Veyron, πριν κάνει το ντεμπούτο της στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τόκιο.
Κατασκευασμένο εσωτερικά από τον Όμιλο Volkswagen υπό τις οδηγίες του Hartmut Warkuß, με το εξωτερικό να σχεδιάζεται από το νεαρό Jozef Kabaň, το EB 18/4 παρουσίαζε μια πολύ πιο συμπαγή και εστιασμένη σιλουέτα σπορ αυτοκινήτου με κινητήρα στο κέντρο. Το στυλ του προμήνυε έντονα το εμβληματικό σχήμα, τις αναλογίες και τα βασικά σχεδιαστικά στοιχεία του αυτοκινήτου παραγωγής.
Αν και αρχικά εμφανίστηκε με τον κινητήρα W18, η τεράστια πρόκληση της αξιόπιστης εξαγωγής άνω των 1.000 PS και η διαχείριση της θερμότητας και της πολυπλοκότητας του ατμοσφαιρικού W18 οδήγησε σε μια καθοριστική μηχανική αλλαγή. Μέχρι το 2000, πάρθηκε η απόφαση για την ανάπτυξη ενός νέου κινητήρα: του 8,0 λίτρων, τετραπλού υπερσυμπιεστή W16. Αυτός ο κινητήρας θα μπορούσε να επιτύχει πιο αποτελεσματικά τους στόχους ακραίων επιδόσεων της Piëch των 1.001 PS και τελικής ταχύτητας άνω των 400 km/h, αν και απαιτούσε ένα πρωτοφανώς εξελιγμένο σύστημα ψύξης.
Η επιλογή του ονόματος «Veyron» για το τελικό πρωτότυπο και το αυτοκίνητο παραγωγής που ακολούθησε ήταν μία επιλεκτική αναφορά από την πλούσια κληρονομιά της Bugatti. Ο Pierre Veyron (1903-1970) ήταν κάτι περισσότερο από απλώς ένας οδηγός αγώνων. Ήταν μηχανικός ανάπτυξης και επίσημος οδηγός δοκιμών για τη μάρκα κατά τη δεκαετία του 1930. Το κορυφαίο του επίτευγμα ήρθε το 1939 όταν, μαζί με τον Jean-Pierre Wimille, εξασφάλισε μια νίκη για την Bugatti στο διάσημο 24 Hours of Le Mans, πιλοτάροντας ένα Tank Type 57C.
Το ταξίδι από το αρχικό σκίτσο W18 του Ferdinand Piëch μέχρι το κορυφαίο παγκοσμίως Veyron 16.4 ήταν απόδειξη αδιάκοπης καινοτομίας, επαναληπτικής σχεδίασης και βαθύ σεβασμού για την κληρονομιά της Bugatti. Τα πρωτότυπα αυτοκίνητα – EB 118, EB 218, EB 18/3 Chiron και EB 18/4 Veyron – δεν ήταν απλές σχεδιαστικές ασκήσεις αλλά κρίσιμα βήματα μηχανικής. Καθένα από αυτά εξερεύνησε διαφορετικά στυλ (grand tourer, πολυτελές σεντάν, σπορ αυτοκίνητο με κινητήρα στο κέντρο) και δοκίμασε τα όρια του φιλόδοξου κινητήρα W18, πριν η τελική σύγκλιση του σχεδιασμού και η μηχανική στροφή προς τον κινητήρα W16 καθορίσουν τη Veyron. Έδειξαν τη φιλοδοξία, τις μηχανικές προκλήσεις και την εξελισσόμενη σχεδιαστική γλώσσα που κορυφώθηκε σε ένα όχημα που τιμούσε το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα σφυρηλατούσε ένα εντελώς νέο μέλλον για τον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Πηγή: Zougla.gr
Το MotoGP φτάνει στην πίστα της Aragon!
To MotoGP μετά τον 7ο Αγώνα στην πίστα του Silverstone, μεταφέρεται στην απαιτητική Aragon στην Ισπανία για το 8ο Grand Prix της χρονιάς.
Αυτό είναι το 16ο Grand Prix στην πίστα MotorLand Aragon. Η πίστα φιλοξένησε για πρώτη φορά το MotoGP το 2010, και έγινε η έκτη ισπανική πίστα που το έκανε, μετά τις Jerez, Catalunya, Jarama, Montjuïc και Valencia. Είναι μία από τις έξι πίστες του καλενταρίου που έχουν φορά αντίθετη από το ρολόι (αριστερόστροφη), μαζί με τις Austin, Sachsenring, Phillip Island, Valencia και το νέο Balaton Park στην Ουγγαρία.
