Με δύο ειδικές εκδόσεις ολοκληρώνεται η τρέχουσα γενιά της Toyota GR Supra, ενός καθαρόαιμου σπορ μοντέλου που μένει πιστό στο δόγμα «κινητήρας μπροστά, κίνηση πίσω» και ξεχωρίζει για την ιδανική κατανομή του βάρους του. Η πρώτη σταδιοδρομεί υπό την ονομασία “A90 Final Edition” και θα κατασκευαστεί σε περιορισμένο αριθμό κομματιών. Σύμφωνα με την Toyota, αποτελεί την κορυφαία έκφραση της τρέχουσας γενιάς, αλλά και ένα αυτοκίνητο μέσω του οποίου εκφράζει τις ευχαριστίες της στους απανταχού φίλους της GR Supra. Αυτή η ειδική έκδοση διαθέτει πολυάριθμα αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά, όπως αυξημένη κατά 95 ίππους και 70 Nm, βελτιωμένη αεροδυναμική, σύστημα ανάρτησης KW από τους αγώνες και ελαστικά μεγαλύτερης διαμέτρου. Παράλληλα με την αποκάλυψη της A90 Final Edition, η Toyota παρουσίασε και τη νέα GR Supra Lightweight EVO, με σημαντικές αναβαθμίσεις που υπόσχονται νέες οδηγικές εμπειρίες.
GR Supra A90 Final Edition
Η GR Supra A90 Final Edition θα παραχθεί σε συνολικά 300 αντίτυπα, με ένα κινητήρα τριών λίτρων και χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων. Ο συνδυασμός των ισχυρών επιδόσεων, της ευελιξίας και της ακρίβειας χειρισμού συνεχίζει σε πρώτο πλάνο, χωρίς να απουσιάζουν οι αναβαθμίσεις που ενισχύουν περαιτέρω το δυναμικό χαρακτήρα του μοντέλου. Ειδικότερα, η απόδοση του κινητήρα έχει αυξηθεί από τους 340 στους 435 ίππους και από τα 550 στα 570 Nm για γρηγορότερες επιταχύνσεις, με την τελική ταχύτητα να φτάνει πλέον τα 270 χλμ./ώρα.
Έμφαση δόθηκε και στη βελτίωση της συμπεριφοράς στις στροφές, με την A90 Final Edition να εξοπλίζεται με ανάρτηση της KW η οποία προσφέρει 16 στάδια ρύθμισης της επαναφοράς της και 12 της συμπίεσης. Παράλληλα έχει γίνει αναθεώρηση στις γωνίες κάμπερ τόσο μπροστά όσο και πίσω και έχει βελτιστοποιηθεί το ενεργό διαφορικό για τη μείωση της υποστροφής. Νέες ρυθμίσεις φέρει και το ηλεκτρικά υποβοηθούμενο σύστημα διεύθυνσης, ενώ επεμβάσεις έχουν γίνει στις αντιστρεπτικές δοκούς και στο σύμπλεγμα μπαρών που βρίσκονται στο χώρο αποσκευών, με φόντο την ενίσχυση της ακαμψίας του αμαξώματος.
Στην εξασφάλιση καλύτερης πρόσφυσης και σταθερότητας στις στροφές συνδράμουν τα φαρδύτερα κατά 10 χλστ. ελαστικά, με ζάντες 19 ιντσών εμπρός και 20 ίντσων πίσω που έχουν χαραγμένο το λογότυπο “TGR”, την ίδια ώρα που ενσωματώνονται ενισχυμένα φρένα 19 ιντσών της Brembo.
Σε επίπεδο εμφάνισης, εκτός από το μοναδικό μαύρο ματ χρώμα, το εξωτερικό της A90 Final Edition φέρει και αεροδυναμικές αλλαγές, αποτέλεσμα ενός εκτενούς προγράμματος δοκιμών σε αεροδυναμική σήραγγα που διεξήγαγε η Toyota Gazoo Racing Ευρώπης. Μεταξύ άλλων εξοπλίζεται με σπόιλερ από ανθρακονήματα εμπνευσμένο από τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, αλλά και πίσω αεροτομή, ευθυγραμμισμένη στο στιλ της GR Supra GT4. Στο εσωτερικό ξεχωρίζουν τα φουλ μπάκετ καθίσματα Recaro Podium CF σε κόκκινο και μαύρο χρώμα, οι κόκκινες ζώνες ασφαλείας, το ξεχωριστό τιμόνι και οι επενδύσεις από Alcantara.
