Τα τελευταία 15 χρόνια, η Dacia ξεχωρίζει στον τομέα της χάρη στην ιδεολογία. Η μάρκα απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό που έχει επιλέξει μια πιο ορθολογική μορφή μετακίνησης. Με παρουσία σε 44 χώρες και με πάνω από 7 εκατομμύρια πελάτες, η Dacia συνεχίζει να προσαρμόζεται στις ανάγκες της κάθε εποχής. Μια εταιρεία που συνεχίζει να απολαμβάνει επιτυχίες, με την ίδια συνταγή: να προσφέρει τα απαραίτητα, στην καλύτερη τιμή. Σήμερα η Dacia ετοιμάζεται να προσθέσει ακόμη ένα νέο κεφάλαιο στην πετυχημένη ιστορία της.
Η Dacia «γεννήθηκε» το 1968, με έναν σαφή στόχο: την παροχή σύγχρονων, ισχυρών, οικονομικών αυτοκινήτων για ολόκληρη την Ρουμανία. Το όνομά της εταιρείας εμπνέεται άμεσα από το όνομα της επικράτειας της σημερινής Ρουμανίας, η οποία ονομαζόταν Dacia στην αρχαιότητα. Το 1999, καθοδηγούμενη από τον Louis Schweitzer, η Dacia εντάχθηκε στον Όμιλο Renault και πήρε νέα μονοπάτια φιλοδοξίας και επιτυχίας. Αυτή η νέα ανατροπή στην ιστορία της μάρκας έγινε πραγματικότητα το 2004 με την κυκλοφορία του Logan, ενός σύγχρονου οικογενειακού σαλούν ενώ το 2008 παρουσίασε στην παγκόσμια αγορά και το Sandero που αποδείχθηκε επίσης η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία της. Το 2010, η Dacia παραβίασε τους κανόνες για άλλη μια φορά προσφέροντας το πιο προσιτό SUV της αγοράς: το Duster, ένα ελκυστικό όχημα με πραγματικές δυνατότητες εντός και εκτός δρόμου, και φυσικά σε προσιτή τιμή με αποτέλεσμα η Dacia να απολαύσει ακόμη μια μεγάλη επιτυχία στις πωλήσεις.
Και το μέλλον της Dacia; Να κατακτήσει νέες περιοχές με βάση ένα μοναδικό και ιδιαίτερα αποτελεσματικό επιχειρηματικό μοντέλο που εστιάζει πάντα στις βασικές ανάγκες των πελατών. Αιχμή του δόρατος τα Spring και Bigster Concept, που παρουσιάστηκαν φέτος.
Μπορείτε να δείτε όλα τα μοντέλα στους εκθεσιακούς χώρους του Ομίλου Πηλακούτα.
Αβέβαιο το μέλλον του ανθρακονήματος στην Ευρώπη
Η πρόταση αποτελεί μέρος της αναθεώρησης της Οδηγίας για τα Οχήματα Τέλους Κύκλου Ζωής (End of Life Vehicles – ELV), η οποία ρυθμίζει την αποσυναρμολόγηση και την ανακύκλωση αυτοκινήτων στην Ε.Ε.
Στόχος είναι να αυξηθεί ο περιβαλλοντικός χαρακτήρας της διαδικασίας, αλλά για πρώτη φορά, το ανθράκονημα ταξινομείται ως επιβλαβές υλικό. Αν τελικά εγκριθεί, η απαγόρευση δεν θα τεθεί σε ισχύ πριν το 2029, αφήνοντας χρονικό περιθώριο για προσαρμογές.
Το ανθράκονημα έχει γίνει αναπόσπαστο υλικό στη βιομηχανία, χρησιμοποιούμενο κυρίως στην αεροναυπηγική, στις ανεμογεννήτριες, σε ορισμένα εξαρτήματα μοτοσικλετών αλλά και σε πολλά αυτοκίνητα – ιδιαίτερα σε premium κατηγορίες.
Είναι πιο ελαφρύ από το αλουμίνιο και πιο ανθεκτικό από τον χάλυβα, γεγονός που το καθιστά ιδανικό για τη μείωση του βάρους, ειδικά στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όπου η μεγάλη μπαταρία προσθέτει σημαντικό βάρος. Η χρήση του βοηθά στη βελτίωση της αυτονομίας και της οδικής συμπεριφοράς.
Η ανησυχία της Ε.Ε. εστιάζει στον τρόπο απόρριψης του υλικού. Κατά την ανακύκλωση ή την καύση του, τα νήματα ανθρακονήματος μπορεί να διασκορπιστούν στον αέρα, προκαλώντας προβλήματα στον εξοπλισμό και ενδεχομένως ερεθισμούς σε ανθρώπινους ιστούς.
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες που επενδύουν συστηματικά στο ανθράκονημα ενδέχεται να επηρεαστούν σημαντικά, ειδικά μάρκες όπως η McLaren, η οποία κατασκευάζει ολόκληρα πλαίσια από ανθράκονημα, αλλά και κατασκευαστές ηλεκτρικών μοντέλων υψηλής απόδοσης.
Οι ιαπωνικές εταιρείες Toray Industries, Teijin και Mitsubishi Chemical, που ελέγχουν πάνω από το 50% της παγκόσμιας αγοράς, επίσης αναμένεται να δεχτούν ισχυρό πλήγμα, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό των πωλήσεών τους προέρχεται από την Ευρώπη.
Η παγκόσμια αγορά του ανθρακονήματος αποτιμήθηκε σε 5,48 δισ. δολάρια το 2024 και εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 17,08 δισ. μέχρι το 2035, σύμφωνα με εκτίμηση της Roots Analysis. Από αυτή, περίπου το 10% έως 20% αφορά την αυτοκινητοβιομηχανία, ποσοστό που αναμένεται να αυξηθεί καθώς οι κατασκευαστές επιδιώκουν μείωση του βάρους.
Το ερώτημα που παραμένει είναι αν η Ευρώπη πράγματι θα προχωρήσει σε αυτή την απαγόρευση, ή αν θα περιοριστεί σε αυστηρότερους κανόνες διάθεσης και ανακύκλωσης του υλικού. Μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση, οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν λίγα χρόνια για να βρουν εναλλακτικές ή να προσαρμόσουν τις διαδικασίες τους.