ΝΙΚΗΤΕΣ MOTOGP™ ΣΤΗΝ MOTORLAND ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ GRID
Marc Marquez (2013, 2016, 2017, 2018, 2019, 2024) – Alex Rins (2020/1) – Franco Morbidelli (2020/2) – Francesco Bagnaia (2021) – Enea Bastianini (2022)
ΝΙΚΗΤΕΣ SPRINT ΣΤΗΝ MOTORLAND
Marc Marquez 1 (2024)
ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΣΤΗΝ MOTORLAND: ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Νίκες GP:
Honda: 7
Ducati: 4
Yamaha: 3
Suzuki: 1
Νίκες Sprint:
Ducati: 1
Η πιο πρόσφατη νίκη της Honda στο MotoGP™ εδώ είναι από τον Marc Marquez το 2019, από την pole. Η Honda είναι ο πιο επιτυχημένος κατασκευαστής εδώ, με 7 νίκες:
Stoner (2011), Dani Pedrosa (2012), Marc Marquez (2013, 2016, 2017, 2018, 2019).
Η Ducati έχει 4 νίκες στο MotoGP™ εδώ. Ο Stoner κέρδισε τον πρώτο Αγώνα στην πίστα το 2010 από την pole, και ο Bagnaia νίκησε το 2021 (επίσης από pole) μετά από φοβερή μάχη με τον Marc Marquez. Ο Bastianini πήρε τη νίκη το 2022, μετά από μάχη με τον Bagnaia μέχρι τον τερματισμό, και ο Marc Marquez έκανε το διπλό το 2024 (Sprint και GP).
Η Yamaha έχει τρεις νίκες στο MotoGP™ εδώ: Jorge Lorenzo το 2014 και 2015, και Morbidelli το 2020/2 (Teruel GP).
Η καλύτερη επίδοση της Aprilia στην MotorLand είναι η 3η θέση με τον Aleix Espargaro το 2022.
Η καλύτερη επίδοση της KTM είναι επίσης 3η θέση με τον Pedro Acosta το 2024.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
10 ενεργοί αναβάτες έχουν ανέβει στο βάθρο του MotoGP εδώ:
Marc Marquez (7), Joan Mir (3), Rins (2), Bagnaia (2), Jack Miller (1), Alex Marquez (1), Acosta (1), Jorge Martin (1), Bastianini (1), Morbidelli (1). 4 έχουν κατακτήσει την pole: Marc Marquez (6), Bagnaia (2), Viñales (1), Quartararo (1).
Μόνο ένας αναβάτης έχει βαθμολογηθεί και στους 7 Αγώνες MotoGP™ της σεζόν: Luca Marini. Καθώς ο Marini θα απουσιάσει από το Aragon GP λόγω τραυματισμού, αυτή η σειρά διακόπτεται. Δύο έχουν πάρει βαθμούς και στα 7 Tissot Sprints: Marc Marquez και Alex Marquez.
Από το 2010, μόνο τρεις αναβάτες έχουν κερδίσει από pole στην Aragon:
Stoner (2010, 2011), Marc Marquez (2013, 2016, 2019, 2024) και Bagnaia (2021). Ο Marquez έχει ξεκινήσει 6 στις 10 φορές από την pole στο MotoGP στην Aragon.
ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΝ…
88 Αν μια Ducati προκριθεί στις τρεις πρώτες θέσεις, θα είναι το 88ο συνεχόμενο GP όπου αναβάτης της Ducati ξεκινά από την πρώτη σειρά – μια σειρά που ξεκινά από την Valencia το 2020.
74 Η Ducati βρίσκεται σε σερί 73 συνεχόμενων βάθρων. Ένα ακόμη θα επεκτείνει το ρεκόρ της στα 74. Ο μόνος κατασκευαστής με περισσότερα από 74 σερί βάθρα είναι η Honda, με 83 από το FIM GP του 1993 μέχρι το GP της Imola το 1999.
20 Ο rookie Fermin Aldeguer θα είναι 20 ετών και 64 ημερών την Κυριακή και θα είναι μια μέρα μεγαλύτερος από τον νεότερο νικητή στην ιστορία του MotoGP, Marc Marquez (20 ετών και 63 ημερών στο Austin, 2013), εάν κερδίσει.
6 Υπάρχουν έξι αναβάτες στο grid που μπορούν να πάρουν την πρώτη τους νίκη στο MotoGP αυτό το Σαββατοκύριακο:
Raul Fernandez, wildcard (έκτακτη συμμετοχή) Augusto Fernandez, Pedro Acosta και οι rookies Ai Ogura, Somkiat Chantra και Fermin Aldeguer.
4 Αν ο Fabio Quartararo προκριθεί στην pole position, θα είναι η πρώτη φορά που θα έχει πάρει τέσσερις διαδοχικές poles από το 2021 (τότε πέτυχε πέντε συνεχόμενες από την Πορτογαλία έως την Καταλονία).
2 Στην Aragon, μετά τη νίκη του Marco Bezzecchi στο Silverstone, οι αναβάτες της Aprilia θα προσπαθήσουν να δώσουν στο εργοστάσιο του Noale τις πρώτες του διαδοχικές νίκες στο MotoGP.
1 Οι αναβάτες των KTM και Aprilia μπορεί να δώσουν στο εργοστάσιό τους την πρώτη νίκη στην κορυφαία κατηγορία στην MotorLand.