GR Supra Lightweight EVO
Αξιοποιώντας τα σχόλια των πελατών της, η Toyota παρουσίασε και την αναβαθμισμένη GR Supra Lightweight EVO, εμπλουτίζοντας το «οπλοστάσιο» του μοντέλου με χαρακτηριστικά που ενισχύουν την εμπειρία πίσω από το τιμόνι. Το ενεργό διαφορικό σε συνδυασμό με την αναθεωρημένη γωνία καμπέρ (εμπρός/πίσω) και ορισμένες άλλες στοχευμένες επεμβάσεις ενισχύουν την πρόσφυση και μειώνουν την υποστροφή, την ίδια ώρα που τα μεγαλύτερα δισκόφρενα προσφέρουν καλύτερο έλεγχο στο φρενάρισμα.
Παράλληλα, τα χαρακτηριστικά των ηλεκτρονικά ελεγχόμενων αμορτισέρ και της μπροστινής αντιστρεπτικής δοκού έχουν αναθεωρηθεί για καλύτερη σταθερότητα. Και στη συγκεκριμένη έκδοση έχουν γίνει αεροδυναμικές βελτιστοποιήσεις, παρουσία μιας πίσω αεροτομής τύπου ducktail από ανθρακονήματα και νέων πτερυγίων στους θόλους των μπροστινών τροχών. Τη ξεχωριστή εμφάνιση της GR Supra Lightweight EVO αναδεικνύουν οι 19άρες μαύρες ματ ζάντες, τα δερμάτινα καθίσματα με επένδυση σε Alcantara και ενσωματωμένο το λογότυπο “GR” - με κόκκινες ραφές στο τιμόνι και τον επιλογέα ταχυτήτων.
Οι νέες GR Supra A90 Final Edition και GR Supra Lightweight EVO θα είναι διαθέσιμες για παραγγελία στην Ευρώπη από τον Ιανουάριο του 2025.
Bugatti: Πως το τολμηρό όραμα Ferdinand Piëch έφερε την επανάσταση στα super car με τον W16 κινητήρα στη Veyron
Στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας, λίγα ονόματα προκαλούν τον ίδιο σεβασμό για τις επιδόσεις, την πολυτέλεια και την πρωτοποριακή μηχανική όπως η Bugatti. Το Veyron 16.4, του 2005, ήταν ένα υπερ-σπορ αυτοκίνητο που γεννήθηκε από ένα τολμηρό όραμα και επαναπροσδιόρισε τα όρια των δυνατοτήτων.
Ωστόσο, η άφιξη της Veyron δεν ήταν μια ξαφνική αποκάλυψη, αλλά το αποκορύφωμα μιας επίπονης έρευνας. Μεταξύ του 1998 και του 1999, μια σειρά ξεχωριστών μελετών σχεδιασμού διερεύνησε διαφορετικές πτυχές της φιλοδοξίας του Ferdinand Piëch, καθεμία ανοίγοντας το δρόμο για το τελικό σχέδιο.
Η γένεση της σύγχρονης Bugatti βασίζεται στη φιλοδοξία του Ferdinand Karl Piëch, τότε Προέδρου του Ομίλου Volkswagen. Το 1997, εμπνευσμένος από την επιθυμία να δημιουργήσει ένα υπερ αυτοκίνητο με ξεχωριστή φινέτσα και με δύναμη στον κινητήρα που να ξεπερνάει κάθε όριο, ο Piëch έβαλε μπροστά το σχέδιό του. Να υλοποιήσει αυτό που οραματίσθηκε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με τρένο Shinkansen στην Ιαπωνία. Και η αρχή έγινε με τον επαναστατικό κινητήρα 18 κυλίνδρων.
Σχεδιασμένη σε ένα φάκελο, η κατασκευή W18 έγινε η βασική σύλληψη της ανακατασκευής της Bugatti, αφού η Volkswagen AG απέκτησε τα δικαιώματα της μάρκας τον Μάϊο του 1998. Ο Piëch δεν αναζήτησε μόνο ταχύτητα, αλλά ένα αυτοκίνητο ικανό να ξεπεράσει τα 400 km/h, προσφέροντας την άνεση, την κομψότητα και τη χρηστικότητα, μια εντελώς νέας πρόκλησης που απαιτούσε εντελώς νέες μηχανικές λύσεις.
Για να υλοποιήσει αυτό το όραμα, ο Ferdinand Piëch ανέθεσε στον Giorgetto Giugiaro της Italdesign να προσφέρει μια νέα φιλοσοφία οχήματος. Το πρώτο αποτέλεσμα της συνεργασίας τους, το EB 118, έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού τον Σεπτέμβριο του 1998. Έκανε την εμφάνισή του ως ένα κομψό, επιβλητικό δίθυρο κουπέ αιχμαλωτίζοντας την πεμπτουσία ενός grand tourer. Ο σχεδιασμός του χαρακτηριζόταν από ένα μακρύ, φαρδύ καπό – που ήταν απαραίτητο εξαιτίας του μεγέθους του ατμοσφαιρικού κινητήρα W18 6,3 λίτρων που ήταν τοποθετημένος μπροστά και απέδιδε 555 ίππους.
Στο εσωτερικό, η καμπίνα αγκάλιασε επιρροές της Art Deco, δίνοντας έμφαση στην πολυτέλεια, την άνεση και τη χειροποίητη κατασκευή. Σε συνδυασμό με την προηγμένη μηχανική του αυτοκινήτου, συμπεριλαμβανομένου του μοναδικού συστήματος μετάδοσης κίνησης W18 και της μόνιμης τετρακίνησης, το EB 118 ήταν μια τολμηρή δήλωση προθέσεων: ένας απρόσκοπτος συνδυασμός της κληρονομιάς της Bugatti και της πρωτοποριακής καινοτομίας.
Αμέσως μετά, το πολυτελές σαλόνι EB 218 έκανε το ντεμπούτο του στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1999. Επίσης σχεδιασμένο από τον Giugiaro, το EB 218 παρουσιάστηκε ως εξέλιξη του προηγούμενου πρωτότυπου Bugatti EB 112 (από την εποχή Artioli) αλλά τώρα τροφοδοτούμενο από τον ίδιο τρομερό κινητήρα με τον EB 118.
Αυτό το τετράθυρο σεντάν αποτελούσε μια διαφορετική διάσταση της ταυτότητας της Bugatti, εστιάζοντας στην απόλυτη πολυτέλεια.
Με μήκος μεγαλύτερο από το EB 118, στα 5,3 μέτρα διέθετε διακριτικά αναθεωρημένες καμπυλότητες για τους προφυλακτήρες, τα φώτα και το καπό, προσαρμόζοντας τις απαιτήσεις χωροταξίας του W18 σε ένα σεντάν διατηρώντας παράλληλα τη μόνιμη τετρακίνηση.
Το EB 218 απέδειξε την ευελιξία του κινητήρα W18 και την ικανότητα της μάρκας να παράγει όχι μόνο κουπέ αλλά και μεγάλα, υπερπολυτελή οχήματα, που θυμίζουν μοντέλα όπως το Type 41 Royale.
Μια σημαντική αλλαγή κατεύθυνσης σημειώθηκε αργότερα εκείνο το έτος. Στο IAA στη Φρανκφούρτη τον Σεπτέμβριο του 1999, η Bugatti παρουσίασε το EB 18/3 Chiron. Σχεδιασμένο από τον Fabrizio Giugiaro υπό την καθοδήγηση του πατέρα του, αυτό το concept απομακρύνθηκε από τη διάταξη του μπροστινού κινητήρα των προκατόχων του.
Το EB 18/3 Chiron ήταν μια καθαρή, διθέσια μελέτη σούπερ σπορ αυτοκινήτου με το W18 σε διάταξη κινητήρα τοποθετημένο στη μέση. Έτσι έγινε μια εντυπωσιακή αλλαγή στις αναλογίες του αυτοκινήτου με μια πιο επιθετική σχεδιαστικά προς τα εμπρός καμπίνα, χαρακτηριστική των σπορ αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων. Ενώ εξακολουθούσε να διαθέτει τον 555 PS W18 και τετρακίνηση, το στυλ επικεντρώθηκε περισσότερο στην αεροδυναμική απόδοση και τη δυναμική ικανότητα.
Αυτή η πρωτότυπη έκδοση, που πήρε το όνομά της από το θρυλικό οδηγό αγώνων Bugatti, Louis Chiron, σηματοδότησε τη νέα τάση των υπερ-σπορ αυτοκινήτων που θα κατακτούσε τελικά η Veyron με τον εκπληκτικό W18 κινητήρα.
Ένα μήνα αργότερα, τον Οκτώβριο του 1999, έγινε το τελευταίο εξελικτικό βήμα για τη Bugatti EB 18/4 Veyron, πριν κάνει το ντεμπούτο της στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Τόκιο.
Κατασκευασμένο εσωτερικά από τον Όμιλο Volkswagen υπό τις οδηγίες του Hartmut Warkuß, με το εξωτερικό να σχεδιάζεται από το νεαρό Jozef Kabaň, το EB 18/4 παρουσίαζε μια πολύ πιο συμπαγή και εστιασμένη σιλουέτα σπορ αυτοκινήτου με κινητήρα στο κέντρο. Το στυλ του προμήνυε έντονα το εμβληματικό σχήμα, τις αναλογίες και τα βασικά σχεδιαστικά στοιχεία του αυτοκινήτου παραγωγής.
Αν και αρχικά εμφανίστηκε με τον κινητήρα W18, η τεράστια πρόκληση της αξιόπιστης εξαγωγής άνω των 1.000 PS και η διαχείριση της θερμότητας και της πολυπλοκότητας του ατμοσφαιρικού W18 οδήγησε σε μια καθοριστική μηχανική αλλαγή. Μέχρι το 2000, πάρθηκε η απόφαση για την ανάπτυξη ενός νέου κινητήρα: του 8,0 λίτρων, τετραπλού υπερσυμπιεστή W16. Αυτός ο κινητήρας θα μπορούσε να επιτύχει πιο αποτελεσματικά τους στόχους ακραίων επιδόσεων της Piëch των 1.001 PS και τελικής ταχύτητας άνω των 400 km/h, αν και απαιτούσε ένα πρωτοφανώς εξελιγμένο σύστημα ψύξης.
Η επιλογή του ονόματος «Veyron» για το τελικό πρωτότυπο και το αυτοκίνητο παραγωγής που ακολούθησε ήταν μία επιλεκτική αναφορά από την πλούσια κληρονομιά της Bugatti. Ο Pierre Veyron (1903-1970) ήταν κάτι περισσότερο από απλώς ένας οδηγός αγώνων. Ήταν μηχανικός ανάπτυξης και επίσημος οδηγός δοκιμών για τη μάρκα κατά τη δεκαετία του 1930. Το κορυφαίο του επίτευγμα ήρθε το 1939 όταν, μαζί με τον Jean-Pierre Wimille, εξασφάλισε μια νίκη για την Bugatti στο διάσημο 24 Hours of Le Mans, πιλοτάροντας ένα Tank Type 57C.
Το ταξίδι από το αρχικό σκίτσο W18 του Ferdinand Piëch μέχρι το κορυφαίο παγκοσμίως Veyron 16.4 ήταν απόδειξη αδιάκοπης καινοτομίας, επαναληπτικής σχεδίασης και βαθύ σεβασμού για την κληρονομιά της Bugatti. Τα πρωτότυπα αυτοκίνητα – EB 118, EB 218, EB 18/3 Chiron και EB 18/4 Veyron – δεν ήταν απλές σχεδιαστικές ασκήσεις αλλά κρίσιμα βήματα μηχανικής. Καθένα από αυτά εξερεύνησε διαφορετικά στυλ (grand tourer, πολυτελές σεντάν, σπορ αυτοκίνητο με κινητήρα στο κέντρο) και δοκίμασε τα όρια του φιλόδοξου κινητήρα W18, πριν η τελική σύγκλιση του σχεδιασμού και η μηχανική στροφή προς τον κινητήρα W16 καθορίσουν τη Veyron. Έδειξαν τη φιλοδοξία, τις μηχανικές προκλήσεις και την εξελισσόμενη σχεδιαστική γλώσσα που κορυφώθηκε σε ένα όχημα που τιμούσε το παρελθόν, ενώ ταυτόχρονα σφυρηλατούσε ένα εντελώς νέο μέλλον για τον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Πηγή: Zougla.gr